IBPB-1-3/4510-62/15/WLK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 11 maja 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów opłaty za wieczyste użytkowania gruntów - jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów opłaty za wieczyste użytkowania gruntów.

We wniosku został przedstawiony stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy (zwanego dalej "Spółką") jest m.in. świadczenie usług transportowych. W celu rozwoju firmy i planu wybudowania własnego warsztatu, magazynu i zorganizowania własnego placu postojowego, Spółka w drodze aktu notarialnego z 17 grudnia 2014 r. kupiła od Gminy K prawo wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej niezabudowanej na okres 99 lat.

Zgodnie z powołanym wyżej aktem notarialnym:

* protokół z pierwszego publicznego przetargu ustnego nieograniczonego przeprowadzonego 14 listopada 2014 r. w Urzędzie Miejskim - na oddanie w użytkowanie wieczyste na okres 99 lat niezabudowanej nieruchomości gruntowej potwierdził, że przetarg wygrała Spółka za kwotę 354 856,00 zł netto (trzysta pięćdziesiąt cztery tysiące osiemset pięćdziesiąt sześć złotych);

* wysokość pierwszej opłaty za wieczyste użytkowanie została ustalona na 25% ceny nabycia tj. 88 714,00 zł (osiemdziesiąt osiem tysięcy siedemset czternaście złotych) plus należny podatek VAT w wysokości 23%, co stanowi kwotę 20 404,22 zł (dwadzieścia tysięcy czterysta cztery złote dwadzieścia dwa grosze). Łączna wysokość pierwszej opłaty wynosi 109 118,22 zł brutto (sto dziewięć tysięcy sto osiemnaście złotych dwadzieścia dwa grosze), zaś opłaty roczne na 3% ceny nabycia, tj. kwotę 10 645,68 zł (dziesięć tysięcy sześćset czterdzieści pięć złotych sześćdziesiąt osiem groszy) netto plus obowiązujący podatek VAT, aktualizowane w miarę wzrostu cen nieruchomości nie częściej niż raz na trzy lata;

* opłata roczna płatna jest do 31 marca każdego roku z góry za dany rok począwszy od roku 2015 na konto Gminy K, zaś w przypadku zwłoki we wnoszeniu opłat naliczane będą odsetki ustawowe;

* działkę oddaje się w wieczyste użytkowanie na okres 99 lat i po tym okresie może być przedłużona na dalsze lata;

* ustala się termin rozpoczęcia zabudowy w ciągu 3 lat i zakończenie tej zabudowy w ciągu 5 lat od dnia zawarcia umowy notarialnej ustanowienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, zaś za zakończenie budowy uznaje się wykonanie stanu surowego zamkniętego, powyższy termin podlega ujawnieniu w księdze wieczystej.

Zgodnie z zapisem w § 4 niniejszego aktu Przedstawiciel Gminy K niniejszym kwituje odbiór pierwszej opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste w kwocie 109 118,22 zł brutto. Wydanie przedmiotu niniejszej umowy w posiadanie już nastąpiło.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota 88 714,00 zł czyli kwota bez podatku VAT, zapłacona na rzecz Gminy przez Spółkę z tytułu pierwszej opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu stanowiła koszt podatkowy w momencie jej poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., zwaną dalej "u.p.d.o.p.") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a powstaniem przychodu. Kosztem uzyskania przychodów będą zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i takie, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. Dla celów u.p.d.o.p. istotne jest właściwe określenie momentu potrącalności kosztów. Zasady podatkowego rozpoznawania momentu potrącalności wydatków stanowiących w myśl art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 ust. 4 i 4a- 4 h u.p.d.o.p. Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 ust. 4- 4e u.p.d.o.p., które w tym względzie zawierają trzy odrębne reguły, tj. zasada dotycząca kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami - zgodnie z art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl art. 15 ust. 4b:

Artykuł 15 ust. 4c stanowi natomiast, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w art. 15 ust. 4b, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Zasada dotycząca kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami - art. 15 ust. 4d ustawy stanowi, że są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą i nie mająca w niniejszej sprawie zastosowania zasada dotycząca poniesionych kosztów prac rozwojowych (art. 15 ust. 4a).

W świetle wyżej wskazanych zasad data potrącalności kosztów zależy od charakteru powiązania tych kosztów z przychodem podatkowym.

Jednocześnie w art. 15 ust. 4e ustawodawca wyjaśnił, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ustawie podatkowej nie zdefiniowano pojęcia koszty bezpośrednio związane z przychodami oraz koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Ogólne znaczenie tych pojęć można ustalić posługując się ich językowym znaczeniem.

