IBPB-2-2/4511-526/15/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku 25 sierpnia 2015 r. (data otrzymania 26 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania pracownikom kosztów oddelegowania związanych z wypełnianiem obowiązków służbowych przez pracowników i obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 26 sierpnia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania pracownikom kosztów oddelegowania związanych z wypełnianiem obowiązków służbowych przez pracowników i obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce, prowadzącą działalność w sektorze automatyki przemysłowej (dalej: Spółka lub Wnioskodawca).

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług na rzecz podmiotów z grupy P. i podmiotów trzecich, głównie z siedzibą poza Polską, w zakresie:

* zarządzania realizacją projektów instalacyjnych,

* realizacji projektów instalacyjnych,

* doradztwa w zakresie automatyki przemysłowej,

* serwisu oraz utrzymania sprzętu związanego z automatyką przemysłową, a także

* usług wynajmu wykwalifikowanego personelu (dalej zbiorczo zwane: Usługami).

Świadczenie Usług zazwyczaj wymaga obecności pracowników Spółki na terenie realizacji projektów położonych w różnych krajach, jak również na różnych kontynentach. Umowa o pracę zawarta z pracownikiem wskazuje, że miejscem wykonywania pracy jest siedziba Spółki. W związku z wyjazdami pracowników w celu realizacji Usług Spółka zawiera z pracownikami ramowe umowy oddelegowania oraz informacje o oddelegowaniu, gdzie wskazuje m.in. okres trwania wyjazdu oraz miejsce wykonywania Usług. Co do zasady, wyjazdy pracowników do innych krajów celem wykonywania Usług nie są uznawane za delegacje służbowe w rozumieniu przepisów Kodeksu Pracy (Dz. U. z 1997 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) (winno być Dz. U. z 2014 r. poz. 1502). Jednocześnie, obowiązki pracowników związane z realizacją Usług wykonywane są poza miejscem ich stałego zamieszkania. Spółka dodaje, że w ramach prowadzonej przez nią działalności mają miejsce także podróże służbowe, niemniej jednak występują one w sytuacjach innych niż stan faktyczny opisany w niniejszym wniosku. Dlatego przedmiotowy wniosek nie odnosi się do podróży służbowych.

W związku z wyjazdami celem wykonywania Usług Spółka ponosi kilka kategorii wydatków. Najważniejsze rodzaje tych wydatków można ująć w postaci poniższy kategorii:

* koszty podróży do i z kraju świadczenia usług, w tym, bilety lotnicze, kolejowe, promowe, taksówki, winiety, opłaty autostradowe, wypożyczenie samochodu oraz paliwo do samochodu wypożyczonego,

* koszty noclegów, w tym opłaty za usługi hotelarskie lub czynsze za wynajem mieszkania wraz z kosztami dodatkowymi, a także prowizje z tytułu pośrednictwa w najmie mieszkania,

* koszty badań i zabiegów lekarskich; koszty te występują w odniesieniu do krajów, gdzie występuje podwyższone ryzyko zachorowania na pewne choroby lub w których klimat jest szczególnie uciążliwy; Spółka wskazuje kategorie badań i zabiegów, które powinny być wykonane; pracownicy otrzymują zwrot kosztów takich badań i zabiegów,

* koszty nadbagażu obejmującego przedmioty służbowe; w związku z realizacją Usług pracownicy są zobowiązani posiadać odpowiednie wyposażenie, narzędzia oraz dokumentację; bagaż służbowy obejmuje m.in.: ubranie robocze (np.: kask, kombinezon, kurtka), narzędzia pracy (np.: sprzęt komputerowy, kable, mierniki) jak również dokumentację techniczną w formie papierowej; Spółka nie pokrywa kosztów transportu prywatnego nadbagażu pracowników,

* inne koszty ściśle związane z realizacją Usług, np.: koszty używania telefonów prywatnych dla celów służbowych, koszty transportu pracownika w trakcie jego oddelegowania, w miejscu oddelegowania w związku z realizacją Usług, (opisane wyżej kategorie kosztów będą dalej zbiorczo określane jako: Koszty Oddelegowania).

Obowiązujące w Spółce zasady zakładają, że powyższe wydatki mogą być ponoszone bezpośrednio przez Spółkę, jak również przez pracowników, którzy otrzymują ich zwrot. W tym drugim przypadku wydatki te są uiszczane co do zasady przy użyciu posiadanych przez pracowników, służbowych, imiennych kart kredytowych, w niektórych wypadkach także z własnych środków pracownika.

