IBPB1/415-16/08/TK/KAN-130/01/08/KAN-3183/03/08 - Czy wydatki na remont i wyposażenie poniesione ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana G. przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 7 stycznia 2008 r.) uzupełnionym w dniu 26 marca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z remontem siedziby firmy wnioskodawcy oraz zakupem wyposażenia, sfinansowanych z jednorazowej pomocy na rozpoczęcie działalności gospodarczej otrzymanej z Powiatowego Urzędu Pracy - jest prawidłowe.

W dniu 7 stycznia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z remontem siedziby firmy wnioskodawcy oraz zakupem wyposażenia, sfinansowanych z jednorazowej pomocy na rozpoczęcie działalności gospodarczej otrzymanej z Powiatowego Urzędu Pracy.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 21 marca 2008 r. wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 26 marca 2008 r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 28 grudnia 2007 r. wnioskodawca otrzymał z Powiatowego Urzędu Pracy jednorazowe środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej (projekt współfinansowany z EFS w 72,75%). Działalność została zarejestrowana od dnia 1 stycznia 2008 r., do tego czasu środki nie były wydatkowane. Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki te są objęte zwolnieniem podmiotowym od podatku dochodowego. W dniu złożenia wniosku o interpretację wnioskodawca dokonał rejestracji jako podatnik VAT czynny. Otrzymane środki zamierza wydatkować na remont siedziby firmy oraz zakup sprzętu i wyposażenia o wartościach nieprzekraczających 3500 zł netto (nie będą amortyzowane). Muszą zostać wydane na ten cel (rozpoczęcie wykonywania działalności w rozumieniu art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) pod rygorem zwrotu środków do Urzędu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na remont i wyposażenie poniesione ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Wydatki te nie znajdują się również na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy. W związku z powyższym, uważa, że wydatki te można w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jaki i art. 23 ww. ustawy wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia oraz na remont siedziby firmy, sfinansowane ze środków otrzymanych z Funduszu Pracy. Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) przez wyposażenie rozumieć należy - rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

Warunkiem tego zaliczenia jest jednakże istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz należyte udokumentowanie poniesionych wydatków.

Fakt sfinansowania wskazanych powyżej wydatków ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129.

W świetle powyższego wydatki poniesione na zakup składników majątku niezaliczonych do środków trwałych a więc stanowiących wyposażenie, oraz na remont siedziby firmy, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności. Należy jednak zauważyć, iż zgodnie z § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia składniki majątku o wartości początkowej przekraczającej 1.500,00 zł należy objąć ewidencją wyposażenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.