IBPB1/415-124/08/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 6 lutego 2008 r.), uzupełnionym w dniu 3 marca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionego środka transportu - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 lutego 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionego środka transportu. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 22 lutego 2008 r. wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 3 marca 2008 r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 19 grudnia 2007 r. Spółka Cywilna zakupiła w Belgii - w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu - samochód dostawczy marki Renault Master. W dniu 20 grudnia 2007 r. pojazd dotarł do Polski. Samochód posiadał belgijskie tablice rejestracyjne, tymczasowe pozwolenie na poruszanie się nim po drogach (wydane przez organ belgijski) oraz tymczasowe ubezpieczenie OC obejmujące okres od 19 grudnia do 22 grudnia 2007 r. W dniu przyjęcia pojazdu na stan firmy tj. 20 grudnia 2007 r. wprowadzono samochód do ewidencji środków trwałych. Jednocześnie w związku ze zwiększoną sprzedażą towarów w Spółce w okresie przedświątecznym, przyjęto samochód do używania. Pojazd był wykorzystywany dla potrzeb działalności gospodarczej polegającej na dostarczaniu towarów spożywczych odbiorcom hurtowym. Używanie samochodu obejmowało okres od 20 grudnia 2007 r. do 22 grudnia 2007 r. po czym pojazd został oddany do warsztatu mechanicznego w celu zamontowania izolacji termicznej (chłodnia).W dniu 31 grudnia 2007 r. zostało przeprowadzone badanie techniczne, stwierdzające sprawność techniczną pojazdu, celem wydania dowodu rejestracyjnego. Jednocześnie stacja kontroli pojazdów wydała zaświadczenie uznające pojazd za samochód ciężarowy w rozumieniu art. 86 ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.Przez następne kilkanaście dni samochód nie był używany w działalności z powodu trudności rejestracyjnych w Wydziale Komunikacji. W dniu 21 stycznia 2008 r. samochód uzyskał polskie tablice rejestracyjne i polski dowód rejestracyjny.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż przedmiotem działalności Spółki Cywilnej jest zakup, sprzedaż hurtowa, detaliczna i obwoźna na terenie całego kraju środków, dodatków i przypraw do produkcji masarniczej, konserw oraz serów twardych, a także usługi transportowe. Rozpoczęcie działalności spółki nastąpiło z dniem 2 stycznia 1998 r. Wskazano również, iż Spółka należy do grupy małych podatników, gdyż w roku 2006 przychód ze sprzedaży wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług wyniósł 1.476.166,61 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można w związku z nabyciem, wprowadzeniem do ewidencji oraz przyjęciem do używania środka trwałego dokonać jednorazowej amortyzacji środka transportowego w miesiącu grudniu 2007 r....

Wnioskodawca uważa, iż zgodnie z art. 22k ust. 7 i 8 oraz art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro Spółka nabyła, wprowadziła do ewidencji środków trwałych, przyjęła do używania samochód ciężarowy i wykorzystywała go dla potrzeb działalności gospodarczej, może dokonać jednorazowej amortyzacji środka trwałego na koniec miesiąca grudnia 2007 r..

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty i prawo wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych z grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 EURO łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Przy czym zgodnie z art. 5a pkt 20 ww. ustawy małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Powołane wyżej przepisy wykluczają możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych (np. w stosunku do samochodów osobowych) oraz niektórych podatników (nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ww. ustawy). Przepisy nie wykluczają możliwości stosowania tej metody amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych, przez podatników prowadzących działalność w zakresie drogowego transportu towarowego. Amortyzacja dokonana na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ww. ustawy, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego (art. 22k ust. 10 ww. ustawy). Powyższe oznacza, iż metoda jednorazowych odpisów amortyzacyjnych nie ma zastosowania w przypadku gdy w świetle przepisów dotyczących pomocy publicznej, nie jest dopuszczalne udzielenie podatnikowi pomocy de minimis.Zasady pomocy de minimis uregulowane zostały rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 06.379.5 z dnia 28 grudnia 2006 r.). Jednakże przepisów tych nie stosuje się do pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego.Zauważyć należy, iż odpisy amortyzacyjne stanowią pieniężny wyraz stopniowego zużywania się trwałych składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej i są elementem kosztów uzyskania przychodów. Wysokość kwoty odpisu za dany okres podatkowy oraz okres amortyzacji wynikają z przyjętej przez podatnika metody amortyzacji.

Zastosowanie metody jednorazowych odpisów amortyzacyjnych powoduje szybsze (lub wolniejsze) niż według innych metod zaliczenie do kosztów podatkowych wartości środków trwałych. Możliwość wyboru tej metody nie została uwarunkowana formą nabycia środka trwałego. Nie ma przeszkód do jej stosowania gdy nabycie nastąpiło w sposób inny niż w drodze kupna (aport wniesiony do spółki, nabycie w drodze spadku i darowizny lub inny nieodpłatny sposób - z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 45a. ww. ustawy), a także do ujawnionych środków trwałych nie objętych dotychczas ewidencją (art. 22h ust. 1 pkt 4 ww. ustawy). Oznacza to, iż możliwości dokonywania jednorazowo odpisu amortyzacyjnego nie można utożsamiać z pomocą na nabycie amortyzowanego środka trwałego

W świetle powyższego, ulga w postaci jednorazowego odpisu amortyzacyjnego jakkolwiek stanowi pomoc publiczną, to nie stanowi pomocy na nabycie środka trwałego. Zatem podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie drogowego transportu towarowego mają możliwość korzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od zakupionych dla potrzeb tej działalności pojazdów transportu towarowego, w tym samochodów ciężarowych.

Z definicji zawartej w art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż samochodem osobowym jest każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, chyba że jest pojazdem spełniającym warunki enumeratywnie wymienione w lit. a)-e) tego przepisu.Przy czym zgodnie z art. 5c ust. 1 ww. ustawy, w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w art. 5a pkt 19 lit. a)-d), pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań. (Tożsame regulacje zawarto w powołanym przez Spółkę art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) oraz w art. 86 ust. 5 tej ustawy).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka w dniu 31 grudnia 2007 r. uzyskała ww. zaświadczenie określonej stacji kontroli pojazdów, jednakże stosowną adnotację w dowodzie rejestracyjnym uzyskano w dniu 21 stycznia 2008 r. W konsekwencji przed tą datą samochód nie spełniał ww. wymogów, pozwalających uznać go za samochód ciężarowy, a jego uprzednie ujęcie w ewidencji środków trwałych było przedwczesne. Nie mógł on tym samym być (w grudniu 2007 r.) przedmiotem jednorazowej amortyzacji.

W świetle powyższego, jeżeli Spółka w 2008 r. spełnia kryteria pozwalające na uznanie jej za małego podatnika, to może dopiero w tym roku podatkowym dokonać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej zakupionego samochodu ciężarowego na zasadach określonych w art. 22k ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którymi podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4.

Mając powyższe na względzie, stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Zważywszy na fakt, iż wnioskodawcą jest Spółka Cywilna, niniejsza interpretacja, stosownie do postanowień m.in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla Spółki, co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla wspólników tej Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.