Zwrot poniesionych wydatków odbywa się na podstawie faktur lub rachunków wystawionych na Spółkę, a także paragonów lub innych dokumentów. Spółka dokonuje zwrotu poniesionych wydatków wyłącznie do wysokości faktycznie poniesionych i udokumentowanych kwot.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy równowartość poniesionych przez Spółkę Kosztów Oddelegowania w związku ze świadczeniem Usług stanowi dla pracowników przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 oraz art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.) (winno być Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji Koszty Oddelegowania pokrywane przez Spółkę, z których Pracownicy Spółki korzystają wyłącznie w związku z realizacją Usług, nie stanowią dla Pracowników przychodu do opodatkowania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W rezultacie, Spółka nie jest zobowiązana do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu ponoszenia równowartości Kosztów Oddelegowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, za powyższym stanowiskiem przemawiają następujące argumenty:

* W wyniku oddelegowania pracowników Spółka uzyskuje korzyści w postaci przychodów podatkowych z realizacji Usług, które stanowią jej trwałe przysporzenie majątkowe, zwiększające jej aktywa; uzyskiwanie korzyści ekonomicznych przez Spółkę w wyniku ponoszenia Kosztów Oddelegowania świadczy o tym, iż Spółka działa we własnym interesie ponosząc te koszty;

* Ponoszenie kosztów Oddelegowania stanowi także wypełnienie przez Spółkę jako pracodawcę ustawowego obowiązku prawidłowego organizowania pracy tak, aby była ona wydajna i należytej jakości, co stanowi realizację ustawowego obowiązku pracodawcy z art. 94 pkt 2a Kodeksu pracy; skoro ponosząc koszty Oddelegowania pracodawca realizuje swoje ustawowe obowiązki, to oznacza to, że działa on we własnym interesie;

* Zgodnie z powołanym w niniejszym wniosku orzecznictwem, działanie w interesie własnym Spółki, wyklucza powstawanie przychodu po stronie pracowników;

* Ponadto, przebywanie pracowników w miejscu realizacji Usług nie ma związku z zaspokojeniem ich jakichkolwiek potrzeb osobistych, a jedynie z realizacją obowiązków pracowniczych; wynika to z tego, że realizacja Usług przebiega zazwyczaj na terenie dużych lub wielkich zakładów produkcyjnych (np.: hut stali), które nie mają jakichkolwiek walorów turystycznych, krajobrazowych ani jakichkolwiek innych mogących zaspokoić ich potrzeby osobiste. Fakt, iż przebywanie pracowników w miejscu oddelegowania nie jest związane z zaspokajaniem ich potrzeb osobistych dowodzi, że Koszty Oddelegowania nie są ponoszone w ich interesie.

Analiza przepisów oraz orzecznictwa.

Katalog źródeł przychodu zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wskazuje jako jedną z kategorii tych źródeł: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Uszczegółowienie regulacji w zakresie stosunku pracy zawiera art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że - za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Powyższy przepis wskazuje, że przychodami ze stosunku pracy są nie tylko wypłaty pieniężne, ale również wartość innych otrzymanych lub pozostawionych do dyspozycji pracownika świadczeń pieniężnych lub rzeczowych, wynikających ze stosunku pracy. W szczególności, przychodami ze stosunku pracy jest wartość innych nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez pracownika.

Orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia "inne nieodpłatne świadczenie". Zdaniem Spółki, dla określenia zakresu znaczeniowego pojęcia "inne nieodpłatne świadczenie" należy odwołać się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, w którym to wyroku TK bliżej scharakteryzował ten termin.

Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że za przychód pracownika z tytułu otrzymania innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych "mogą być uznane świadczenia, które:

* po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

* po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

* po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów)".

W konsekwencji, jak wynika z wyroku TK z 8 lipca 2014 r. niezbędnym, choć nie jedynym, warunkiem powstania przychodu z tytułu otrzymania innych nieodpłatnych świadczeń jest (i) spełnienie tego świadczenia w interesie pracownika, a nie pracodawcy, oraz (ii) osiągnięcie przez pracownika z tego tytułu korzyści majątkowej w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który pracownik musiałby ponieść.

Zgodnie ze słownikowym znaczeniem słowa "interes", oznacza ono: «pożytek, korzyść». Stąd, sformułowanie "spełnienie świadczenia w interesie pracownika" należałoby interpretować jako spełnienie świadczenia z korzyścią lub pożytkiem dla pracownika. Tylko w takiej sytuacji powstanie świadczenie z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Jeżeli dane świadczenie zostanie wykonane z korzyścią lub pożytkiem dla pracodawcy, wówczas posługując się wykładnią zaprezentowaną w ww. orzeczeniu TK, powstanie jakiegokolwiek przychodu dla pracownika jest wykluczone.

Powyższe prowadzi do wniosku, że decydującym kryterium dla rozstrzygnięcia czy pracownik uzyskuje przychód podatkowy jest to, kto odnosi korzyść w wyniku pozyskania danego świadczenia - pracodawca czy pracownik. Jeżeli korzyść uzyskuje pracodawca, pracownik nie uzyskuje żadnego świadczenia, tym samym po jego stronie nie powstaje przychód podatkowy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Orzecznictwo NSA.

W analogiczny sposób wypowiedział się NSA w wyroku z 2 października 2014 r. (sygn.: II FSK 2387/12). Wyrok zapadł na tle stanu faktycznego, w którym kosztem pokrywanym przez pracodawcę były głównie noclegi pracowników, niebędących w delegacji, ale przebywających poza miejscem stałego zamieszkania z powodu realizacji obowiązków pracowniczych. Z tego względu, że stan faktyczny, na kanwie którego przedmiotowe orzeczenie zapadło jest bardzo bliski stanowi faktycznemu opisanemu w niniejszym wniosku, wykładnia przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaprezentowana w powołanym orzeczeniu NSA jest bardzo istotna dla niniejszej sprawy. NSA stwierdził: "Przedstawione wyżej uwagi prowadzą do wniosku, że w opisanym stanie faktycznym ponoszenie przez pracodawcę wydatków w celu zapewnienia noclegów pracownikowi przyjmując wskazane przez Trybunał Konstytucyjny kryterium oceny jest świadczeniem poniesionym w interesie pracodawcy, bo to jemu przynosi konkretną i wymierną korzyść w postaci prawidłowo i efektywnie wykonanej przez pracownika pracy."

Praktyka organów podatkowych.

Wnioski wynikające z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. także są uwzględniane w indywidualnych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 18 czerwca 2015 r., nr IPPB2/4511-353/15-2/MK1 opiera się na następujące argumentacji: "Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przynosi pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym."

Kwalifikacja Kosztów Oddelegowania w świetle przepisów oraz orzecznictwa.

Spółka wskazuje na następujące okoliczności, które dowodzą ścisłego związku między Kosztami Oddelegowania a realizacją przedmiotu działalności Spółki oraz generowaniem przez nią przychodów podatkowych:

* brak uprzedniego zawarcia umowy na świadczenie Usług z kontrahentem Spółki powoduje, że nie dochodzi do oddelegowania pracowników, w konsekwencji nie powstają Koszty Oddelegowania,

* zależność opisana w powyższym punkcie wskazuje, że powstawanie Kosztów Oddelegowania jest całkowicie zależne od zawarcia umowy z kontrahentem i świadczenia Usług; brak świadczenia Usług skutkuje tym, że Koszty Oddelegowania nie powstają; z kolei, świadczenie Usług powoduje kreowania przychodów po stronie Spółki, czemu towarzyszy powstawanie Kosztów Oddelegowania,

* należy więc stwierdzić, że Koszty Oddelegowania pozostają w ścisłym związku z przychodami Spółki wynikającymi ze świadczenia Usług, w konsekwencji są one ponoszone wyłącznie w interesie Spółki.

Jak wyżej wskazano, decydującym kryterium dla rozstrzygnięcia czy pracownik uzyskuje "inne nieodpłatne świadczenie" jest to, kto odnosi korzyść w wyniku pozyskania danego świadczenia - pracodawca czy pracownik. Jeżeli korzyść uzyskuje pracodawca, pracownik nie uzyskuje żadnego świadczenia, tym samym po jego strome nie powstaje przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W analizowanym przypadku korzyść z ponoszenia Kosztów Oddelegowania odnosi wyłącznie Spółka. Korzyść ta polega na tym, że w wyniku oddelegowania pracowników celem realizacji Usług (czego następstwem jest powstawania Kosztów Oddelegowania) Spółka generuje przychody podatkowe, które stanowią jej trwałe przysporzenie majątkowe.

Podsumowując, fakt, że Koszty Oddelegowania ponoszone są z korzyścią dla Spółki automatycznie wyklucza powstawanie przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń po stronie pracowników oddelegowanych.

Ponoszenie Kosztów Oddelegowania jako realizacja obowiązków pracodawcy.

