IBPB-2-1/4514-15/15/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 20 kwietnia 2015 r. (data wpływu do Biura - 23 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym 9 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy darowizny przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy darowizny przedsiębiorstwa.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 30 czerwca 2015 r. znak: IBPB-1-1/4511-92/15/SK, IBPB-2-1/4514-15/15/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 9 lipca 2015 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

X Spółka jawna (dalej: Spółka), w której wspólnikami są Wnioskodawca - W. M. oraz jego żona J.M.M. powstała z obligatoryjnego przekształcenia spółki cywilnej. Spółka jawna jest czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi księgi rachunkowe (tzw. "pełna księgowość"). Spółka nie posiada nieruchomości na własność.

Między małżonkami istnieje rozdzielność majątkowa ustalona sądowo. Udziały w Spółce przedstawiają się następująco: W.M. posiada 99% udziałów, J.M.M. posiada 1% udziałów.

Ze względu na stan zdrowia i zamierzony wyjazd wspólnika (J.M.M.), co uniemożliwi prowadzenie spraw spółki wspólnicy podejmą jednomyślną uchwałę (zgodnie z art. 58 pkt 2 i art. 67 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych) o rozwiązaniu spółki bez przeprowadzania likwidacji. Na mocy tejże uchwały wspólnicy zamierzają całe dotychczasowe zorganizowane przedsiębiorstwo spółki jawnej w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego przekazać nieodpłatnie (pod tytułem darmym, tj. bez opłat dokonywanych przez wspólnika przejmującego przedsiębiorstwo) dotychczasowemu wspólnikowi W.M. posiadającemu 99% udziałów w spółce jawnej. Wniesienie przedsiębiorstwa nastąpi do jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez W.M., tzn. dojdzie do przeniesienia majątku spółki przed rozwiązaniem spółki do jednoosobowej działalności gospodarczej W.M. Celem takich działań ma być utrzymanie przedsiębiorstwa spółki w dotychczasowym kształcie i kontynuowanie prowadzonej działalności jako jednoosobowej działalności gospodarczej (zgodnie z § 13 ust. 2 umowy spółki). Przenoszone składniki majątkowe stanowią przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego i obejmą m.in. nazwę przedsiębiorstwa, własność ruchomości, w tym urządzeń, środków trwałych: samochody, towary handlowe, prawa z umów najmu nieruchomości (lokali), w których Spółka prowadzi działalność, prawa z umowy użyczenia nieruchomości, środki pieniężne, konto bankowe oraz kredyt obrotowy, tajemnice przedsiębiorstwa, a także księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej handlowej (spółka prowadzi handel hurtowy i detaliczny art. spożywczymi). Nie następuje natomiast przeniesienie zobowiązań.

Dalszą konsekwencją będzie wykreślenie spółki jawnej z rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym. W momencie wykreślenia spółki jawnej z rejestru nie będzie ona posiadała żadnego majątku, bowiem całe przedsiębiorstwo spółki przed jej rozwiązaniem zostanie przekazane jednemu ze wspólników, nadal pod swoim NIP, imieniem i nazwiskiem, natomiast J.M.M. nie będzie prowadziła działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

1. Przeniesienie przedsiębiorstwa pod tytułem darmym będzie darowizną. Umowa zostanie spisana z podpisami notarialnie potwierdzonymi. Przekazanie przedsiębiorstwa na rzecz jednego ze wspólników zgodnie z art. 67 Kodeksu spółek handlowych następuje bez obowiązku spłaty na rzecz drugiego wspólnika tej spółki.

2. Przekazanie przedsiębiorstwa na dzień podjęcia uchwały nie wiąże się z przejęciem długów w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego - wystąpią tylko zwykłe zobowiązania np. z tytułu dostaw (faktury zakupowe z odroczonym terminem płatności). W świetle art. 55⁴ nabywca i zbywca odpowiadają solidarnie za zobowiązania spółki. W przedmiotowym przypadku mimo podjęcia uchwały o rozwiązaniu spółki i przekazaniu przedsiębiorstwa jednemu ze wspólników, drugi wspólnik nadal pozostaje odpowiedzialny za zobowiązania spółki wobec osób trzecich. Odpowiedzialność taka wynika także z istoty odpowiedzialności solidarnej wspólników spółki jawnej (art. 34 Kodeksu spółek handlowych), która nie może być skutecznie wyłączona wobec osób trzecich żadną czynnością prawną jak również uchwałą.

