IBPB-2-1/4511-334/15/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 lipca 2015 r. (data wpływu do Biura - 27 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracownika z tytułu udziału w imprezie integracyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 27 lipca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracownika z tytułu udziału w imprezie integracyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony m.in. następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca pokrywa pracownikom w 100% koszty spotkań integracyjnych o charakterze sportowym i rekreacyjnym oraz związanych z odpoczynkiem i działalnością kulturalną, podczas których obecność pracowników jest dobrowolna. Pracodawca finansuje koszty na podstawie faktur, rachunków lub paragonów. Spotkania integracyjne są organizowane poza siedzibą i miejscem prowadzenia działalności lub w miejscu prowadzenia działalności. Uczestnictwo pracowników w tych spotkaniach nie jest obowiązkowe i nie ponoszą oni żadnych kosztów z tym związanych. Ponieważ obecność na imprezie nie jest obowiązkowa, to nie jest ona sprawdzana przez Spółkę, oznacza to, że pracodawca nie ma potwierdzenia czy pracownik, który pierwotnie zadeklarował swój udział w imprezie, faktycznie wziął w niej udział. Pracodawca dokonuje wstępnego zapytania pracowników, kto planuje przyjść na spotkanie integracyjne. Zapytanie to ma charakter informacyjny w celu oszacowania jak duże zamówienie należy złożyć. Podczas takich spotkań pracownicy mogą korzystać bez ograniczeń z każdej zaoferowanej w ramach spotkania atrakcji oraz konsumpcji posiłków i napoi. Spółka nie prowadzi ewidencji z jakich atrakcji i w jakiej ilości pracownik skorzystał w trakcie spotkania. Spotkania są organizowane zarówno dla wszystkich pracowników razem jak i dla poszczególnych zespołów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty spotkań integracyjnych, sportowych, rekreacyjnych oraz związanych z odpoczynkiem i działalnością kulturalną ponoszone przez pracodawcę, podczas których obecność pracowników jest dobrowolna stanowią przychód pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy, opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych... (pytanie oznaczone nr 10)

Wnioskodawca uważa, że koszty spotkań integracyjnych, sportowych, rekreacyjnych oraz związanych z odpoczynkiem i działalnością kulturalną, ponoszone przez pracodawcę, podczas których obecność pracowników jest dobrowolna nie stanowią przychodu pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy, opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Pracodawca finansuje koszty na podstawie faktur, rachunków lub paragonów. Spotkania integracyjne są organizowane poza siedzibą i miejscem prowadzenia działalności lub w miejscu prowadzenia działalności. Uczestnictwo pracowników w tych spotkaniach nie jest obowiązkowe i nie ponoszą oni żadnych kosztów z tym związanych. Ponieważ obecność na imprezie nie jest obowiązkowa, to nie jest ona sprawdzana przez Spółkę, oznacza to że pracodawca nie ma potwierdzenia czy pracownik, który pierwotnie zadeklarował swój udział w imprezie, faktycznie wziął w niej udział. Pracodawca dokonuje wstępnego zapytania pracowników, kto planuje przyjść na spotkanie integracyjne. Zapytanie to ma charakter informacyjny w celu oszacowania jak duże zamówienie należy złożyć. Imprezy odbywają się poza godzinami pracy. Podczas takich spotkań pracownicy mogą korzystać bez ograniczeń z każdej zaoferowanej w ramach spotkania atrakcji oraz konsumpcji posiłków i napoi. Spółka nie prowadzi ewidencji z jakich atrakcji i w jakiej ilości pracownik skorzystał w trakcie spotkania.

W wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. w sprawie K 7/13 Trybunał Konstytucyjny, stwierdził: "że "inne nieodpłatne świadczenie" oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika". Trybunał wskazał, że nie każde świadczenie, które pracownik otrzymuje bez ustalonej za nie zapłaty od pracodawcy, powinno być traktowane jako przychód ze stosunku pracy. Trybunał uznał, że przychód stanowić mogą jedynie te świadczenia, które leżą w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowią one realne przysporzenie majątkowe, świadczenia uzyskiwane od pracodawcy, aby stanowiły przychód, muszą prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika korzyści majątkowej, która może wystąpić jako powiększenie aktywów albo zaoszczędzenie wydatków. Trybunał wskazał, iż nie można zakładać, że gdyby nie spotkanie organizowane przez pracodawcę, pracownik wydałby własne pieniądze na uczestniczenie w takim przedsięwzięciu. W ocenie Trybunału Konstytucyjnego organizowanie spotkań integracyjnych leży przede wszystkim w interesie pracodawców, tego rodzaju działania zwiększają atrakcyjność zatrudnienia i służą przyciągnięciu kandydatów do pracy, a także tworzą dobrą atmosferę w miejscu pracy. Trybunał zwrócił również uwagę na fakt, że świadczenia w naturze w przeciwieństwie do świadczeń pieniężnych, są traktowane jako przychód wyłącznie pod warunkiem, że są otrzymane, co ma wskazywać na wymagany realny charakter świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracownika z tytułu udziału w imprezie integracyjnej (pytanie oznaczone nr 10).

W pozostałym zakresie wydane zostaną/zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia "nieodpłatnego świadczenia" zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym - generalnie - jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca pokrywa pracownikom w 100% koszty spotkań integracyjnych o charakterze sportowym i rekreacyjnym oraz związanych z odpoczynkiem i działalnością kulturalną, podczas których obecność pracowników jest dobrowolna. Uczestnictwo pracowników w tych spotkaniach nie jest obowiązkowe i nie ponoszą oni żadnych kosztów z tym związanych. Ponieważ obecność na imprezie nie jest obowiązkowa, to nie jest ona sprawdzana przez Spółkę, oznacza to, że pracodawca nie ma potwierdzenia czy pracownik, który pierwotnie zadeklarował swój udział w imprezie, faktycznie wziął w niej udział. Podczas takich spotkań pracownicy mogą korzystać bez ograniczeń z każdej zaoferowanej w ramach spotkania atrakcji oraz konsumpcji posiłków i napoi. Spółka nie prowadzi ewidencji z jakich atrakcji i w jakiej ilości pracownik skorzystał w trakcie potkania. Spotkania są organizowane zarówno dla wszystkich pracowników razem jak i dla poszczególnych zespołów.

Z powodu niejednolitości stanowisk sądowych dotyczących kwestii "nieodpłatnego świadczenia", zasadniczego znaczenia nabrał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947), w którym Trybunał Konstytucyjny dokonał ustalenia, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy.

Przyjęcie oceny uznającej konkretne świadczenie ze strony pracodawcy za przychód pracownika ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, winno opierać się na przesłankach wynikających z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które Trybunał Konstytucyjny w powołanym powyżej wyroku uznał za zgodne z konstytucją i przedstawił ich interpretację.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie. Zatem pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie.

Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniesie pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść.

Na tym tle należy wskazać, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy - gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym. Bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu, ponieważ nie występuje wówczas zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, tj. nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów.

Mając na uwadze powyżej wymienione cechy nieodpłatnego świadczenia jako elementu przychodu pracowniczego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych należy wskazać, że udział w spotkaniach integracyjnych o charakterze sportowym i rekreacyjnym oraz związanych z odpoczynkiem i działalnością kulturalną organizowanych przez pracodawcę nie spełnia kryterium wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści). Nawet gdy przyjmuje się, że pracownik dobrowolnie uczestniczy w takiej imprezie nie pojawia się u niego korzyść nawet w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie spotkania integracyjne o charakterze sportowym i rekreacyjnym oraz związane z odpoczynkiem i działalnością kulturalną organizowane przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takich przedsięwzięciach. Udział w spotkaniach integracyjnych o charakterze sportowym i rekreacyjnym oraz związanych z odpoczynkiem i działalnością kulturalną zaoferowanym przez pracodawcę nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika także z tego powodu, że brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich pracowników - przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

W konsekwencji, udział pracownika w spotkaniach integracyjnych o charakterze sportowym i rekreacyjnym oraz związanych z odpoczynkiem i działalnością kulturalną nie będzie stanowił dla niego przychodu ze stosunku pracy, tym samym dla Wnioskodawcy (jako płatnika) nie powstaną obowiązki związane z pobraniem i odprowadzeniem podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.