IBPB1/415-113/07/BK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 grudnia 2007 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB1/415-113/07/BK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana W. przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 14 września 2007 r.), uzupełnionym w dniu 31 października 2007 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia opłaty wstępnej wynikającej z umowy leasingu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia opłaty wstępnej wynikającej z umowy leasingu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W złożonym wniosku podatnik nie wskazał w szczególności metody ewidencjonowania kosztów w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów, w związku z czym pismem z dnia 8 października 2007 r. został wezwany do jego uzupełnienia. W dniu 31 października 2007 r. do tut. Biura wpłynęło ww. uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną podatnikiem liniowym, z której dochód ustala w oparciu o prowadzoną podatkową księgę przychodów i rozchodów. W roku 2007 zamierza zawrzeć umowę leasingu, której przedmiotem będzie samochód osobowy.Jednym z warunków wydania przedmiotu leasingu jest uiszczenie ustalonej przez Finansującego opłaty wstępnej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż zawarta umowa leasingu spełniać będzie wszystkie warunki określone postanowieniami art. 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również, iż w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów, wnioskodawca ewidencjonuje koszty uzyskania przychodów wg metody kasowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłata wstępna jest kosztem uzyskania przychodu w momencie dokonania zapłaty, czy też jest konieczne rozliczenie jej na cały okres trwania umowy.

Zdaniem podatnika opłata wstępna, która warunkuje zawarcie umowy leasingu nie dotyczy całego okresu trwania umowy, powinna stanowić koszt uzyskania przychodu jednorazowo, bez konieczności rozliczania jej w czasie.

Dodatkowym argumentem przemawiającym za takim rozwiązaniem jest to, że w przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu, opłata wstępna nie zostanie zwrócona nawet częściowo. Jest to więc opłata samoistna, której nie da się przypisać do poszczególnych rat leasingowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U.z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1.

została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome,

2.

suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych.

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ww. ustawy - jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1.

art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. N 54, poz. 654 z późn. zm.),

2.

przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,

3.

art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143 z późn. zm.) - do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

Zważywszy zatem, iż w złożonym wniosku podatnik wskazał, że umowa leasingu którą zamierza zawrzeć spełniać będzie wszystkie warunki określone w art. 23b ww. ustawy, to poniesione przez korzystającego, opłaty ustalone w tej umowie w podstawowym okresie tejże umowy, z tytułu używania ww. środka trwałego (samochodu osobowego) będą mogły stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednocześnie powołany przepis art. 23b ust. 1 nie precyzuje, w którym momencie korzystający winien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wynikające z umowy leasingu opłaty oraz ubezpieczenia przedmiotu leasingu. Zatem rozstrzygając tę kwestię należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów uregulowane w art. 22 ust. 4-6 i ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 22 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Z wniosku podatnika wynika, iż prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów wydatki zalicza do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z tzw. metodą kasową tj. w dacie ich poniesienia, bez względu na datę uzyskania przychodu. Wnioskodawca nie stosuje zatem zasad określonych w art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidzianych dla podatników prowadzących księgi rachunkowe oraz podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, którzy wybrali te zasady.

W konsekwencji - przy tej metodzie ewidencjonowania kosztów - wnioskodawca nie ma obowiązku stosować się do dyspozycji przepisu art. 22 ust. 5c ww. ustawy, z którego wynika, że koszty pośrednie - jeżeli dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego - stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Wydatki związane z uiszczeniem kosztów wynikających z wystawionych faktur dot. opłaty wstępnej podatnik winien zatem zaewidencjonować w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo - w dacie ich poniesienia. Podkreślenia przy tym wymaga, iż zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w przypadku podatników, o których mowa w art. 22 ust. 6 ww. ustawy (tj. prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów) uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl