IBPB1/415-12/07/WRz - Zaliczenie do kosztów podatkowych firmy własnych diet właściciela firmy za czas podróży, w ramach których wykonuje usługi transportowe, które stanowią przedmiot jego działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana M, przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 18 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet, z tytułu podróży osoby fizycznej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą, za czas świadczenia usług transportowych - jest prawidłowe.

W dniu 18 lipca 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet, z tytułu podróży osoby fizycznej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą, za czas świadczenia usług transportowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnik wykonuje osobiście (jako właściciel firmy) między innymi usługi transportowe na zlecenia innych firm (przewóz towarów, materiałów, sprzętu, itp.), własnym środkiem transportu, ujętym w ewidencji środków trwałych. Są to wyjazdy zarówno krajowe jak i zagraniczne. W trakcie tych podróży ponosi wydatki na swoje utrzymanie, których wartość w formie diet chce zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można do kosztów podatkowych firmy zaliczyć własne diety właściciela firmy za czas podróży w ramach których wykonuje usługi transportowe, które stanowią przedmiot jego działalności gospodarczej?

Zdaniem wnioskodawcy, jako przedsiębiorca samodzielnie wykonujący usługi transportowe w ramach działalności gospodarczej, może zaliczyć wartość diet do kosztów działalności. Artykuł 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi bowiem o dietach z tytułu podróży służbowych przedsiębiorców, nie wprowadzając rozróżnienia co do zakresu świadczonych usług i nie ogranicza objętych nim podmiotów.

Dlatego też skoro realizowanie zasadniczego przedmiotu działalności (usług transportowych) wchodzi w zakres podróży służbowych to jest zasadne zaliczenie diet przedsiębiorcy do kosztów tejże działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny powyżej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jednocześnie art. 23 ust. 1 pkt 52 tej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Mając powyższe na względzie w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wnioskodawca może zaliczyć diety związane z własnymi podróżami służbowymi, podczas których świadczy usługi transportowe będące istotą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, jednakże wyłącznie do wysokości nie przekraczającej wysokość diet przysługującym pracownikom określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, tj. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.