IBPB-2-1/4514-111/16/MZ - Ustalenie skutków podatkowych sprzedaży zbiorów kolekcjonerskich.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 25 stycznia 2016 r. (data wpływu do Organu - 2 lutego 2016 r.), uzupełnionym 21 i 25 marca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży zbiorów kolekcjonerskich - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 lutego 2016 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży zbiorów kolekcjonerskich.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 8 marca 2016 r. znak: IBPB-2-1/4514-111/16/MZ wezwano do jego uzupełnienia w części dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych. Wniosek uzupełniono 21 marca 2016 r. (data wpływu dodatkowej opłaty) oraz 25 marca 2016 r. (data uzupełnienia pozostałych braków formalnych).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w latach 1994-2000 kolekcjonował karty telefoniczne, które pozyskiwał w placówkach Poczty Polskiej, Telekomunikacji Polskiej, w budkach telefonicznych. W głównej mierze były to wyrzucone lub pozostawione przez osoby z nich korzystające zużyte - puste karty telefoniczne, a także otrzymane od rodziny lub znajomych.

Kolekcję Wnioskodawcy tworzą także karty nowe - niezużyte, które kupował w punktach sprzedaży lub wymieniał na giełdach kolekcjonerskich - w większości wymieniał na egzemplarze, których nie posiadał w swojej kolekcji. Na powyższych giełdach Wnioskodawca kupował także lub wymieniał za powtarzające się karty telefoniczne - paczki bankowe PRL - nowe nieużywane banknoty z czasów PRL w paczkach po 100 szt. z bankowymi banderolami lub w foliowych zgrzewkach - 10 x 100 szt. banknotów w stanie zachowania UNC.

W najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza sprzedać powyższe kolekcje.

Wnioskodawca od kilkunastu lat prowadzi działalność gospodarczą - od 2011 r. w branży transportowej i jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Powyższe kolekcje w żadnym stopniu nie były związane z prowadzoną działalnością, ani nie są w chwili obecnej.

W związku z powyższym zadano, po przeformułowaniu, m.in. następujące pytanie:

Czy po dokonaniu sprzedaży swoich kolekcji kart telefonicznych i banknotów PRL Wnioskodawca jest zobowiązany do opłacenia we właściwym Urzędzie Skarbowym podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zajmując stanowisko, Wnioskodawca wskazał, że jego zdaniem jest zobowiązany do opłacenia we właściwym Urzędzie Skarbowym podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2%.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług, Organem właściwym do rozstrzygnięcia sprawy jest Dyrektor Izby Skarbowej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 223) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży, posiadanych przez siebie kolekcji kart telefonicznych i banknotów z czasów Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Wnioskodawca od kilkunastu lat prowadzi działalność gospodarczą - od 2011 r. w branży transportowej i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Powyższe kolekcje w żadnym stopniu nie były związane z prowadzoną działalnością, ani nie są w chwili obecnej.

Zatem w związku ze sprzedażą przez Wnioskodawcę posiadanych przez niego kolekcji kart telefonicznych i banknotów z czasów Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej, na Wnioskodawcy (sprzedającym) nie będzie ciążył z tego tytułu obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych. Z powołanego wyżej art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jasno wynika, że w przypadku umowy sprzedaży obowiązek podatkowy ciąży na kupującym. Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany z tytułu dokonania opisanych we wniosku czynności do zapłacenia we właściwym urzędzie skarbowym podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotowa interpretacja - zgodnie ze złożonym wnioskiem została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). A zatem tylko Wnioskodawca może czerpać z wydanej interpretacji ochronę prawną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.