IBPB-2-1/4511-265/15/AD - PIT w zakresie obowiązków płatnika związanych z organizacją imprez integracyjnych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 czerwca 2015 r. (wpływ do Biura - 29 czerwca 2015 r.), uzupełnionym 4 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z organizacją imprez integracyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z organizacją imprez integracyjnych.

W dniu 26 sierpnia 2015 r. Organ wystosował pismo znak: IBPB-2-1/4511-265/15/AD, na które odpowiedź wpłynęła do Biura 4 września 2015 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca z siedzibą w W. jest budżetową jednostką organizacyjną powiatu W. Działa na podstawie nadanego jej Statutu przez Radę Powiatu W., zmienionego Uchwałą Rady Pedagogicznej oraz na podstawie art. 2 ust. 4 i art. 58 ust. 1 i 6 ustawy o systemie oświaty oraz art. 12 pkt 8 lit. i ustawy o samorządzie powiatowym.

Wnioskodawca zatrudnia 47 osób i jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca planuje organizowanie imprez integracyjnych dla pracowników i emerytów z różnych okazji, np. kończącego się roku szkolnego, Dnia Nauczyciela, Świąt Bożego Narodzenia lub Świąt Wielkanocnych.

Wspólnie spędzony czas na zabawach, dyskusjach, podsumowaniach i wspomnieniach daje możliwość stymulowania i utrwalania korzystnych relacji pomiędzy pracownikami, podnosi ich motywację i satysfakcję z pracy.

Imprezy te odbywałyby się poza siedzibą Wnioskodawcy i miałyby charakter pikniku lub stołu szwedzkiego. Byłyby finansowane zgodnie z regulaminem dysponowania środkami funduszu socjalnego. Osoby uczestniczące to pracownicy pedagogiczni, administracji, obsługi, emeryci (wszyscy uprawnieni do korzystania ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych).

Koszt danej imprezy będzie ustalony przez restaurację/usługobiorcę na podstawie przybliżonej, zadeklarowanej liczby uczestników. Wnioskodawca nie będzie miał możliwości ewidencjonować ilości spożytych przez danego uczestnika dań czy produktów. W związku z powyższym nie będzie też można określić i przypisać realnej wartości otrzymanych świadczeń poszczególnym osobom uczestniczącym w imprezie, biorąc pod uwagę fakt, że uczestnicy będą przychodzili na spotkanie i wychodzili w różnym czasie oraz że będą korzystali w różnym stopniu z przygotowanej oferty.

Opłata za usługi gastronomiczne będzie ryczałtowa, bez uwzględnienia rzeczywistej ilości uczestników imprezy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy udział w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Wnioskodawcę prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeśli nie można zindywidualizować świadczenia i jego wartości pieniężnej oraz przypisać go konkretnemu pracownikowi.

* Czy na płatniku ciąży obowiązek pobrania zaliczki.

* Czy w tym przypadku ma zastosowanie orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r.

2. Jeśli tak, to w świetle art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który określa sposób ustalania wartości pieniężnych innych nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników, w jaki sposób ustalić koszt jednostkowy przypadający na uczestnika spotkania (gdy zadeklarowana liczba pracowników jest mniejsza lub większa od faktycznej liczby uczestników), który będzie przychodem ze stosunku pracy podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W odpowiedzi na pierwsze pytanie, Wnioskodawca jest zdania, że w opisanej sytuacji ma zastosowanie orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., ponieważ brak jest możliwości określenia wartości otrzymanego świadczenia przez poszczególnych uczestników spotkania. Istotnymi elementami różnicującymi są indywidualne możliwości i upodobania kulinarne uczestników imprezy, a także fakt zróżnicowania czasowego udziału w niej.

Świadczenie nie będzie adresowane imiennie do poszczególnych uczestników, pomimo tego, że zamówiony zestaw dań do poczęstunku oraz ilość będzie uwzględniał szacunkowe określenie liczby uczestników imprezy oraz przewidywany czas jej trwania.

