IBPB-2-2/4511-61/15/MMa - Ustalenie skutków podatkowych dzierżawy działek na cele rolnicze

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) w związku z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 16 kwietnia 2015 r. (data otrzymania 22 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym 8 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dzierżawy działek na cele rolnicze - jest prawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dzierżawy działek na cele rolnicze.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z 21 maja 2015 r. Znak: IBPB-2-2/4511-61/15/MMa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 8 czerwca 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest właścicielem kilku działek, których łączna powierzchnia wynosi 1,6634 ha. Grunty te są niezabudowane. W 2014 r. Wnioskodawca oddał trzy działki w dzierżawę na cele rolnicze trzem różnym osobom. Na gruntach tych uprawiane są zboża, kukurydza itp.

Wnioskodawca wskazał, że działki, które są przedmiotem dzierżawy sklasyfikowane są w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, tj. grunty orne (R). Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej a działki będące przedmiotem dzierżawy stanowią jego własność jako osoby fizycznej. Łączna powierzchnia działek oddanych w dzierżawę to 1,3427 ha. Jedna działka o powierzchni 0,3216 ha nie jest oddana nikomu do używania. Z tytułu dzierżawy Wnioskodawca otrzymuje czynsz dzierżawny (płatny rocznie). Podatek rolny płaci Wnioskodawca, jako właściciel gruntów.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymywany przez Wnioskodawcę czynsz dzierżawny podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro grunty oddane w dzierżawę wykorzystywane są przez dzierżawców na cele rolnicze, to przychody uzyskane z tego tytułu nie stanowią przychodów ze źródła określonego przepisem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a skoro nie są wymienione w art. 10 ust. 1 ww. ustawy, to nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W opinii Wnioskodawcy, nie musi on płacić podatku dochodowego od uzyskanego czynszu dzierżawnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jak wynika z powyższego przepisu, do przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy ustawodawca zalicza między innymi dzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Nie stanowi jednak źródła przychodów, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dzierżawa gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele rolnicze.

Przy określaniu zakresu wspomnianego wyżej wyłączenia z katalogu źródeł przychodów należy uwzględnić treść definicji gospodarstwa rolnego, sformułowanej w ustawie o podatku rolnym.

Ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jest mowa o gospodarstwie rolnym - oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym (art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1381 z późn. zm.) - za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Szczegółowe określenie, jakie rodzaje gruntów wchodzą w skład gospodarstwa rolnego wymaga odniesienia się do klasyfikacji zawartej w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454 z późn. zm.) oraz Załącznika Nr 6 do tego rozporządzenia.

Zgodnie z § 67 ww. rozporządzenia - użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy:

Stosownie natomiast do treści § 68 ust. 1 ww. rozporządzenia - grunty rolne dzielą się na:

Przy czym zauważyć należy, że nie każde grunty, które podlegają opodatkowaniu podatkiem rolnym wchodzą w skład gospodarstwa rolnego. Zgodnie bowiem z uregulowaniami zawartymi w art. 1 przywołanej ustawy o podatku rolnym opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Aby takie grunty stanowiły gospodarstwo rolne muszą zostać spełnione wymogi postanowień przywołanego już art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, tzn. musi to być obszar gruntów o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy.

Tak więc aby przychód z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych to przedmiotem najmu, dzierżawy (czy też innych umów wymienionych w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) musi być gospodarstwo rolne lub jego składniki i przedmiot ten musi być w wyniku zawartej umowy wykorzystywany na cele rolnicze.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem czterech działek - gruntów sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne będące gruntami ornymi oznaczonymi symbolem R o łącznej powierzchni 1,6643 ha. Wnioskodawca wskazał, że wydzierżawił trzy z czterech działek trzem różnym osobom na cele rolnicze. Powierzchnia wydzierżawionego terenu wynosi 1,3427 ha. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do opodatkowania uzyskiwanego z dzierżawy ww. terenu przychodu.

Mając na uwadze ww. przepisy w kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że dzierżawa gruntów rolnych - które stanowią część gospodarstwa rolnego oraz nie są składnikami majątku wykorzystywanymi w działalności gospodarczej - wykorzystywanych przez dzierżawców na cele rolnicze, nie stanowi źródła przychodów, określonego w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu opisanej dzierżawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.