IBPB-2-2/4511-492/15/Zuk

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 18 czerwca 2015 r. (data otrzymania 2 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania usługi tłumaczenia tekstów dla osób zagranicznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 lipca 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania usługi tłumaczenia tekstów dla osób zagranicznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od lutego 2015 r. jest osobą niezatrudnioną. Zajmuje się świadczeniem usług w zakresie pisemnych tłumaczeń językowych w ramach umów o dzieło dla klientów z Polski. Usługi takie Wnioskodawca świadczy także dla klientów zagranicznych.

Dla klientów zagranicznych Wnioskodawca świadczy usługi zdalnie, w dowolnym czasie i miejscu. Praca odbywa się przy pomocy sprzętu komputerowego i Internetu. Usługi zawsze świadczone są przez Wnioskodawcę osobiście. Świadczenie usług ma charakter nieciągły, nieregularny, niezorganizowany, zależny od zapotrzebowania klientów. Wszelkie warunki, tj. wysokość wynagrodzenia i termin wykonania są każdorazowo negocjowane. Wnioskodawca zawsze może odmówić wykonania całości lub części danego zlecenia. Wynagrodzenie w dolarach amerykańskich Wnioskodawca otrzymuje na podstawie uzgodnionej stawki godzinowej lub zaproponowanej przez Wnioskodawcę wyceny danego zlecenia. Umowy zawierane są w formie elektronicznych formularzy w serwisie internetowym U.W. z siedzibą w Kalifornii, USA, a więc nie są podpisywane w formie pisemnej. Umowy te nie są umowami o pracę w rozumieniu Kodeksu pracy. Wnioskodawca nie podpisał umów o stałą współpracę. Wszelkie prawa autorskie przekazywane są klientom w momencie oddania zlecenia, Wnioskodawca nie osiąga więc żadnych dochodów z tytułu praw autorskich, nie ponosi też odpowiedzialności wobec podmiotów trzecich. Wynagrodzenie wypłacane jest poprzez ww. serwis internetowy na życzenie (wypłata na konto następuje, kiedy usługodawca tego zażąda), na konto bankowe z przewalutowaniem na euro. Klienci pochodzą z całego świata, w tym z Kanady, Australii, Europy i innych. Są to firmy, spółki, osoby prywatne prowadzące działalność gospodarczą. Klienci nie posiadają siedzib na terytorium Polski. Wnioskodawca mieszka w Polsce, usługi świadczy z Polski i w Polsce rozlicza wszystkie podatki od dochodów.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

1. Czy na podstawie wyżej przedstawionego stanu faktycznego dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia usług w zakresie tłumaczeń językowych należy uznać za źródło przychodów z działalności wykonywanej osobiście wskazanej w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy koszt uzyskania przychodu w zakresie wynagrodzenia otrzymanego od klientów zagranicznych można określić na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy w wysokości 20% uzyskanego przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z tytułu świadczonych przez niego usług dla klientów zagranicznych można uznać za przychody z działalności wykonywanej osobiście, z kosztami uzyskania przychodu w wysokości 20% uzyskanego przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 9 ust. 1a ww. ustawy stanowi, że - jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Z treści art. 9 ust. 2 ww. ustawy wynika, że - dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do przepisu art. 10 ust. 1 ww. ustawy - odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 2 i 7 tego przepisu:

Zgodnie z art. 13 pkt 8 ww. ustawy - za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z kolei w myśl postanowień art. 18 ww. ustawy - za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Z powyższych przepisów wynika, że przychód z usług tłumaczeń językowych dla osób zagranicznych na podstawie umowy o dzieło może stanowić przychód z dwóch źródeł tj. z działalności wykonywanej osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy) lub z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych (art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy). Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla określenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

Wyliczenie zawarte w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma charakteru zamkniętego, na co wskazuje użycie wyrażenia "w szczególności", jednakże wprost zalicza do przychodów z praw majątkowych przychody uzyskiwane z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, a także z odpłatnego zbycia tych praw.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w ww. art. 18 są m.in. przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy - w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Z kolei w myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy - opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki łącznie.

Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych (autorskich) w postaci utworu. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego.

Należy zaznaczyć, że jeżeli nastąpi przeniesienie lub korzystanie z praw autorskich, to przychód z tego tytułu należy kwalifikować do przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca świadczy usługi tłumaczenia tekstów dla klientów zagranicznych, którymi są firmy, spółki, osoby prywatne prowadzące działalność gospodarczą, nieposiadające siedzib na terytorium Polski. Wnioskodawca świadczy usługi mieszkając w Polsce, zdalnie, przy pomocy sprzętu komputerowego i Internetu. Świadczenie ww. usług ma charakter nieciągły, nieregularny, niezorganizowany, zależny od zapotrzebowania klientów. Wszelkie warunki, tj. wysokość wynagrodzenia i termin wykonania są każdorazowo negocjowane. Wynagrodzenie Wnioskodawca otrzymuje na podstawie uzgodnionej stawki godzinowej lub zaproponowanej przez Wnioskodawcę wyceny danego zlecenia. Wnioskodawca nie podpisał umów o stałą współpracę. Wszelkie prawa autorskie przekazywane są klientom w momencie oddania zlecenia, Wnioskodawca nie osiąga więc żadnych dochodów z tytułu praw autorskich, nie ponosi też odpowiedzialności wobec podmiotów trzecich.

Skoro zatem usługi tłumaczenia świadczone przez Wnioskodawcę w świetle przepisów ustawy o prawie autorskim są przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego oraz na podstawie zawieranych przez Wnioskodawcę umów następuje przeniesienie praw autorskich na rzecz klienta - to uzyskany przez Wnioskodawcę przychód z tego tytułu winien być zakwalifikowany jako przychód z praw majątkowych - zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei w myśl art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Przy czym zgodnie z art. 22 ust. 9a ww. ustawy - w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. (...) (art. 22 ust. 10 ww. ustawy).

Przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a (art. 22 ust. 10a ww. ustawy).

W konsekwencji do tego przychodu zastosowanie znajdują również 50% koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy.

Ich zastosowanie jest bowiem możliwe, gdy dana osoba uzyskuje przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego oraz dokonuje rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przechodzą one na zamawiającego utwór lub gdy udzielona jest licencja na korzystanie z nich.

Jednakże należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa - Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Jak stanowi art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej - ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji, ww. ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej.

Końcowo należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują obowiązku odprowadzania zaliczek przez podatnika w trakcie roku podatkowego z tytułu osiągnięcia dochodu określonego w art. 18 ww. ustawy. Dlatego też nie znajduje zastosowania przepis art. 44 ust. 1a ww. ustawy, który stanowi, że - podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników:

- są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Skoro zatem Wnioskodawca osiąga przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bez pośrednictwa płatnika to w świetle ww. ustawy nie jest obowiązany do samodzielnego obliczania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Dochód z tego źródła podlega kumulacji z dochodami z innych źródeł, opodatkowanymi na tzw. zasadach ogólnych czyli według skali określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, uzyskanymi w ciągu roku podatkowego. Dochód ten należy wykazać w zeznaniu rocznym na formularzu PIT-36, składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym został uzyskany.

Podsumowując, skoro na podstawie zawieranych przez Wnioskodawcę umów następuje przeniesienie praw autorskich na rzecz klienta (przechodzą one na zamawiającego) oraz usługi tłumaczenia świadczone przez Wnioskodawcę w świetle przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych są przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego - to uzyskany przez Wnioskodawcę przychód z tego tytułu winien być zakwalifikowany jako przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Wnioskodawca może zastosować 50% koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.