I tak, przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu, kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są wszelkie inne koszty, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem. W stosunku do tego rodzaju kosztów doszukiwanie się ich bezpośredniości w relacji z przychodami nie wchodzi w rachubę. Takie bowiem koszty, chociaż niewątpliwie związane z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Za koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem nie można jednakże uznać wydatków na opłatę z tytułu wieczystego użytkowania.

Koszty opłat za wieczyste użytkowanie gruntu nie są wprost, celowo ukierunkowane na osiągnięcie konkretnego przychodu w przyszłości, lecz wynikają ze statusu Spółki jako użytkownika wieczystego gruntu. Jako konieczne do poniesienia w konkretnie, normatywnie określonym czasie wiążą się z konkretnym rokiem podatkowym. Z punktu widzenia umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, a także z punktu widzenia prawa podatkowego jest kwestią obojętną jakie jest przeznaczenie gruntu - obowiązek ponoszenia opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu wynika już z samego faktu posiadania nieruchomości. Nie istnieje w tym przypadku ścisły związek finansowy pomiędzy nimi, a ewentualnie osiągniętym przychodem. Z jednej strony należy je ponosić nawet wówczas gdyby nie pojawił się żaden przychód, z drugiej strony zmiana wysokości opłaty rocznej lub podatku od nieruchomości nie wpłynie wprost na ewentualnie odniesiony przychód.

Przedstawiając zatem własne stanowisko w sprawie Spółka stwierdziła, że wydatki ponoszone na zapłatę pierwszej opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu nie zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Wydatki te mają charakter kosztów ogólnych, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wydatki te nie są ponoszone w celu wytworzenia środka trwałego, ale w związku z posiadaniem gruntu. Wydatki ponoszone na zapłatę opłat za użytkowanie wieczyste jako koszty ogólne Spółki, czyli inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, stanowią koszty pośrednie, które zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Zatem, skoro pierwsze opłaty tytułem zakupu prawa użytkowania wieczystego gruntu nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a przez to nie można przypisać im konkretnego przychodu, stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów i zgodnie z art. 15 ust. 4d i ust. 4e u.p.d.o.p., jako koszty inne niż bezpośrednie powinny być ujęte w kosztach podatkowych w dacie poniesienia.

Oznacza to dla Spółki, że kwota 88 714,00 zł (osiemdziesiąt osiem tysięcy siedemset czternaście złotych) uiszczona na rzecz Gminy z tytułu pierwszej opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu stanowiła koszt podatkowy w momencie jej poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p.") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a wiec bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Prócz tego, uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga od podatnika wykazania, że wydatek jest racjonalnie i gospodarczo uzasadniony.

Tak więc, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika winien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej, z wyjątkiem gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza istnienie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu a przychodem, bądź zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

Ponadto, zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest od tego, czy nie znajduje się on w katalogu określonym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. tj. w grupie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów będzie wydatek, spełniający łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty),

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarcza,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie został wymieniony w art. 16 u.p.d.o.p.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego sprawy wynika, że Spółka - świadcząc m.in. usługi transportowe - w celu rozwoju firmy i planu wybudowania własnego warsztatu, magazynu i zorganizowania własnego placu postojowego w drodze aktu notarialnego kupiła od Gminy prawo wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej niezabudowanej na okres 99 lat.

Zgodnie z treścią aktu notarialnego, pierwszy publiczny przetarg ustny nieograniczony przeprowadzony w Urzędzie Miejskim na oddanie w użytkowanie wieczyste na okres 99 lat niezabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości K wygrała firma Wnioskodawcy za kwotę 354 856,00 zł netto.

Wysokość pierwszej opłaty za wieczyste użytkowanie została ustalona na 25% ceny nabycia tj. 88 714,00 zł plus należny podatek VAT w wysokość 23%, co stanowi kwotę 20 404,22 zł - łączna wysokość pierwszej opłaty wynosi 109 118,22 zł brutto, zaś opłaty roczne określone na 3% ceny nabycia stanowią kwotę 10 645,68 zł netto plus obowiązujący podatek VAT i są aktualizowane w miarę wzrostu cen nieruchomości nie częściej niż raz na trzy lata.

