IBPB/II/1/415-186/11/BD

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 24 maja 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB/II/1/415-186/11/BD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 24 lutego 2011 r.), uzupełnionym w dniach 15 kwietnia 2011 r. i 21 kwietnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania do przychodów pracowników zatrudnionych na stanowiskach naukowo-badawczych 50% kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2010 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 6 kwietnia 2011 r. Znak: IBPB II/1/415-186/11/BD wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono w dniach 15 kwietnia 2011 r. (uiszczenie opłaty) i 21 kwietnia 2011 r. (uzupełnienie pozostałych braków formalnych).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk chemicznych, biologicznych i środowiska naturalnego, nauk medycznych i farmacji, innych nauk przyrodniczych i technicznych, jak również w zakresie produkcji podstawowych substancji farmaceutycznych, leków oraz pozostałych produktów farmaceutycznych.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć z pracownikami zatrudnianymi na stanowiskach naukowo-badawczych na podstawie stosunku pracy, umowy szczegółowo regulujące zasady wykonywania przez nich - w ramach stosunku pracy - pracy twórczej, której wynikiem jest powstanie utworów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Dzieła opracowywane przez pracowników w ramach pracy twórczej cechować się będą walorem oryginalności i indywidualności, a stanowić będą między innymi: opracowania, artykuły i rozprawy naukowe, analizy wyników przeprowadzonych badań z prezentacją wniosków i odkryć naukowych, hipotez oraz teorii naukowych.

Zaprojektowana przez wnioskodawcę umowa o pracę określa dwa zakresy obowiązków pracownika, szczegółowo opisane w Załączniku 1 do Umowy o Pracę. W szczególności, Część A tego Załącznika opisuje obowiązki pracownika związane z wykonywaniem przez niego pracy twórczej.

Umowa o pracę opisuje także pozostałe obowiązki pracownika, nieposiadające waloru pracy twórczej, będące czynnościami faktycznymi związanymi z zatrudnieniem na konkretnym stanowisku.

Zgodnie z umową o pracę każdemu rodzajowi pracy, tj. pracy twórczej oraz pracy innej, niż twórcza, odpowiadać będzie czas pracy, który da się dokładnie wyodrębnić. Pracownik zobowiązany będzie ewidencjonować na bieżąco swój czas pracy twórczej z wyszczególnieniem zadań, jakie w każdym dniu wykonywał. Zestawienia czasu pracy sporządzane będą w formie elektronicznej za okresy miesięczne i podlegać będą zatwierdzeniu oraz ewentualnej korekcie przez bezpośredniego przełożonego. Następnie zweryfikowana i zatwierdzona w ten sposób ewidencja czasu pracy będzie archiwizowana przez wnioskodawcę.

Zaprojektowane zapisy umowy o pracę dają zatem możliwość ustalenia ponad wszelką wątpliwość czas pracy przeznaczany na pracę twórczą.

W wyniku wykonywania obowiązków z zakresu pracy twórczej powstawać będą utwory pracownicze. Zgodnie z postanowieniami umowy o pracę, majątkowe prawa autorskie do tych utworów nabywać będzie wnioskodawca z chwilą dostarczenia utworu przez pracownika w jakiejkolwiek postaci i przyjęcia go przez wnioskodawcę. Pracownik zobowiązany jest przekazywać na bieżąco wnioskodawcy wszystkie dzieła wykonane przez niego w ramach pracy twórczej. Umowa o pracę opisuje szczegółowo procedury odbioru dzieł od pracownika, zgłaszania zastrzeżeń i akceptacji dzieł jako utworów spełniających walor oryginalności i indywidualności - zgodnie z przepisem art. 12 i 13 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Utwory pracownicze będą następnie archiwizowane przez wnioskodawcę.

Zgodnie z projektowaną umową o pracę, każdemu rodzajowi pracy odpowiada osobna część wynagrodzenia za pracę. Cześć wynagrodzenia odpowiadająca pracy twórczej stanowi jednocześnie honorarium z tytułu przeniesienia na wnioskodawcę majątkowych praw autorskich do utworów pracowniczych.

