IBPB-2-1/4511-496/15/MK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 8 stycznia 2016 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB-2-1/4511-496/15/MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 października 2015 r. (data wpływu do Biura - 3 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracodawca w okresie trwania urlopów bezpłatnych oraz urlopów wychowawczych zapewnia pracownikom świadczenia w naturze, do których należą m.in.: pakiet opieki medycznej, karta sportowa, ubezpieczenie na życie. Pracodawca w czasie trwania ww. urlopów nie jest w stanie w pełni wypełnić swojego obowiązku płatnika wynikającego z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie ma z czego potrącić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Pracodawca na chwilę obecną występuje do pracowników o dokonywanie wpłat zaliczki podatku dochodowego na rachunek pracodawcy, które to wpłaty są przekazywane na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku braku możliwości dokonania potrącenia zaliczki na podatek dochodowy wynikającej z braku jakichkolwiek wypłat pieniężnych na rzecz pracownika wystarczające będzie, jeżeli płatnik wykaże wartość świadczenia/świadczeń w naturze na deklaracji podatkowej pracownika jako przychód oraz wpisze wartość "0", jako wartość przekazanego podatku.

2. Czy będzie to wystarczającym wywiązaniem się pracodawcy z roli płatnika określonej w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka stoi na stanowisku, że płatnik nie ma obowiązku dokonywania wpłat zaliczki na podatek dochodowy od wartości świadczeń w naturze na rzecz pracownika, jeśli z powodów od niego niezależnych nie jest w stanie pobrać zaliczki na podatek od pracownika. Wynika to z art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym zaliczka podatku podlega wpłacie do urzędu "w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki". Pobranie zaliczki nie jest tylko elementem rachunkowym ale musi oznaczać fizyczną zdolność płatnika do pobrania zaliczki z należności na rzecz pracownika. Podejście takie potwierdził wyrok NSA z 29 listopada 1984 r., sygn. akt SA/Gd 929/84 ONSA 1984, Nr 2, poz. 115 "Płatnik, w rozumieniu art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych ("...") nie jest organem podatkowym w znaczeniu art. 1 k.p.a., i (...) czynności przez niego podejmowane w celu obliczenia i pobrania należności podatkowych "od podatnika mają charakter jedynie czynności techniczno-rachunkowych."

W przypadku braku możliwości pobrania zaliczki na podatek, płatnik powinien wykazać kwotę przychodu w rocznym zeznaniu podatkowym pracownika, wpisując kwotę "0" jako zapłacony podatek.

Na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy są obowiązani obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują przychody ze stosunku pracy. Zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego.

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że płatnik jest obowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki. Nie wynika natomiast, aby płatnik, który nie ma faktycznych możliwości pobrania tej zaliczki, gdyż w danym miesiącu podatnik nie uzyskał dochodu w formie pieniężnej, był obowiązany zapłacić zaliczkę z własnych środków, a następnie dochodzić jej zwrotu od pracownika. Takie zobowiązanie, nie wynika także z innych przepisów ustawy. Przepisy ustawy, nie obligują także podatnika do wpłacenia stosownej zaliczki na podatek swojemu płatnikowi. Stosownie do postanowień art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74.

Dochód pracownika uzyskany z tytułu opłacania w danym roku świadczeń w naturze, płatnik zobowiązany będzie wykazać w rocznej informacji PIT-11, a podatnik będzie obowiązany uwzględnić go w rocznym zeznaniu podatkowym składanym do urzędu skarbowego i od sumy uzyskanych w danym roku podatkowym dochodów zapłacić należny podatek.

Stanowisko takie potwierdził Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej z 8 czerwca 2012 r., znak: DD3/033/140/ IMD/10/PK-424.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w myśl z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Za przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, uważa się, w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przepisu art. 31 ww. ustawy wynika, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepis art. 38 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie natomiast z art. 39 ust. 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako pracodawca w okresie trwania urlopów bezpłatnych oraz urlopów wychowawczych zapewnia pracownikom świadczenia w naturze, do których należą m.in.: pakiet opieki medycznej, karta sportowa, ubezpieczenie na życie. Pracodawca w czasie trwania ww. urlopów nie jest w stanie w pełni wypełnić swojego obowiązku płatnika wynikającego z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie ma z czego potrącić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Pracodawca na chwilę obecną występuje do pracowników o dokonywanie wpłat zaliczki podatku dochodowego na rachunek pracodawcy, które to wpłaty są przekazywane na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Należy zauważyć, że z powołanych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż płatnik jest obowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy. Nie wynika natomiast, aby płatnik, który nie ma faktycznych możliwości pobrania tej zaliczki, gdyż w danym miesiącu podatnik nie uzyskał dochodu w formie pieniężnej, był obowiązany zapłacić zaliczkę z własnych środków, a następnie dochodzić jej zwrotu od pracownika. Takie zobowiązanie nie wynika także z innych przepisów ustawy.

Przepisy ustawy nie obligują także podatnika do wpłacenia stosownej zaliczki na podatek swojemu płatnikowi.

Zatem w sytuacji gdy w okresie trwania urlopów bezpłatnych oraz urlopów wychowawczych pracodawca zapewnia pracownikom świadczenia w naturze (do których należą m.in.: pakiet opieki medycznej, karta sportowa, ubezpieczenie na życie), jednak pracownik w danym miesiącu nie uzyskuje dochodu w formie pieniężnej, z którego można byłoby dokonać stosownego potrącenia - płatnik nie pobiera zaliczki na podatek dochodowy od ww. świadczeń. Płatnik nie ma bowiem faktycznych możliwości pobrania tej zaliczki z dochodów pracownika, ponieważ w miesiącu takim pracownik nie uzyskał dochodu w formie pieniężnej.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru zaliczki na podatek dochodowy od przychodu z tytułu ww. świadczeń w naturze (do których należą m.in.: pakiet opieki medycznej, karta sportowa, ubezpieczenie na życie). Brak jest bowiem w takim przypadku jakichkolwiek podstaw prawnych do jej poboru.

Skoro brak jest podstaw do pobrania zaliczki na podatek dochodowy, brak jest również (biorąc pod uwagę treść art. 38 ust. 1 ww. ustaw) i podstaw do jej odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego. Zatem płatnik nie jest obowiązany ani z własnych środków ani ze środków przekazanych mu przez pracownika regulować należnej z tego tytułu zaliczki.

Wnioskodawca w takim przypadku ma jednak obowiązek w informacjach PIT-11 - wystawianych pracownikom będącym na urlopach bezpłatnych i urlopach wychowawczych - wykazać dochód z tytułu ww. świadczenia w naturze, natomiast jako wysokość pobranej zaliczki z tego tytułu wykazać kwotę "0". Pracownik będzie z kolei zobowiązany uwzględnić go w rocznym zeznaniu podatkowym składanym do urzędu skarbowego i od sumy uzyskanych w danym roku podatkowym dochodów zapłacić należny podatek.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanego we wniosku wyroku NSA wskazać należy, iż orzeczenie to dotyczy konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że interpretacja ta została wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl