IBPB-2-2/4511-215/16/ZuK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku opatrzonym datą 1 stycznia 2016 r. (data otrzymania 7 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zakup aparatów słuchowych wraz z akcesoriami, baterii służących do ich zasilania oraz kosztów związanych z naprawą aparatów - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 stycznia 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zakup aparatów słuchowych wraz z akcesoriami, baterii służących do ich zasilania oraz kosztów związanych z naprawą aparatów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Będąc od 16 maja 1990 r. emerytem policyjnym, na podstawie orzeczenia Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej z 27 maja 2009 r. uznano jednocześnie Wnioskodawcę za inwalidę i od 10 października 2008 r. trwale i na stałe zaliczono do pierwszej grupy inwalidów z rozpoznaniem zwyrodnienia stawów kolanowych i kręgowych. Wcześniej orzeczeniem Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności z 21 marca 2007 r., zaliczono Wnioskodawcę trwale i na stałe do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności (05R), datującego się od 8 lutego 2007 r. Oprócz powyższych schorzeń w późniejszym czasie rozpoznano u Wnioskodawcy podejrzenie guza brodawki Vatera, częściową niewydolność obu nerek na skutek powstania w nich dużych torbieli, przewlekłe zapalenie wątroby i niedrożność dróg żółciowych, którą w październiku 2010 r. usuwano Wnioskodawcy operacyjnie dwukrotnie. Na wszystkie ww. dolegliwości Wnioskodawca posiada stosowną dokumentację lekarską. W ostatnich dwóch latach na skutek procesów biologicznych ujawniła się u Wnioskodawcy dodatkowo dysfunkcja słuchu, która jest bardzo uciążliwa. Wnioskodawca zmuszony więc był do udania się do firmy X, za pośrednictwem której po wstępnych badaniach przeprowadzonych przez protetyka słuchu zawarł umowę kredytu ratalnego za zakup dwóch aparatów słuchowych. Protetyk słuchu wystawił jednocześnie Wnioskodawcy "zlecenie na zaopatrzenie w wyroby medyczne" w celu zaopiniowania go przez specjalistę otolaryngologa i Punkt Ewidencyjny Oddziału Wojewódzkiego NFZ. W wyniku badania i po zaopiniowaniu zlecenia przez ww. podmioty 25 września 2015 r. w firmie X Wnioskodawca nabył dwa optymalnie dla niego zaprogramowane aparaty słuchowe wraz z akcesoriami w postaci zapasowych baterii, filtrów, szczoteczki, płynu do pielęgnacji oraz osuszacza. Wspomniana wyżej umowa kredytu ratalnego opiewa na łączną kwotę 3200 zł rozłożonych na dziesięć rat po 320 zł każda. Kredyt Wnioskodawca spłacił całkowicie do końca 2015 r. otrzymując jednocześnie w październiku 2015 r. z Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie dofinansowanie ze środków PFRON w wysokości 700 zł. Uwzględniając dofinansowanie, na zakup aparatów słuchowych Wnioskodawca wydatkował z własnych środków 2500 zł co zgodnie z przepisami art. 26 ust. 1 pkt 6, ust. 7-7g oraz ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, których wymogi spełnia, uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej i odliczenia w jej ramach w PIT za 2015 r. stosownej kwoty pieniężnej. Oprócz wydatku poniesionego na zakup aparatów słuchowych, w czasie ich użytkowania Wnioskodawca zmuszony będzie dodatkowo ponosić koszty związane z zakupem baterii niezbędnych do ich funkcjonowania. Aparaty i zasilające je baterie są małych rozmiarów, wskutek czego ich pojemność nie jest zbyt duża. Jedna wystarcza na tydzień i kosztuje 3 zł, co w skali roku przy użytkowaniu dwóch aparatów stanowi wydatek rzędu ok. 320 zł. W przyszłości nie można też wykluczyć ewentualnych kosztów związanych z naprawą aparatów nie objętych już okresem gwarancyjnym.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy w ramach ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia w rocznym zeznaniu podatkowym PIT za 2015 r. wydatków w wysokości 2500 zł poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z zakupem dwóch aparatów słuchowych, baterii służących do ich zasilania oraz ewentualnych kosztów ich naprawy, gdy nie będą już objęte okresem gwarancyjnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje tych wydatków uprawniających do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek orzeczenia o jednym z trzech stopni niepełnosprawności lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy. W przypadku częściowego dofinansowania wydatków na przykład przez PFRON, co odnosi się do Wnioskodawcy, odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami, a kwotą dofinansowaną lub zwróconą w jakiejkolwiek formie, o czym mówi art. 26 ust. 7b ustawy. Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową wykluczającą w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej. Nakładanie podatków, określenie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy co wynika z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, w tym także ulga podatkowa nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której nie zawiera.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy, za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego, co dotyczy Wnioskodawcy osobiście.

