IBPB-2-1/4511-272/15/MD - Ustalenie skutków podatkowych otrzymania świadczenia w związku z rozwiązaniem stosunku pracy

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 24 czerwca 2015 r. (data wpływu do Organu - 29 czerwca 2015 r.), uzupełnionym 9 września 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania świadczenia w związku z rozwiązaniem stosunku pracy - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2015 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania świadczenia w związku z rozwiązaniem stosunku pracy.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym, w piśmie z 27 sierpnia 2015 r., znak: IBPB-2-1/4511-272/15/MD, wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 9 września 2015 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Zgodnie z zapisami porozumienia zawartego pomiędzy pracodawcą a związkami zawodowymi dotyczącego rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników oraz zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 stycznia 2015 r. o zmianie ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego w latach 2008-2015 oraz niektórych innych ustaw, będą wypłacane pracownikowi nieposiadającemu uprawnień emerytalnych dodatkowe jednorazowe odprawy (w wysokości dwunastokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia) mające dorozumiany charakter odszkodowania/rekompensaty z tego tytułu, które jednocześnie nie ograniczają uprawnień określonych ustawą "o zwolnieniach grupowych". Odprawy te będą wypłacane w okresie likwidacji kopalni, zakładu górniczego lub jego zorganizowanej części, nabytych po dniu 1 stycznia 2015 r. przez przedsiębiorstwo górnicze, którego podstawowym przedmiotem działalności jest prowadzenie likwidacji kopalni. Jednorazowe odprawy będą przyznawane pracownikom na ich wniosek, za zgodą pracodawcy. Zwalniany pracownik otrzyma odprawy wynikające z Kodeksu pracy oraz dodatkową odprawę mającą zadośćuczynić pracownikowi stratę w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Ponadto są to świadczenia, które umożliwią pracownikowi zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji nagłej utraty źródła dochodu. Porozumienie oraz powołana ustawa określają zasady rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników oraz wysokość i zasady dodatkowych odpraw. W październiku 2014 r. ustawodawca dokonał dodatkowego wpisu w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W treści tego artykułu dookreślono, iż zwolnione z opodatkowania są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych.

W wyjątkach jest zapis, że zwolnienie to nie dotyczy odpraw pieniężnych wypłaconych na podstawie ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Nie ma natomiast w wyjątkach zapisu wykluczającego zwolnienie z opodatkowania odpraw wypłaconych na podstawie innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, czyli w przypadku Wnioskodawczyni - porozumienie pomiędzy pracodawcą a związkami zawodowymi.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała:

* Porozumienie z 17 stycznia 2015 r. zawarte pomiędzy stroną rządową i związkową jest porozumieniem w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

* Wniosek o wydanie interpretacji podatkowej nie dotyczy odprawy pieniężnej wypłaconej na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, lecz odprawy w wysokości dwunastomiesięcznego wynagrodzenia, wynikającej z przepisu art. 11d ustawy z dnia 7 września 2007 r. o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego (Dz. U. z 2015 r. poz. 410).

* W Porozumieniu z 17 stycznia 2015 r., a następnie w ustawie z dnia 7 września 2007 r. o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego użyto nazwy "odprawa", lecz w istocie i faktycznie świadczenie to ma charakter zadośćuczynienia.

* Wysokość lub zasady przyznawania wynikają wprost z postanowień wymienionego w pkt 1 Porozumienia oraz z przepisów ustawy podanej w pkt 2.

* Obligatoryjny wniosek złożony został z uwagi na szczególny tryb przewidziany w ustawie z dnia 7 września 2007 r. o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego oraz na konieczność zmniejszenia stanu zatrudnienia w określonych w Porozumieniu Kopalni w ramach restrukturyzacji, co w szczególności dotyczy pracowników administracji oraz w związku z rozpoczęciem likwidacji przez X S.A. KWK "C."; w rzeczywistości przyznanie odprawy jako dwunastomiesięcznego wynagrodzenia w wyniku tzw. "dobrowolnego przymusu" ma rekompensować utratę możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy z przyczyn nieleżących po stronie pracownika oraz ze względu na niezbędne zmiany organizacyjne i nieuchronność z tej przyczyny rozwiązania umowy o pracę na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

* Wskutek protestów górniczych w dniu 17 stycznia 2015 r. zostało zawarte pomiędzy stroną rządową i związkową Porozumienie, w którym uzgodniono pakiet osłon socjalnych dla każdej z grup uprawnionych pracowników w ramach planu naprawczego. Wobec pracowników m.in. administracji przyjęto możliwość skorzystania z odpraw w wysokości dwunastomiesięcznego wynagrodzenia niezależnie od ustawowych odpraw przysługujących na podstawie ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Powyższy pakiet osłon socjalnych stanowiący załącznik nr 1 do Porozumienia został wprowadzony do ustawy z dnia 7 września 2007 r. o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego. W myśl przepisu art. 11d tejże ustawy, pracownikom, z którymi rozwiązywana jest za porozumieniem stron umowa o pracę po dniu 1 stycznia 2015 r., nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2015 r., zatrudnionym na dzień 1 stycznia 2015 r. na powierzchni kopalni i posiadającym co najmniej 5-letni staż pracy w przedsiębiorstwie górniczym przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości dwunastokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z pierwszego półrocza roku poprzedzającego rozwiązanie umowy o pracę w kopalni, w której pracownik był zatrudniony. Uprawnienie jest przyznawane pracownikowi na jego wniosek za zgodą pracodawcy, jeżeli przed dniem złożenia wniosku nie korzystał z takich uprawnień.

* W dniu 19 sierpnia 2015 r. w oparciu o wskazane wyżej przepisy ustawy i postanowienia ww. Porozumienia oraz zgodnie z art. 10 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników została z Wnioskodawczynią rozwiązana umowa o pracę.

* W dniu 10 września 2015 r. X S.A. KWK "C." w B. wypłaci Wnioskodawczyni wynagrodzenie, a także zarówno ustawową odprawę, jak i jednorazową odprawę pieniężną w rozumieniu art. 11d ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego. Jak wynika z otrzymanej listy płac, X S.A. KWK "C." potrąci zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych nie tylko z odprawy przysługującej na podstawie ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, ale również z jednorazowej odprawy pieniężnej w kwocie 77.553,12 zł. Wysokość tej kwoty została jednakowo ustalona dla pracowników KWK "C." zgodnie z art. 11d ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego i załącznikiem nr 1 do Porozumienia z 17 stycznia 2015 r.

W związku z powyższym (po przeformułowaniu) zadano następujące pytanie:

Czy wartość jednorazowej odprawy pieniężnej, tj. dwunastokrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z pierwszego półrocza roku poprzedzającego rozwiązanie umowy o pracę w kopalni, w której pracownik był zatrudniony, wypłaconej na podstawie przepisu art. 11d ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego i załącznika nr 1 do Porozumienia z 17 stycznia 2015 r. w związku z rozwiązaniem umowy o pracę, jest jako zadośćuczynienie (rekompensata) wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym, czy podatnik nie powinien odprowadzonej zaliczki na podatek dochodowy wykazywać w zeznaniu rocznym za rok 2015.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jako że wartość jednorazowej odprawy wypłacanej zwalnianemu pracownikowi (wynikającej z porozumienia ze związkami zawodowymi) zawarta jest w zwolnieniach z art. 21 pkt 3 (winno być: art. 21 ust. 1 pkt 3) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako dorozumiane zadośćuczynienie/rekompensata (wypłacane pracownikowi w związku z rozwiązaniem umowy o pracę) wynikające z porozumienia zbiorowego oraz z uwagi na brak na liście wyjątków wykluczenia takiego zadośćuczynienia - wartość tej odprawy korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wartość jednorazowej odprawy pieniężnej, tj. dwunastokrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z pierwszego półrocza roku poprzedzającego rozwiązanie umowy o pracę w kopalni, w której pracownik był zatrudniony, wypłaconej w oparciu o przepisy art. 11d ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego i postanowień załącznika nr 1 do Porozumienia z 17 stycznia 2015 r. stanowi zadośćuczynienie (rekompensatę) w związku z rozwiązaniem umowy o pracę i z tego względu korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od 2014 r.), wobec spełnienia wszystkich przesłanek określonych w tym przepisie i braku wskazania przedmiotowej odprawy w podanych w sposób wyczerpująco wyjątkach od zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasady. W ocenie Wnioskodawcy podatnik nie powinien kwoty oprowadzonej zaliczki na podatek dochodowy wykazywać w zeznaniu rocznym za rok 2015, gdyż skutkowałoby to powstaniem nadpłaty jako nienależnego podatku dochodowego - pobranego od przychodu w wysokości otrzymanej jednorazowej i bezwarunkowej odprawy.

