IBPB-2-1/4511-312/16-1/HK - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie korzystania przez pracowników z samochodów służbowych dla celów prywatnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 czerwca 2016 r. (data wpływu do Biura - 6 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korzystania przez pracowników z samochodów służbowych dla celów prywatnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korzystania przez pracowników z samochodów służbowych dla celów prywatnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione na stępujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również "Spółka") prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej pozostałych maszyn i urządzeń i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca ma siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Spółka zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę i w związku z tym pełni rolę płatnika w rozumieniu przepisów art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka posiada i wykorzystuje dla celów prowadzonej działalności samochody stanowiące jej własność, lub też użytkowane na podstawie umów leasingu operacyjnego.

Samochody służbowe, które Spółka wykorzystuje posiadają silniki zarówno o pojemności poniżej 1.600 cm³, jaki o pojemności powyżej 1.600 cm³.

Obecnie Spółka przydziela pracownikom samochody służbowe wyłącznie w celu wykonywania pracy na rzecz Spółki w zakresie wynikającym z umowy o pracę, równocześnie zobowiązując pracowników do pełnej obsługi technicznej przydzielonych im samochodów (dbanie o stan techniczny, dokonywanie przeglądów technicznych i rejestracyjnych, mycie, wymiana opon, itp.).

Mając na uwadze konieczność motywowania pracowników do bardziej wydajnej pracy oraz większej dbałości o powierzone mienie, przy wykorzystaniu różnorodnych narzędzi motywacyjnych, Spółka zamierza zaoferować swoim pracownikom możliwość wykorzystywania przydzielanych im samochodów służbowych również dla celów prywatnych.

Spółka nie zamierza zawierać z pracownikami odrębnych umów dotyczących wykorzystywania samochodów służbowych dla celów prywatnych.

Zasady przydzielania i wykorzystywania samochodów służbowych zarówno dla celów służbowych, jak i celów prywatnych przez pracowników Spółki zostaną określone przez Spółkę w wewnętrznym regulaminie używania samochodów służbowych.

Spółka przewiduje, że zasady te będą następujące:

1. Spółka określi stanowiska pracy, na których konieczne jest używanie samochodów służbowych w celach służbowych, równocześnie określając obowiązujący standard podstawowy samochodu dla każdego stanowiska pracy (np. marka, model, minimum wyposażenia, cena).

2. Na wniosek pracownika, Spółka będzie mogła wyrazić zgodę na zakup samochodu o standardzie wyższym niż standard podstawowy (standard wysoki).

3. Niezależnie od standardu samochodu Spółka przyzna uprawnionym pracownikom, na ich wniosek, prawo do wykorzystywania samochodu służbowego dla celów prywatnych w sposób swobodny, zarówno w dniach obecności w pracy, jak i w dniach wolnych od pracy, czy też w okresach nieobecności.

4. Spółka nie będzie ustanawiała żadnych limitów dotyczących wykorzystywania samochodów zarówno dla celów służbowych, jak i prywatnych.

5. Jedynym ustalonym w regulaminie limitem będzie maksymalny przebieg danego samochodu, po przekroczeniu którego samochód będzie wycofywany przez Spółkę z eksploatacji, a pracownik będzie miał prawo do przydzielenia mu kolejnego samochodu - nowego, lub używanego z mniejszym przebiegiem.

6. Samochody służbowe będą przekazywane pracownikom na podstawie protokołu przekazania, a zwracane na podstawie protokołu zwrotu. Korzystanie z nich będzie podlegało określonym w regulaminie szczegółowym zasadom, w szczególności dotyczącym dbałości o stan techniczny samochodu oraz bezpieczeństwo uczestników ruchu drogowego.

7. Samochód służbowy przekazany danemu pracownikowi, na podstawie protokołu przekazania, nie będzie mógł być wykorzystywany do wspólnego użytkowania dla celów prywatnych z innymi pracownikami.

8. Pracownik nie będzie uprawniony do przekazywania samochodu do korzystania osobom trzecim niebędącym pracownikami Spółki.