W przypadku udziału pracownika w imprezie organizowanej przez pracodawcę, która zawsze będzie miała charakter motywacyjno-integracyjny, nie występuje element przysporzenia majątkowego w postaci zaoszczędzonego wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie impreza organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na podobny cel. Uczestnictwo w imprezie integracyjnej nie będzie skutkowało powstaniem przychodu po stronie pracownika, a pracodawca, jako płatnik, nie będzie miał obowiązku pobrania zaliczki.

W związku z powyższym, impreza finansowana ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pozostaje bez wpływu na wysokość rocznego limitu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla innych świadczeń otrzymywanych przez pracowników.

W związku z drugim pytaniem Wnioskodawca podkreślił, że zdaniem Trybunału Konstytucyjnego wyrażonym w orzeczeniu z 8 lipca 2014 r. bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia brak jest podstaw do określenia jego wartości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 67 cyt. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia "nieodpłatnego świadczenia" zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym - generalnie - jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca planuje organizowanie imprez integracyjnych dla pracowników i emerytów z różnych okazji, np. kończącego się roku szkolnego, Dnia Nauczyciela, Świąt Bożego Narodzenia lub Świąt Wielkanocnych.

Imprezy te odbywałyby się poza siedzibą Wnioskodawcy i miałyby charakter pikniku lub stołu szwedzkiego. Byłyby finansowane zgodnie z regulaminem dysponowania środkami funduszu socjalnego. Osoby uczestniczące to pracownicy pedagogiczni, administracji, obsługi, emeryci (wszyscy uprawnieni do korzystania ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych).

Z powodu niejednolitości stanowisk sądowych dotyczących kwestii "nieodpłatnego świadczenia", zasadniczego znaczenia nabrał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947), w którym Trybunał Konstytucyjny dokonał ustalenia, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy.

Przyjęcie oceny uznającej konkretne świadczenie ze strony pracodawcy za przychód pracownika ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, winno opierać się na przesłankach wynikających z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które Trybunał Konstytucyjny w powołanym powyżej wyroku uznał za zgodne z konstytucją i przedstawił ich interpretację.

Na tym tle należy wskazać, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy - gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie. Zatem pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie.

Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniesie pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym. Bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu, ponieważ nie występuje wówczas zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, tj. nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów.

Obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych. Trudno bowiem poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika jest możliwość uczestnictwa w imprezie integracyjnej, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, uznać należy, że udział pracowników i emerytów w zorganizowanych przez Wnioskodawcę - w przedstawiony we wniosku sposób - imprezach integracyjnych, np. z okazji kończącego się roku szkolnego, Dnia Nauczyciela, Świąt Bożego Narodzenia lub Świat Wielkanocnych, nie będzie generować po ich stronie powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika.

Rację ma więc Wnioskodawca twierdząc, że w przypadku organizowania imprez integracyjnych nie można mówić o przychodzie ze świadczenia nieodpłatnego. Impreza integracyjna organizowana przez pracodawcę nie spełnia kryterium wystąpienia po stronie uczestników przysporzenia majątkowego (korzyści). Skoro, planowane imprezy integracyjne będą miały charakter ogólnodostępny dla wszystkich pracowników oraz emerytów, to mimo, że udział w nich będzie dobrowolny, po stronie uczestników nie pojawi się korzyść w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie impreza organizowana przez Wnioskodawcę, pracownik (emeryt) wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Udział w opisanych we wniosku imprezach integracyjnych nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika także z tego powodu, że brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do pracowników i emerytów - przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść. Bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia nie można bowiem określić wysokości przychodu.

Tym samym na Wnioskodawcy - w związku z organizowaniem opisanych we wniosku imprez - nie będą ciążyły obowiązki płatnika.

W związku z tym, że udział pracowników we wskazanych we wniosku imprezach integracyjnych nie będzie stanowił dla nich przychodu ze stosunku pracy to należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że sfinansowanie przez Wnioskodawcę kosztów ww. imprez ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pozostaje bez wpływu na wysokość limitu kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Organ podatkowy nadmienia, iż z uwagi na prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 - odpowiedź na drugie pytanie stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.