IBPB-2-1/4514-334/16-1/JWe - Określenie skutków podatkowych zakupu i zbycia nieruchomości położonej za granicą.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 czerwca 2016 r. (data wpływu do Biura - 14 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zakupu i zbycia nieruchomości położonej za granicą - jest prawidłowe.

W dniu 14 czerwca 2016 r. do Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zakupu i zbycia nieruchomości położonej za granicą.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący osobą fizyczną, mającą miejsce zamieszkania na terenie Polski, chciałby zakupić nieruchomości położone na terenie Albanii i Serbii, a w przyszłości ewentualnie zbyć je odpłatnie. Czynności zakupu/zbycia będą miały miejsce na terenie Albanii i Serbii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak przedstawia się kwestia podatku od czynności cywilnoprawnych w przypadku zakupu i zbycia nieruchomości położonej za granicą?

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji w której nabywca nieruchomości, znajdującej się poza granicami RP, ma miejsce zamieszkania na terenie RP, to czynność cywilnoprawna zakupu nieruchomości podlegać będzie podatkowi od czynności cywilnoprawnych tylko w sytuacji, gdy zostanie ona dokonana na terytorium RP, zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy spoczywać będzie na kupującym, a stawka podatku wyniesie 2% wartości rynkowej nieruchomości.

W sytuacji, w której zakup nieruchomości miałby miejsce poza granicami RP, należy stosować przepisy podatkowe właściwego kraju.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że osoba zbywająca nieruchomość nie jest obowiązana do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenie przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 223) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

* umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

* umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

* umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

* umowy dożywocia,

* umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,

* ustanowienie hipoteki,

* ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

* umowy depozytu nieprawidłowego,

* umowy spółki.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podlegają podatkowi, o ile spełniają przesłanki zawarte m.in. w art. 4 ww. ustawy.

Stosownie do art. 1 ust. 4 cyt. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

Zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, będący osobą fizyczną, mającą miejsce zamieszkania na terenie Polski, chciałby zakupić nieruchomości położone na terenie Albanii i Serbii, a w przyszłości ewentualnie zbyć je odpłatnie. Czynności zakupu/zbycia będą miały miejsce na terenie Albanii i Serbii.

Z przywołanych powyżej przepisów art. 1 ust. 4 cyt. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że umowa sprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy przedmiot znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie została zawarta umowa i gdzie mają miejsca zamieszkania strony umowy.

Umowa sprzedaży podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych również wtedy, gdy "rzecz" będąca przedmiotem umowy sprzedaży w chwili zawarcia umowy znajduje się za granicą pod warunkiem, że kupujący ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż opisane we wniosku nieruchomości znajdują się za granicą oraz zawarcie umów również będzie miało miejsce - jak wskazał Wnioskodawca - poza granicami Polski tj. w Albanii i Serbii, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku umowy zakupu a następnie sprzedaży nieruchomości nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zatem, zarówno nabycie przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku nieruchomości jak i ich zbycie nie będzie podlegało regulacjom ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w przypadku gdy czynności w tym zakresie dokonane zostaną poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Przy czym, niezależnie od powyższego, wskazać należy, iż zgodnie z ww. art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy z tytułu umowy sprzedaży ciąży na kupującym - a zatem w związku ze zbyciem opisanej nieruchomości na Wnioskodawcy i tak niezależnie od treści art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - nie ciążyłby obowiązek podatkowy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, iż Organ nie może ocenić stanowiska Wnioskodawcy, w którym stwierdził, iż w sytuacji, w której zakup nieruchomości miałby miejsce poza granicami RP, należy stosować przepisy podatkowe właściwego kraju. Organ nie jest bowiem uprawniony by interpretować przepisy podatkowe innych krajów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawcę. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu zdarzenia formułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przestawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.