IBPB-2-1/4511-404/15/DP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 maja 2015 r. (data wpływu do Biura - 5 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia związanego z kosztami paliwa w związku z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych - jest prawidłowe.

W dniu 5 czerwca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia związanego z kosztami paliwa w związku z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca z siedzibą w M. jest rezydentem objętym nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca posiada flotę osobowych samochodów służbowych, które są przydzielone do używania dla konkretnej osoby należącej do kadry kierowniczej Wnioskodawcy, w tym: członków zarządu, dyrektorów lub kierowników poszczególnych departamentów, ewentualnie ich zastępców (dalej: "Pracownicy"). Samochody służbowe mają służyć Pracownikom przede wszystkim do realizacji celów służbowych. Wnioskodawca zezwala również Pracownikom na korzystanie z przydzielonych im samochodów służbowych pobocznie w celach prywatnych, jednak użytek ten nie może w jakikolwiek sposób przeszkadzać w realizacji głównego celu udostępnienia tych samochodów, czyli wykonywaniu obowiązków służbowych.

Istota powierzonych Pracownikom obowiązków powoduje, że wymaga się od nich dużej dyspozycyjności. Charakter pracy Pracowników powoduje również, że często wykonują oni obowiązki służbowe poza siedzibą Wnioskodawcy, udając się na nie bezpośrednio z miejsca zamieszkania (lub powracając prosto do miejsca zamieszkania). Możliwe jest, że Pracownik wykonując obowiązki służbowe w danym dniu nie będzie ich wykonywał w ogóle w siedzibie Wnioskodawcy, lecz poza nią. Samochody służbowe będące przedmiotem niniejszego wniosku to pojazdy, które nie zostały zgłoszone do właściwego naczelnika urzędu skarbowego jako wykorzystywane wyłącznie w celach działalności gospodarczej, wobec czego Wnioskodawca odlicza od wydatków z nimi związanych 50% kwoty podatku od towarów i usług naliczonego (za wyjątkiem paliw silnikowych, oleju napędowego lub gazu (dalej: "paliwo"), które do dnia 1 lipca 2015 r. nie podlegają odliczeniu). Koszty bieżącej eksploatacji tych pojazdów, przez które Wnioskodawca rozumie: koszt paliwa, myjni, płynu do spryskiwaczy oraz kosmetyków samochodowych (dalej: "Koszty Eksploatacji"), rozliczane są przy pomocy służbowych kart płatniczych/kredytowych (dalej: "karty służbowe"). Każdy wydatek związany z Kosztem Eksploatacyjnym można przypisać do danej karty służbowej, a tym samym do danego Pracownika i przydzielonego mu samochodu służbowego.

W związku z nowelizacją art. 12 ust. 2a-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca jest w trakcie prac nad zmianami zawartych z Pracownikami umów dotyczących zasad korzystania z samochodów służbowych. Pracownicy będą zobowiązani do odpowiedniego dbania o powierzone pojazdy: zabezpieczenia i utrzymania samochodu w należytym stanie technicznym, przestrzegania warunków technicznych eksploatacji, stosowania właściwych materiałów eksploatacyjnych oraz przeprowadzania przeglądów i zabiegów określonych w instrukcji obsługi i książce gwarancyjnej, a także dbania o stan estetyczny samochodu. Ponadto, Pracownicy powinni przejawiać szczególną troskę o zabezpieczenie samochodu przed kradzieżą i zniszczeniem. Pracownicy będą ponosić z tego tytułu materialną odpowiedzialność.

Wnioskodawca rozważa możliwość stosowania w zakresie korzystania przez Pracowników z samochodów służbowych tzw. systemu oświadczeń. Zgodnie z założeniami tego systemu, Pracownicy będą po upływie danego okresu rozliczeniowego/miesiąca kalendarzowego składali oświadczenia, w których wskażą ilość dni wykorzystywania samochodu do celów prywatnych, ilość kilometrów przejechanych w miesiącu do celów prywatnych oraz ewentualnie wydatki związane z eksploatacją samochodów służbowych, które zostały poniesione wyłącznie dla celów prywatnych (dalej "Wydatki Prywatne"). W oświadczeniu potwierdzą również fakt dokonywania w danym miesiącu jazd służbowych.

