IBPB-1-3/4510-728/15/TS - Określenie skutków podatkowych cesji umowy leasingu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 16 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 16 grudnia 2015 r.), uzupełnionym 25 stycznia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia skutków podatkowych cesji umowy leasingu:

* budynków i budowli oraz

* gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów

- jest prawidłowe.

W dniu 16 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia skutków podatkowych cesji umowy leasingu:

* budynków i budowli oraz

* gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową prawa polskiego i podmiotem Grupy kapitałowej (dalej: "Grupa"). Wnioskodawca pełni w ramach Grupy funkcję operatora logistycznego zajmującego się w szczególności zadaniami związanymi z transportem leków, wyrobów medycznych oraz środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego (dalej łącznie: "Towary") sprzedawanych przez wiodącą spółkę Grupy (dalej: "Spółka wiodąca"), której akcje są notowane na Warszawskiej Giełdzie Papierów Wartościowych.

W związku z koniecznością dostosowania działalności Grupy do wymogów rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 13 marca 2015 r. w sprawie wymagań Dobrej Praktyki Dystrybucyjnej (Dz. U. z 2015 r. poz. 381, dalej: "Rozporządzenie"), planowana jest restrukturyzacja Grupy, która ma polegać na wydzieleniu w ramach Spółki wiodącej jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność w zakresie hurtowego obrotu Towarami (dalej: "Dział handlu hurtowego"). W świetle przepisów Rozporządzenia, podmiot prowadzący działalność w zakresie obrotu hurtowego Towarami będzie zobowiązany do posiadania stosownego zezwolenia na prowadzenie tej działalności w każdej lokalizacji. Obecnie Spółka wiodąca posiada jedno stosowne zezwolenie, prowadząc działalność w 8 lokalizacjach. W celu dostosowania prowadzonej działalności do przepisów prawa, Dział handlu hurtowego zostanie przeniesiony do Wnioskodawcy, skutkiem czego podniesiony zostanie kapitał zakładowy poprzez aport tego działu. Przeniesienie Działu handlu hurtowego na Spółkę stanowi wyraz dostosowania się do wymogów Rozporządzenia, ponieważ aktualnie Wnioskodawca posiada zezwolenia na prowadzenie działalności w każdej z 8 lokalizacji, w której prowadzić będzie działalność w ramach Działu handlu hurtowego. Ponadto, Wnioskodawca (który w całości jest kontrolowany przez Spółkę wiodącą, posiadającą 100% kapitału zakładowego w tej spółce), pełni w ramach Grupy funkcję operatora logistycznego zajmującego się w szczególności zadaniami związanymi z transportem i konsygnacją Towarów sprzedawanych przez Wnioskodawcę. W następstwie aportu komplementarne wobec siebie obszary, tj. obrót hurtowy i logistyka zostaną połączone w ramach jednego podmiotu Grupy.

Planowane zmiany, wymuszone koniecznością dostosowania się do wskazanych powyżej regulacji prawnych, mają na celu wprowadzenie zmian w strukturze Grupy. Celem tych zmian jest doprowadzenie do sytuacji, w której struktura Grupy będzie ukształtowana na zasadach właściwych dla holdingu, tj.:

* istnieje jeden podmiot, którego akcje są notowane na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, którego głównym celem jest działalność holdingowa polegająca na zarządzaniu spółkami zależnymi wchodzącymi w skład Grupy,

* podmiot ten nie prowadzi podstawowej działalności operacyjnej dla Grupy obejmującej hurtowy obrót Towarami, lecz co do zasady zajmować się będzie innymi obszarami działalności gospodarczej,

* główna działalność operacyjna polegająca na hurtowym obrocie Towarami w ramach Grupy prowadzona będzie przez spółki zależne, w szczególności przez Wnioskodawcę, do którego wniesiony zostanie Dział handlu hurtowego Spółki wiodącej.

W kontekście powyższych założeń, po przeprowadzeniu restrukturyzacji, Spółka wiodąca będzie pełniła głównie funkcję tzw. spółki holdingowej, tj. podmiotu wyspecjalizowanego, odpowiedzialnego za zarządzanie spółkami wchodzącymi w skład Grupy. W zakresie dotychczasowych zadań Wnioskodawcy pozostaną również pozostałe rodzaje działalności, które aktualnie mają charakter poboczny lub pomocniczy w stosunku do głównego źródła przychodów Spółki, tj. np. działalność hotelarsko-gastronomiczna.

Spółka wiodąca w pierwszej kolejności dokona wydzielenia zorganizowanej części swojego przedsiębiorstwa obejmującego Dział handlu hurtowego, który funkcjonuje samodzielnie niezależnie od innych komórek organizacyjnych Spółki wiodącej (w tym działu zajmującego się działalnością hotelarsko-gastronomiczną).

Spółka wiodąca planuje, po wyodrębnieniu, wniesienie Działu handlu hurtowego do Wnioskodawcy w postaci wkładu niepieniężnego, w zamian za jego udziały w podwyższonym kapitale zakładowym ("Aport"). W konsekwencji, Wnioskodawca przejmie od Spółki wiodącej zadania z zakresu hurtowego obrotu Towarami.

Dział handlu hurtowego wyodrębniony ze Spółki wiodącej stanowić będzie w dacie Aportu zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT (dalej: "ZCP").

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że on sam oraz Spółka wiodąca, jako podmiot wnoszący Aport, we wniosku z 27 listopada 2015 r. zwrócili się do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach o potwierdzenie w drodze interpretacji indywidualnej, że Dział handlu hurtowego stanowi ZCP.

W ramach Aportu ZCP Wnioskodawca otrzyma między innymi następujące składniki majątkowe potrzebne do prowadzenia działalności:

* zabudowane nieruchomości gruntowe w leasingu oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów w leasingu oraz posadowione na tych nieruchomościach budynki i budowle w leasingu, które Spółka wiodąca do celów podatkowych rozpoznaje:

- jako środki trwale w leasingu finansowym w rozumieniu art. 17f ustawy o CIT, w części dotyczącej budynków i budowli, oraz

- jako nieruchomości gruntowe (grunty) i prawa wieczystego użytkowania gruntów w leasingu w rozumieniu art. 17i ustawy o CIT,

* prawa i obowiązki wynikające z powyższych umów leasingu zawartych przez Spółkę wiodącą.

Wnioskodawca dodał, że wskutek wniesienia przez Spółkę wiodąca Aportu do Wnioskodawcy w postaci ZCP, nastąpi cesja umów leasingu: gruntów, prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz budynków i budowli na nich posadowionych, tj. Wnioskodawca wstąpi w tych umowach w miejsce Spółki wiodącej jako korzystający. Oprócz zmiany podmiotowej po stronie korzystającego, pozostałe postanowienia cesjonowanych umów leasingu nie ulegną zmianie.

Wnioskodawca podkreślił, że wszystkie umowy leasingu, o których mowa powyżej, zostały przez Spółkę wiodącą zawarte po 31 grudnia 2012 r.

Ponadto, Wnioskodawca i Spółka wiodąca uzyskają zgodę finansujących na dokonanie cesji ww. umów leasingu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wobec cesji umów leasingu dokonywanej w związku z wniesieniem przez Spółkę wiodącą do Spółki Aportu w postaci ZCP, które to umowy u wnoszącego Aport spełniają warunki do kwalifikowania ich jako leasing finansowy na podstawie art. 17f ustawy o CIT, a wskutek cesji umów leasingu prócz podmiotowej zmiany korzystającego pozostałe postanowienia umowne nie ulegną zmianie, przejęte przez Spółkę umowy leasingu budynków i budowli będą dla Wnioskodawcy stanowić leasing finansowy w rozumieniu art. 17f ustawy o CIT i będą mogły być rozliczane na zasadach określonych w tym przepisie, bez konieczności zbadania, czy na dzień cesji (dzień wstąpienia korzystającego - Wnioskodawcy w stosunek leasingu na miejsce dotychczasowego korzystającego - Spółki wiodącej) umowy te dla Wnioskodawcy spełniają warunki określone w art. 17f ustawy o CIT, tj. dotychczasowe zasady podatkowego rozliczania tych umów nie ulegną zmianie.

