IBPB-2-2/4511-652/15/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 30 października 2015 r. (data otrzymania 4 listopada 2015 r.), uzupełnionym 29 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie prawa do rozliczenia faktury VAT od zakupionych materiałów budowlanych, do której dołączono notę korygującą dotyczącą danych nabywcy-jest nieprawidłowe.

W dniu 4 listopada 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie prawa do rozliczenia faktury VAT od zakupionych materiałów budowlanych, do której dołączono notę korygującą dotyczącą danych nabywcy.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z 15 grudnia 2015 r. Znak: IBPB-2-2/4511-652/15/MM wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 29 grudnia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 15 września 2014 r. Wnioskodawca złożył wniosek o zwrot niektórych wydatków VZM-1 w związku z budową domu jednorodzinnego, na którego budowę pozwolenie otrzymał w 2009 r. Kompletując faktury do wniosku Wnioskodawca spostrzegł, że na fakturze z 19 lipca 2012 r. na zakup materiałów na dach jest błędne imię nabywcy tzn. jest J. a winien być M. Pozostałe dane są prawidłowe. W dniu 28 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca zwrócił się do sprzedawcy o skorygowanie błędu na co sporządzono notę korygującą, w której wskazano, że imię nabywcy to M. a nie J. Do faktury Wnioskodawca dołączył notę i rozliczył we wniosku. Urząd Skarbowy zakwestionował wydatki w zakresie tej faktury twierdząc, że nie są prawidłowo udokumentowane. Wobec tego Wnioskodawca musiał pomniejszyć koszty związane z budową domu o materiały na pokrycie dachu zawarte na tej fakturze na kwotę brutto 23.221,39 zł w tym VAT 4.342,21 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że powodem pomyłki na fakturze z 19 lipca 2012 r. jest to, że syn Wnioskodawcy odbierał materiały budowlane i nie pomyślał, że faktura ma być wystawiona na ojca, tj. Wnioskodawcę jak wszystkie inne faktury, pozostałe dane są prawidłowe. Wszystkie materiały Wnioskodawca pobierał w jednej hurtowni. Dane nabywcy, które widnieją na fakturze to dane syna Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazuje, że J. jest jego synem i nic nie uległo zmianie prócz pomyłki syna, z którym zamieszkuje.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może rozliczyć we wniosku VZM-1 fakturę na nabycie materiałów budowlanych, która zawiera błąd w imieniu nabywcy skorygowany notą korygującą.

Zdaniem Wnioskodawcy, błąd w treści faktury, który dotyczył wyłącznie imienia, przy prawidłowych pozostałych danych oraz fakt, że Wnioskodawca poniósł te wydatki i poprawił imię za pomocą noty korygującej potwierdzonej przez sprzedawcę, powinny być wystarczające do ujęcia i rozliczenia wydatku we wniosku VZM-1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (Dz. U. z 2013 r. poz. 1304 z późn. zm.) - z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468 z późn. zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Jednakże na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - osoba fizyczna, która przed dniem 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, ma prawo ubiegać się po dniu 31 grudnia 2013 r. o zwrot części wydatków na dotychczasowych zasadach.

Z przywołanych powyżej przepisów przejściowych i końcowych wynika, że choć z 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468 z późn. zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części, to jej postanowienia znajdują zastosowanie do tych osób fizycznych, które przed 1 stycznia 2014 r. poniosły wydatki na zakup materiałów budowlanych.

Jednocześnie prawo do ubiegania się o zwrot części poniesionych wydatków ograniczone zostało w czasie. Jak wynika bowiem z art. 32 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - wniosek o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych i udokumentowanych fakturą wystawioną dla osoby fizycznej w okresie:

Oznacza to, że na podstawie ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, tj. na dotychczasowych zasadach, o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowlanych według harmonogramu określonego w art. 32 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, mają prawo ubiegać się osoby fizyczne, które poniosły wydatki na zakup materiałów budowlanych, przed 1 stycznia 2014 r.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym - osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym - zwrot, o którym mowa w ust. 1 dotyczy wydatków poniesionych i udokumentowanych fakturami wystawionymi od 1 maja 2004 r.

Zwrot, o którym mowa powyżej, dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, tj. stawką 22% i wyższą (art. 3 ust. 3 w zw. z art. 11a ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 3 ust. 4 ww. ustawy - dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków, o których mowa w ust. 1, jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej. Z kolei w myśl art. 2 pkt 3 ww. ustawy - ilekroć w ustawie jest mowa o fakturze - rozumie się przez to fakturę VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, dokumentującą zakupy, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. ustawy - prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym - prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna posiada:

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 5 pkt 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, kopie faktur dokumentujących poniesione wydatki należy załączyć do składanego w urzędzie skarbowym wniosku o zwrot niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym poniesionych od 1 maja 2004 r. (VZM-1).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w związku z budową domu kupił materiały budowlane, na które zostały wystawione faktury zakupu. Jednakże jedna z faktur z 2012 r. na zakup materiałów na pokrycie dachu została wystawiona na syna Wnioskodawcy, który odbierał zakupione materiały. Na skutek pomyłki co do danych na fakturze wystawiono w 2014 r. notę korygującą zmieniając imię syna Wnioskodawcy na imię Wnioskodawcy, bowiem pozostałe dane na fakturze były prawidłowe.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia czy faktura skorygowana notą korygującą uprawnia go do ubiegania się o zwrot VAT od zakupionych materiałów budowlanych skoro korekta dotyczyła wyłącznie imienia nabywcy.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.) obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r.