Wnioskodawca będzie ponosić koszty nabycia towarów i usług związanych z eksploatacją samochodów służbowych przez Pracowników, czyli zarówno Koszty Eksploatacji, jak i Wydatki Prywatne, na podstawie przedstawionych przez Pracowników faktur (ewentualnie innych dowodów księgowych).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W przypadku uznania, że Koszty Eksploatacji nie będą objęte ryczałtem, o którym mowa w art. 12 ust. 2b-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy określana przez Wnioskodawcę, jako płatnika wartość pieniężna nieopłatnego świadczenia (wynikająca z formuły uwzględniającej udział jazd prywatnych w ogólnym użytkowaniu samochodu, opartej na dostarczonych przez Pracownika dowodach księgowych oraz oświadczeniach składanych przez Pracownika, zestawionych z dokumentacją dotyczącą wykorzystania karty służbowej), którą będzie uzyskiwał Pracownik, będzie wartością pieniężną, o której mowa w art. 11 ust. 2 w zw. z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uznania, że Koszty Eksploatacji nie będą objęte ryczałtem, o którym mowa w art. 12 ust. 2b-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określana przez Wnioskodawcę jako płatnika wartość pieniężna nieopłatnego świadczenia (wynikająca z formuły uwzględniającej udział jazd prywatnych w ogólnym użytkowaniu samochodu, opartej na dostarczonych przez Pracownika dowodach księgowych oraz oświadczeniach składanych przez Pracownika, zestawionych z dokumentacją dotyczącą wykorzystania karty służbowej), którą będzie uzyskiwał Pracownik, będzie wartością pieniężną, o której mowa w art. 11 ust. 2 w zw. z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca wskazał, że jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, zobowiązany jest do określenia wartości przychodu doliczanego Pracownikowi w przypadku uzyskania przez niego nieodpłatnego świadczenia. Wartość przychodu może zostać określona ryczałtowo - zgodnie z art. 12 ust. 2a-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lub zgodnie z art. 12 ust. 2 i 3 ww. ustawy, które stanowią, że wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy; a ponadto wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Wnioskodawca zaznaczył, że jego obowiązkiem jako płatnika jest więc ustalenie wartości nieodpłatnego świadczenia. W przypadku błędu Wnioskodawcy w tym zakresie, organ podatkowy uprawniony będzie do oszacowania podstawy opodatkowania, a Wnioskodawca poniesie w tym zakresie podatkowe konsekwencje. Tym samym, sposób określenia wartości nieodpłatnego świadczenia jest jej obowiązkiem regulowanym bezpośrednio art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a prawidłowość tego ustalenia wpływa na jego sytuację jako płatnika i odpowiedzialność z tego tytułu.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku konieczności określenia, jaka część Kosztów Eksploatacji będzie poniesiona w celach związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, a jaka w celach prywatnych Pracownika, prawidłową praktyką będzie ustalanie przez Wnioskodawcę tych kosztów na podstawie dokumentów księgowych oraz informacji wynikających z oświadczeń składanych cyklicznie przez Pracowników, a także danych wynikających z rozliczenia kart służbowych.

Wnioskodawca podkreślił, że w przypadku używania samochodu jednocześnie w celach prywatnych i służbowych, biorąc pod uwagę fakt, że na przykład nie ma technicznej możliwości podziału paliwa przed jego zużyciem ze względu na cel jego zużycia, ani możliwości uprzedniego zaplanowania ilości podróży służbowych oraz prywatnych, podział kosztów musi się odbywać następczo. W związku z tym, że Koszty Eksploatacji związane z samochodem służbowym będą przez Pracowników nabywane za pomocą kart służbowych, Wnioskodawca zamierza powiązać oświadczenia Pracowników, składane po upływie miesiąca rozliczeniowego, z otrzymywanymi dokumentami księgowymi oraz rozliczeniami służbowej karty przypisanej do danego Pracownika. W oświadczeniu będą zawarte następujące informacje zadeklarowane przez Pracownika: ilość dni wykorzystywania samochodu do celów prywatnych, ilość kilometrów przejechanych w miesiącu dla celów prywatnych oraz ewentualnie wartość Wydatków Prywatnych. W oświadczeniu potwierdzą również fakt dokonywania w danym miesiącu jazd służbowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy system pozwoli na możliwie dokładne ustalenie Kosztów Eksploatacji związanych z podróżami służbowymi i prywatnymi. Jedynie pracownik posiada bowiem informacje o charakterze odbywanej podróży. Wnioskodawca nie będzie dysponował w tym zakresie żadnymi innymi kompletnymi i wiarygodnymi źródłami informacji. Wnioskodawca zwraca uwagę, że nawet w przypadku wykorzystania systemu GPS, do danych dostarczanych przez ten system, potrzebne byłyby informacje od Pracowników, określające, która z zarejestrowanych przez GPS podróży była jazdą służbową, a która prywatną. Co więcej, taki opis charakteru podróży przez Pracownika również odbywałby się następczo. Ponadto, miesięczny termin składania oświadczeń pozwala na sprawne powiązanie oświadczeń i wykazu wydatków związanych z kartami służbowymi. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy system oświadczeń spełni swoje cele w zakresie niezbędnym do prawidłowego przeprowadzania rozliczeń podatkowych.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca powołał fragment interpretacji indywidualnej z 4 grudnia 2013 r. znak: IBPB II/1/415-837/13/JP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia związanego z kosztami paliwa w związku z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych.

W pozostałym zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia. Również w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 cyt. ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Artykuł 11 ust. 2a ustawy stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Dokonując więc wykładni gramatycznej, za "nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenie "nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Dla celów podatkowych przyjmuje się - co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie - że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (art. 10 ust. 1 pkt 1ww. ustawy).

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada flotę osobowych samochodów służbowych, które są przydzielone do używania dla konkretnej osoby należącej do kadry kierowniczej Wnioskodawcy, w tym członków zarządu, dyrektorów lub kierowników poszczególnych departamentów, ewentualnie ich zastępców. Samochody służbowe mają służyć Pracownikom przede wszystkim do realizacji celów służbowych. Wnioskodawca zezwala również Pracownikom na korzystanie z przydzielonych im samochodów służbowych pobocznie w celach prywatnych, jednak użytek ten nie może w jakikolwiek sposób przeszkadzać w realizacji głównego celu udostępnienia tych samochodów, czyli wykonywaniu obowiązków służbowych. Koszty bieżącej eksploatacji tych pojazdów, przez które Wnioskodawca rozumie: koszt paliwa, myjni, płynu do spryskiwaczy oraz kosmetyków samochodowych (dalej: "Koszty Eksploatacji"), rozliczane są przy pomocy służbowych kart płatniczych/kredytowych (dalej: "karty służbowe"). Każdy wydatek związany z Kosztem Eksploatacyjnym można przypisać do danej karty służbowej, a tym samym do danego Pracownika i przydzielonego mu samochodu służbowego. Wnioskodawca rozważa możliwość stosowania w zakresie korzystania przez Pracowników z samochodów służbowych tzw. systemu oświadczeń. Zgodnie z założeniami tego systemu, Pracownicy będą po upływie danego okresu rozliczeniowego/miesiąca kalendarzowego składali oświadczenia, w których wskażą ilość dni wykorzystywania samochodu do celów prywatnych, ilość kilometrów przejechanych w miesiącu do celów prywatnych oraz ewentualnie wydatki związane z eksploatacją samochodów służbowych, które zostały poniesione wyłącznie dla celów prywatnych (dalej "Wydatki Prywatne"). W oświadczeniu potwierdzą również fakt dokonywania w danym miesiącu jazd służbowych. Wnioskodawca będzie ponosić koszty nabycia towarów i usług związanych z eksploatacją samochodów służbowych przez Pracowników, czyli zarówno Koszty Eksploatacji, jak i Wydatki Prywatne (wydatki związane z eksploatacją samochodów służbowych, które zostały poniesione wyłącznie dla celów prywatnych), na podstawie przedstawionych przez Pracowników faktur (ewentualnie innych dowodów księgowych).

Norma określona w treści art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje wyłącznie udostępnienie samochodu do celów prywatnych. Zatem nieodpłatne świadczenie Wnioskodawcy polegające na pokryciu kosztów zakupu paliwa do celów prywatnych Pracownika będzie odrębnym świadczeniem, które nie zawiera się w kwocie ryczałtu określonym w ww. przepisie. Stanowisko to wskazane zostało w interpretacji indywidualnej znak: IBPB-2-1/4511-206/15/DP.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca zdecyduje się pokrywać wydatki Pracownika na paliwo zużyte w innych celach niż służbowych, wówczas wartość tego paliwa będzie stanowić opodatkowany przychód pracownika ze stosunku pracy, którego wysokość należy ustalić na podstawie art. 12 ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazują praktycznego sposobu wyliczania (dokumentowania) nieodpłatnego świadczenia. W związku z tym do ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia może być stosowana każda metoda, która pozwoli na jednoznaczne określenie wartości tego świadczenia, tj. wartości paliwa zużytego do celów prywatnych Pracownika, w związku z wykorzystywaniem przez niego samochodu służbowego. A zatem również opisana we wniosku metoda polegająca na ustaleniu wartości świadczenia na podstawie dokumentów księgowych oraz informacji wynikających z oświadczeń składanych cyklicznie przez Pracowników, a także danych wynikających z rozliczenia kart służbowych.

Pod warunkiem jednakże, że taki sposób kalkulacji będzie odpowiadać cenie rynkowej stosowanej w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem czasu i miejsca ich uzyskania, co wynika z cytowanego powyżej art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika bowiem jednoznacznie, iż wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia, którego przedmiotem są zakupione rzeczy, ustala się według cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem czasu i miejsca ich uzyskania.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej wskazać należy, iż rozstrzygnięcie w niej zawarte nie jest wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.