IBPB1/415-103/07/AB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 5 grudnia 2007 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB1/415-103/07/AB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani K. przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 7 września 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup symbolicznego poczęstunku w związku z organizacją wernisaży - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup symbolicznego poczęstunku w związku z organizacją wernisaży.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w sprzedaży przedmiotów artystycznych, dzieł sztuki oraz obiektów sztuki współczesnej. Jest podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów.

W sprzedaży dzieł sztuki szczególnie istotne jest organizowanie wernisaży, na których osobom wizytującym (krytykom, specjalistom, klientom) wnioskodawczyni dostarcza informacji o dziełach konkretnego artysty, ich walorach, wartości oraz możliwości nabycia. Podczas wystawy szczególnie istotne jest pozwolenie klientom na wyrobienie sobie opinii o wystawianych dziełach oraz o potencjalnych korzyściach wynikających z ich nabycia. Jednym z elementów wernisażu jest dyskusja na temat wystawianych dzieł sztuki. Zwyczajowo odbywa się ona przy symbolicznej "lampce wina". Wernisaże są ogólnodostępne a zaproszenia są publikowane w mediach.

Przyjęty w środowisku wystawców zwyczaj zapewnienia wizytującym poczęstunku, obliguje wnioskodawczynię do dokonywania na tę okoliczność zakupu drobnego poczęstunku: soku, lampki wina, słodyczy. Zakupy takie są następnie księgowane jako pozostałe koszty. Zdaniem wnioskodawczyni kultywowanie wspomnianego zwyczaju jest niezbędne do stworzenia dobrego klimatu do podejmowania decyzji handlowych. Wydatki poniesione na ten cel jednorazowo nie przekraczają 200-300 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wobec braku sprecyzowania w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia "reklama" koszty ponoszone na zakup ww. symbolicznego ciastka, lampki wina są prawidłowo kwalifikowane do kosztów podatkowych.

Zdaniem wnioskodawczyni koszty związane z zakupem omawianych towarów są kosztem podatkowym, ponieważ towary te są zużywane podczas wernisażu na którym zachwalając osobom wizytującym posiadane dzieła sztuki, wnioskodawczyni dąży do ich sprzedaży i tym samym do osiągnięcia prowizji za pośrednictwo czyli do osiągnięcia przychodu. Tak więc warunek określony w art. 22 ust. 1 ustawy jest wypełniony.

Artykuł 23 ustawy nie wyklucza tego rodzaju wydatków z kosztów podatkowych a przyj1)ęta przez władzę sądowniczą linia orzecznictwa nakazuje stosować definicj2)ę "reprezentacji" ujętą w słowniku języka polskiego, a ta z kolei za reprezentację uznaje "działanie związane z okazałością i wytwornością". Biorąc pod uwagę kwotę za jaką dokonywane są zakupy (200-300 zł) - nie jest ekonomicznie możliwe zapewnienie w tej kwocie produktów uznawanych za "wytworne" i "okazałe".

Tak więc wydatek spełnia przesłanki uznania go za koszt, bowiem jest poniesiony w celu osiągnięcia przychodu i nie jest wyjątkiem wymienionym w art. 23, a ze względu na swoją skąpość nie może być uznany za koszty reprezentacji.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Podatnik ma więc prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej tych wydatków, które pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, zostały należycie udokumentowane i nie zostały wymienione w art. 23 ww. o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiącym zamknięty katalog wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei w myśl przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia reprezentacji, wobec powyższego należy odwołać się do znaczenia nadanego w języku ogólnym, określonego w słownikach. Zgodnie z definicją zawartą Słowniku Języka Polskiego (pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992) "reprezentacja" to okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Wydatki na reprezentację to wydatki jakie podatnik ponosi w celu kształtowania i utrwalania korzystnego wizerunku firmy, poprzez np. kontakty oficjalne, sposób podejmowania kontrahentów, gości lub potencjalnych klientów. Z powyższego wynika, że o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań, mających na celu stworzenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacjach z kontrahentami, gośćmi i potencjalnymi klientami. Za koszty reprezentacji należy uznać między innymi koszty związane z organizacją przyjęć i imprez mających promować własną działalność.

W związku z powyższym wydatki poniesione na zakup symbolicznego poczęstunku: soku, lampki wina, słodyczy, przeznaczonych do spożycia podczas wernisaży, mającego w szczególności na celu, jak wynika ze złożonego wniosku "stworzenie dobrego klimatu do podejmowania decyzji handlowych" uznać należy za koszty reprezentacji, które zgodnie art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko wnioskodawczyni, że poniesione wydatki nie mogą być uznane za koszty reprezentacji jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl