IBPB1/415-122/07/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana P. przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 20 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w części dotyczącej opodatkowania całości dochodu uzyskiwanego z wynajmu nieruchomości mieszkalnych, stanowiących współwłasność wnioskodawcy, jako dochodu z prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 20 września 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie opodatkowania całości dochodu uzyskiwanego z wynajmu nieruchomości mieszkalnych, stanowiących współwłasność wnioskodawcy, jako dochodu z prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych, tj. według skali podatkowej. Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej są usługi najmu lokali mieszkalnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wnioskodawca wynajmuje lokale mieszkalne, których współwłaścicielem (w #189; części) jest jego matka. Na podstawie zawartej umowy użyczenia matka oddała przedmiotowe lokale mieszkalne wnioskodawcy do nieodpłatnego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wnioskodawca, jako syn (I grupa podatkowa), może opodatkowywać całość uzyskiwanego z wynajmu nieruchomości dochodu, jako dochodu z tytułu prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej, tj. niezależnie od posiadanych udziałów w ich własności.

Zdaniem wnioskodawcy, jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą, której przedmiotem są usługi najmu nieruchomości może opodatkowywać całość dochodów uzyskanych z najmu lokali mieszkalnych, niezależnie od posiadanych udziałów w ich własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłem przychodów jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza. W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.Art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy stanowi natomiast, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 tejże ustawy, przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu wg skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, iż prawa do udziału w zysku są równe.

Kwestie uprawnienia do pobierania pożytków z rzeczy wspólnej reguluje również przepis art. 207 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) który stanowi, iż pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów: w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Wyżej powołany przepis określający zasady podziału pożytków i innych przychodów oraz ponoszenia przez współwłaścicieli nakładów na rzecz wspólną ma charakter dyspozytywny, tj. znajduje on zastosowanie jeżeli współwłaściciele inaczej nie postanowili. Oznacza to, że współwłaściciele mogą określić, iż jeden z nich będzie w całości ponosił nakłady na rzecz wspólną oraz będzie pobierał w całości pożytki z tej rzeczy. Zgodne oświadczenia woli współwłaścicieli stanowią wiążącą regulację sposobu korzystania z rzeczy wspólnej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że współwłaściciele lokali mieszkalnych (wnioskodawca i jego matka) postanowili w zawartej umowie użyczenia, iż wnioskodawca będzie używał nieodpłatnie przedmiotowe lokale w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, której przedmiotem są usługi najmu. Skoro współwłaściciele lokali mieszkalnych określili w zawartej umowie użyczenia, że lokale mieszkalne będzie używał nieodpłatnie wnioskodawca, który lokale ten wynajmuje w ramach prowadzonej w tym zakresie pozarolniczej działalności gospodarczej, to przedmiotowe postanowienia umowy użyczenia powodują, że uzyskane z tego tytułu dochody stanowią w całości dochody wnioskodawcy z ww. źródła przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.