9. Wszelkie koszty zakupu samochodów służbowych lub opłat leasingowych, a także koszty używania tych samochodów (w tym w szczególności koszty ubezpieczeń, koszty zakupu paliwa i pozostałych materiałów eksploatacyjnych, koszty serwisowania i napraw) będzie ponosiła Spółka.

10. Pracownik, któremu przydzielony zostanie samochód służbowy w standardzie podstawowym lub niższym niż przewidziany dla jego stanowiska pracy, lub też samochód używany poprzednio przez innego pracownika nie będzie ponosił żadnych opłat na rzecz Spółki z tytułu wykorzystywania (używania) samochodu służbowego do celów prywatnych, w szczególności nie będzie ponosił kosztów zakupu paliwa zużytego w czasie wykorzystywania (używania) samochodu dla celów prywatnych.

11. Pracownik, któremu przydzielony zostanie nowy samochód służbowy w standardzie wysokim będzie ponosił na rzecz Spółki opłatę za standard wysoki, której wysokość będzie każdorazowo kalkulowana w oparciu o algorytmy określone w regulaminie. Pracownik ten nie będzie jednak ponosił żadnych innych opłat na rzecz Spółki z tytułu wykorzystywania (używania) samochodu służbowego do celów prywatnych, w szczególności nie będzie ponosił kosztów zakupu paliwa zużytego w czasie wykorzystywania (używania) samochodu dla celów prywatnych.

12. W związku z tym, że pracownicy Spółki będą wykorzystywać (używać) samochody służbowe również na cele prywatne - nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, Spółka będzie ustalać wartość nieodpłatnego świadczenia na rzecz pracownika wyłącznie w wysokości i na zasadach określonych w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości:

uwzględniając równocześnie zapisy ust. 2b oraz ust. 2c tego artykułu, tj. w przypadku niewykorzystywania samochodu przez pełny miesiąc ustalając ryczałt - zgodnie z art. 12 ust. 2a w wysokości 1/30 za każdy dzień wykorzystywania samochodu dla celów prywatnych oraz pomniejszając go o kwotę ponoszonej przez pracownika na rzecz Spółki opłaty za wysoki standard.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez pracownika z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, o której mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje wszelkie świadczenia Spółki na rzecz pracownika wynikające z tego tytułu, a w szczególności czy obejmuje koszt paliwa zakupionego przez Spółkę i zużytego przez pracownika w czasie wykorzystywania tego samochodu do celów prywatnych?

Spółka stoi na stanowisku, że wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez pracownika z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, o której mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje wszelkie świadczenia Spółki na rzecz pracownika wynikające z tego tytułu, a w szczególności obejmuje koszt paliwa zakupionego przez Spółkę i zużytego przez pracownika w czasie wykorzystywania tego samochodu do celów prywatnych.

Treść art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że otrzymanym przez pracownika świadczeniem jest "wykorzystywanie samochodu służbowego do celów prywatnych".

Wykorzystywać zaś to tyle co "używać", "posługiwać się", "użyć czegoś dla osiągnięcia jakiegoś celu, zysku" (według Słownika Języka Polskiego PWN). Tak więc przyznanie pracownikowi prawa do wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych będzie oznaczało zapewnienie pracownikowi możliwości używania tegoż samochodu zgodnie z jego przeznaczeniem, posługiwania się nim, co z kolei będzie zobowiązywało pracodawcę do ponoszenia wszystkich niezbędnych wydatków umożliwiających takie wykorzystywanie (używanie, posługiwanie się nim).

Do wydatków takich, zdaniem Spółki, zaliczyć należy w szczególności koszt zakupu samochodu lub koszty rat leasingowych, koszty ubezpieczeń, koszty zakupu paliwa i pozostałych materiałów eksploatacyjnych, koszty serwisowania i napraw, i tym podobne wydatki warunkujące możliwość używania samochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż bez ponoszenia wyżej wymienionych wydatków nie jest możliwe prawidłowe wykorzystywanie (używanie) samochodu, a bez zakupu paliwa w ogóle nie jest możliwe wykorzystywanie (używanie) samochodu należy uznać, iż wszystkie te wydatki tworzą nierozerwalną całość, jednorodne świadczenie, którego wartość została ustalona przez ustawodawcę w art. 12 ust. 2a ww. ustawy, w zryczałtowanych kwotach. Wysokość tych kwot uzależniona została jedynie od pojemności silnika wykorzystywanego przez pracownika samochodu.

Wszystkie wskazane wydatki, w tym również wartość zakupionego przez Spółkę paliwa stanowią - w ocenie Spółki - jedno kompletne świadczenie polegające na umożliwieniu pracownikowi wykorzystywania (używania) samochodu służbowego dla celów prywatnych i brak jest podstaw do uznania, że któryś z tych wydatków, a w szczególności zakup paliwa, miałby stanowić świadczenie odrębne.

Powyższa interpretacja jest zdaniem Spółki w pełni zgodna z zamiarem ustawodawcy wprowadzającego rozpatrywane przepisy. Jak bowiem wynika z uzasadnienia do projektu ustawy o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (przypis nr 49 na s. 85 uzasadnienia projektu ustawy o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej), ustawodawca określił wysokość nieodpłatnego świadczenia w poniższy sposób:

"Do obliczenia wartości przychodu za każdy miesiąc korzystania z samochodu przyjęto:

* dla samochodów o pojemności skokowej silnika do 1.600 cm3 - iloczyn 300 km i stawki za 1 kilometr przebiegu pojazdu o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm3, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy z dnia 25 marca 2002 r. (Dz. U. z 2012 r. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.), tj. 300 km x 0,8358 zł. Tak obliczony przychód wynosi 250,74 zł, po odrzuceniu groszy 250 zł;

* dla samochodów o pojemności skokowej silnika powyżej 1.600 cm3 - przyjęto 160% przychodu obliczonego w sposób wskazany w pkt 1 (400 zł). Przychód ten ustalany będzie w skali miesiąca lub za jego część (1/30 x liczba dni), jeżeli pracownik nie będzie korzystał z samochodu przez cały miesiąc. Wówczas pracodawca obliczy przychód przypadający za okres wykorzystywania samochodu, np. 1/30 z 250 zł = 8,33 zł x 12 dni = 100 zł (po zaokrągleniu do pełnego złotego)".

Jak wynika z powyższego, ustawodawca ustalając kwotę ryczałtu samochodowego założył średni przebieg na poziomie 300 km (choć nie wprowadził ograniczeń dotyczących liczby przejechanych kilometrów) oraz posłużył się kwotą tzw. wartością kilometrówki, wynoszącą 0,8358 zł za 1 km, która zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.) jest wypłacana przez pracodawcę z tytułu używania pojazdów prywatnych do celów służbowych. Wskazana powyżej stawka kilometrówki obejmuje wszelkie koszty związane z używaniem przez pracowników samochodów służbowych do celów prywatnych, w szczególności koszty ubezpieczeń, koszty eksploatacyjne oraz koszty paliwa. Stawka kilometrówki jest co do zasady kształtowana w ten sposób, aby pokrywać wszystkie wydatki związane z używaniem samochodu.

Skoro ustawodawca przy określaniu wysokości nieodpłatnego świadczenia z tytułu wykorzystywania przez pracowników z samochodów służbowych do celów prywatnych posłużył się kwotą kilometrówki, obejmującą co do zasady, wszelkie koszty związane z używaniem samochodu, to w ocenie Spółki nie ulega wątpliwości, że celem ustawodawcy było określenie nieodpłatnego świadczenia w kwocie obejmującej wszystkie wydatki, w tym m.in. koszty ubezpieczeń, koszty eksploatacyjne oraz koszty paliwa. Określając kwotę nieodpłatnego świadczenia ustawodawca odwoływał się bowiem do stawek uwzględniających wszystkie wydatki związane z używaniem samochodów.

Ponadto, w uzasadnieniu do projektu ustawy o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej stwierdzono (na s. 84/85), cyt.: "Mimo że istnieją zasady ustalania wartości tego świadczenia, pracodawcy zgłaszają problemy co do prawidłowego określenia skutków podatkowych związanych z wykorzystywaniem przez pracowników samochodu służbowego do celów prywatnych. Często przyjmuje się, że wartość świadczenia, jakie otrzymuje pracownik z tytułu użytkowania pojazdu służbowego do celów prywatnych, powinna bazować na koszcie wynajmu takiego samego pojazdu w wypożyczalni samochodów i taka wartość powinna stanowić podstawę do opodatkowania. Często jednak rozliczenie w tym zakresie nastręcza trudności, co sprzyja nieujawnianiu takich czynności dla celów podatkowych. W konsekwencji w wyniku braku precyzyjnych i prostych przepisów w tym zakresie wiele osób narażonych jest na ryzyko podatkowe. Nie ma dostępnych danych dotyczących wysokości wpływów do budżetu państwa z tego tytułu na podstawie obecnych rozwiązań, gdyż podatek w tym zakresie nie jest wyodrębniany jako oddzielna pozycja we wpływach budżetowych z tytułu podatku dochodowego. Proponuje się zatem rozwiązanie polegające na określeniu wartości tego świadczenia, co pozwoli uniknąć wątpliwości co do sposobu ustalenia przychodu z tego tytułu i zmniejszy ryzyko podatkowe podatników w zakresie prawidłowości wypełniania obowiązków podatkowych".

W efekcie, celem zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych było stworzenie precyzyjnych i prostych przepisów eliminujących ryzyko podatkowe dla podatników, wyeliminowanie bodźca do nieujawniania sytuacji używania przez pracowników samochodów służbowych do celów prywatnych oraz wyeliminowanie wątpliwości, co do sposobu ustalania przychodu z tego tytułu. Gdyby przyjąć założenie, że np. koszty paliwa pozostają poza zakresem nowych regulacji, to zdaniem Spółki rozwiązanie takie nie zlikwidowałoby problemów i wątpliwości istniejących przed 1 stycznia 2015 r. Wręcz przeciwnie, pozostaną wątpliwości, a dodatkowo powstanie obciążenie dla pracodawców poprzez obowiązek prowadzenia trudnych i pracochłonnych wyliczeń, np. w zakresie ilości paliwa wykorzystanego przez pracownika na cele prywatne. W praktyce więc wprowadzona nowelizacja zmieniająca ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych nic by nie zmieniła, ograniczyłaby tylko zakres przedmiotowy wątpliwości, poprzez wyjęcie z obowiązku szacowania przychodu z tytułu samego udostępnienia samochodu, ale pozostawiając konieczność szacowania przychodu w szczególności z tytułu kosztów paliwa związanego z korzystaniem z samochodu służbowego do celów prywatnych.

Zdaniem Spółki, nie taki był cel ustawodawcy, który zmierzał do uproszczenia sposobu obliczania przychodu pracowników z tytułu wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych i rozwiania wątpliwości płatników oraz samych organów podatkowych, dotyczących sposobu obliczania przychodu pracownikom.

Spółka stoi zatem na stanowisku, że w sytuacji opisanej we wniosku, zastosowanie ryczałtu, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest wystarczające i kompletne dla określenia wartości przychodu pracownika z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia, wynikającego z faktu wykorzystywania samochodu firmowego dla celów prywatnych. Nie ma natomiast żadnych podstaw do naliczania jakiegokolwiek jeszcze innego przychodu z tytułu wykorzystywania tego samego samochodu przez pracownika na cele prywatne, a w szczególności przychodu wynikającego z wartości zużytego w tym czasie paliwa.

Reasumując, w świetle przytoczonych wyżej argumentów, zdaniem Spółki, wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia związanego z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych, określona w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje całą wartość świadczenia, jakie otrzyma pracownik w związku z możliwością wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, między innymi koszty związane z nabyciem samochodu, opłaty leasingowe, koszty ubezpieczeń, koszty eksploatacyjne, a w szczególności koszty paliwa ponoszone przez Spółkę. Tym samym Spółka ustalając przychód pracownika z tytułu ww. nieodpłatnego świadczenia wyłącznie w wysokości zryczałtowanej określonej w art. 12 ust. 2a z uwzględnieniem ust. 2b-2c ww. ustawy, postąpi prawidłowo i zgodnie z obowiązującymi przepisami. Spółka nie będzie miała obowiązku odrębnego ustalania przychodu pracownika od wartości paliwa zużytego przez pracownika podczas wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał się na rozstrzygnięcia zawarte w orzeczeniach sądów administracyjnych i w interpretacji indywidualnej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym, w myśl art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Dokonując więc wykładni gramatycznej, za "nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenie "nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Dla celów podatkowych przyjmuje się - co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie - że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 2a cyt. ustawy wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

W myśl art. 12 ust. 2b ww. ustawy w przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a.