2. Czy wobec cesji umów leasingu dokonywanej w związku z wniesieniem przez Spółkę wiodącą do Spółki Aportu w postaci ZCP, które to umowy u wnoszącego Aport spełniają warunki do kwalifikowania ich jako leasing na podstawie art. 17i ustawy o CIT, a wskutek cesji umów leasingu prócz podmiotowej zmiany korzystającego pozostałe postanowienia umowne nie ulegną zmianie, przejęte przez Spółkę umowy leasingu gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów będą dla Wnioskodawcy stanowić leasing w rozumieniu art. 17i ustawy o CIT i będą mogły być rozliczane na zasadach określonych w tym przepisie, bez konieczności zbadania, czy na dzień cesji (dzień wstąpienia korzystającego - Wnioskodawcy w stosunek leasingu na miejsce dotychczasowego korzystającego - Spółki wiodącej) umowy te dla Wnioskodawcy spełniają warunki określone w art. 17i ustawy o CIT, tj. dotychczasowe zasady podatkowego rozliczania tych umów nie ulegną zmianie.

Ad.1.

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec cesji umów leasingu dokonywanej w związku z wniesieniem przez Spółkę wiodącą do Spółki Aportu w postaci ZCP, które to umowy u wnoszącego Aport spełniają warunki do kwalifikowania ich jako leasing finansowy na podstawie art. 17f ustawy o CIT, a wskutek cesji umów leasingu prócz podmiotowej zmiany korzystającego pozostałe postanowienia umowne nie ulegną zmianie, przejęte przez Spółkę umowy leasingu budynków i budowli będą dla Wnioskodawcy stanowić leasing finansowy w rozumieniu art. 17f ustawy o CIT i będą mogły być rozliczane na zasadach określonych w tym przepisie, bez konieczności zbadania, czy na dzień cesji (dzień wstąpienia korzystającego - Wnioskodawcy w stosunek leasingu na miejsce dotychczasowego korzystającego - Spółki wiodącej) umowy te dla Wnioskodawcy spełniają warunki określone w art. 17f ustawy o CIT, tj. dotychczasowe zasady podatkowego rozliczania tych umów nie ulegną zmianie.

Zgodnie z art. 17a ust. 1 ustawy o CIT, za umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Wnioskodawca podnosi, że w przepisach ustawy o CIT brak jest jednoznacznych regulacji odnoszących się do aspektów podatkowych związanych z cesją umowy leasingu, w szczególności w zakresie cesji umów leasingu finansowego, co było powodem rozbieżnych poglądów w tym zakresie.

Wątpliwości dotyczyły kwestii, czy w przypadku cesji leasingu:

* aby zakwalifikować umowę jako leasing finansowy na potrzeby CIT wszystkie przesłanki z art. 17f ustawy o CIT muszą być spełnione na moment dokonywania cesji (tekst jedn.: między innymi wartość pozostałych do zapłaty rat leasingowych musi być równa bądź wyższa od pierwotnej wartości początkowej przedmiotu leasingu), czy też

* nowy korzystający może "kontynuować" leasing finansowy, bez konieczności badania tych przesłanek na moment dokonywania cesji, jeżeli na moment zawierania pierwotnej umowy leasingu były spełnione przesłanki z art. 17f ustawy o CIT.

Dlatego też, w celu ujednolicenia praktyki w tym zakresie, od 1 stycznia 2013 r. ustawodawca rozszerzył definicję podstawowego okresu trwania umowy leasingowej, wprowadzając ustawą z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342, dalej: "ustawa regulacyjna") nową treść postanowień art. 17a pkt 2 ustawy o CIT, z której wynika, że przez podstawowy okres umowy należy rozumieć czas oznaczony na jaki została zawarta umowa z wyłączeniem czasu na który może być przedłużona lub skrócona, a w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.

W uzasadnieniu projektu zmian, wprowadzających powyższą treść tego przepisu, projektodawca podniósł m.in., że w obowiązującym (przed 1 stycznia 2013 r.) stanie prawnym brak jest jednoznacznych rozwiązań odnoszących się do zmiany strony umowy leasingu podczas trwania tej umowy. W dalszej części tego uzasadnienia projektodawca podniósł, że: "<...> W obrocie gospodarczym zmiana strony umowy leasingu jest spotykanym zjawiskiem <...> W przypadku zmiany strony umowy dokonanej w trakcie trwania podstawowego okresu umowy, jeżeli nie dochodzi do zmiany innych postanowień umowy, a jedynie zmiany strony i wstąpienia jej w prawa i obowiązki dotychczasowego korzystającego lub finansującego, zasady podatkowego rozliczania takiej umowy powinny odbywać się tak, jakby się nic nie zmieniło. Jeżeli bowiem dochodzi do przeniesienia praw i obowiązków na inny podmiot, nie dochodzi do przerwania biegu samej umowy leasingu, a jedynie do zastąpienia jednej strony tej umowy przez inny podmiot. Uregulowanie sytuacji zmiany stron umowy leasingu, w przypadku gdy nie są dokonywane inne zmiany tej umowy, np. dotyczące długości czasu trwania tej umowy czy wartości opłat leasingowych, i określenie, że taka zmiana podmiotu nie ma wpływu na dotychczasową umowę, ułatwi przedsiębiorcom prowadzenie działalności <...>".

Ponadto, Wnioskodawca zwrócił uwagę na okoliczność, że zgodnie z przepisami przejściowymi zawartymi w ustawie regulacyjnej - do umów leasingu zawartych przed dniem wejścia w życie powyższych zmian, stosuje się przepisy ustawy o CIT w dotychczasowym brzmieniu. Oznacza to, że w przypadku umów leasingu zawartych przed 1 stycznia 2013 r., jakiekolwiek zmiany podmiotowe w umowach leasingu nie będą mogły korzystać z zasady kontynuacji przy ustalaniu podstawowego okresu obowiązywania umowy leasingu. Dodanie dodatkowego zdania w definicji podstawowego okresu umowy leasingu w kontekście przepisów przejściowych ustawy regulacyjnej jednoznacznie wskazuje, że nowa regulacja ma zastosowanie do umów leasingu zawartych po dniu 31 grudnia 2012 r. Natomiast w zakresie umów zawartych przed dniem 1 stycznia 2013 r. powyższa nowelizacja nie ma zastosowania, wówczas więc cesjonowane umowy leasingu mogą być zakwalifikowane przez "nowego" korzystającego jako leasing finansowy jedynie wtedy, gdy na moment dokonania cesji spełniają przesłanki określone w przepisie art. 17f ustawy o CIT.

Niemniej jednak, jak Wnioskodawca już wskazywał w opisie zdarzenia przyszłego, w przedmiotowej sytuacji wszystkie umowy leasingu, które będą przedmiotem cesji, były zawarte po 31 grudnia 2012 r., wobec czego w odniesieniu do nich zastosowanie mają przepisy ustawy o CIT w brzmieniu po wprowadzeniu zmian ustawy regulacyjnej, dopuszczające możliwość podmiotowej zmiany stron umowy leasingu.

Dlatego też w ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze powyższe, umowy leasingu zawarte po 31 grudnia 2012 r., będące przedmiotem cesji, które są dla celów podatkowych rozliczane przez pierwotnego korzystającego jako leasing finansowy w rozumieniu art. 17f ustawy o CIT, w których prócz zmiany korzystającego pozostałe postanowienia umowne nie ulegają zmianie, mogą być przez "nowego" korzystającego traktowane dla celów podatkowych jako leasing finansowy. Umowy te będą mogły być rozliczane na zasadach określonych w tym przepisie, bez konieczności badania, czy na dzień wstąpienia nowego korzystającego w stosunek leasingu na miejsce dotychczasowego korzystającego, umowy spełniają warunki określone w art. 17f ustawy o CIT, tj. dotychczasowe zasady podatkowego rozliczania tych umów nie ulegną zmianie.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy sposób interpretacji znalazł poparcie w praktyce orzeczniczej sądów administracyjnych, w szczególności w treści wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 marca 2013 r., sygn. akt: II FSK 1332/11, w którym Sąd stwierdził, że: "<...> z dniem 1 stycznia 2013 r. ustawodawca dopuścił możliwość zmian podmiotowych w zawartych umowach leasingu z konsekwencjami w zakresie praw i obowiązków podatkowych <...>", jak również w praktyce organów podatkowych w tym m.in. w treści:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 października 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-1145/14/PC,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 stycznia 2015 r., sygn. IBPBI/2/423-1252/14/PC, gdzie stwierdzono, że: "<...> tut. Organ wskazuje, że <...> w ramach nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadzono regułę, zgodnie z którą w przypadku zmiany strony lub stron umowy leasingu podstawowy okres umowy leasingu liczy się od początku jej obowiązywania, a nie od momentu dokonania cesji. Warunkiem zastosowania zasady "kontynuacji" <...> jest brak dokonania - przy okazji cesji - zmiany jakichkolwiek innych postanowień umowy leasingu. Jeżeli zatem zmianie podmiotowej po stronie finansującego lub korzystającego nie towarzyszyć będzie żadna zmiana dotycząca innych postanowień umowy, wówczas dotychczasowe zasady podatkowego rozliczania takiej umowy w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów oraz preferencyjnego opodatkowania sprzedaży przedmiotu leasingu po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, będą odbywać się tak, jakby nic się nie zmieniło. <...> nowa regulacja ma zastosowanie do umów leasingu zawartych po 1 stycznia 2013 r. Natomiast w zakresie umów zawartych przed 1 stycznia 2013 r. nowelizacja nie ma zastosowania".

Ponadto, Wnioskodawca zaznaczył również, że za powyższym podejściem przemawia również art. 15 ust. 1s ustawy o CIT, który stanowi, że w przypadku nabycia w drodze wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa, jego zorganizowanej części <...> wartość poszczególnych składników tego wkładu, w tym składników wchodzących w skład majątku przedsiębiorstwa łub jego zorganizowanej części, ustała się:

Mając na uwadze, że wnoszone w ramach Aportu ZCP budynki i budowle w leasingu finansowym stanowią składniki majątkowe zaliczane do środków trwałych podlegających amortyzacji (na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT), ich wartość początkową w rozliczeniach Spółki winno się ustalać w wysokości wartości początkowej, określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego Aport (Spółka wiodąca). Wobec czego, w ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowym zdarzeniu dotychczasowe zasady podatkowego rozliczania tych umów nie ulegną zmianie.

Dlatego też mając na uwadze powyższe, jak również fakt, że:

* umowy leasingu budynków i budowli, które będą przedmiotem cesji umów leasingu w związku z wniesieniem przez Spółkę wiodącą do Spółki Aportu w postaci ZCP były pierwotnie zawarte przez Spółkę wiodącą po 31 grudnia 2012 r.,

* umowy te są dla celów podatkowych rozliczane przez Spółkę wiodącą, jako leasing finansowy w rozumieniu art. 17f ustawy o CIT,

* w skutek cesji umów leasingu prócz podmiotowej zmiany korzystającego pozostałe postanowienia umowne nie ulegną zmianie,

w ocenie Wnioskodawcy, wobec cesji umów leasingu dokonywanej w związku z wniesieniem przez Spółkę wiodącą do Spółki Aportu w postaci ZCP, przejęte przez Spółkę umowy leasingu budynków i budowli będą dla Wnioskodawcy stanowić leasing finansowy w rozumieniu art. 17f ustawy o CIT i będą mogły być rozliczane na zasadach określonych w tym przepisie, bez konieczności zbadania, czy na dzień cesji (dzień wstąpienia korzystającego - Wnioskodawcy w stosunek leasingu na miejsce dotychczasowego korzystającego - Spółki wiodącej) umowy te dla Wnioskodawcy spełniają warunki określone w art. 17f ustawy o CIT, tj. dotychczasowe zasady podatkowego rozliczania tych umów nie ulegną zmianie.

Ad.2.

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec cesji umów leasingu dokonywanej w związku z wniesieniem przez Spółkę wiodącą do Spółki Aportu w postaci ZCP, które to umowy u wnoszącego Aport spełniają warunki do kwalifikowania ich jako leasing na podstawie art. 17i ustawy o CIT, a wskutek cesji umów leasingu prócz podmiotowej zmiany korzystającego pozostałe postanowienia umowne nie ulegną zmianie, przejęte przez Spółkę umowy leasingu gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów będą dla Wnioskodawcy stanowić leasing w rozumieniu art. 17i ustawy o CIT i będą mogły być rozliczane na zasadach określonych w tym przepisie, bez konieczności zbadania, czy na dzień cesji (dzień wstąpienia korzystającego - Wnioskodawcy w stosunek leasingu na miejsce dotychczasowego korzystającego - Spółki wiodącej) umowy te dla Wnioskodawcy spełniają warunki określone w art. 17i ustawy o CIT, tj. dotychczasowe zasady podatkowego rozliczania tych umów nie ulegną zmianie.

W odniesieniu do uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 mają zastosowanie analogiczne argumenty jak przedstawione w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, z uwzględnieniem różnicy wynikającej z faktu, że pytanie nr 2 dotyczyło cesji umów leasingu gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów, które dla celów podatkowych są przez Spółkę wiodącą rozpoznawane jako leasing gruntów.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z dniem 1 stycznia 2013 r. weszła w życie ustawa z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342, dalej: "uro"), która wprowadziła zmiany m.in. w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, dalej: "u.p.d.o.p."). Zmiana dotyczyła m.in. definicji podstawowego okresu umowy leasingu, określonej w art. 17a pkt 2 u.p.d.o.p. Na podstawie art. 4 pkt 2 lit. a uro, przepis art. 17a pkt 2 u.p.d.o.p. otrzymał nowe brzmienie, zgodnie z którym przez podstawowy okres umowy leasingu rozumie się czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.

Jak zostało wyjaśnione w uzasadnieniu do projektu uro: "W obowiązującym stanie prawnym brak jest jednoznacznych rozwiązań odnoszących się do zmiany strony umowy leasingu podczas trwania tej umowy. Ustawy o podatkach dochodowych definiują jedynie podstawowy okres umowy leasingu jako czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona. Taki przepis powoduje liczne wątpliwości interpretacyjne i spory między podatnikami a organami podatkowymi. W obrocie gospodarczym zmiana strony umowy leasingu jest spotykanym zjawiskiem, szczególnie w czasie spowolnienia gospodarczego, podczas którego przedsiębiorcy nie zawsze radzą sobie z trudnościami w prowadzeniu działalności. Ze zmianą stron umowy leasingu możemy mieć więc do czynienia w przypadku trudności finansowych po stronie korzystającego, czy też zmianą profilu prowadzonej przez niego działalności. Do zmiany może dojść także po stronie finansującego, np. w przypadku sprzedaży przez niego przedmiotu umowy innemu podmiotowi, który będzie występował jako "nowy" finansujący. W przypadku zmiany strony umowy dokonanej w trakcie trwania podstawowego okresu umowy, jeżeli nie dochodzi do zmiany innych postanowień umowy, a jedynie zmiany strony i wstąpienia jej w prawa i obowiązki dotychczasowego korzystającego lub finansującego, zasady podatkowego rozliczania takiej umowy powinny odbywać się tak, jakby się nic nie zmieniło. Jeżeli bowiem dochodzi do przeniesienia praw i obowiązków na inny podmiot, nie dochodzi do przerwania biegu samej umowy leasingu, a jedynie do zastąpienia jednej strony tej umowy przez inny podmiot. Uregulowanie sytuacji zmiany stron umowy leasingu, w przypadku gdy nie są dokonywane inne zmiany tej umowy, np. dotyczące długości czasu trwania tej umowy czy wartości opłat leasingowych, i określenie, że taka zmiana podmiotu nie ma wpływu na dotychczasową umowę, ułatwi przedsiębiorcom prowadzenie działalności przez możliwość "rezygnacji" z kontynuowania umowy leasingu. Przy czym gdyby oprócz zmiany strony umowy nastąpiły jeszcze inne zmiany, wówczas umowa taka powinna być oceniana - dla celów podatkowych - jako nowa umowa. Zmiana przepisów w omawianym zakresie została dokonana w art. 23a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w art. 17a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych".

Zgodnie z art. 18 uro, do umów leasingu zawartych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 23a, art. 23b, art. 23f i art. 23i ustawy zmienianej w art. 3 oraz przepisy art. 17a, art. 17b, art. 17f i art. 17i ustawy zmienianej w art. 4, w brzmieniu dotychczasowym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką kapitałową działającą w ramach podatkowej grupy kapitałowej, w której pełni funkcję operatora logistycznego. Planowana jest restrukturyzacja Grupy, która ma polegać na wydzieleniu w ramach Spółki działu handlu hurtowego ("ZCP"). Spółka wiodąca w Grupie po wyodrębnieniu ZCP planuje wniesienie go do Wnioskodawcy w postaci wkładu niepieniężnego, w zamian za jego udziały w podwyższonym kapitale zakładowym. W konsekwencji, Wnioskodawca przejmie od Spółki wiodącej zadania z zakresu hurtowego obrotu Towarami. W ramach aportu ZCP, Wnioskodawca otrzyma między innymi następujące składniki majątkowe potrzebne do prowadzenia działalności:

* zabudowane nieruchomości gruntowe w leasingu oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów w leasingu oraz posadowione na tych nieruchomościach budynki i budowle w leasingu, które Spółka wiodąca do celów podatkowych rozpoznaje:

- jako środki trwałe w leasingu finansowym w rozumieniu art. 17f ustawy o CIT w części dotyczącej budynków i budowli, oraz

- jako nieruchomości gruntowe (grunty) i prawa wieczystego użytkowania gruntów w leasingu w rozumieniu art. 17i ustawy o CIT,

* prawa i obowiązki wynikające z powyższych umów leasingu zawartych przez Spółkę wiodącą.

Wskutek wniesienia przez Spółkę wiodąca aportu do Wnioskodawcy w postaci ZCP, nastąpi cesja umów leasingu: gruntów, prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz budynków i budowli na nich posadowionych, tj. Wnioskodawca wstąpi w tych umowach w miejsce Spółki wiodącej jako korzystający. Oprócz zmiany podmiotowej po stronie korzystającego, pozostałe postanowienia cesjonowanych umów leasingu nie ulegną zmianie. Wszystkie umowy leasingu, o których mowa powyżej, zostały przez Spółkę wiodącą zawarte po 31 grudnia 2012 r., a Wnioskodawca i Spółka wiodąca uzyskają zgodę finansujących na dokonanie ich cesji.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że w sytuacji zmiany korzystającego w umowach leasingu budynków i budowli oraz gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów zawartych po 31 grudnia 2012 r. bez zmiany pozostałych postanowień umowy, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zbadania, czy na dzień cesji umowy te spełniają warunki określone w art. 17f i 17i u.p.d.o.p., tj. dotychczasowe zasady podatkowego rozliczania tych umów nie ulegną zmianie. Wynika to wprost ze zmiany brzmienia art. 17a pkt 2 u.p.d.o.p., zawartej w art. 4 pkt 2 lit. a uro. Regulacja ta dotyczy zarówno umów leasingu, o których mowa w art. 17f u.p.d.o.p., jak i w art. 17i u.p.d.o.p.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych dotyczących cesji umowy leasingu:

* budynków i budowli oraz

* gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów

uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.