Wnioskodawca powołał interpretacje wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach znak: IBPB II/1/436-308/13/JP oraz IBPB II/1/436-347/14/MZ, a także wskazał na tezę z piśmiennictwa - Z. Gawlik, Kodeks Cywilny. Komentarz. Tom. III Zobowiązania - część szczególna (red.) A. Kidyba, System Informacji Prawnej LEX 2010, nr 84242, iż "umowa darowizny jest umową jednostronnie zobowiązującą, która może być zawarta na zasadach ogólnych prawa cywilnego pomiędzy wszystkimi podmiotami (osoby fizyczne, prawne i ułomne osoby prawne)." Analizowana umowa według ww. autora jest również umową konsensualną, "co oznacza, iż wywołuje ona skutki z chwilą zgodnych oświadczeń woli przez darczyńcę i obdarowanego".

W konsekwencji, zestawiając powyższe z treścią cytowanego art. 55⁴ Kodeksu cywilnego, wedle którego nabywca przedsiębiorstwa z mocy prawa, a więc niejako automatycznie staje się solidarnie odpowiedzialny ze zbywcą za jego zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa wynika, iż w analizowanej sprawie nie można przyjąć, iż obdarowany składa jakiekolwiek oświadczenie woli, na mocy którego to oświadczenia dochodzi do przejęcia przez niego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy opisana sytuacja spowoduje powstanie obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W ocenie Wnioskodawcy przeniesienie (darowizna) przedsiębiorstwa spółki jawnej do jednoosobowej działalności gospodarczej jednego ze wspólników spółki w wyniku rozwiązania Spółki bez przeprowadzania jej likwidacji nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca wskazał, że przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Zawarcie umowy darowizny podlega przepisom ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jedynie w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy. Podstawę opodatkowania stanowi w tym przypadku wartość długów i ciężarów albo zobowiązań przejętych przez obdarowanego, przy czym obowiązek podatkowy spoczywa wówczas na obdarowanym.

Zgodnie natomiast z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Nabywca przedsiębiorstwa jest odpowiedzialny solidarnie ze zbywcą za jego zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa lub gospodarstwa, chyba że w chwili nabycia nie wiedział o tych zobowiązaniach, mimo zachowania należytej staranności. Czym innym jest jednak przejęcie długu, które wymaga zgody wierzyciela. Nabywca przedsiębiorstwa w drodze darowizny może przejąć dług dłużnika solidarnego, jakim jest zbywca przedsiębiorstwa. Dopiero w przypadku przejęcia długu przez nabywcę przedsiębiorstwa powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z powołanymi przepisami ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie nie powstanie obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 626) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

* umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

* umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

* umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

* umowy dożywocia,

* umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,

* ustanowienie hipoteki,

* ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

* umowy depozytu nieprawidłowego,

* umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera pojęcia "darowizna", dlatego też należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.). Na podstawie art. 888 § 1 tej ustawy przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotną więc cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy oraz zbywalne prawa majątkowe. Umowa darowizny ma charakter umowy jednostronnej i zobowiązującej, do zawarcia której dochodzi z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia woli. Jednak, do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli wyrażone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi bowiem do skutku z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Formą zastrzeżoną przez Kodeks cywilny dla umowy darowizny jest forma aktu notarialnego. Niezachowanie tej formy nie powoduje nieważności umowy, jeżeli obdarowany darowiznę przyjął. Należy podkreślić, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny. Nie dotyczy to jednak sytuacji, gdy ze względu na przedmiot darowizny wymagana jest szczególna forma dla oświadczeń obu stron. Nie stanowią darowizny przysporzenia w wypadkach, gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami Kodeksu cywilnego.

Jak z powyższych przepisów wynika, na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. d ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawarcie umowy darowizny podlega przepisom ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 3 ww. ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie darowizny - na obdarowanym.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy podstawę opodatkowania stanowi w tym przypadku wartość długów i ciężarów albo zobowiązań przejętych przez obdarowanego.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 lit. b cyt. ustawy stawka podatku od m.in. umowy darowizny praw majątkowych wynosi 1%.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlega zatem umowa darowizny, o ile następuje przejęcie przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy oraz przejęcie to następuje w umowie darowizny. Należy przy tym zauważyć, że elementem przedmiotowo istotnym umowy darowizny nie jest przejęcie długów, ciężarów i zobowiązań darczyńcy. Stąd też należy przyjąć, że długi, ciężary i zobowiązania przejęte przez obdarowanego podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdy pozostają w związku funkcjonalnym z przedmiotem darowizny i które w związku z dokonaną darowizną obciążają obdarowanego.