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 2c cyt. ustawy jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.

Przywołane powyżej przepisy dotyczące wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych weszły w życie z dniem 1 stycznia 2015 r. a zostały wprowadzone ustawą z dnia 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (Dz. U. z 2014 r. poz. 1662).

W świetle przywołanych przepisów wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości 250,00 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika do 1.600 cm3 - co przy stawce podatkowej 18% oznacza kwotę 45 zł miesięcznego podatku, natomiast 400,00 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1.600 cm3 - czyli 72 zł miesięcznego podatku. W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustalana będzie za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych - w wysokości 1/30 ww. kwot.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę i w związku z tym pełni rolę płatnika w rozumieniu przepisów art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka posiada i wykorzystuje dla celów prowadzonej działalności samochody stanowiące jej własność, lub też użytkowane na podstawie umów leasingu operacyjnego.

Samochody służbowe, które Spółka wykorzystuje posiadają silniki zarówno o pojemności poniżej 1.600 cm3, jaki o pojemności powyżej 1.600 cm3.

Obecnie Spółka przydziela pracownikom samochody służbowe wyłącznie w celu wykonywania pracy na rzecz Spółki w zakresie wynikającym z umowy o pracę, równocześnie zobowiązując pracowników do pełnej obsługi technicznej przydzielonych im samochodów (dbanie o stan techniczny, dokonywanie przeglądów technicznych i rejestracyjnych, mycie, wymiana opon, itp.).

Mając na uwadze konieczność motywowania pracowników do bardziej wydajnej pracy oraz większej dbałości o powierzone mienie, przy wykorzystaniu różnorodnych narzędzi motywacyjnych, Spółka zamierza zaoferować swoim pracownikom możliwość wykorzystywania przydzielanych im samochodów służbowych również dla celów prywatnych.

Spółka nie zamierza zawierać z pracownikami odrębnych umów dotyczących wykorzystywania samochodów służbowych dla celów prywatnych.

Zasady przydzielania i wykorzystywania samochodów służbowych zarówno dla celów służbowych, jak i celów prywatnych przez pracowników Spółki zostaną określone przez Spółkę w wewnętrznym regulaminie używania samochodów służbowych.

Odnosząc powyższe regulacje prawne na grunt omawianej sprawy stwierdzić należy, że wartość nieodpłatnych świadczeń z tytułu udostępnienia przez pracodawcę pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych, stanowi dla tychże osób przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy art. 12 ust. 2a, 2b i 2c ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., będą miały zastosowanie wyłącznie, jeśli pracownicy Spółki będą korzystać z samochodów służbowych do celów prywatnych bez odpłatności albo za odpłatnością ustaloną na poziomie niższym niż przewidziany w powyższych przepisach.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez pracownika z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, o której mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje wszelkie świadczenia Spółki na rzecz pracownika wynikające z tego tytułu, do których należy zaliczyć w szczególności koszt zakupu samochodu lub koszty rat leasingowych, koszty ubezpieczeń, koszty zakupu paliwa i pozostałych materiałów eksploatacyjnych, koszty serwisowania i napraw, i tym podobne wydatki warunkujące możliwość używania samochodu.

Z przedstawionym stanowiskiem nie można się zgodzić. Należy wskazać, iż ryczałtowo określona wartość świadczenia obejmuje wyłącznie koszty pracodawcy wynikające z udostępnienia pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych. Będą to zatem koszty użytkowania samochodu, tj. ubezpieczenie, koszty eksploatacyjne, koszty serwisowania i napraw.

Używanie tak udostępnionego samochodu wiąże się jednak z dodatkowymi kosztami, podobnie jak w sytuacji gdy samochód jest np. wypożyczany. Te koszty to np. koszty zużytego paliwa.

