IBPB-2-1/4511-245/15/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 czerwca 2015 r. (data wpływu do Biura - 22 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania do przychodu pracownika wartości dojazdów samochodem służbowym z/do miejsca zamieszkania do/z miejsca wykonywania obowiązków służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 22 czerwca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania do przychodu pracownika wartości dojazdów samochodem służbowym z/do miejsca zamieszkania do/z miejsca wykonywania obowiązków służbowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest dealerem (koncesjonariuszem) samochodów marki Renault, Dacia oraz Isuzu. W ramach zawartych z ww. markami samochodowymi umów, świadczy również autoryzowane usługi serwisowe oraz sprzedaż części zamiennych. W skład struktury spółki wchodzą dwie lokalizacje, tj. siedziba w B. i oddział w O. Ponadto spółka kooperuje ze swoim agentem - autoryzowanym serwisem w Ż. w zakresie usług serwisowych oraz sprzedaży części.

Charakter przedstawionej działalności Wnioskodawcy wymaga od kadry zarządzającej oraz kierowników ciągłych wyjazdów związanych ze spotkaniami służbowymi w celu wykonywania umów koncesyjnych, bądź ze spotkaniami ze swoimi kontrahentami, a także w związku z przemieszczaniem się pomiędzy jednostkami we własnej strukturze organizacyjnej.

Pozostali pracownicy - handlowcy, obsługa serwisowa - również zobowiązani są, w ramach obowiązków służbowych, do uczestniczenia w szkoleniach organizowanych przez poszczególne marki w celu utrzymania ich standardów na wymaganym poziomie a także do spotkań z kontrahentami.

Wymienione wyżej obowiązki służbowe, osoby te wykonują poza miejscem określonym w umowie o pracę lub poza miejscami prowadzenia działalności przez Wnioskodawcę. W szczególności ma to miejsce przy wyjazdach na szkolenia, narady, spotkania z kontrahentami organizowanych w miejscach znacznie oddalonych od siedziby i nie zawsze zaplanowanych, na które trzeba wyjechać bardzo wcześnie. Wtedy, konieczność uprzedniego udania się do siedziby, gdzie pojazd jest parkowany, niejednokrotnie nadkładając kilometry, jest nieefektywna, nieekonomiczna i utrudnia wykonywanie obowiązków służbowych.

Podobnie ma to miejsce przy wykonywaniu obowiązków służbowych przez kadrę zarządzającą i kierowniczą, która to w związku z ponoszoną odpowiedzialnością musi szybko reagować na pojawiające się problemy a w związku z nienormowanym czasem pracy właściwie o każdej porze. Niejednokrotnie są to sytuacje alarmowe występujące nocą a zgłaszane przez służby ochrony obiektów Wnioskodawcy, policję czy straż pożarną. Wówczas konieczny jest wyjazd z miejsca zamieszkania bezpośrednio do którejś z lokalizacji Wnioskodawcy celem wykonania obowiązków służbowych.

Ponadto ilość obowiązków służbowych ciążących na zarządzających, w tym połączonych z częstymi wyjazdami poza miejsce prowadzenia działalności przez Wnioskodawcę, wymusza efektywność w postaci ograniczania niepotrzebnych przejazdów. Możliwość taką zapewniałoby parkowanie pojazdu służbowego w miejscu zamieszkania wyżej wymienionych osób.

W związku z powyżej opisanym charakterem prowadzonej działalności, Wnioskodawca powierzy pojazdy firmowe określonym pracownikom, którzy często udają się z miejsca zamieszkania bezpośrednio do miejsca wykonywania obowiązków służbowych (np. szkolenia, narady, wyjazdy alarmowe, wyjazdy do kontrahentów, do kooperantów i oddziału Wnioskodawcy), w celu zwiększenia efektywności i ekonomiczności realizacji ich obowiązków służbowych.

Za pojazdy firmowe pracownicy będą odpowiadać w trybie przepisów Kodeksu pracy o odpowiedzialności materialnej pracowników za powierzone mienie z obowiązkiem zwrotu lub do wyliczenia się.

Pracownicy również zobowiązani będą, na podstawie Regulaminu w Sprawie Zasad Korzystania z Pojazdów Firmowych Wykorzystywanych Wyłącznie do Celów Prowadzonej Działalności Gospodarczej, do eksploatacji pojazdu z zachowaniem bezpieczeństwa i ekonomicznych warunków jazdy, utrzymywania pojazdu w czystości, kontroli technicznej przed jego użyciem, zgłaszania wszelkich zidentyfikowanych awarii i usterek oraz niewykorzystywania pojazdu do celów prywatnych.

W przypadku chęci skorzystania z samochodu do celów prywatnych konieczne będzie podpisanie odrębnej umowy, w której określone będą warunki takiego korzystania. Użytek prywatny będzie wliczany do przychodu pracownika w wysokości określonej ryczałtowo a zakup paliwa zużytego do celów prywatnych będzie obciążać pracownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w powyżej przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w sytuacji przekazania pojazdów służbowych pracownikom, przejazdy tych pracowników z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy oraz z powrotem, jako związane z prawidłowym i efektywnym wykonywaniem obowiązków służbowych, stanowić będą świadczenie będące przychodem ze stosunku pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykorzystywanie pojazdów służbowych przez pracowników w opisanym zdarzeniu przyszłym nie będzie stanowiło przychodu ze stosunku pracy.

Pojazdy służbowe zostaną przekazane pracownikom na podstawie umowy powierzenia mienia. W umowie tej określony zostanie stan pojazdu w chwili przekazania, wskazane zostanie miejsce parkowania pojazdu w miejscu zamieszkania pracownika oraz zobowiązanie do dbałości o powierzony pojazd. Określone zostaną również obowiązki związane z użytkowaniem pojazdu służbowego, takie jak zapewnienie eksploatacji pojazdu z zachowaniem bezpieczeństwa i ekonomicznych warunków jazdy, utrzymywania czystości pojazdu, a także zapewnienie kontroli technicznej pojazdu przed jego użyciem, polegającej w szczególności na kontroli: oświetlenia, stanu ogumienia, stanu karoserii, poziomu oleju silnikowego, płynu chłodniczego, płynu do spryskiwaczy oraz zgłaszanie wszelkich zidentyfikowanych awarii lub usterek. Pracownicy, którzy często udają się bezpośrednio z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych (np. wyjazdy do kontrahentów, na narady, szkolenia, przejazdy pomiędzy zakładami Wnioskodawcy, a także wyjazdy w związku z sytuacjami alarmowanymi przez służby ochrony obiektów, policję, straż pożarną itp.), wykonując przejazd z miejsca parkowania pojazdu do miejsca wykonywania obowiązków służbowych, nie uzyskają z tego tytułu przychodu ze stosunku pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy, przejazdy te będą związane z prawidłowym i efektywnym wypełnianiem obowiązków służbowych.

Na potwierdzenie swojego stanowisko Wnioskodawca powołał się na interpretację indywidualną wydaną w podobnej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 stanowi, że źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Z kolei, zgodnie z art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca powierzy pojazdy firmowe określonym pracownikom, którzy często udają się z miejsca zamieszkania bezpośrednio do miejsca wykonywania obowiązków służbowych, w celu zwiększenia efektywności i ekonomiczności realizacji ich obowiązków służbowych.

Za pojazdy firmowe pracownicy będą odpowiadać w trybie przepisów Kodeksu pracy o odpowiedzialności materialnej pracowników za powierzone mienie z obowiązkiem zwrotu lub do wyliczenia się.

Pracownicy również zobowiązani będą, na podstawie Regulaminu w Sprawie Zasad Korzystania z Pojazdów Firmowych Wykorzystywanych Wyłącznie do Celów Prowadzonej Działalności Gospodarczej, do eksploatacji pojazdu z zachowaniem bezpieczeństwa i ekonomicznych warunków jazdy, utrzymywania pojazdu w czystości, kontroli technicznej przed jego użyciem, zgłaszania wszelkich zidentyfikowanych awarii i usterek oraz niewykorzystywania pojazdu do celów prywatnych. W przypadku chęci skorzystania z samochodu do celów prywatnych konieczne będzie podpisanie odrębnej umowy, w której określone będą warunki takiego korzystania. Użytek prywatny będzie wliczany do przychodu pracownika w wysokości określonej ryczałtowo a zakup paliwa zużytego do celów prywatnych będzie obciążać pracownika.

Wnioskodawca uważa, że przejazd z miejsca parkowania pojazdu do miejsca wykonywania obowiązków służbowych, nie będzie stanowił przychodu ze stosunku pracy.

Należy zauważyć, że przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

W świetle wskazanego powyżej przepisu pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z miejsca zamieszkania do siedziby firmy lub miejsca wykonywania zadania oraz z firmy lub miejsca wykonywania zadania do miejsca zamieszkania - co do zasady - nie uzyskują przychodu ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy jest to uzasadnione realizacją celu służbowego zleconego przez pracodawcę.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż przejazdy pracowników z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania obowiązków pracowniczych i z powrotem, przydzielonymi samochodami służbowymi - co, jak wynika z wniosku, zostało podyktowane charakterem pracy - nie będą stanowiły dla pracowników przychodu ze stosunku pracy, o ile przejazdy te odbywać się będą wyłącznie w celach służbowych.

Przejazdy te, jak wskazał Wnioskodawca, stanowią bowiem realizację celu służbowego jakim jest, z uwagi na charakter zadań służbowych, stała gotowość (mobilność) do wykonywania obowiązków służbowych.

Reasumując należy stwierdzić, że przejazdy pracowników samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania zadań służbowych (i z powrotem) nie będą skutkować powstaniem po stronie pracownika przychodu ze stosunku pracy i tym samym na Wnioskodawcy jako pracodawcy nie będą ciążyły z tego tytułu obowiązki płatnika.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, iż interpretacja ta została wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla Organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.