IBPB1/415-156/07/RM
Pismo z dnia 7 stycznia 2008 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB1/415-156/07/RM
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana K., przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 8 październik 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymanego z PFRON dofinansowania do wynagrodzeń zatrudnionych przez wnioskodawcę pracowników niepełnosprawnych - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 8 października 2007 r. wpłynął do tut. biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymanego z PFRON dofinansowania do wynagrodzeń zatrudnionych przez wnioskodawcę pracowników niepełnosprawnych.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Firma wnioskodawcy posiada status Zakładu Pracy Chronionej i w związku z tym otrzymuje, ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji, miesięczne dofinansowanie do wynagrodzeń zatrudnionych pracowników niepełnosprawnych, wypłacane raz na dwa miesiące na podstawie art. 26a ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 776 z późn. zm.).
W przypadku gdy kwota miesięcznego dofinansowania przekracza kwotę miesięcznego wynagrodzenia osiąganego przez pracownika niepełnosprawnego, Pracodawca ma obowiązek przekazywania różnicy między kwotą miesięcznego dofinansowania, a kwotą tego wynagrodzenia na Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z przeznaczeniem na Indywidualny Program Rehabilitacji pracowników niepełnosprawnych zatrudnionych w zakładzie pracy chronionej na podst. art. 26a ust. 5 pkt 2 ustawy o rehabilitacji.
Ponadto Pracodawca przekazuje środki ZFRON na wyodrębniony rachunek bankowy w terminie 7 dni od daty otrzymania środków na podstawie art. 33 ust. 3 pkt 3 tej ustawy. Środki te są przeznaczane na zmniejszanie ograniczeń zawodowych wynikających z niepełnosprawności. Bardzo często wydatki dokonywane w ramach Indywidualnych Programów Rehabilitacji nie spełniają podstawowego kryterium podatkowego, czyli nie zostają poniesione w celu osiągnięcia przychodów, lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a jednocześnie nie są wymienione w katalogu negatywnych kosztów i wydatków tj., w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy środki otrzymane z Państwowego Funduszu Rehabilitacji będące nadwyżką nad poniesionymi kosztami płac, przeznaczone na Indywidualne Programy Rehabilitacji i przekazywane na wyodrębniony rachunek bankowy środków ZFRON są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Czy prawidłowe jest nie zaliczanie do przychodu podlegającego opodatkowaniu nadwyżki kwoty dofinansowania do wynagrodzeń zatrudnionych pracowników niepełnosprawnych nad osiąganymi przez nich wynagrodzeniami.
Zdaniem wnioskodawcy, nadwyżka otrzymanego dofinansowania nad poniesionymi kosztami płac stanowi przychód nie podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym wydatki dokonywane z tej nadwyżki dofinansowania w ramach Indywidualnych Programów Rehabilitacji nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Ponadto amortyzacja środków trwałych, zakupionych w Ramach Indywidualnych Programów Rehabilitacji, służących zmniejszeniu ograniczeń zawodowych wynikających z niepełnosprawności, a będących przysporzeniem pracodawcy nie stanowi kosztów uzyskania przychodów.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:
Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 z późn. zm.), pracodawcy zatrudniającemu osoby niepełnosprawne, które nie osiągnęły wieku emerytalnego i zostały ujęte w ewidencji prowadzonej przez Fundusz, o której mowa w art. 26b ust. 1, przysługuje ze środków Funduszu miesięczne dofinansowanie do wynagrodzeń tych pracowników niepełnosprawnych, wypłacane raz na dwa miesiące, zwane dalej "miesięcznym dofinansowaniem".
Zakład pracy chronionej obowiązany jest tworzyć zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych (ZFRON) i jest jego dysponentem. Ogólne zasady tworzenia i przeznaczenia środków funduszu określa art. 33 ww. ustawy. Dotacja z PFRON - co do zasady - przekazana zostaje na pokrycie wydatków związanych z wynagrodzeniami. Jednakże zgodnie z art. 26a ust. 5 pkt 2 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej, w przypadku gdy kwota miesięcznego dofinansowania z PFRON przekracza kwotę miesięcznego wynagrodzenia osiąganego przez pracownika niepełnosprawnego, pracodawca będący zakładem pracy chronionej przekazuje różnicę pomiędzy kwotą miesięcznego dofinansowania a kwotą tego wynagrodzenia na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych z przeznaczeniem na indywidualny program rehabilitacji pracowników niepełnosprawnych zatrudnionych w zakładzie pracy chronionej.
Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.)" przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a - 22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.Zatem cała kwota otrzymanego dofinansowania stanowi przychód z działalności gospodarczej.
Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Jednakże zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W świetle powyższego odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych, od tej części ich wartości, która odpowiada wydatkom zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie, nie są uznawane za koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych. Jeżeli zatem wydatki na zakup środków trwałych zostały sfinansowane ze środków, które podatnik otrzymał z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, to odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy, należy stwierdzić, iż:
Dofinansowanie z PFRON stanowi w całości w dacie jego otrzymania przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli wydatek dokonany ze środków ZFRON, pochodzących z miesięcznego dofinansowania z PFRON nie dotyczył zakupu środka trwałego podlegającego amortyzacji, wówczas może on być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia, o ile spełnia przesłanki wymienione w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jeżeli z części dofinansowania zakupiony zostanie środek trwały podlegający amortyzacji, wówczas odpisy amortyzacyjne od sfinansowanych z tego źródła środków trwałych nie stanowią dla zakładu pracy chronionej kosztów uzyskania przychodów. W przypadku, gdyby część kosztów zakupu środka trwałego została pokryta z dofinansowania, kosztów uzyskania przychodów nie stanowi część naliczonych odpisów wyliczona proporcjonalnie do udziału dofinansowania w kosztach zakupu tego środka trwałego.
W związku z tym, że dofinansowanie do wynagrodzeń otrzymane z PFRON - co do zasady nie jest dofinansowaniem do zakupu środka trwałego, w dacie otrzymania stanowi ono przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jednakże po przekazaniu nadwyżki dofinansowania na ZFRON środki te nie są traktowane jako środki własne zakładu pracy chronionej, a ponadto mogą być przeznaczone na zakup środków trwałych. W sytuacji, gdy wydatkowanie na zakup środka trwałego nastąpiło po zamknięciu okresu rozliczeniowego, w którym dofinansowanie było otrzymane - w związku z przeznaczeniem go na zakup środka trwałego - należy dokonać zmniejszenia przychodów (korekty) w okresie rozliczeniowym, w którym dofinansowanie zaliczone zostało do przychodów. Dofinansowanie tej części nie stanowi bowiem przychodu podlegającego opodatkowaniu.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.