Ustawodawca w ww. rozporządzeniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., przewidział dwie procedury korygowania faktur VAT, tj.:

* § 13 i § 14 rozporządzenia określały przypadki, w których dopuszczalne było wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej,

* § 15 rozporządzenia określał przypadki, w których możliwe było wystawienie przez nabywcę noty korygującej.

W związku z późn. zm. wprowadzonymi ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35 z późn. zm.) na mocy art. 1 pkt 49 ww. ustawy uchylono art. 106 ustawy o VAT. Wprowadzono natomiast blok przepisów dotyczących fakturowania w dodanych do ustawy o VAT art. 106a-106q oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. poz. 1485). Tym samym rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r., wydane m.in. na podstawie art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, z dniem 1 stycznia 2014 r. (w związku z uchyleniem art. 106) utraciło moc w zakresie dotyczącym szczegółowych zasad wystawiania faktur.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw - do dokumentowania czynności dokonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. stosuje się przepisy art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem, oraz przepisy wydane na jego podstawie, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 12 ust. 2 ww. ustawy - do wystawiania faktur korygujących faktury wystawione przed dniem 1 stycznia 2014 r. i faktury wystawione zgodnie z ust. 1 oraz do wystawiania faktur będących duplikatami takich faktur stosuje się odpowiednio przepisy art. 106j-106I ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Zatem na podstawie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. większość regulacji dotyczących fakturowania, a objęta dotychczas rozporządzeniem z dnia 28 marca 2011 r., została przeniesiona do ustawy o VAT.

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ww. ustawy - faktura korygująca powinna zawierać:

Natomiast jak stanowi art. 106k ust. 1 ustawy - nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury (art. 106k ust. 2 ustawy).

W myśl art. 106k ust. 3 ustawy - faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

Zgodnie z art. 106k ust. 4 ww. ustawy - przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących.

Zauważyć należy, że celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Natomiast błąd w oznaczeniu nabywcy jest wadą techniczną, niewyłączającą możliwości zweryfikowania dokonania zdarzenia gospodarczego i prawidłowego określenia nabywcy towaru. Opisany błąd powinien być skorygowany w ten sposób, aby faktura odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między prawidłowo oznaczonymi podmiotami gospodarczymi.

Zatem z przytoczonych powyżej uregulowań wynika, że noty korygujące mogą zostać wystawione przez nabywcę towaru lub usługi, w przypadku gdy otrzymał on fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące np. imienia i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numeru, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku.

Powyższe jednoznacznie wskazuje, że w tym trybie mogą być prostowane jedynie pomyłki dotyczące tego konkretnego podatnika, który brał udział w transakcji gospodarczej. Nie można natomiast poprzez wystawienie noty korygującej zmienić podmiotu umowy sprzedaży poprzez zmianę nabywcy towaru z jednego na drugiego.

Odnosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy w kontekście zapytania ujętego w przedmiotowym wniosku stwierdzić należy, że Wnioskodawca dysponując notą korygującą fakturę VAT dotyczącą zakupu materiałów na pokrycie dachu, gdzie jako nabywca widnieje syn Wnioskodawcy, nie może skorzystać z częściowego zwrotu podatku VAT w związku z zakupem tychże materiałów. Jak już wyżej wskazano, nota korygująca umożliwia poprawienie pomyłek odnoszących się do zawartej transakcji a więc z podmiotem wymienionym na fakturze. Tak więc nota korygująca w żadnym wypadku nie może zmienić całkowicie nabywcy towaru, w tym przypadku poprzez wskazanie jako nabywcy osoby Wnioskodawcy.

Ponadto Wnioskodawca błędnie sądzi, że w jego przypadku poprzez wystawienie noty korygującej poprawiono jedynie pomyłkę w imieniu nabywcy. Okoliczność, że syn Wnioskodawcy mieszka z Wnioskodawcą czyli pozostałe dane osobowe widniejące na fakturze tj. nazwisko i adres nabywcy nie wymagały korekty nie oznacza, że nie doszło do zamiany podmiotu umowy sprzedaży. Bezsprzecznie nabywcą materiału był i pozostaje syn Wnioskodawcy, gdyż to na niego została wystawiona faktura VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.