IBPB-2-2/4511-267/15/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) w związku z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 8 czerwca 2015 r. (data otrzymania 10 czerwca 2015 r.), uzupełnionym 9 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup tej nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup tej nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi, pismem z 29 czerwca 2015 r. Znak: IBPB-2-2/4511-267/15/JG, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 9 lipca 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 2 listopada 2009 r. aktem notarialnym Wnioskodawca zakupił nieruchomość składającą się z lokalu mieszkalnego o powierzchni 52,55 m² położoną w M. za cenę 164.000,00 zł. Na zakup wspomnianej nieruchomości umową z 29 października 2009 r. Wnioskodawca zaciągnął kredyt hipoteczny na kwotę 207.000,00 zł na okres 30 lat. Wnioskodawca wskazał, że na zakup nieruchomości poniósł koszty w wysokości 4.590,20 zł z czego: 3.280,00 - podatek od czynności cywilnoprawnych, 200 zł - opłaty sądowe, 1.110,20 zł - wynagrodzenie notariusza. W okresie użytkowania opisanej nieruchomości Wnioskodawca poniósł udokumentowane wydatki na jej remont w wysokości 7.188,00 zł. W dniu 31 października 2013 r. Wnioskodawca sprzedał nieruchomość za cenę 194.000,00 zł. Na podstawie informacji z banku z 30 października 2013 r. uzyskaną ze sprzedaży mieszkania kwotę 189.658,63 zł. Wnioskodawca wpłacił do banku tytułem całkowitej spłaty kredytu. Następnie 5 listopada 2014 r. Wnioskodawca na swoją prośbę otrzymał z banku informację o opłatach dokonanych w okresie od 6 listopada 2009 r. (od daty uruchomienia kredytu) do 13 listopada 2013 r. (do daty całkowitej spłaty kredytu), z której wynika, że Wnioskodawca wpłacił 207.000,00 zł tytułem spłaty kapitału oraz 53.035,26 zł tytułem spłaty odsetek umownych.

W dniu 10 listopada 2014 r. Wnioskodawca złożył zeznanie PIT-39 oraz wpłacił wynikającą z niego kwotę podatku w wysokości 3.922,00 zł plus odsetki w kwocie 201,00 zł.

Wnioskodawca wskazał, że powyższa kwota podatku została wyliczona w następujący sposób:

* przychód - poz. 20 - 194.000,00 zł,

* koszty uzyskania przychodu - poz. 21 - 171.188,00 zł (koszt nabycia 164.000,00 zł + poniesione nakłady w wysokości 7.188,00 zł),

* dochód - poz. 23 - 22.812,00 zł,

* dochód zwolniony od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - poz. 25 - 2.172,00 zł. Kwotę tę Wnioskodawca wyliczył w następujący sposób: 22.812 x (189.658,63 - 171.188,00)/194.000,00.

* podstawa opodatkowania - poz. 26 - 20.640,00 zł,

* podatek - poz. 29 - 3.922,00 zł.

Wnioskodawca wskazał, że w zeznaniu PIT-39 w poz. 21 - koszty uzyskania przychodu-wykazał kwotę 171.188,00 zł jako sumę kwot: 164.000 - cena nabycia nieruchomości wynikająca z aktu notarialnego oraz 7.188,00 zł - poniesione nakłady na nieruchomość w czasie jej posiadania.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy do kosztu uzyskania przychodu wykazanego w poz. 21 zeznania Wnioskodawca mógł zaliczyć oprócz ceny nabycia wynikającej z aktu notarialnego (164.00,00 zł) i kosztów poniesionych nakładów (7.188,00 zł) również kwotę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości jako koszt nabycia nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, poz. 25 (winno być poz. 21) zeznania - koszty uzyskania przychodu-została wyliczona błędnie i może zostać przez niego sprostowana w zeznaniu korygującym.

