IBPB-2-1/4514-404/16-1/MZ - Określenie skutków podatkowych umów pożyczki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 13 lipca 2016 r. (data wpływu do Biura - 14 lipca 2016 r.), uzupełnionym 26 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umów pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 14 lipca 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umów pożyczki.

Z uwagi na fakt, że treść wniosku wskazywała, iż Wnioskodawca może oczekiwać również interpretacji w zakresie podatku od towarów i usług, jak również wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 22 lipca 2016 r. znak: IBPB-2-1/4514-404/16-1/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 26 lipca 2016 r. poprzez doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego oraz wskazanie, że przedmiotowy wniosek dotyczy wyłącznie uzyskania informacji w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych i intencją Wnioskodawcy nie jest uzyskanie interpretacji w zakresie podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która ma (i na moment zdarzenia przyszłego będzie miała) miejsce zamieszkania w Polsce i podlega (i na moment zdarzenia przyszłego będzie podlegać) nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Wnioskodawca planuje zaciągnąć oprocentowaną pożyczkę lub oprocentowane pożyczki od spółki osobowej (dalej łącznie: "pożyczkodawca").

Nie jest również wykluczone, że w celu osiągnięcia zysku w postaci odsetek od pożyczek, pożyczkodawca będzie także udzielał pożyczek innym podmiotom niż Wnioskodawca.

Czynność polegająca na udzielaniu pożyczek będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej pożyczkodawcy, która na moment opisanego zdarzenia będzie obejmować m.in. działalność w zakresie udzielania pożyczek (PKD 64.92.Z - pozostałe formy udzielania kredytów). Wskazany rodzaj działalności gospodarczej - PKD 64.92.Z - pozostałe formy udzielania kredytów - będzie również wskazany w umowie spółki pożyczkodawcy.

Pożyczkodawca na moment zawarcia umowy pożyczki (umów pożyczek) z Wnioskodawcą będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Umowa pożyczki zostanie zawarta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Środki pieniężne będą na moment zawarcia umowy pożyczki znajdować się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że pożyczkodawca udzielając w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oprocentowanej pożyczki (pożyczek) na rzecz Wnioskodawcy będzie działał w tym zakresie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego czynność udzielania pożyczek (sklasyfikowaną w PKD 64.92.Z - pozostałe formy udzielania kredytów). Opisywana transakcja (transakcje) będzie zakwalifikowana jako czynność (czynności) udzielania pożyczek pieniężnych, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższy przepis stanowi, iż zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Oznacza to, że udzielanie pożyczek stanowi czynność podlegającą ustawie o podatku od towarów i usług, ale jest jednocześnie czynnością zwolnioną z tego podatku. W świetle ww. przepisów udzielenie pożyczek na rzecz Wnioskodawcy przez pożyczkodawcę stanowić będzie usługę finansową zwolnioną od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy udzielenie na rzecz Wnioskodawcy przez pożyczkodawcę pożyczki/pożyczek będzie - zgodnie z treścią art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - czynnością niepodlegającą obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych i tym samym na Wnioskodawcy (jako pożyczkobiorcy) nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie na jego rzecz przez pożyczkodawcę pożyczki/pożyczek będzie - zgodnie z treścią art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - czynnością niepodlegającą obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych i tym samym na Wnioskodawcy (jako pożyczkobiorcy) nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska Wnioskodawca wskazał, co następuje:

Co do zasady, na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają m.in. umowy pożyczki.

Niemniej jednak w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym tej ustawy jest wyłączona z opodatkowania. Stosownie bowiem do postanowienia art. 2 pkt 4 tej ustawy, nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tych czynności jest: (i) opodatkowana podatkiem od towarów i usług albo (ii) jest z tego podatku zwolniona (z określonymi wyłączeniami wskazanymi w ustawie, które to wyłączenia nie dotyczą jednak umowy pożyczki).

