IBPB-2-1/4515-108/16/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 15 marca 2016 r. (data wpływu do Organu - 22 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny dwóch działek-jest prawidłowe.

W dniu 22 marca 2016 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny dwóch działek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 16 lipca 1979 r. do 2 października 2015 r. Wnioskodawczyni była wraz z mężem właścicielem dwóch działek numer X i Y. Księga wieczysta nr (...) została założona w T. Działki położone w obrębie (...), województwo podkarpackie o łącznej powierzchni 0,93 ha. Na działce nr Y o powierzchni 0,38 ha, położonej w T. W. znajduje się dom drewniany, zniszczony i niezamieszkały oraz budynek gospodarczy. Druga działka jest niezabudowana, o powierzchni 0,55 ha. Łączna powierzchnia obu działek wynosi 0,93 ha. Wartość tych dwóch działek w akcie notarialnym określono na trzydzieści pięć tysięcy zł, w tym budynku mieszkalnego oraz gruntu stanowiącego tereny mieszkaniowe o powierzchni 0,09 ha na kwotę dziewięć tysięcy zł.

Działki te Wnioskodawczyni darowała B. M. i jej mężowi J. M w dniu 2 października 2015 r.

Wnioskodawczyni wskazała, że mąż udzielił jej pełnomocnictwa. Wnioskodawczyni udzieliła pełnomocnictwo B. M. (córce kuzynki) do załatwienia "przepisu" darowizny. Wszystkie dokumenty są u notariusza.

Wnioskodawczyni podkreśliła, że działki te były własnością jej i męża. Wnioskodawczyni od 16 lipca 1979 r. do 2 października 2015 r., czyli 36 lat płaciła podatek przez wszystkie te lata i nie ma żadnego długu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić podatek, i jeżeli tak to w jakiej wysokości.

2. Gdzie Wnioskodawczyni powinna zgłosić darowiznę: do Urzędu Skarbowego w T. (gdzie były te działki) czy do Urzędu Skarbowego w G. (w miejscu zamieszkania).

Wnioskodawczyni wskazała, że podatek powinien opłacić nabywca darowizny.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie jest ona obowiązana płacić żadnego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r. poz. 86, z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni darowała córce kuzynki i jej mężowi dwie działki, które były własnością jej i męża Wnioskodawczyni od 16 lipca 1979 r. do 2 października 2015 r.

Wobec powyższego, skoro Wnioskodawczyni darowała działki to czynność ta podlega regulacjom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Umowa darowizny co do zasady podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, a obowiązek podatkowy - w przypadku darowizny - ciąży na obdarowanym.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że przekazanie w drodze umowy darowizny działek nie skutkuje powstaniem po stronie Wnioskodawczyni, jako darczyńcy, obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn, gdyż jak wskazano powyżej - obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy.

Rację ma więc Wnioskodawczyni, że nie jest obowiązana płacić żadnego podatku.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni - co wykazano powyżej - nie jest zobowiązana do płacenia podatku z tytułu darowizny, to pytanie dotyczące zgłoszenia tej darowizny stało się bezprzedmiotowe, bowiem w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku od spadków i darowizn a więc nie ma obowiązku składania żadnego zgłoszenia do Organu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto Organ wskazuje, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego - co wynika z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - niniejsza interpretacja wywołuje skutki prawne tylko dla Wnioskodawczyni, która może się do niej zastosować i oczekiwać z tego tytułu ochrony prawnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.