Spółka chciałaby także pokreślić, że ponoszenie Kosztów Oddelegowania jest podyktowane koniecznością przestrzegania podstawowych zasad prawa pracy oraz zapewnieniem efektywności organizacji procesu świadczenia pracy, które to obowiązki na mocy poniższy przepisów obciążają pracodawcę:

* zgodnie z art. 94 pkt 2 i 2a Kodeksu pracy, Spółka, jako pracodawca, obowiązana jest w szczególności organizować pracę w sposób zapewniający pełne wykorzystanie czasu pracy, jak również osiąganie przez pracowników, przy wykorzystaniu ich uzdolnień i kwalifikacji, wysokiej wydajności i należytej jakości pracy, organizować pracę w sposób zapewniający zmniejszenie uciążliwości pracy. W ramach omawianego obowiązku pracodawca powinien też zapewnić pracownikowi odpowiednie materiały i narzędzia pracy. W konsekwencji, to Spółka, a nie pracownik, zobowiązany jest do ponoszenia wydatków związanych z procesem organizacji pracy,

* biorąc pod uwagę specyfikę zadań służbowych pracowników, wymagającą od nich świadczenia pracy na terytorium różnych krajów, w oddaleniu od miejsca zamieszkania, zapewnienie pracownikom takich świadczeń jak transport do miejsca świadczenia Usług, zakwaterowanie w miejscu świadczenia Usług, badania medyczne, stanowią obowiązki Spółki związane z organizacją procesu pracy,

* skoro pokrywanie Kosztów Oddelegowania stanowi realizację obowiązków Spółki w zakresie organizacji procesu pracy, to jednocześnie jest wykluczone uznanie tych kosztów za wydatki ponoszone w interesie Pracowników.

Podobnej kwalifikacji zapewnienia świadczeń na rzecz pracowników niebędących w delegacji, ale pozostających poza miejscem stałego zamieszkania celem wykonywania obowiązków służbowych, dokonał NSA w wyżej powołanym wyroku z 2 października 2014 r. (sygn.: II FSK 2387/12), stwierdzając: "Skoro więc prawidłowe i efektywne wykonywanie obowiązków pracowniczych wymaga od pracownika nocowania w hotelu, aby w określonym czasie wynikającym z kontaktów handlowych pracodawcy i kontrahenta dotrzeć do kontrahenta, to zapewnienie tej możliwości przez pracodawcę nie jest korzyścią pracownika, ale właśnie wypełnieniem przez pracodawcę ustawowego obowiązku prawidłowego organizowania pracy tak aby była ona wydajna i należytej jakości.

Zapewnienie możliwości nocnego wypoczynku odpowiada także obowiązkowi pracodawcy organizowania pracy w sposób zmniejszający uciążliwość pracy; przepis art. 94 pkt 3 Kodeksu pracy tylko przykładowo wymienia w aspekcie zmniejszenia uciążliwości pracy pracę monotonną i pracę w ustalonym z góry tempie. Dla porządku należy zastrzec, że Naczelny Sąd Administracyjny powyższe uwagi czyni jedynie w kontekście rozpoznawanej sprawy podatkowej."

Wnioskodawca dodaje, że w aktualnym stanie prawnym treść art. 94 pkt 3 Kodeksu pracy zawiera art. 94 pkt 2a Kodeksu pracy.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że zapewnienie przez Spółkę świadczeń odpowiadających wartości Kosztów Oddelegowania, jako stanowiących realizację ustawowego obowiązku prawidłowego organizowania pracy, nie prowadzi do uzyskania korzyści przez pracownika rozumianej jako powiększenie aktywów pracownika lub uniknięcia wydatku przez pracownika, ale stanowi wyraz realizacji obowiązków pracodawcy nałożonych nań przez Kodeks pracy, w ten sposób stanowiąc działanie w interesie pracodawcy.

Brak korzyści po stronie pracowników.

Ponadto nie sposób racjonalnie zakładać, że gdyby nie konieczność wykonywania pracy poza miejscem zamieszkania, pracownik wydałby pieniądze na noclegi i inne świadczenia poza miejscem zamieszkania bądź dojazdy do tego miejsca.

Przebywanie pracowników w miejscu realizacji Usług nie ma związku z zaspokojeniem ich jakichkolwiek potrzeb osobistych, a związane jest jedynie z realizacją obowiązków pracowniczych. Wynika to z tego, że realizacja Usług przebiega zazwyczaj na terenie dużych lub wielkich zakładów produkcyjnych (przede wszystkim hut stali), które nie mają jakichkolwiek walorów turystycznych, krajobrazowych ani jakichkolwiek innych mogących zaspokoić potrzeby osobiste pracowników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej - interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej - odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Wskazać również należy, że Wnioskodawca przywołał nieaktualny Dziennik Ustaw w odniesieniu do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w odniesieniu do ustawy - Kodeks pracy, przy czym brzmienie przywołanych przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak również art. 94 pkt 2 i 2a Kodeksu pracy na skutek nowelizacji ustawy nie uległy zmianie.

Końcowo - odnosząc się do przywołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej oraz przywołanych wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, że interpretacja indywidualne dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również przywołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.