Nie można zatem zgodzić z opinią Wnioskodawcy, że koszty paliwa zużytego przez pracownika w ramach nieodpłatnego użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych stanowią wartość nieodpłatnego świadczenia, o której mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli zawierają się w kwocie ryczałtu określonej tym przepisem.

Należy wskazać, że ryczałtowo określona wartość przedmiotowego nieodpłatnego świadczenia nie obejmuje kosztów zakupu paliwa lecz obejmuje wyłącznie koszty pracodawcy wynikające z udostępnienia pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych, a w związku z tym również koszty ubezpieczenia, bieżące naprawy, przeglądy, wymianę części eksploatacyjnych np. wymiana opon, do których poniesienia Wnioskodawca jest zobowiązany niezależnie od tego czy pracownik będzie wykorzystywał samochód służbowy do celów prywatnych czy też nie. Należy jeszcze raz podkreślić, że ustawodawca w art. 12 ust. 2a ustawy wskazał wyraźnie, że chodzi o świadczenia związane z wykorzystaniem samochodu służbowego (czy z oddaniem do używania - bezpłatnie - dla celów prywatnych) a nie wszelkie pochodne koszty związane z używaniem.

Kwota ryczałtu określona w ustawie nie obejmuje zatem kosztów paliwa, w sytuacji gdy samochód służbowy wykorzystywany jest do celów prywatnych pracownika. Również z przywołanego przez Wnioskodawcę uzasadnienia do projektu ustawy wprowadzającej opisywany ryczałt nie wynika, by kwota ryczałtu określona w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmowała koszty paliwa.

W sytuacji zatem, gdy pracodawca zdecyduje się dodatkowo pokrywać wydatki pracownika na paliwo zużyte w innych celach niż służbowych, wówczas wartość tego paliwa będzie stanowić opodatkowany przychód pracownika ze stosunku pracy, którego wysokość należy ustalać na podstawie art. 12 ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie można również zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, by koszt zakupu samochodu lub koszty rat leasingowych obejmowały wartość nieodpłatnego świadczenia związanego z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych. Wnioskodawca nabywa samochody na swoją własność lub je użytkuje na podstawie umów leasingowych, natomiast pracownik tylko wykorzystuje te samochody do celów prywatnych. Koszty nabycia tych samochodów nie wchodzą zatem w zakres nieodpłatnego świadczenia związanego z ich wykorzystywaniem przez pracownika.

Podsumowując, w przepisach podatkowych ustawodawca zapisał, że wartość pieniężna nieodpłatnych świadczeń przysługująca pracownikom z tytułu "wykorzystywania samochodu służbowego na potrzeby prywatne" wynosi odpowiednio 250,00 zł lub 400,00 zł. Zatem mając powyższe na uwadze, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, ryczałtowo określona wartość przedmiotowego, nieodpłatnego świadczenia będzie obejmowała wyłącznie koszty Wnioskodawcy wynikające z udostępnienia pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych, a w związku z tym również do których poniesienia Wnioskodawca będzie zobowiązany niezależnie od tego czy pracownik będzie wykorzystywał samochód służbowy do celów prywatnych czy też nie (koszty ubezpieczenia, koszty eksploatacyjne, koszty serwisowania i napraw).

W sytuacji, gdy Wnioskodawca zdecyduje się dodatkowo pokrywać wydatki pracownika na paliwo wykorzystywane w innych celach niż służbowych, wówczas wartość tego paliwa będzie stanowić opodatkowany przychód pracownika ze stosunku pracy. Kwota ryczałtu określona w ustawie nie obejmuje zatem kosztów paliwa, w sytuacji gdy samochód służbowy wykorzystywany jest do celów prywatnych pracownika.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że wyroki sądowe dotyczą tylko konkretnych spraw osądzonych w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych i w tej sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Odnosząc się z kolei do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż rozstrzygnięcie w niej zawarte również nie jest wiążące dla organu interpretacyjnego. Interpretacje organów podatkowych (podobnie jak orzeczenia sądów) dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym.

Tym samym organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.