Wysokość tego honorarium ustalana będzie w oparciu o proporcję czasu przeznaczonego na pracę twórczą, w wyniku której powstał określony utwór pracowniczy. Możliwe zatem będzie rozgraniczenie bez wątpliwości, jaka cześć wynagrodzenia za pracę wypłacanego pracownikowi stanowi wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich do utworów pracowniczych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jeśli na podstawie prowadzonej ewidencji czasu pracy wnioskodawca rozgraniczy kwoty wynagrodzenia wypłacanego pracownikom za wykonanie utworów, w tym również za przejście do jego majątku autorskich praw majątkowych do tych utworów, oraz wynagrodzenia za pracę o charakterze nietwórczym, czy jako pracodawca będzie mógł przy obliczaniu należnej zaliczki na podatek dochodowy zastosować do części wynagrodzenia odpowiadającej czasowi poświęconemu na pracę twórczą, której efektem jest stworzenie utworu w rozumieniu przepisu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, będzie on uprawniony do zastosowania do wyodrębnionej części wynagrodzenia za pracę twórczą, stanowiącej jednocześnie honorarium za przeniesienie przez pracownika na wnioskodawcę majątkowych praw autorskich do opracowanych w wykonaniu umowy o pracę utworów, 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w przepisie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powstaną bowiem warunki, przewidziane również zaprojektowaną umową o pracę, na podstawie której pracownicy będą świadczyli pracę, spełniające wszystkie kryteria tym przepisem przewidziane, to jest:

1.

Pracownicy, w wykonaniu obowiązków z tytułu łączącego ich z wnioskodawcą stosunku pracy, wykonywać będą pracę twórczą. W wyniku pracy twórczej pracownicy opracowywać będą utwory w rozumieniu przepisu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Opracowywane przez pracowników w ramach pracy twórczej dzieła będą spełniały określone tym przepisem kryteria, a zatem będą stanowiły utwory.

2.

Zgodnie z umową o pracę, majątkowe prawa autorskie do utworów opracowanych przez pracowników nabywać będzie wnioskodawca z chwilą ich dostarczenia przez pracowników i przyjęcia przez wnioskodawcę. Możliwe zatem będzie ustalenie chwili nabycia przez wnioskodawcę majątkowych praw autorskich do poszczególnych utworów konkretnych pracowników.

3.

Prowadzona będzie precyzyjna ewidencja czasu pracy, pozwalająca na ustalenie, jaka część czasu konkretnego pracownika odpowiada pracy twórczej, w wyniku której powstawać będą utwory.

4.

Wynagrodzenie za pracę twórczą ustalane będzie na podstawie ewidencji czasu pracy. Tym samym możliwe będzie precyzyjne wyodrębnienie, w stosunku do każdego pracownika, części należnego mu wynagrodzenia z tytułu pracy twórczej.

5.

Wynagrodzenie z tytułu pracy twórczej stanowić będzie jednocześnie honorarium z tytułu przeniesienia przez konkretnego pracownika na wnioskodawcę majątkowych praw autorskich do konkretnego utworu powstałego w jej wyniku, a zatem wynagrodzenie z tytułu rozporządzenia prawami autorskimi w rozumieniu przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powołany przepis nie wprowadza ograniczeń co do możliwości zastosowana podwyższonych kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzenia za rozporządzanie majątkowymi prawami autorskimi w sytuacji, kiedy twórcą jest pracownik. Chociażby zatem utwór powstał w ramach umowy o pracę i to pracodawca w rezultacie nabył prawa do tego utworu, pracownik-twórca może skorzystać z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów, jeżeli przychód ten uzyskał tytułem rozporządzenia na rzecz pracodawcy prawami autorskimi do utworu stworzonego w ramach obowiązków pracowniczych.

W konsekwencji zatem wnioskodawca jako płatnik będzie uprawniony do zastosowania do wyodrębnionej części wynagrodzenia każdego konkretnego pracownika z tytułu przeniesienia przez niego majątkowych praw autorskich do poszczególnych utworów wykonanych w ramach pracy twórczej objętej stosunkiem pracy 50% kosztów uzyskania przychodów przewidzianych przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według wnioskodawcy, prawidłowość powyższego stanowiska została potwierdzona w licznych interpretacjach indywidualnych, w tym w wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach interpretacji z dnia 16 września 2010 r. znak IBPBII/1/415-607/10/BD, w interpretacji z dnia 16 listopada 2010 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, znak IPPB2/415-749/10-5/MG oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym w wyroku NSA z dnia 15 stycznia 2010 r. III SA/Wa 1314/09 i w wyroku WSA w Krakowie z dnia 16 lutego 2010 r. I SA/Kr 1454/09.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 tej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy Rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Pracownikowi uzyskującemu przychody z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje odliczenie jednej, pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy. Zgodnie zaś z art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jak z powyższego wynika o zastosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów, tj. w wysokości 50%, decyduje wyłącznie fakt osiągnięcia przez podatnika (pracownika) przychodu za wykonanie czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, jak np. "utwór", zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