Na podstawie art. 22 ust. 6c ustawy - koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Na zakup lokalu mieszkalnego w 2009 r. Wnioskodawca zaciągnął kredyt hipoteczny. Odsetki od tego kredytu wyniosły 53.035,26 zł, które w ocenie Wnioskodawcy są kosztami uzyskania kredytu, a tym samym stanowią oczywisty koszt nabycia nieruchomości. Zakupiona nieruchomość sfinansowana została z kredytu bankowego z uwagi na brak środków własnych, dlatego też koszt nabycia lokalu mieszkalnego był wyższy.

W ocenie Wnioskodawcy do kosztów nabycia należy zaliczyć również spłacone odsetki od zaciągniętego kredytu hipotecznego. W tym przypadku odsetki od kredytu spłacone do dnia sprzedaży nieruchomości stanowią koszty uzyskania przychodu, które należy uwzględnić przy rozliczaniu podatku dochodowego w zeznaniu PIT-39 za 2013 r. Jest to zatem koszt przewidziany przez ustawodawcę w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że uzasadnienie prawne zawarte w niniejszej interpretacji dotyczy oceny stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu - w rozumieniu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup zbywanej nieruchomości, zgodnie z zadanym przez Wnioskodawcę pytaniem. Natomiast przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości ujęcia poszczególnych kwot we właściwych pozycjach zeznania PIT-39 za 2013 r. w celu obliczenia podatku i dochodu zwolnionego z opodatkowania, ponieważ ta kwestia nie jest przedmiotem zapytania ujętego we wniosku.v

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przypisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw w nim wymienionych stanowi źródło przychodów, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 2 listopada 2009 r. Wnioskodawca zakupił za cenę 164.000,00 zł lokal mieszkalny, który następnie sprzedał 31 października 2013 r. za cenę 194.000,00 zł. Wnioskodawca w złożonym zeznaniu podatkowym PIT-39 wykazał jako koszt uzyskania przychodu koszt nabycia nieruchomości w wysokości 164.000,00 zł oraz poniesione wydatki na jej remont w kwocie 7.188,00 zł. Wątpliwość Wnioskodawcy budzi jednak kwestia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu oprócz ceny nabycia i kosztów poniesionych nakładów, także kwoty odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup zbywanej nieruchomości jako kosztu nabycia nieruchomości. Spłata odsetek umownych stanowiła kwotę 53.035,26 zł.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia należy stwierdzić, że sprzedaż w 2013 r. wspomnianego lokalu mieszkalnego nabytego w 2009 r. podlega opodatkowaniu, a oceniając skutki podatkowe tej sprzedaży należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatne, czy nieodpłatnie. W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6c, gdyż zbywany lokal mieszkalny został nabyty przez Wnioskodawcę odpłatnie. W myśl przywołanego przepisu - koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy - wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Reasumując, podstawę opodatkowania stanowi dochód uzyskany z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego obliczony jako różnica pomiędzy przychodem ustalonym zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy a kosztami uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy.

Wnioskodawca zajmując własne stanowisko w sprawie uważa, że do kosztów nabycia lokalu mieszkalnego, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy należy również zaliczyć spłacone przez niego odsetki od zaciągniętego kredytu hipotecznego na zakup zbywanego lokalu mieszkalnego.

Uważa, że spłacone odsetki do dnia sprzedaży nieruchomości stanowią koszt uzyskania przychodu jako koszt nabycia nieruchomości, który należy uwzględnić przy rozliczeniu podatku dochodowego w zeznaniu PIT-39 za 2013 r. Ze stanowiskiem Wnioskodawcy nie zgadza się natomiast Organ.