Przepisy ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego oraz postanowienia Porozumienia zawartego pomiędzy stroną rządową i związkową 17 stycznia 2015 r. nie precyzują charakteru przyznawanej jednorazowo odprawy pieniężnej, lecz niewątpliwie okoliczności zawarcia tego porozumienia i następnie przyjęcia nowelizacji ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego jednoznacznie wskazują, że celem tej odprawy w ramach wprowadzonego pakietu osłon socjalnych jest rekompensata pracownikom dobrowolnie odchodzącym z kopalń utraty możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. W tym miejscu wymaga podkreślenia, że zgodnie z orzecznictwem sądowym nie ma znaczenie użycie przez ustawodawcę określonej nazwy świadczenia, lecz istotne jest jego faktyczny charakter. Otrzymana kwota 77.553,12 zł jednorazowej odprawy pieniężnej ma właśnie charakter i cel zadośćuczynienia - przyznawanym tytułem naprawienia szkód niematerialnych w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika. Ponadto jest to świadczenie, które umożliwia pracownikowi zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji nagłej utraty źródła dochodu.

Dodatkowe wsparcie zwalnianego pracownika w postaci jednorazowej odprawy pieniężnej wypełnia zatem funkcję zadośćuczynienia czy rekompensaty w sytuacji rozwiązania umowy o pracę z przyczyn nieleżących po stronie pracownika. Należy też mieć na uwadze, iż zasady otrzymania oraz wyliczenia kwoty tytułem przedmiotowej odprawy wynikają z treści zawartego Porozumienia zbiorowego z 17 stycznia 2015 r., a przede wszystkim wprost z przepisów ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, które przecież sztywno określają wysokość tej odprawy. Stanowisko powyższe jest zgodne z treścią interpretacji podatkowych Izby Skarbowej w Katowicach znak: IBPB II/1/415-880/14/BD i IBPB II/1/415-881/14/BD) w analogicznych sprawach.

Trzeba też zauważyć, że zakres zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został ograniczony przez ustawodawcę poprzez określenie konkretnych kategorii odszkodowań czy innych świadczeń niekorzystających ze zwolnienia od podatku, jak np. w przypadku odprawy pieniężnej wypłacanej na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Jednakże orzecznictwo sądowe odnośnie prawa podatkowego wielokrotnie zwracało uwagę, że niedopuszczalna jest wykładnia rozszerzająca przepisów, mających znaczący wpływ na skutki podatkowe dla podatnika. Wszelkie wyjątki, w tym wymienione w powołanym wyżej przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy interpretować ściśle. Poza tym, skoro ustawodawca wraz z nowelizacją ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego nie wprowadził stosownych zmian na liście wyłączeń od określonej w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasady, to intencją strony rządowej i związkowej, a zwłaszcza ustawodawcy było objęcie jednorazowych odpraw pieniężnych zwolnieniem od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc - co do zasady - wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są "otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. #8722; Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.) ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że zgodnie z zapisami porozumienia zawartego pomiędzy pracodawcą a związkami zawodowymi, dotyczącego rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników oraz zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 stycznia 2015 r. o zmianie ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego w latach 2008-2015 oraz niektórych innych ustaw, będą wypłacane pracownikom nieposiadającym uprawnień emerytalnych dodatkowe jednorazowe odprawy (w wysokości dwunastokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia) mające dorozumiany charakter odszkodowania (rekompensaty) z tego tytułu, które jednocześnie nie ograniczają uprawnień określonych ustawą "o zwolnieniach grupowych". Odprawy te będą wypłacane w okresie likwidacji kopalni, zakładu górniczego lub jego zorganizowanej części, nabytych po dniu 1 stycznia 2015 r. przez przedsiębiorstwo górnicze, którego podstawowym przedmiotem działalności jest prowadzenie likwidacji kopalni. Jednorazowe odprawy będą przyznawane pracownikom na jego wniosek, za zgodą pracodawcy. Zwalniany pracownik otrzyma odprawy wynikające z Kodeksu Pracy oraz dodatkową odprawę, mającą zadośćuczynić pracownikowi stratę w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Ponadto są to świadczenia, które umożliwiają pracownikowi zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji nagłej utraty źródła dochodu. Porozumienie oraz powołana ustawa określają zasady rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników oraz wysokość i zasady wypłat dodatkowych odpraw.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia i to tylko te, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego artykułu (analizowanego art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wskazać przy tym należy, że zgodnie z definicją słownikową zamieszczoną w "Małym Słowniku Języka Polskiego" (Redakcja Słowników Języka Polskiego PWN, Warszawa 2004, s. 552) - odszkodowanie jest to "wynagrodzenie, zapłata za wyrządzone szkody, za poniesione przez kogoś straty, doznane krzywdy". Parafrazując, odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

