IBPB1/415-188/08/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana W., przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 28 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionych środków transportu (przyczepy i samochodu ciężarowego) - jest prawidłowe.

W dniu 28 lutego 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionych środków transportu (przyczepy i samochodu ciężarowego).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 1 marca 2005 r. wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie drogowego transportu towarowego. Jednocześnie ze względu na wysokość przychodów jest małym podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W dniu 15 maja 2007 r. dokonał zakupu od niemieckiej firmy dwóch środków trwałych. Pierwszy z nich to przyczepa kontener (cena zakupu 8.000,00 euro), a drugi to samochód ciężarowy typu MAN (cena zakupu 11.000,00 euro). Pojazdy te zostały zarejestrowane w Polsce w dniu 28 maja 2007 r. wprowadzone do ewidencji środków trwałych i zamortyzowane jednorazowo. Są one przeznaczone do wykonywania usług transportu drogowego.

Pojazdy te zostały zakupione ze środków własnych (wnioskodawca nie korzystał z kredytów, pożyczek ani innych form pomocy instytucji, czy osób trzecich). Do dnia nabycia opisanych pojazdów nie korzystał z żadnej z form pomocy de minimis. Poza ww. pojazdami podatnik nie dokonał jednorazowej amortyzacji dotyczącej innych środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 22k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dopuszczalne jest dokonanie jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości pojazdów przeznaczonych do drogowego transportu towarowego, jeżeli prowadzona jest działalność w tym zakresie a pojazdy te zostały w całości sfinansowane ze środków własnych i zostały spełnione pozostałe warunki t.j. wnioskodawca jest małym podatnikiem, wartość jednorazowych odpisów amortyzacyjnych nie przekraczała w 2007 r. kwoty 50.000,00 euro, nie dotyczy samochodów osobowych oraz nie zostały przekroczone limity kwotowe pomocy de minimis.

Zdaniem wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów przysługuje mu prawo do dokonania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od zakupionych pojazdów przeznaczonych do wykonywania usług w zakresie drogowego transportu towarowego. Art. 1 ust. 1 lit. g) Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis, który wyłącza z tej pomocy pomoc na nabycie takich pojazdów, według wnioskodawcy nie ma zastosowania w tym przypadku, ponieważ przyspieszonej amortyzacji nie można utożsamiać z pomocą na nabycie środków trwałych skoro zostały one zakupione wcześniej (przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych) ze środków własnych. Tylko przepisy podatkowe mogą decydować bezpośrednio o warunkach i wykluczeniach stosowania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych (np. wyraźny zakaz dotyczący samochodów osobowych) a takiego wyłączenia co do pojazdów nabywanych przez firmy transportowe w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdziemy. Dlatego zdaniem wnioskodawcy ograniczenia dotyczące pomocy de minimis dotyczą w jego przypadku tylko konieczności uwzględnienia kwot jednorazowej amortyzacji w limitach kwotowych wyznaczonych dla pomocy publicznej (100.000 euro).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych z grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Powołane wyżej przepisy wykluczają możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych (np. w stosunku do samochodów osobowych) oraz niektórych podatników (nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ww. ustawy). Przepisy nie wykluczają możliwości stosowania tej metody amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych, przez podatników prowadzących działalność w zakresie drogowego transportu towarowego.

Amortyzacja dokonana na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ww. ustawy, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego (art. 22k ust. 10 ww. ustawy). Powyższe oznacza, iż metoda jednorazowych odpisów amortyzacyjnych nie ma zastosowania w przypadku gdy w świetle przepisów dotyczących pomocy publicznej, nie jest dopuszczalne udzielenie podatnikowi pomocy de minimis.

Zasady pomocy de minimis uregulowane zostały rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 06.379.5 z dnia 28 grudnia 2006 r.). Jednakże przepisów tych nie stosuje się do pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego.

Zauważyć należy, iż odpisy amortyzacyjne stanowią pieniężny wyraz stopniowego zużywania się trwałych składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej i są elementem kosztów uzyskania przychodów. Wysokość kwoty odpisu za dany okres podatkowy oraz okres amortyzacji wynikają z przyjętej przez podatnika metody amortyzacji.

Zastosowanie metody jednorazowych odpisów amortyzacyjnych powoduje szybsze (lub wolniejsze) niż według innych metod zaliczenie do kosztów podatkowych wartości środków trwałych. Możliwość wyboru tej metody nie została uwarunkowana formą nabycia środka trwałego. Nie ma przeszkód do jej stosowania gdy nabycie nastąpiło w sposób inny niż w drodze kupna (aport wniesiony do spółki, nabycie w drodze spadku i darowizny lub inny nieodpłatny sposób - z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 45a. ww. ustawy), a także do ujawnionych środków trwałych nie objętych dotychczas ewidencją (art. 22h ust. 1 pkt 4 ww. ustawy). Oznacza to, iż możliwości dokonywania jednorazowo odpisu amortyzacyjnego nie można utożsamiać z pomocą na nabycie amortyzowanego środka trwałego.

W świetle powyższego, ulga w postaci jednorazowego odpisu amortyzacyjnego jakkolwiek stanowi pomoc publiczną, to nie stanowi pomocy na nabycie środka trwałego. Zatem podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie drogowego transportu towarowego mają możliwość korzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od zakupionych dla potrzeb tej działalności pojazdów transportu towarowego, w tym samochodów ciężarowych.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy uznać, iż jeżeli w 2007 r. spełniał Pan kryteria "małego podatnika" to mógł Pan skorzystać z możliwości dokonania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od zakupionych środków transportu (przyczepy oraz samochodu ciężarowego) na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.