Definicję kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa do lokalu mieszkalnego ustawodawca precyzuje w art. 22 ust. 6c ustawy poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Koszt nabycia, co do zasady, określa umowa notarialna sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości (lokalu mieszkalnego). Kosztem nabycia bez wątpienia będzie zatem cena jaką zapłacił nabywca zbywcy za lokal będący przedmiotem sprzedaży, niezależnie od tego czy zakup ten jest sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na zakup lokalu pochodzą z oszczędności nabywcy. Zatem w rozpatrywanej sprawie kosztem nabycia sprzedanego przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego będzie cena jaką Wnioskodawca zapłacił za nabycie lokalu mieszkalnego w listopadzie 2009 r. tj. kwota 164.000,00 zł. Kosztem nabycia, oprócz ceny nabycia, są również - zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy - udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość lokalu mieszkalnego poczynione w czasie jego posiadania. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa, co należy rozumieć pod pojęciem nakładów w rozumieniu ww. przepisu. Z brzmienia przepisu, jak i z poglądów reprezentowanych przez doktrynę wynika jednak, że za nakłady poniesione na nieruchomość rozumie się wydatki ulepszające, modernizujące daną nieruchomość, czy też nawet wydatki remontowe, które zwiększają wartość rynkową nieruchomości.

Z cytowanych powyżej przepisów prawa podatkowego wynika zatem, że nakłady na lokal mieszkalny mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu pod warunkiem, że:

* zwiększyły jego wartość,

* poniesione zostały w czasie jego posiadania,

* zostały udokumentowane fakturami VAT lub dokumentami stwierdzającymi poniesienie opłat administracyjnych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca w okresie użytkowania nieruchomości (lokalu mieszkalnego) poniósł udokumentowane wydatki na jej remont w kwocie 7.188,00. Skoro tak to niewątpliwie kwota ta stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 6c ww. ustawy.

Natomiast w rozumieniu art. 22 ust. 6c ww. ustawy kosztu uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego nie mogą w żadnym wypadku stanowić spłacone odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania. Należy podkreślić, że zaciągnięcie kredytu jest wyłącznie sposobem na pozyskanie pieniędzy na sfinansowanie inwestycji. Odsetki od kredytu to wydatki związane z pozyskaniem środków pieniężnych na nabycie lokalu mieszkalnego i mają związek ze spłatą kredytu. Odsetki są kosztem pozyskania kapitału na zakup lokalu mieszkalnego a więc niejako "ceną" jaką podatnik musi zapłacić w związku z pożyczeniem przez bank pieniędzy. Odsetki to koszt kredytobiorcy ponoszony za pożyczone przez niego środki, a więc tego kredytu dotyczy.

Wobec powyżej argumentacji prawnej nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że spłacone odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego stanowią oczywisty koszt nabycia nieruchomości i w związku z tym odsetki może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 6c ww. ustawy. Okoliczność że Wnioskodawca zakup nieruchomości sfinansował kredytem bankowym z uwagi na brak środków własnych przez co wzrósł koszt nabycia przez niego nieruchomości w żadnym wypadku nie daje prawa do twierdzenia, że odsetki od kredytu stanowią "oczywisty koszt nabycia nieruchomości" i w związku z tym można je zaliczyć jako koszt uzyskania przychodu. Oczywistym kosztem nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości jest jak wskazano powyżej wyłącznie cena sprzedaży nieruchomości wynikająca z aktu notarialnego, na podstawie którego Wnioskodawca zakupił zbywany lokal mieszkalny. Odsetki od kredytu - jak sam zauważył Wnioskodawca-stanowią koszt uzyskania kredytu i tylko taką rolę pełnią.

