IBPB-2-1/4511-173/15/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) #8722; Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 18 maja 2015 r. (wpływ do Biura - 26 maja 2015 r.), uzupełnionym w dniu 5 sierpnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymywania świadczeń ze Szwecji #8722; jest nieprawidłowe.

W dniu 26 maja 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymywania świadczeń ze Szwecji.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 28 lipca 2015 r. znak: IBPB-2-1/4511-173/15/ASz wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 5 sierpnia 2015 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Mąż Wnioskodawczyni przez kilka lat pracował w Szwecji. W 2010 r. zmarł. Zgodnie z przepisami w zakresie ubezpieczeń społecznych Szwecji dzieciom Wnioskodawczyni przyznane zostały renty i zasiłki po zmarłym ojcu, Wnioskodawczyni natomiast przyznano rentę okolicznościową i rentę gwarantowaną.

Wnioski o przyznanie ww. świadczeń zostały złożone w czerwcu 2010 r., natomiast świadczenia zostały przyznane w 2011 r. z wypłatą świadczenia wstecz od momentu nabycia do niego praw.

Z uwagi na fakt, iż świadczenia te wpływają na rachunek bankowy w Polsce, bank, powołując się na art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nalicza i pobiera zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od otrzymywanych świadczeń. Wnioskodawczyni wskazała, że bank nie uwzględnia argumentacji Wnioskodawczyni, że wypłacane świadczenia otrzymywane ze Szwecji zwolnione są w Polsce z opodatkowania w oparciu o Konwencję między Rządem RP a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Bank wskazuje, że, jego zdaniem, nie są to świadczenia wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych, o których mowa w art. 21 ust. 1 ww. ustawy, co zobowiązuje go do pobierania podatku dochodowego #8722; nie biorąc pod uwagę ustaleń art. 18 Konwencji zawartej między Rządem RP a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych w Szwecji otrzymuje następujące świadczenia rodzinne:

* Córka Wnioskodawczyni, ur. 13 stycznia 2001 r., otrzymuje świadczenie po zmarłym ojcu w kwocie 25 sek miesięcznie (około 11 zł) i zasiłek po zmarłym ojcu (zapomoga) w wysokości 1388 sek miesięcznie (około 596 zł).

* Córka Wnioskodawczyni, ur. 13 października 2008 r., otrzymuje rentę po zmarłym ojcu w kwocie 25 sek miesięcznie (około 11 zł) i zasiłek po zmarłym ojcu (zapomoga) 1388 sek (około 595 zł).

* Wnioskodawczyni otrzymała ze względu na małe dziecko po zmarłym mężu rentę okolicznościową 47 sek (około 20 zł) i gwarantowaną 357 sek (153 zł).

Wnioskodawczyni wskazała, że według prawa szwedzkiego zasiłek, który został przyznany jej córkom, przysługuje w Szwecji dzieciom, które otrzymują małą rentę, albo nie otrzymują jej w ogóle. Renty i zasiłki są niskie, ponieważ mąż Wnioskodawczyni pracował w Szwecji tylko 2 lata. Wartość renty i zasiłku jest uzależniona od kursu waluty sek (korony szwedzkiej). Są to kwoty bardzo niskie i w Szwecji nie podlegają opodatkowaniu.

Dzieci Wnioskodawczyni w Polsce nie otrzymują żadnych świadczeń, ponieważ mimo że mąż Wnioskodawczyni miał przepracowane 12 lat pracy w Polsce, to w ostatnim 10-leciu nie miał ciągłości 5 lat pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczenia emerytalne, rentowe oraz inne podobne świadczenia wypłacane ze Szwecji w ramach ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych Szwecji przez osobę zamieszkałą w Polsce podlegają w Polsce opodatkowaniu, a co za tym idzie czy Bank pośredniczący w wypłacie tych świadczeń powinien naliczać i pobierać od nich zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni wskazała, że zgodnie z Konwencją między Rządem RP a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, świadczenia emerytalne, rentowe oraz inne podobne świadczenia otrzymywane w ramach ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych Szwecji otrzymywane przez osobę zamieszkałą w Polsce nie podlegają w Polsce opodatkowaniu, a co za tym idzie Bank pośredniczący w wypłacie świadczeń nie powinien naliczać i pobierać od tych świadczeń zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Co więcej, nie uzyskując w Polsce innych dochodów podlegających opodatkowaniu ani Wnioskodawczyni ani jej dzieci nie są zobowiązani do składania rocznego rozliczenia podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że mąż Wnioskodawczyni przez kilka lat pracował w Szwecji. W 2010 r. zmarł. Wnioskodawczyni wskazała, że na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych w Szwecji dzieciom Wnioskodawczyni przyznane zostały renty i zasiłki po zmarłym ojcu, Wnioskodawczyni natomiast przyznano rentę okolicznościową i rentę gwarantowaną.

Wnioski o przyznanie ww. świadczeń zostały złożone w czerwcu 2010 r., natomiast świadczenia zostały przyznane w 2011 r. z wypłatą świadczenia wstecz od momentu nabycia do niego praw.

Dzieci Wnioskodawczyni w Polsce nie otrzymują żadnych świadczeń.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja z dnia 19 listopada 2004 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193)

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. Konwencji emerytury i inne podobne świadczenia otrzymywane w ramach ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych oraz renty powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w pierwszym wymienionym Państwie.

Określenie "renty" oznacza określoną kwotę wypłacaną okresowo w ustalonych terminach dożywotnio lub przez określony albo dający się ustalić okres, jako spełnienie zobowiązania dokonywania wypłat w zamian za w pełni dokonane zobowiązanie pieniężne lub w równoważniku danej kwoty pieniężnej (art. 18 ust. 2 ww. Konwencji).

Z kolei zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. Konwencji części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a nieobjęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W świetle powyższego stwierdzić zatem należy, że świadczenia otrzymywane przez Wnioskodawczynię i jej dzieci ze Szwecji podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Wnioskodawczyni wskazała, że świadczenia otrzymywane przez Wnioskodawczynię i jej dzieci zostały przyznane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Szwecji. Skoro zatem otrzymywane przez Wnioskodawczynię i jej dzieci świadczenia są rodzajem świadczeń rodzinnych będących odpowiednikiem polskich świadczeń rodzinnych przyznawanych na podstawie ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 114), to świadczenia te są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Świadczeń tych nie należy zatem wykazywać w zeznaniu podatkowym.

Wnioskodawczyni zajmując stanowisko stwierdziła, że otrzymywane świadczenia nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. Z takim stanowiskiem nie można się zgodzić. Jak bowiem wskazano powyżej przedmiotowe świadczenia podlegają co do zasady opodatkowaniu w Polsce, ale są zwolnione na mocy art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.