W związku z powyższymi informacjami aparat słuchowy jest urządzeniem, którego typ, rodzaj oraz budowa opiera się na indywidualnym doborze uwzględniającym w szczególności stopień ubytku słuchu, zdolności manualne, a także karnacje i kolor włosów osoby, dla której jest przeznaczony. Tym samym spełnia on kryterium urządzenia określonego w art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy, podobnie jak wydatek poniesiony na zakup baterii do jego zasilania, stanowiących integralną część tego urządzenia. Ich brak powoduje, że aparat słuchowy jest niekompletny, przez co nie spełnia swojej funkcji. Wnioskodawca uważa też, że wydatek poniesiony na ewentualną naprawę aparatu słuchowego w okresie pogwarancyjnym kwalifikuje się do wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca podkreśla, że żaden z przytoczonych przez niego przepisów nie precyzuje a nawet w ogóle nie wymienia rodzaju schorzenia, na podstawie którego posiadając I grupę inwalidzką i umiarkowany stopień niepełnosprawności, można ubiegać się o ulgę rehabilitacyjną w związku z wydatkiem poniesionym na zakup aparatu słuchowego na skutek dysfunkcji słuchu, stwierdzonej przez specjalistę - otolaryngologa i protetyka słuchu, już po uzyskaniu wspomnianych orzeczeń dotyczących jednak innego rozpoznania chorobowego niż wada słuchu, która na skutek procesu starzenia nastąpiła później. W przypadku, gdy przepisy ww. ustawy nie uwzględniają przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, a powinny być interpretowane ściśle, o czym jest mowa wyżej, to według Wnioskodawcy powinien mieć zastosowanie przepis art. 2a ustawy - Ordynacja podatkowa z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.), obowiązujący od 1 stycznia 2016 r., zgodnie z którym - niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika. Należy zauważyć, że oprócz zdiagnozowania u Wnioskodawcy wady słuchu przez otolaryngologa i protetyka słuchu, dysfunkcję tego narządu potwierdził w stosownych dokumentach także Narodowy Fundusz Zdrowia i Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, przyznając Wnioskodawcy dofinansowanie na zakup aparatów słuchowych.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że wydatki poniesione na zakup aparatów słuchowych, baterii do ich zasilania oraz kosztów ich ewentualnej naprawy należy zaliczyć do wydatków na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odliczyć od dochodu w zeznaniu podatkowym za rok 2015.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy - wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, natomiast zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy stanowi, że - za wydatki, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Wydatki, o których mowa powyżej, zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy - warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Podstawowym warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne zgodnie z ww. przepisami jest posiadanie przez osobę, która poniosła wydatek orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, co oznacza, że odliczeniu podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że stopień niepełnosprawności datowany jest wcześniej niż data wydania orzeczenia.