Tym samym ustalenie, czy przedmiotowa umowna pożyczki/umowy pożyczek podlega/podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych wymaga w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia, czy przynajmniej jedna ze stron z tytułu udzielenia tej pożyczki/pożyczek jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług albo jest z tego podatku zwolniona.

W celu określenia, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (lub jest zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług) należy ustalić:

Z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tej ustawy. W przypadku udzielania pożyczek występuje niewątpliwie świadczenie pożyczkodawcy na rzecz innego podmiotu (tutaj Wnioskodawcy), polegające na udostępnieniu kapitału, zasadniczo za wynagrodzeniem w postaci odsetek. Czynność udzielania pożyczek w zamian za wynagrodzenie stanowi zatem odpłatne świadczenie usług dla celów ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednakże dla rozstrzygnięcia kwestii, czy świadczenie polegające na udzielaniu oprocentowanych pożyczek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezbędne jest ustalenie, czy udzielając pożyczek pożyczkodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w tym zakresie.

Udzielając pożyczki/pożyczek na rzecz Wnioskodawcy pożyczkodawca będzie niewątpliwie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei za działalność gospodarczą (w świetle art. 15 ust. 2 ww. ustawy) uważa się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, przy czym przez towary - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług - należy rozumieć m.in. rzeczy, w tym w ocenie Wnioskodawcy, niewątpliwie pieniądze stanowiące w istocie rzeczy sui generis oznaczone co do gatunku.

Zdaniem Wnioskodawcy, takie sformułowanie definicji działalności gospodarczej jednoznacznie wskazuje, że w zamyśle ustawodawcy jakiekolwiek wykorzystywanie przez podatników podatku od towarów i usług majątku rzeczowego (w tym pieniędzy):

* w sposób ciągły;

* w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu w jakiejkolwiek postaci (np. w postaci odsetek od udzielonego kapitału)

stanowi niewątpliwie działalność gospodarczą.

W konsekwencji w przypadku podmiotów gospodarczych udzielane przez nie pożyczki - polegające na udostępnieniu kapitału na rzecz innego podmiotu - stanowią element prowadzonej przez nich działalności gospodarczej, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Dla przykładu, już w wyroku z 13 marca 2007 r. (sygn. III SA/Wa 3554/06) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpatrywał sprawcę opodatkowania umowy pożyczki.

W wyroku tym, Sąd stwierdził, że "zgodnie z art. 15 ust. 2 zdanie drugie (ustawy o VAT) działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub dóbr niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. (...) Pieniądze nie zostały wyłączone z majątku, z którego można osiągać stały dochód. Niewątpliwie pieniądze należy zaliczyć do "tangible property". W polskim tłumaczeniu dyrektywy użyto zwrotu "majątek rzeczowy", co podkreśla rozumienie rzeczy na gruncie prawa polskiego, jako przedmiotów materialnych (art. 45 k.c.), i które to pojęcie rzeczy obejmuje pieniądz polski. Zatem (...) w wyniku analizy art. 4 VI Dyrektywy należy dojść do wniosku, że podatnikiem podatku VAT jest podmiot wykorzystujący majątek rzeczowy (pieniądze) w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu (odsetek w 60 ratach)".

Podsumowując, mając na uwadze, że pożyczkodawca będzie udzielał w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oprocentowane pożyczki, to udzielając pożyczki (pożyczkę) na rzecz Wnioskodawcy będzie działał w tym zakresie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego czynność udzielania pożyczek (sklasyfikowaną w PKD 64.92.Z - pozostałe formy udzielania kredytów).

W opinii Wnioskodawcy, opisywana transakcja powinna być zakwalifikowana jako czynność udzielania pożyczek pieniężnych, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższy przepis stanowi, iż zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Oznacza to, że udzielanie pożyczek stanowi czynność podlegającą ustawie o podatku od towarów i usług, ale jest jednocześnie czynnością zwolnioną z tego podatku. W świetle ww. przepisów udzielenie pożyczek na rzecz Wnioskodawcy przez pożyczkodawcę stanowić będzie usługę finansowy zwolnioną od podatku od towarów i usług.

Według Wnioskodawcy, mając zatem na uwadze, że:

* pożyczkodawca będzie w związku z udzieloną/udzielonymi na rzecz Wnioskodawcy pożyczką/pożyczkami występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług,

* pożyczka/pożyczki, które mają być udzielone Wnioskodawcy stanowić będzie czynność zwolnioną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług,

na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych w odniesieniu do tej pożyczki, bowiem jedna ze stron (tj. pożyczkodawca) tych umów pożyczek będzie podatnikiem podatku od towarów i usług z tego tytułu.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał również liczne interpretacje indywidualne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest - zgodnie z wolą Wnioskodawcy wyrażoną w uzupełnieniu wniosku - ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko i wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych; rozważania z zakresu podatku od towarów i usług przyjęto jako element stanowiska niepodlegający ocenie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 223, z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Wskazać należy, że stosownie do treści art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

Z powołanego powyżej przepisu wynika, że umowy pożyczek będą podlegały - co do zasady - podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili ich zawarcia ich przedmiot, tj. pieniądze będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wówczas nie ma znaczenia gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie będą miały miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Umowy pożyczek będą podlegały podatkowi od czynności cywilnoprawnych, także jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia będą znajdowały się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca będzie miał miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

Z cytowanego powyżej przepisu art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wynika generalnie, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych nie podlegają czynności w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług lub takie czynności, w których przynajmniej jedna ze stron z tytułu ich dokonania (dokonania tych czynności) jest zwolniona z podatku od towarów i usług (z wyjątkiem określonych czynności, które w przedmiotowej sprawie nie występują).

Należy jednak zaznaczyć, że o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z podatku od towarów i usług zwolniona.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że Wnioskodawca (osoba fizyczna) planuje zaciągnąć oprocentowaną pożyczkę lub oprocentowane pożyczki od spółki osobowej (pożyczkodawcy). Czynność polegająca na udzielaniu pożyczek będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej pożyczkodawcy, która na moment opisanego zdarzenia będzie obejmować m.in. działalność w zakresie udzielania pożyczek (PKD 64.92.Z - pozostałe formy udzielania kredytów). Wskazany rodzaj działalności gospodarczej - PKD 64.92.Z - pozostałe formy udzielania kredytów - będzie również wskazany w umowie spółki pożyczkodawcy. Pożyczkodawca na moment zawarcia umowy pożyczki (umów pożyczek) z Wnioskodawcą będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Umowa pożyczki zostanie zawarta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Środki pieniężne będą na moment zawarcia umowy pożyczki znajdować się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pożyczkodawca udzielając w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oprocentowanej pożyczki (pożyczek) na rzecz Wnioskodawcy będzie działał w tym zakresie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego czynność udzielania pożyczek (sklasyfikowaną w PKD 64.92.Z - pozostałe formy udzielania kredytów). Opisywana transakcja (transakcje) będzie zakwalifikowana jako czynność (czynności) udzielania pożyczek pieniężnych, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczek na rzecz Wnioskodawcy przez pożyczkodawcę stanowić będzie usługę finansową zwolnioną od podatku od towarów i usług.

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek powyższe zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy (umów) pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższe transakcje - dokonane pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami - podlegają regulacjom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) i czy będą one zwolnione z opodatkowania tym podatkiem, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia umów pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tych czynności podatkiem od towarów i usług skutkuje bowiem wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jeżeli zatem istotnie, jak twierdzi Wnioskodawca, czynność udzielenia pożyczki na jego rzecz przez pożyczkodawcę będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług - co jak wskazano powyżej nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż interpretacja wydawana jest wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych - to na mocy art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowa (umowy) pożyczki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych - jest z niego wyłączona. Tym samym Wnioskodawca (pożyczkobiorca) nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu tej umowy (umów).

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.