Tym samym w sytuacji, gdy umowa darowizny nie wiąże się z przejęciem przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań osoby darującej, to taka umowa darowizny nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 58 pkt 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm.) rozwiązanie spółki powoduje jednomyślna uchwała wszystkich wspólników. W myśl art. 67 § 1 ww. Kodeksu w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

Zgodnie z art. 55¹ powołanego powyżej Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych (art. 55² Kodeksu cywilnego).

Z kolei zgodnie z art. 55⁴ ww. Kodeksu cywilnego nabywca przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego jest odpowiedzialny solidarnie ze zbywcą za jego zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa lub gospodarstwa, chyba że w chwili nabycia nie wiedział o tych zobowiązaniach, mimo zachowania należytej staranności. Odpowiedzialność nabywcy ogranicza się do wartości nabytego przedsiębiorstwa lub gospodarstwa według stanu z chwili nabycia, a według cen w chwili zaspokojenia wierzyciela. Odpowiedzialności tej nie można bez zgody wierzyciela wyłączyć ani ograniczyć.

Ostatnio wymieniony przepis statuuje solidarną odpowiedzialność zbywcy i nabywcy przedsiębiorstwa w celu ustanowienia szczególnej ochrony dla wierzycieli, której nie może wyłączyć porozumienie między zbywcą a nabywcą przedsiębiorstwa.

Natomiast na mocy art. 519 cyt. Kodeksu cywilnego, osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu).

Przejęcie długu zachodzi, gdy wskutek jakiegokolwiek zdarzenia prawnego dochodzi do wstąpienia osoby trzeciej w miejsce dłużnika i zwolnienie dotychczasowego dłużnika z długu. Przedmiotem przejęcia długu może być dług wynikający z zobowiązania solidarnego i przejmującym dług jednego z dłużników solidarnych może być zarówno osoba trzecia względem stron zobowiązania, jak i również inny dłużnik solidarny.

Oznacza to, że nabywca przedsiębiorstwa w drodze darowizny może przejąć dług dłużnika solidarnego, jakim jest zbywca przedsiębiorstwa. W przypadku przejęcia długu przez nabywcę przedsiębiorstwa powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z powołanymi powyżej przepisami ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Należy ponadto zaakcentować, że co do zasady strony mają swobodę w określeniu, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, w tym wypadku umowy darowizny. Niemniej istnieje pewne niezbędne minimum składników, które należy ustalić w każdym indywidualnym przypadku pod względem możliwości prowadzenia działalności gospodarczej.

Zobowiązania związane z takim przedsiębiorstwem nie stanowią istotnego elementu definicji przedsiębiorstwa wyrażonej w ww. art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Stąd zobowiązania mogą być ujęte w zespole składników określających przedsiębiorstwo lub mogą zostać z niego wyłączone, przy czym nie powoduje to pozbawienia wydzielonego kompleksu majątkowego możliwości uznawania go za przedsiębiorstwo.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że wspólnicy dwuosobowej spółki jawnej, w której jednym ze wspólników jest Wnioskodawca, zamierzają podjąć jednomyślną uchwałę (zgodnie z art. 58 pkt 2 i art. 67 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych) o rozwiązaniu tej spółki bez przeprowadzania likwidacji. Na mocy tej uchwały wspólnicy zamierzają całe dotychczasowe zorganizowane przedsiębiorstwo spółki jawnej w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przekazać Wnioskodawcy nieodpłatnie w formie darowizny. Przekazanie przedsiębiorstwa nastąpi do jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Przeniesienie przedsiębiorstwa nastąpi na podstawie umowy darowizny sporządzonej z podpisami notarialnie potwierdzonymi, zgodnie z art. 67 Kodeksu spółek handlowych nastąpi bez obowiązku spłaty na rzecz drugiego wspólnika spółki jawnej. W związku z przedmiotową darowizną nie dojdzie do przejęcia przez Wnioskodawcę długów w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Wystąpią tylko zobowiązania z tytułu dostaw (faktury zakupowe z odroczonym terminem płatności). Mimo podjęcia uchwały o rozwiązaniu spółki i przekazaniu przedsiębiorstwa jednemu ze wspólników, drugi wspólnik nadal pozostaje odpowiedzialny za zobowiązania spółki wobec osób trzecich.

Jeżeli zatem w wyniku umowy darowizny przedsiębiorstwa na rzecz Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie przejmie jako obdarowany wchodzących w skład przedsiębiorstwa długów i ciężarów (co potwierdzać będzie treść umowy darowizny), to wówczas nie powstanie obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę w uzupełnieniu wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył dokument. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny (weryfikacji) dołączanych dokumentów; jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.