Należy zaznaczyć, że wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, dlatego winny być interpretowane ściśle z literą prawa. Niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca. Zatem wydatki poniesione na inne cele #8722; nawet wówczas gdy zostały poniesione w związku z niepełnosprawnością #8722; nie korzystają z odliczeń w ramach omawianej ulgi.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że orzeczeniem Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności z 21 marca 2007 r., zaliczono Wnioskodawcę trwale i na stałe do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności o symbolu niepełnosprawności 05-R (upośledzenie narządu ruchu). Natomiast od 10 października 2008 r. trwale i na stałe zaliczono Wnioskodawcę do I grupy inwalidów z rozpoznaniem zwyrodnienia stawów kolanowych i kręgowych. Oprócz powyższych schorzeń w późniejszym czasie rozpoznano u Wnioskodawcy podejrzenie guza brodawki Vatera, częściową niewydolność obu nerek na skutek powstania w nich dużych torbieli, przewlekłe zapalenie wątroby i niedrożność dróg żółciowych, którą usuwano Wnioskodawcy operacyjnie. W ostatnich dwóch latach na skutek procesów biologicznych ujawniła się u Wnioskodawcy dodatkowo dysfunkcja słuchu. Po wstępnych badaniach protetyk słuchu wystawił Wnioskodawcy "zlecenie na zaopatrzenie w wyroby medyczne" w celu zaopiniowania go przez specjalistę otolaryngologa i Punkt Ewidencyjny Oddziału Wojewódzkiego NFZ. Wnioskodawca 25 września 2015 r. nabył za łączną kwotę 3200 zł dwa optymalnie dla niego zaprogramowane aparaty słuchowe wraz z akcesoriami w postaci zapasowych baterii, filtrów, szczoteczki, płynu do pielęgnacji oraz osuszacza. Wnioskodawca otrzymał jednocześnie w październiku 2015 r. z Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie dofinansowanie ze środków PFRON w wysokości 700 zł. Uwzględniając dofinansowanie na zakup aparatów słuchowych Wnioskodawca wydatkował z własnych środków 2500 zł. Oprócz wydatku poniesionego na zakup aparatów słuchowych, w czasie ich użytkowania Wnioskodawca zmuszony będzie dodatkowo ponosić koszty związane z zakupem baterii niezbędnych do ich funkcjonowania. Wnioskodawca nie wyklucza również, że w przyszłości będzie ponosił koszty związane z naprawą aparatów, które nie będą już objęte okresem gwarancyjnym.

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na zakup aparatów słuchowych i akcesoriów w postaci zapasowych baterii, filtrów, szczoteczki, płynu do pielęgnacji oraz osuszacza, baterii służących do zasilania aparatów a także kosztów napraw aparatów nie objętych już okresem pogwarancyjnym należy w rozpatrywanej sprawie ocenić poprzez analizę zapisu art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z powyżej cytowanym art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy, podatnik w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć od dochodu wyłącznie wydatki na zakup i naprawę sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych, indywidualnego przeznaczenia, niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Należy przy tym dodać, że określenie "indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji" oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt (urządzenie czy narzędzie) musi posiadać właściwości leczniczo-rehabilitacyjne lub ułatwiać tej osobie, ze względu na jej niepełnosprawność, wykonywanie czynności życiowych.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

* pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu (urządzenia, narzędzia) a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,

* zakupiony sprzęt (urządzenie, narzędzie) musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,

* cechą zakupionego sprzętu (urządzenia, narzędzia) musi być jego indywidualny charakter.

Tak więc z uregulowań zawartych w przywołanym przepisie bezsprzecznie wynika, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek. Zatem zakup urządzeń i sprzętów dokonany przez podatnika musi mieć związek z chorobami i schorzeniami, które stanowiły podstawę do wydania orzeczenia o niepełnosprawności.

W związku z powyższymi wyjaśnieniami należy stwierdzić, że w ramach ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawca nie może odliczyć wydatków poniesionych na zakup aparatów słuchowych wraz z akcesoriami, baterii, a także ewentualnych napraw, ponieważ zakup ten nastąpił w związku z ujawnieniem w ostatnich 2 latach nowego schorzenia - dysfunkcji narządu słuchu - które nie stanowiło podstawy do wydania orzeczenia o niepełnosprawności. Posiadany bowiem przez Wnioskodawcę stopień niepełnosprawności związany jest z upośledzeniem narządu ruchu tj. chorobą stawów kolanowych i kręgowych, a nie chorobą narządu słuchu.

Podsumowując, Wnioskodawca nie może odliczyć wydatków poniesionych na zakup aparatów słuchowych wraz z akcesoriami, baterii oraz kosztów ewentualnych napraw w ramach ulgi rehabilitacyjnej, ponieważ ich zakup nie ma związku z chorobami i schorzeniami, stanowiącymi podstawę orzeczenia stopnia niepełnosprawności.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) - w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.