Natomiast odprawa pieniężna to w istocie świadczenie pracodawcy w razie zaistnienia zdarzeń, które zgodnie z odpowiednimi przepisami powodują niemożliwość, niecelowość lub zbędność kontynuacji stosunku pracy.

Istoty odprawy nie należy zatem doszukiwać się w twierdzeniu, że tego typu świadczenie ma dorozumiany charakter odszkodowania (rekompensaty), czyli jest zadośćuczynieniem pracownikowi straty w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. De facto odprawa jest świadczeniem pracodawcy w razie zaistnienia zdarzeń, które zgodnie z odpowiednimi przepisami powodują niemożliwość, niecelowość lub zbędność kontynuacji stosunku pracy.

Ponadto, ilekroć ustawodawca posługuje się w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określeniem "odprawa", to za każdym razem dotyczy to wyłączenia od analizowanego zwolnienia przedmiotowego zawartego w lit. a, b) i c) ww. normy prawnej.

Reasumując, przedmiotowym zwolnieniem nie będą zatem objęte wymienione we wniosku jednorazowe odprawy, pomimo że ich wysokość, zasady ustalania i wypłaty wynikają z porozumienia zbiorowego w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Należy bowiem jeszcze raz podkreślić, że zwolnieniu powyższemu podlegają wyłącznie odszkodowania lub zadośćuczynienia - co wynika wprost z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taki zapis ma na celu podkreślenie, żeby odpraw czy innych świadczeń nie utożsamiać z odszkodowaniem (co często mylnie jest czynione), jako, że te kategorie świadczeń występują często obok siebie. Bezdyskusyjnym jednak jest, że nie są to świadczenia o takim samym charakterze. Z treści wniosku jasno wynika, iż Wnioskodawczyni otrzyma odprawę. Świadczenie to tak zostało nazwane zarówno w Porozumieniu z 17 stycznia 2015 r. jak i ustawie z dnia 7 września 2007 r. o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego. Subiektywne odczucie Wnioskodawczyni, iż świadczenie to ma charakter zadośćuczynienia nie może zmieniać kwalifikacji tego świadczenia na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wyżej wskazano odprawy nie można utożsamiać z zadośćuczynieniem.

W rezultacie zatem wypłacona odprawa stanowi dla Wnioskodawczyni przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z wypłaceniem opisanego we wniosku świadczenia pracodawca jest zobowiązany obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wnioskodawczyni ww. świadczenie powinna zatem wykazać w zeznaniu podatkowym o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za 2015 rok podatkowy, łącznie z pozostałymi dochodami osiągniętymi w tym roku podatkowym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji, wskazać należy, iż dotyczą one innej sytuacji niż przedstawiona we wniosku. Poruszają one bowiem kwestię zwolnienia z podatku odszkodowania oraz zadośćuczynienia w formie rekompensaty. Nie dotyczą więc sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawczynię.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.