Zauważyć należy, że sytuacja, w której podatnik kupujący nieruchomość (w przypadku opisanym we wniosku lokal mieszkalny) za środki z kredytu w przypadku sprzedaży nieruchomości mógłby zaliczyć odsetki od kredytu do kosztów uzyskania przychodu prowadziłaby do nierównego traktowania podatników. Bowiem podatnicy, którzy zakupili nieruchomość ze środków własnych nie mieliby możliwości pomniejszenia przychodu o żadne koszty poniesione w związku z nagromadzeniem tych własnych środków na nabycie nieruchomości - jej zakupu dokonali wszak z własnych oszczędności, natomiast podatnik, który środki na zakup lokalu pożyczył mógłby do kosztów zaliczyć wydatki zapłacone kredytodawcy za pożyczone pieniądze. Tymczasem ceną nabycia jest kwota należna zbywcy z tytułu sprzedaży a nie bankowi za udostępnienie kapitału. Zatem wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy odsetki w żaden sposób nie mieszczą się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu, zawartych w art. 22 ust. 6c ustawy i wydatek na spłatę odsetek nie może być przyjęty jako koszt obniżający podstawę opodatkowania ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Wykładnia sugerowana przez Wnioskodawcę narusza konstytucyjne zasady sprawiedliwości i równości, a zatem jest niedopuszczalna. Brak jest uzasadnienia, aby w razie nabycia lokalu mieszkalnego ze środków pochodzących z kredytu (pożyczki) budżet państwa z tytułu podatku ze sprzedaży takich nieruchomości (mieszkań) miał być uszczuplony o kwotę podatku z części uzyskanego dochodu równej ww. odsetkom od kredytu. W istocie w takiej sytuacji budżet państwa współfinansowałby taki sposób nabywania lokalu. Wprawdzie ustawodawca może stosować preferencje podatkowe dla realizacji określonych uzasadnionych celów gospodarczych (np. dla popierania budownictwa mieszkaniowego), jednak takie preferencje (ulgi podatkowe) - jako odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania - muszą być w sposób jednoznaczny określone w ustawie, nie mogą być one wynikiem nieprawidłowej, naruszającej zasady równości i sprawiedliwości wykładni przepisów, w których treści nie zawarto takiej ulgi podatkowej.

Mało tego ustawodawca wprost dał już wyraz w ustawie podatkowej swojej rezygnacji ze współfinansowania nabywania przez podatników nieruchomości na kredyt likwidując od 1 stycznia 2007 r. ulgę odsetkową. Ustawodawca nie przywrócił prawa do odliczania od podstawy opodatkowania odsetek od kredytu zaciągniętego m.in. na zakup lokalu mieszkalnego, więc nie ma możliwości, żeby Wnioskodawca jako cenę nabycia mieszkania traktował odsetki od kredytu, które ceną nabycia nie są, lecz stanowią jedynie należny bankowi a nie zbywcy koszt udostępnienia kapitału. Gdyby ustawodawca chciał zezwolić na odliczanie od przychodu ze sprzedaży także odsetek od kredytu, to musiałby postanowić o tym w ustawie wprost, gdyż nie jest to kategoria kosztu nabycia, ale wyłącznie kosztu pozyskania kapitału. Nie jest też wydatkiem koniecznym przy nabyciu lokalu mieszkalnego. W polskim prawie nie ma obowiązku nabywania nieruchomości i praw wyłącznie za pomocą kredytu bankowego. Tylko od nabywcy zależy w jaki sposób zgromadzi środki na zakup. Środki potrzebne do zakupu będą ceną za nabycie nieruchomości i praw, a więc kosztem ich nabycia. Jeśli nabywca chce gromadzić środki na zakup za pośrednictwem kredytów i pożyczek - obojętne czy udzielonych przez banki, czy przez osoby fizyczne - to jest to jego indywidualna decyzja i to on poniesie koszty związane z pozyskaniem kapitału a więc m.in. odsetki.