Opłata roczna płatna jest do 31 marca każdego roku z góry za dany rok począwszy od 2015 r. na konto Gminy, zaś w przypadku zwłoki we wnoszeniu opłat naliczane będą odsetki ustawowe. Działkę oddaje się w wieczyste użytkowanie na okres 99 lat i po tym okresie może być przedłużona na dalsze lata. Ustala się termin rozpoczęcia zabudowy w ciągu 3 lat i zakończenie tej zabudowy w ciągu 5 lat od dnia zawarcia umowy notarialnej ustanowienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, zaś za zakończenie budowy uznaje się wykonanie stanu surowego zamkniętego; powyższy termin podlega ujawnieniu w księdze wieczystej.

Jednocześnie wskazano, że zgodnie z zapisem w § 4 ww. aktu notarialnego Przedstawiciel Gminy (...) niniejszym kwituje odbiór pierwszej opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste w kwocie 109 118,22 zł brutto. Wydanie przedmiotu niniejszej umowy w posiadanie już nastąpiło.

W świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że pierwsza opłata za wieczyste użytkowanie gruntu spełnia przesłanki kwalifikujące ją do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 u.p.d.o.p.

W celu ustalenia sposobu powiązania tych kosztów z uzyskiwanymi przychodami koniecznym jest wyróżnienie:

* kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami, tj. takich wydatków, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów - przy czym w ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód (np. wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru handlowego);

* kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami (tzw. kosztów pośrednich), tj. takich wydatków, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągniecia - są to wydatki związane z działalnością prowadzona przez podatnika i przyczyniające się do osiągania przez niego przychodów, w przypadku których nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy (np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługa prawna).

Można dodać, że do tej grupy generalnie zalicza się wydatki, które są ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Kwestia rozróżnienia kosztów podatkowych na bezpośrednie i pośrednie ma wpływ na sposób ustalania momentu potrącalności kosztów uzyskania przychodów, którego dokonuje się zgodnie z art. 15 ust. 4-4e u.p.d.o.p. Wskazane przepisy kształtują w tym względzie dwie niezależne zasady, mianowicie:

Zgodnie z językową wykładnią ww. przepisu należy wskazać, ze ustawodawca jednoznacznie uzależnia moment potrącalności wydatku będącego kosztem uzyskania przychodów od momentu ujęcia kosztu w księgach rachunkowych.

Jednocześnie ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Z kolei przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Należy wiec podkreślić, że każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny pod katem jego związku z uzyskanymi przez podatnika przychodami oraz racjonalności działania podatnika dla osiągniecia tego przychodu. Oznacza to, że podatnik podatku dochodowego od osób prawnych może zaliczyć w ciężar kosztów wszelkie faktycznie poniesione wydatki, które mają, będą miały lub mogły mieć określony wpływ na wielkość osiągniętego przychodu z wyłączeniem enumeratywnie wymienionych w art. 16 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów.

Wobec tego, dokonując oceny poniesionego przez Wnioskodawcę wydatku z tytułu pierwszej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej należy zauważyć, że jak już wyżej wskazano, koszt ten spełnia przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Powyższe stwierdzenie wynika z faktu rozpoznania obiektywnej relacji, jaka zawiązuje się miedzy kosztem a przychodem, którego powstanie koszt ten zapewnia przez to w szczególności, że ponoszony jest w związku z prawidłowym i planowanym funkcjonowaniem przedsiębiorstwa.

Jednocześnie należy dodać, że koszt z tytułu pierwszej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego nie został wymieniony w negatywnym katalogu określonym w art. 16 u.p.d.o.p.

Należy też dostrzec, że wydatek w postaci pierwszej opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu w istocie wynika z tytułu posiadania tego gruntu przez Wnioskodawcę, tj. posiadania i dysponowania przez Wnioskodawcę majątkiem wykorzystywanym do prowadzenia działalności gospodarczej, która jest właściwym i rzeczywistym źródłem przychodu.

Samo posiadanie gruntu w tym przypadku nie dostarcza przychodu w ujęciu bezpośredniego związku przyczynowo - skutkowego w powiazaniu z kosztami jego utrzymania. Wydatek ten należy wiec klasyfikować jako element obowiązkowych kosztów stałych prowadzonej działalności gospodarczej. Wobec tego, omawiany wydatek nie jest bezpośrednio związany z przychodami Wnioskodawcy, co oznacza, że należy go zaliczyć do tzw. pośrednich kosztów uzyskania przychodów.

Mając na względzie wykładnie przytoczonych powyżej przepisów u.p.d.o.p., należy stwierdzić, że pierwszą opłatę (w kwocie 88 714,00 zł) z tytułu wieczystego użytkowania gruntu dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia tj. w momencie ujęcia kosztu w księgach rachunkowych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.