IBPB1/415-176/08/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana F. przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 25 lutego 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania zapisu zdarzenia gospodarczego w podatkowej księdze przychodów i rozchodów na podstawie umowy poręczenia, aneksu do umowy oraz otrzymanej noty księgowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 lutego 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania zapisu zdarzenia gospodarczego w podatkowej księdze przychodów i rozchodów na podstawie umowy poręczenia, aneksu do umowy oraz otrzymanej noty księgowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi Ośrodek szkolenia i usług zawodowych. W 2006 r. Ośrodek realizował projekt finansowany ze środków Unii Europejskiej i Budżetu Państwa "Operator koparko - ładowarki szansą dla mieszkańców wsi na pracę poza sektorem rolnym", dla którego instytucją wdrażającą był Wojewódzki Urząd Pracy. Wymogiem realizacji zadania było zabezpieczenie finansowe projektu. Podmiotem udzielającym zabezpieczenia finansowego był A., z którym Ośrodek w tej sprawie zawarł umowę oraz aneks do powyższej umowy określający wysokość kwoty do zapłaty z tytułu powyższego poręczenia. W oparciu o te dokumenty A. wystawił notę księgową obciążającą Ośrodek kwotą 7.445,15 zł. Powyższe dokumenty (3 szt.) poręczenia zostały zaksięgowane do podatkowej księgi przychodów i rozchodów jako koszt uzyskania przychodów. Należność z tytułu zabezpieczenia finansowego nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług VAT. Uiszczona tytułem zabezpieczenia kwota pieniężna miała charakter bezzwrotny. W związku z realizacją projektu nie uzyskano żadnych przychodów (działalność NON PROFIT).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sposób zaksięgowania przedstawionego zdarzenia księgowego jest prawidłowy.

Zdaniem wnioskodawcy umowa poręczenia, plus aneks, plus nota księgowa wystawiona przez instytucję zabezpieczającą jest prawidłowym dokumentem umożliwiającym zaksięgowanie powyższego zdarzenia gospodarczego w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w pozycji - poniesione koszty.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są zobowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. W odniesieniu do podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, dokonujących ewidencji zdarzeń gospodarczych w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów nie znajdują zastosowania przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694), a więc także wskazany przez podatnika we wniosku (w części D.3, poz. 45) art. 21 ww. ustawy. Zasady i sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz szczegółowe warunki jakie musi spełniać dokument aby mógł stanowić podstawę wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Stosownie do treści § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia podstawą zapisów w księdze przychodów i rozchodów są następujące dowody księgowe:

Zgodnie z § 13 ww. rozporządzenia za dowody księgowe uważa się również:

Ponadto niektóre wydatki, ściśle określone w § 14 rozporządzenia, mogą być udokumentowane za pomocą tzw. dowodów wewnętrznych. Zaznaczyć przy tym należy, iż cytowane wyżej przepisy rozporządzenia zawierają zamknięty katalog dokumentów, stanowiących podstawę do ujęcia wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż co do zasady, dokumentem będącym podstawą ujęcia operacji gospodarczej w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jest faktura VAT. Jeżeli jednak z przyczyn obiektywnych, niezależnych od wnioskodawcy uzyskanie faktury VAT od kontrahenta nie jest możliwe, podstawą wpisu w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów mogą być inne dokumenty wymienione w cyt. wyżej przepisach.

Z uwagi na treść ww. przepisów, stwierdzić należy także, że noty księgowe - jako samodzielne dowody księgowe - mogą być podstawą zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jedynie w przypadku, gdy są sporządzone w celu skorygowania zapisów dotyczących operacji gospodarczych udokumentowanych wcześniej innymi, właściwymi dowodami księgowymi otrzymanymi od kontrahenta lub wystawionymi kontrahentowi.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być ponoszony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

* musi być należycie udokumentowany.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę innych zobowiązań, w tym z tytułu udzielonych gwarancji i poręczeń.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż jeżeli posiadane przez wnioskodawcę dokumenty tj. umowa poręczenia wraz z dokumentami towarzyszącymi (aneksem i notą księgową) spełniają wymagania określone w ww. § 12 ust. 3 pkt 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów to - na podstawie § 13 pkt 5 ww. rozporządzenia - mogłyby, co do zasady, być podstawą wpisu poniesionych wydatków do prowadzonej podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Z uwagi jednak na treść cyt. wyżej art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, iż poniesione przez wnioskodawcę wydatki związane z uzyskaniem poręczenia nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej i w konsekwencji nie podlegają ewidencji w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w pozycji poniesione koszty.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.