IBPB-2-1/4514-81/16/PM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 5 lutego 2016 r. (data wpływu do Biura - 9 lutego 2016 r.), uzupełnionym 8 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych udzielenia pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 9 lutego 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych udzielenia pożyczki.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 23 marca 2016 r. wezwano Wnioskodawczynię o jego uzupełnienie.

Wniosek uzupełniono 8 kwietnia 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki działającej w Stanach Zjednoczonych wg prawa stanu Michigan. W czerwcu 2015 r. Wnioskodawczyni udzieliła spółce dwóch pożyczek pieniężnych w dolarach amerykańskich. Umowy zostały zawarte według prawa amerykańskiego. W czerwcu 2015 r. Wnioskodawczyni, wykonując zawarte umowy, przelała środki z kont walutowych prowadzonych w bankach polskich, każda z pożyczek z innego konta, na rachunek spółki, będącej pożyczkobiorcą, prowadzony przez bank w Stanach Zjednoczonych. Kwota pożyczki winna być zwrócona w ciągu roku od dnia jej udzielenia, wraz z oprocentowaniem w wysokości określonej w umowie.

Z uzupełnienia wniosku, które wpłynęło do Biura 8 kwietnia 2016 r. wynika, że:

Spółka prawa stanu Michigan, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem jest traktowana w USA jako posiadająca osobowość prawną, a więc rozumiana jest jako spółka kapitałowa.

Wykonanie umowy pożyczki nastąpiło poprzez przekazanie środków z kont walutowych prowadzony w bankach polskich. Sformułowanie to oznacza, że oddział banku prowadzący rachunek walutowy znajduje się na terytorium RP. Ponieważ operacja miała charakter bezgotówkowy, zdaniem Wnioskodawczyni należy przyjąć, że o tym, czy środki pieniężne znajdowały się w chwili udzielenia pożyczek na terytorium RP będzie decydować właśnie miejsce siedziby oddziału banku prowadzącego rachunek, z którego dokonano przelewu. W przypadku obrotu bezgotówkowego nie występuje bowiem pieniądz w postaci materialnej, tj. banknotów, czy monet. Należy więc stwierdzić, że w chwili udzielenia pożyczki środki pieniężne znajdowały się na terytorium RP.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od udzielonej pożyczki Wnioskodawczyni winna zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, umowa pożyczki nie będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawczyni nie będzie ona zobowiązana do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu udzielonej pożyczki. Z treści art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika jednoznacznie, że obowiązek podatkowy z tytułu umowy pożyczki ciąży na pożyczkobiorcy. Wnioskodawczyni jest zaś pożyczkodawcą. Nawet, gdyby przyjąć, że wskazany wyżej przepis nie znajdzie w sprawie zastosowania, to zdaniem Wnioskodawczyni pożyczka (prawo majątkowe) została wykonana za granicą tj. na terytorium Stanów Zjednoczonych, gdyż tam ma siedzibę pożyczkobiorca i tam zostanie zwiększony jego zagraniczny majątek, tam również mieści się bank, w którym pożyczkobiorca prowadzi rachunek, na który zostały przekazane środki pieniężne. W konsekwencji nie zaistnieje też żadna z sytuacji opodatkowania praw majątkowych wymienionych w art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 626, z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki kapitałowej działającej w Stanach Zjednoczonych wg prawa stanu Michigan. Wnioskodawczyni udzieliła spółce dwóch pożyczek pieniężnych w dolarach amerykańskich. Umowy zostały zawarte według prawa amerykańskiego. Wnioskodawczyni, wykonując zawarte umowy, przelała środki z kont walutowych prowadzonych w bankach polskich, każda z pożyczek z innego konta, na rachunek spółki, będącej pożyczkobiorcą, prowadzony przez bank w Stanach Zjednoczonych. Kwota pożyczki winna być zwrócona w ciągu roku od dnia jej udzielenia, wraz z oprocentowaniem w wysokości określonej w umowie.

Biorąc pod uwagę powyżej przywołane przepisy i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że udzielenie pożyczek przez Wnioskodawczynię (pożyczkodawcę) zagranicznej Spółce kapitałowej (pożyczkobiorcy) nie powoduje po stronie Wnioskodawczyni powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych. Z powołanego wyżej przepisu art. 4 pkt 7 ustawy jasno bowiem wynika, iż w przypadku umowy pożyczki obowiązek podatkowy z tego tytułu ciąży na pożyczkobiorcy. Wnioskodawczyni nie jest zatem obowiązana do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu udzielenia opisanych we wniosku pożyczek.

W związku z powyższym, rozważania w zakresie analizy możliwości opodatkowania wskazanych we wniosku pożyczek udzielonych przez Wnioskodawczynię (pożyczkodawcę) w oparciu o art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stały się bezprzedmiotowe.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.