Stosownie do art. 1 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 ww. ustawy w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1.

wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2.

plastyczne;

3.

fotograficzne;

4.

lutnicze;

5.

wzornictwa przemysłowego;

6.

architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7.

muzyczne i słowno-muzyczne;

8.

sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9.

audiowizualne (w tym filmowe).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tegoż przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej (lub innego stosownego dokumentu) powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim, tj. ściśle związanych z innymi obowiązkami pracowniczymi (służbowymi). Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac - utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przy zapewnieniu właściwej realizacji obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy. Podkreślenia przy tym wymaga, że zakwalifikowanie, czy wykonywana praca w ramach umowy o pracę jest przedmiotem prawa autorskiego jest obowiązkiem płatnika, który dokonuje świadczeń z tego tytułu. Zaznaczyć należy, że fakt korzystania przez pracownika z prawa autorskiego powinien wynikać wyraźnie z treści zawartej umowy o pracę bądź też innego dokumentu regulującego w tym zakresie stosunki pomiędzy pracownikiem a pracodawcą.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów (wg normy 50%) można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualna).

Przepis art. 3 pkt 2 ww. Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji ww. ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne a jej efektem jest utwór.

W świetle powyższego, warunkiem zastosowania 50% normy kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest to, by zaistniał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórca udzielił zamawiającemu licencji na korzystanie z danego utworu, względnie by doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do twórczego dzieła, a ponadto, by umowa o pracę (bądź inny stosowny dokument) przewidywała rozróżnienie wynagrodzenia należnego pracownikowi na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, wnioskodawca zamierza zawrzeć z pracownikami zatrudnionymi na stanowiskach naukowo-badawczych na podstawie stosunku pracy, umowy szczegółowo regulujące zasady wykonywania przez nich - w ramach stosunku pracy - pracy twórczej, której wynikiem jest powstanie utworów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Dzieła opracowywane przez pracowników w ramach pracy twórczej cechować się będą walorem oryginalności i indywidualności, a stanowić będą między innymi: opracowania, artykuły i rozprawy naukowe, analizy wyników przeprowadzonych badań z prezentacją wniosków i odkryć naukowych, hipotez oraz teorii naukowych.

Zaprojektowana przez wnioskodawcę umowa o pracę określa dwa zakresy obowiązków pracownika, tj. związane z wykonywaniem przez niego pracy twórczej a także pozostałe obowiązki pracownika, nieposiadające waloru pracy twórczej.

Zgodnie z umową o pracę każdemu rodzajowi pracy, tj. pracy twórczej oraz pracy innej, niż twórcza, odpowiadać będzie czas pracy, który da się dokładnie wyodrębnić. Pracownik zobowiązany będzie ewidencjonować na bieżąco swój czas pracy twórczej z wyszczególnieniem zadań, jakie w każdym dniu wykonywał.

Zaprojektowane zapisy umowy o pracę dają zatem możliwość ustalenia, ponad wszelką wątpliwość, czasu pracy przeznaczanego na pracę twórczą.

W wyniku wykonywania obowiązków z zakresu pracy twórczej powstawać będą utwory pracownicze. Zgodnie z postanowieniami umowy o pracę, majątkowe prawa autorskie do tych utworów nabywać będzie wnioskodawca z chwilą dostarczenia utworu przez pracownika w jakiejkolwiek postaci i przyjęcia go przez wnioskodawcę. Pracownik zobowiązany jest przekazywać na bieżąco wnioskodawcy wszystkie dzieła wykonane przez niego w ramach pracy twórczej. Umowa o pracę opisuje szczegółowo procedury odbioru dzieł od pracownika, zgłaszania zastrzeżeń i akceptacji dzieł jako utworów spełniających walor oryginalności i indywidualności - zgodnie z przepisem art. 12 i 13 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z projektowaną umową o pracę, każdemu rodzajowi pracy odpowiada osobna część wynagrodzenia za pracę. Cześć wynagrodzenia odpowiadająca pracy twórczej stanowi jednocześnie honorarium z tytułu przeniesienia na wnioskodawcę majątkowych praw autorskich do utworów pracowniczych.

W związku z powyższym należy uznać, że jeżeli praca wykonywana przez osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę (pracowników) jest twórcza tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do ustalenia czego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest uprawniony, to w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym do przychodów osiągniętych ze stosunku pracy mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl