IBPB-2-1/4515-151/15/HK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 października 2015 r. (data wpływu do Biura - 20 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny znaków towarowych oraz praw do tych znaków na rzecz syna - jest prawidłowe.

W dniu 20 października 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny znaków towarowych oraz praw do tych znaków na rzecz syna.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Od kilkudziesięciu lat Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na produkcji i sprzedaży drzwi wewnętrznych oraz zewnętrznych oraz powiązanych towarów (ościeżnice, naświetla, akcesoria do drzwi). W trakcie działalności zostały opracowane słowno-graficzne oraz słowne oznaczenia odróżniające, które chronią markę pod jaką działa oraz slogany handlowe związane z tą marką, które wykorzystuje w prowadzonej działalności. Są to znaki towarowe objęte ochroną prawną lub zgłoszone do takiej ochrony, ale ze względu na fakt, że zostały wytworzone we własnym zakresie, nie są wykazywane jako wartości niematerialne i prawne i nie podlegają odpisom amortyzacyjnym.

Część znaków towarowych została zarejestrowana w Urzędzie Patentowym RP, część oczekuje na rejestrację przez ten organ. Kilka znaków zostało zarejestrowanych w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (Znaki Towarowe i Wzory) jako wspólnotowe znaki towarowe, chronione prawem z rejestracji na zasadach wynikających z rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. U.UE.L z 24 marca 2009 r., Nr 78, str. 1) oraz ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410). Wnioskodawca jest uprawniony również do rejestracji międzynarodowej jednego ze wspólnotowych znaków towarowych.

W najbliższym czasie znaki towarowe zostaną wycenione przez rzeczoznawcę i na tej podstawie zostanie ustalona ich wartość rynkowa. Następnie znaki towarowe zostaną wycofane z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i przekazane w formie darowizny jego synowi. Z tytułu przekazania znaków oraz prawa do znaków Wnioskodawca nie uzyska żadnego przychodu - przekaże je bez wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie przez Wnioskodawcę znaków towarowych oraz praw do znaków spowoduje obowiązek zapłaty przez niego podatku od spadków i darowizn.

W ocenie Wnioskodawcy, w dacie przekazania na rzecz syna - w formie darowizny - znaków towarowych (prawa do znaków towarowych), nie powstanie obowiązek zapłaty przez Wnioskodawcę podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny. Natomiast, stosownie do art. 3 pkt 2 ustawy, podatkowi od spadków i darowizn nie podlega nabycie w drodze spadku, zapisu windykacyjnego lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym przedmiotem darowizny będą oznaczenia słowne lub słowno-graficzne, które są znakami towarowymi, w związku z czym, zdaniem Wnioskodawcy, nie będą miały do nich zastosowania przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Gdyby jednak postanowienia ustawy o podatku od spadków i darowizn miałyby zastosowanie, to na podstawie art. 5 tej ustawy podatnikiem jest nabywca rzeczy i praw majątkowych. Wnioskodawca uważa, że skoro jest darczyńcą, to nie będzie podatnikiem tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Z kolei zgodnie z art. 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia "darowizna", dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Powyższe oznacza, że darowizna musi wzbogacić obdarowanego, a darczyńca nie może w zamian uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili darowizny ani w przyszłości.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na produkcji i sprzedaży drzwi wewnętrznych oraz zewnętrznych oraz powiązanych towarów. W trakcie działalności zostały opracowane słowno-graficzne oraz słowne oznaczenia odróżniające, które chronią markę pod jaką działa oraz slogany handlowe związane z tą marką, które wykorzystuje w prowadzonej działalności. Są to znaki towarowe objęte ochroną prawną lub zgłoszone do takiej ochrony, ale ze względu na fakt, że zostały wytworzone we własnym zakresie, nie są wykazywane jako wartości niematerialne i prawne i nie podlegają odpisom amortyzacyjnym.

W najbliższym czasie znaki towarowe zostaną wycenione przez rzeczoznawcę i na tej podstawie zostanie ustalona ich wartość rynkowa. Następnie znaki towarowe zostaną wycofane z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i przekazane w formie darowizny jego synowi. Z tytułu przekazania znaków oraz prawa do znaków Wnioskodawca nie uzyska żadnego przychodu - przekaże je bez wynagrodzenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w dacie przekazania na rzecz syna - w formie darowizny - znaków towarowych (prawa do znaków towarowych), nie powstanie obowiązek zapłaty przez Wnioskodawcę podatku od spadków i darowizn.

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn - ustawodawca wyłączył od opodatkowania tym podatkiem nabycie (m.in. w drodze darowizny) praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw.

Jednakże, jak już powyżej wskazano - zgodnie z uregulowaniami art. 5 powołanej ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na obdarowanym a nie na darczyńcy.

Zatem, bez względu na to czy opisana umowa darowizny podlegałaby regulacjom ustawy o podatku od spadków i darowizn czy też nie, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie z tytułu darowizny obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn. Wnioskodawca występuje bowiem w roli darczyńcy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.