IBPB-2-2/4511-358/15/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) w związku z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 13 kwietnia 2015 r. (data otrzymania 16 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie sposobu ustalenia właściwości organów podatkowych dla rozliczenia podatku - jest prawidłowe.

W dniu 16 kwietnia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie sposobu ustalenia właściwości organów podatkowych dla rozliczenia podatku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z małżonkiem od połowy stycznia 2015 r. ma miejsce zamieszkania w K. przy czym adres zameldowania w W. Wnioskodawca tworzy wspólnotę majątkową ze współmałżonkiem oraz jest współwłaścicielem (wraz z małżonkiem) czterech lokali mieszkalnych, które planuje (wraz z małżonkiem) wynajmować długookresowo lub okazjonalnie (np. na kilka dni). Ponadto małżonkowie przewidują możliwość zakupu kolejnych mieszkań oraz ich wynajmowanie. Wszystkie mieszkania są (będą) majątkiem prywatnym małżonków oraz nie stanowią ani nie będą stanowiły składnika prowadzonej przez któregoś z małżonków działalności gospodarczej. Małżonkowie zamierzają samodzielnie zajmować się obsługą kontaktów z najemcami, choć nie wykluczają, że w przypadku wynajmu okazjonalnego będą korzystać z pośrednictwa wyspecjalizowanej firmy. Z odpowiedniej pomocy mogą też korzystać małżonkowie zatrudniając na podstawie umowy zlecenia lub o dzieło osobę lub firmę do pomocy przy czynnościach związanych z poszukiwaniem lokali oraz ich wynajęcia.

Wnioskodawca planuje wynajmować mieszkania z prawem do używania miejsca postojowego na podstawie umów najmu. Zgodnie z postanowieniami tych umów (w przypadku umów o najem okazjonalny umowa taka może być zawarta z odpowiednią osobą lub firmą zajmująca się takim wynajmem) wynajmujący otrzymywać będą wynagrodzenie za wynajmowany lokal mieszkalny.

W zależności od konkretnej umowy najemca zobowiązany może być (w tym za pośrednictwem wynajmującego) do pokrycia (odpowiednio np. w rozliczeniu miesięcznym, tygodniowym lub dniowym):

Wnioskodawca zamierza opodatkować czynsz z wynajmu mieszkań zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5%. W tym celu małżonkowie złożyli stosowne oświadczenie o wyborze formy opodatkowania przychodu z najmu zryczałtowanym podatkiem dochodowym do urzędu skarbowego. Przy czym zgodnie z odpowiednimi przepisami (art. 12 ust. 6 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne) małżonkowie złożyli odpowiednie pismo w sprawie samodzielnego rozliczenia podatku przez jednego z małżonków, upoważniając współmałżonka w ten sposób do samodzielnego rozliczania podatku.

Wnioskodawca zaznaczył, że pytania będące przedmiotem niniejszego wniosku dotyczą wszystkich aktualnie posiadanych i przyszłych mieszkań Wnioskodawcy (tekst jedn.: będących we współwłasności z małżonkiem), bez względu na to, czy jest to najem długookresowy, czy też okazjonalny.

Wnioskodawca zameldowany jest w W. (województwo A) jednakże jego miejscem zamieszkania jest K. (województwo Y). Zdaniem Wnioskodawcy - zgodnie z § 5 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego ("Rozporządzenie") - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach jest właściwy do wydania interpretacji indywidualnej, jeżeli wnioskodawca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w województwie: małopolskim, podkarpackim lub śląskim. Rozporządzenie nie uzależnia właściwości organu od miejsca zameldowania, lecz od miejsca zamieszkania. W związku z tym właściwym dla Wnioskodawcy do wydania interpretacji indywidualnej będącej przedmiotem niniejszego wniosku jest Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, pomimo zameldowania Wnioskodawcy w W. W przypadku jednak, gdyby Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie uznał się za właściwego do wydania interpretacji podatkowej będącej przedmiotem niniejszego wniosku, Wnioskodawca zakłada, że przekaże on niniejszy wniosek do właściwego Dyrektora Izby Skarbowej i powiadomi o tym fakcie Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytania.

1. Czy przychód z długookresowego oraz okazjonalnego wynajmu nieruchomości będących przedmiotem niniejszego wniosku można opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5% na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1, czy podstawą opodatkowania przychodu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5% będzie kwota czynszu, zaś opłaty nie będą stanowiły przychodu Wnioskodawcy.

3. Czy dla rozliczeń podatkowych z tytułu zryczałtowanego podatku dochodowego od wynajmu mieszkań oraz dla wpłat ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych dla Wnioskodawcy właściwym będzie urząd skarbowy według miejsca zamieszkania Wnioskodawcy.

4. Czy dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 r. (w tym składania deklaracji podatkowych za 2015 r.) właściwym będzie urząd skarbowy według miejsca zamieszkania czy też zameldowania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Czynsz z długookresowego oraz okazjonalnego wynajmu mieszkań będących przedmiotem niniejszego wniosku, po spełnieniu odpowiednich obowiązków rejestracyjnych, można opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5% na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy - odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych),

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6,9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Definicja najmu nie została wskazana w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z tym należy posłużyć się pojęciem najmu na gruncie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego - przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Pojęcie działalności gospodarczej (pozarolniczej działalności gospodarczej) zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem - za działalność gospodarczą (pozarolniczą działalność gospodarczą) uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9 ustawy

o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy-przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umowo podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od ww. działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz (lokal) w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem tej działalności - zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W myśl art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym - osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym - ryczałt ten wynosi 8,5% przychodów.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym-opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Wnioskodawca zamierza wynajmować okazjonalnie lub długoterminowo cztery lokale, jednakże nie wyklucza zakupu i wynajęcia kolejnych lokali. W myśl wskazanych powyżej przepisów, prawo podatkowe nie uzależnia możliwości skorzystania z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5% za przychód z wynajmu lokali od ilości tych lokali, ani tym bardziej od okresu ich wynajmu. Oznacza to, że zakup i wynajęcie kolejnych lokali przez Wnioskodawcę nie będzie miało wpływu na jego prawo do korzystania z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Zgodnie z powyżej wskazanymi przepisami, istotnym jest natomiast, aby wynajem mieszkań nie przybrał cech działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy, działalność polegająca na wynajmie mieszkań nie będzie miała charakteru działalności gospodarczej, w tym przede wszystkim brak będzie tutaj cechy zorganizowania. Zgodnie ze zdarzeniem przedstawionym w niniejszym wniosku, Wnioskodawca nie będzie posiadał żadnej zorganizowanej struktury do obsługi tej działalności. Korzystanie z pomocy wyspecjalizowanych osób i firm należy tutaj uznać za standardowe usługi związane z nabyciem i wynajęciem samych lokali, nie zaś za element działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wynajmowane przez Wnioskodawcę mieszkania nie będą ponadto składnikami majątku związanymi z działalnością gospodarczą, lecz jego majątkiem prywatnym.

Ad. 2

Podstawą opodatkowania przychodu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5% będzie kwota czynszu, zaś opłaty nie będą stanowiły dla niego przychodu. Wnioskodawca wskazał, że na podstawie przepisów wskazanych przy uzasadnieniu pytania 1 należy stwierdzić, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w powyżej przywołanym art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę opłaty związane z przedmiotem najmu, jeżeli z umów wynikać będzie, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zauważa, że jego stanowisko zostało potwierdzone m.in. w następujących interpretacjach prawa podatkowego:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 4 lipca 2014 r., Znak: ITPB1/415-438/14/k.k.,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 maja 2014 r. Znak: ILPB1/415-186/14-4/TW,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 kwietnia 2014 r. Znak: ILPB1/415-186/14-4/TW,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 4 lutego 2014 r. Znak: ILPB2/415-1025/13-4/WS,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 9 stycznia 2014 r. Znak: ITPB1/415-1062/13/AK.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy jedynie określona w umowie wysokość czynszu stanowi jego przysporzenie majątkowe jako wynajmującego, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Natomiast należności z tytułu opłat, do których ponoszenia zobowiązany jest zgodnie z zawartą umową najmu najemca, nie stanowią przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawcy.

Ad. 3

Dla rozliczeń podatkowych z tytułu zryczałtowanego podatku dochodowego od wynajmu mieszkań oraz dla wpłat ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych dla Wnioskodawcy właściwym będzie urząd skarbowy właściwy według miejsca zamieszkania Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym - podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 następnego miesiąca, a za miesiąc grudzień - w terminie złożenia zeznania. Dodatkowo na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym - podatnicy są obowiązani złożyć w urzędzie skarbowym zeznanie według ustalonego wzoru o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - w terminie do dnia 31 stycznia następnego roku. Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym nie wskazuje specjalnych regulacji dotyczących właściwości miejscowej organów podatkowych. W związku z tym należy zastosować ogólną regułę z art. 17 § 1 Ordynacji podatkowej, według której jeżeli ustawy podatkowe nie stanowią inaczej, właściwość miejscową organów podatkowych ustala się według miejsca zamieszkania albo adresu siedziby podatnika, płatnika, inkasenta lub podmiotu wymienionego w art. 133 § 2. Ponadto zgodnie z § 11 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych - organem podatkowym właściwym miejscowo w sprawach należnego za dany rok podatkowy podatku dochodowego od osób fizycznych dla podatników, którzy zmienili miejsce zamieszkania lub pobytu, wskutek czego właściwy stał się organ podatkowy inny niż dotychczasowy - jest organ podatkowy właściwy według miejsca zamieszkania lub pobytu w ostatnim dniu roku podatkowego, a gdy zamieszkanie lub pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustały przed tym dniem - według ostatniego miejsca zamieszkania lub pobytu na jej terytorium. W przypadku Wnioskodawcy właściwym urzędem skarbowym będzie więc urząd skarbowy właściwy według miejsca zamieszkania, a więc w K.

Ad. 4

Dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 r. (w tym składania deklaracji podatkowych za 2015 r.) właściwym będzie urząd skarbowy według miejsca zamieszkania.

Kwestię właściwości organów podatkowych w przypadku deklaracji podatkowej reguluje art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Art. 45 ust. 1b precyzuje, że urzędem skarbowym, o którym mowa w ust. 1-1aa, jest urząd skarbowy, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika w ostatnim dniu roku podatkowego wykonuje swoje zadania, a gdy zamieszkanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustało przed tym dniem - urząd skarbowy, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według ostatniego miejsca zamieszkania na jej terytorium wykonuje swoje zadania, z zastrzeżeniem ust. 1c. Należy więc stwierdzić, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na miejsce zamieszkania, a nie miejsce zameldowania przy ustalaniu urzędu skarbowego właściwego dla rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych. Analogiczna zasada ma zastosowanie w przypadku zmiany miejsca zamieszkania w trakcie trwania roku podatkowego. Zgodnie z § 11 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych - organem podatkowym właściwym miejscowo w sprawach należnego za dany rok podatkowy podatku dochodowego od osób fizycznych dla podatników, którzy zmienili miejsce zamieszkania lub pobytu, wskutek czego właściwy stał się organ podatkowy inny niż dotychczasowy - jest organ podatkowy właściwy według miejsca zamieszkania lub pobytu w ostatnim dniu roku podatkowego, a gdy zamieszkanie lub pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustały przed tym dniem - według ostatniego miejsca zamieszkania lub pobytu na jej terytorium. W związku z tym Wnioskodawca rozliczał będzie podatek dochodowy od osób fizycznych za 2015 r. w urzędzie skarbowym według miejsca zamieszkania, a więc w K.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w części dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie sposobu ustalenia właściwości organów podatkowych dla rozliczenia podatku (pytania oznaczone we wniosku nr 3 i 4). Ocena stanowiska w części dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania tym podatkiem przychodów z najmu kilku mieszkań została zawarta w odrębnej interpretacji (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2).

Właściwość miejscową dla poszczególnych podatków ustala się według reguł określonych w ustawie - Ordynacja podatkowa oraz w rozporządzeniu Ministra Finansów z 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. Nr 165, poz. 1371 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 17 § 1 Ordynacji podatkowej - jeżeli ustawy podatkowe nie stanowią inaczej, właściwość miejscową organów podatkowych ustala się według miejsca zamieszkania albo adresu siedziby podatnika, płatnika, inkasenta lub podmiotu wymienionego w art. 133 § 2.

Przepis ten jest podstawą ustalenia właściwości miejscowej tylko wówczas, gdy ustawy podatkowe w tym zakresie nie zawierają szczególnej regulacji.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych lub poszczególnych kategorii podatników, płatników lub inkasentów w sposób odmienny niż określony w § 1, uwzględniając w szczególności posiadanie miejsca zamieszkania lub siedziby za granicą, miejsce uzyskiwania dochodów oraz miejsce położenia przedmiotu opodatkowania (art. 17 § 2 Ordynacji podatkowej).

Właściwość miejscową organu podatkowego (naczelnika urzędu skarbowego) właściwego dla podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych ustala się na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

Stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa,7 i 8.

Zgodnie z art. 45 ust. 1b ww. ustawy - urzędem skarbowym, o którym mowa w ust. 1-1aa, jest urząd skarbowy, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika w ostatnim dniu roku podatkowego wykonuje swoje zadania, a gdy zamieszkanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustało przed tym dniem - urząd skarbowy, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według ostatniego miejsca zamieszkania na jej terytorium wykonuje swoje zadania, z zastrzeżeniem ust. 1c.

Zgodnie z powyższymi przepisami organem właściwym dla podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika w ostatnim dniu roku podatkowego. Przy czym, zgodnie z art. 25 ustawy - Kodeks cywilny - miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Można mieć tylko jedno miejsce zamieszkania (art. 28 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie natomiast z art. 18 § 1 Ordynacji podatkowej - jeżeli w trakcie roku podatkowego lub określonego w odrębnych przepisach innego okresu rozliczeniowego nastąpi zdarzenie powodujące zmianę właściwości miejscowej organu podatkowego, organem podatkowym właściwym miejscowo za ten okres rozliczeniowy pozostaje ten organ podatkowy, który był właściwy w pierwszym dniu roku podatkowego lub okresu rozliczeniowego.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których, w razie zmiany właściwości miejscowej w trakcie roku podatkowego lub okresu rozliczeniowego, właściwym organem podatkowym jest organ inny niż wymieniony w § 1, uwzględniając w szczególności zmianę miejsca zamieszkania, pobytu lub siedziby podatnika (art. 18 § 2 Ordynacji podatkowej).

Na podstawie delegacji zawartych w Ordynacji podatkowej zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych Zgodnie z § 11 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia - organem podatkowym właściwym miejscowo w sprawach należnego za dany rok podatkowy podatku dochodowego od osób fizycznych dla podatników, którzy zmienili miejsce zamieszkania lub pobytu, wskutek czego właściwy stał się organ podatkowy inny niż dotychczasowy - jest organ podatkowy właściwy według miejsca zamieszkania lub pobytu w ostatnim dniu roku podatkowego, a gdy zamieszkanie lub pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustał przed tym dniem - według ostatniego miejsca zamieszkania lub pobytu na jej terytorium.

Tak jak powyżej wskazano, dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych właściwość naczelnika urzędu skarbowego określa się według miejsca zamieszkania podatnika. Przy czym jeżeli w trakcie roku podatkowego podatnik zmieni miejsce zamieszkania, to organem właściwym dla celów opodatkowania tym podatkiem będzie naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika w ostatnim dniu roku podatkowego tj. według miejscowości, w której podatnik będzie posiadać miejsce zamieszkania w ostatnim dniu roku podatkowego, za który podatek dochodowy od osób fizycznych będzie należny. Z wniosku wynika, że Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania w miejscowości K, zaś zameldowanie w miejscowości W. Jak wynika z art. 25 Kodeksu cywilnego - miejscem zamieszkania jest miejscowość, w której osoba fizyczna przebywa z zamiarem stałego pobytu. Na miejsce zamieszkania składają się zatem dwa elementy: fizyczne przebywanie w danej miejscowości oraz zamiar, tj. wola stałego w niej pobytu. O miejscu zamieszkania decyduje całokształt okoliczności, które wskazywać muszą na wypełnienie obu ww. przesłanek. Dla ustalenia miejsca zamieszkania nie wystarczy zatem samo fizyczne zamieszkiwanie w danej miejscowości, nawet jeżeli trwa ono przez dłuższy czas, niezbędna jest także wola danej osoby do stałego przebywania w tej miejscowości. Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, czy w miejscowości tej dana osoba jest zameldowana oraz czy jest to zameldowanie na okres stały, czy też pobyt czasowy. W związku z powyższymi okolicznościami jeżeli miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest tak jak wskazano we wniosku miejscowość K., to właściwym organem podatkowym w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w tym składania deklaracji podatkowych za 2015 r., będzie urząd skarbowy według miejsca zamieszkania w miejscowości K. Samo zameldowanie Wnioskodawcy w miejscowości W. nie powoduje zmiany miejsca zamieszkania w tym zmiany właściwości miejscowej organu podatkowego.

Zasady ustalania właściwości miejscowej organu podatkowego według miejsca zamieszkania podatnika obowiązują także na gruncie ustawy normującej zryczałtowane formy opodatkowania niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie reguluje kwestii właściwości miejscowej organów podatkowych dla podatników rozliczających przychody z najmu mieszkań opłacających zryczałtowany podatek dochodowy, dlatego też właściwość miejscową organów podatkowych ustala się na zasadach ogólnych wynikających z art. 17 § 1 Ordynacji podatkowej. Tak więc w przypadku rozliczeń podatkowych w formie zryczałtowanego podatku dochodowego oraz dla wpłat ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych właściwym organem podatkowym jest naczelnik urzędu skarbowego ze względu na miejsce zamieszkania podatnika. Potwierdza to np. przepis art. 9 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, który stanowi m.in. że pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika.

Wobec powyższych wyjaśnień stanowisko Wnioskodawcy odnośnie do sposobu ustalenia właściwości miejscowej organów podatkowych dla rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych w tym składania deklaracji podatkowych za 2015 r. należało uznać za prawidłowe. Prawidłowe jest także stanowisko Wnioskodawcy w kwestii ustalania właściwości miejscowej organu podatkowego w przypadku rozliczenia przychodów opodatkowanych zryczałtowanym podatkiem dochodowym, jednak sama ocena dopuszczalności rozliczenia tym podatkiem uzyskanych przez Wnioskodawcę przychodów została zawarta w odrębnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.