IBPB1/415-200/07/AP - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wypłatę świadczeń z tytułu podróży służbowej pracowników zatrudnionych na stanowisku kierowcy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana D. przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 23 października 2007 r.), uzupełnionym w dniu 15 listopada 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z podróżą służbową pracowników wnioskodawcy - jest prawidłowe.

W dniu 23 października 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z podróżą służbową pracowników wnioskodawcy.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 8 listopada 2007 r. wnioskodawcę wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 15 listopada 2007 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego. Jego działalność polega na przewozie różnych towarów do zleceniodawców na trasach krajowych i zagranicznych. Podatnik zatrudnia w swojej firmie kierowców, którym do tej pory nie wypłacał żadnych dodatkowych świadczeń, w szczególności świadczeń wynikających z podróży służbowych.

Obecnie zamierza wypłacać swoim pracownikom diety z tytułu podróży służbowych oraz zwracać im koszty noclegu, ponieważ domagają się tego pracownicy pod groźbą odejścia z pracy.

Wnioskodawca zawarł z pracownikami umowy o pracę na czas nieokreślony, a jako miejsce pracy pracowników, wskazał siedzibę firmy. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) oraz poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.) diety zaczynają się od pobytu w delegacji powyżej 8 do 12 godzin. Czas pracy kierowców określany jest przy zastosowaniu tachometrów.

Dodatkowo wnioskodawca zamierza dokumentować podróż służbową na tzw. poleceniu wyjazdu służbowego. Jednocześnie zamierza zaliczać do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wszystkie świadczenia wypłacane kierowcom z tytuły podróży służbowych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatki poniesione na wypłatę świadczeń z tytułu podróży służbowej pracowników zatrudnionych na stanowisku kierowcy?

Zdaniem wnioskodawcy, zawarte w art. 77⁵ § 1 Kodeksu Pracy stwierdzenie, że pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową jest jednoznaczne i nie budzi wątpliwości co do tego, czy pracownikowi należy wypłacać te świadczenia. Może jednak pojawić się pytanie czy każdy wyjazd pracownika jest podróżą służbową. Według wnioskodawcy decydujące znaczenie ma tu określenie miejsca pracy pracownika w umowie o pracę. Jeśli w tej umowie miejscem pracy jest konkretna miejscowość będąca np. siedzibą przedsiębiorstwa, to każdy wyjazd w celach służbowych poza tą miejscowość będzie podróżą służbową i w konsekwencji rodzić będzie obowiązek wypłaty z tego tytułu świadczeń dla pracownika. Kierowcy zatrudnieni w firmie wnioskodawcy nie mogą mieć w umowie o pracę określonego stałego obszaru związanego z wykonywaniem pracy, ponieważ dokonują oni przewozu towarów od różnych zleceniodawców i na rożnych trasach krajowych oraz zagranicznych. Poza tym obowiązkowo, po zakończeniu przewozu muszą garażować na terenie przedsiębiorstwa, gdzie znajduje się warsztat obsługujący samochody. Ponadto przewozy dokonywane są na odległości nie gwarantujące możliwości powrotu kierowcy do domu w każdy dzień, co wymuszone jest przepisami dotyczącymi czasu pracy kierowców (ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców). W tej sytuacji nie można określić miejsca pracy jako obszar całej Europy. Ponadto stosownie do § 4 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, dieta rozumiana jest przez ustawodawcę jako zwrot zwiększonych kosztów wyżywienia pracownika w czasie podróży służbowej.

Wnioskodawca wskazał m.in., iż zgodnie z art. 22 ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23, a w nim nie znajduje się wykluczenie wydatków związanych z podróżą służbową pracownika.

Wnioskodawca uważa, iż wypłacane należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową pracowników będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Jeżeli w istocie, jak wskazał wnioskodawca, wyjazdy pracowników odbywają się w ramach podróży służbowej zdefiniowanej w Kodeksie Pracy, to wypłacane zgodnie z powołanymi rozporządzeniami Ministra Pracy i Polityki Społecznej, należności mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednocześnie zauważyć należy, iż pojęcie "podróż służbowa" unormowane jest w przepisach prawa pracy - art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21 poz. 94 z późn. zm.) a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy podróż pracownika wnioskodawcy będzie "podróżą służbową" nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.