Organ nadmienia, że istnieje już jednolita linia orzecznicza, która nie pozwala na odliczanie kosztów związanych z zaciągnięciem kredytu lub jego spłatą jako kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy. Jako przykład można podać najnowsze orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego np. wyrok z 8 lutego 2013 r. sygn. akt II FSK 1203/11 lub wyrok z 20 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 2218/11, w którym Naczelny Sąd Administracyjny orzekł: "W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie jest zatem trafny odmienny pogląd Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, oparty na założeniu, że zastosowane w art. 22 ust. 6c u.p.d.o.f. pojęcie "udokumentowane koszty nabycia" jest szersze od użytego w art. 19 ust. 1 u.p.d.o.f. pojęcia "wartość wyrażona w cenie określonej w umowie". Pogląd ten pomija bowiem znaczenie pojęcia "koszt nabycia" jako sumy pieniędzy wydatkowanej na nabycie, wyrażonej ceną, znaczenia wyprowadzonego w oparciu zarówno o wykładnię językową, jak i celowościową i systemową, co prowadzi do nieuzasadnionych normatywnie wniosków natury słusznościowej. Z kolei założenie, że bez poniesienia kosztów kredytu skarżący nie nabyłby mieszkania, nie wynika w sposób pewny ze stanu faktycznego sprawy i oparte jest tylko na prawdopodobieństwie, bowiem okoliczność, że skarżący wybrał taki sposób sfinansowania inwestycji, nie oznacza, że nie mógłby jej sfinansować także w inny sposób. Jednak nawet przyjęcie jego trafności nie może prowadzić do wykładni nie dającej się pogodzić z treścią regulujących zagadnienie przepisów. Wbrew bowiem stanowisku zajętemu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny wydatek na spłatę odsetek od kredytu jest związany z pozyskaniem środków pieniężnych na nabycie nieruchomości, a nie z samym nabyciem nieruchomości; argument, że służy on obydwu wymienionym celom, pomija okoliczność, że stanowiąca o wartości nieruchomości jej cena nie zależy od źródła pozyskania przez nabywcę środków na jej pokrycie. Na ten aspekt zagadnienia trafnie wskazuje Minister Finansów, podnosząc, że krytykowany pogląd prowadzi do oderwania kosztów od rzeczywistej wartości rzeczy, bowiem jej wartość byłaby tym większa, im dłużej byłby spłacany kredyt zaciągnięty na jej nabycie, względnie im większy byłby wzrost wartości waluty, w której kredyt jest spłacany. Ponadto, skoro zaciągnięcie kredytu nie jest przychodem podatkowym, to także wydatki poniesione na jego spłatę nie mogą być uznawane za koszt uzyskania przychodu". Dalej w wyroku z 9 czerwca 2015 r. sygn. akt II FSK 961/13 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł: "Zgodnie z dominującą linią orzeczniczą kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego nie stanowią wydatki związane z zaciągnięciem kredytu hipotecznego oraz wydatki na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na nabycie nieruchomości lokalowej. Argumentacja zawarta w uzasadnieniach poszczególnych wyroków wyraźnie zaznacza, że wydatki te związane są z pozyskaniem środków pieniężnych na zakup tej nieruchomości i nie można utożsamiać ich z wydatkami poniesionymi na jej nabycie".

Podsumowując, treść przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób jednoznaczny stanowi co może być uznane za koszt uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości (lokalu mieszkalnego). Przepis ten posługuje się pojęciem kosztu nabycia oraz udokumentowanych nakładów. Zatem wyłącznie ww. koszty mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu. Koszt nabycia, co do zasady, określa umowa notarialna sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości (lokalu mieszkalnego). Kosztem nabycia sprzedanego przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego bez wątpienia jest zatem cena jaką Wnioskodawca zapłacił zbywcy za nabycie lokalu mieszkalnego, niezależnie od tego, że zakup lokalu był sfinansowany kredytem bankowym. W rozpatrywanej sprawie kosztem nabycia nieruchomości będzie zatem kwota w wysokości 164.000,00 zł czyli cena za jaką Wnioskodawca zakupił zbywaną nieruchomość. Kosztem uzyskania przychodu będzie także udokumentowany wydatek w kwocie 7.188,00 na remont nieruchomości poczyniony w czasie jej posiadania. Natomiast jak wyjaśniono powyżej kosztem uzyskania przychodu - w rozumieniu art. 22 ust. 6c ww. ustawy - jako koszt nabycia nieruchomości nie jest w żadnym wypadku kwota spłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na nabycie sprzedanego lokalu mieszkalnego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy sprowadzające się do twierdzenia, że koszty nabycia nieruchomości, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmują także odsetki od kredytu spłacone do dnia sprzedaży nieruchomości należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.