IBPB-1-3/4510-608/16-1/SK - Ustalenie, czy nadwyżki inwentaryzacyjne towarów stanowią przychód podatkowy spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 13 czerwca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 20 czerwca 2016 r.), uzupełnionym 22 czerwca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy nadwyżki inwentaryzacyjne towarów stanowią przychód podatkowy Spółki (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy nadwyżki inwentaryzacyjne towarów stanowią przychód podatkowy Spółki.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy (Spółki) jest w szczególności produkcja i sprzedaż produktów produkowanych w ramach prowadzonej działalności oraz ewentualnie sprzedaż materiałów i surowców nabywanych od podmiotów trzecich. Produkty te (i materiały) dystrybuowane są co do zasady na terytorium kraju.

W związku ze wskazaną powyżej działalnością, a w tym w szczególności w kontekście prowadzonej działalności dystrybucyjnej, Spółka ponosi wydatki bezpośrednio związane z zakupem towarów będących przedmiotem dalszej odprzedaży. Towary zakupywane do dalszej dystrybucji, przyjmowane są na magazyn, gdzie są przechowywane i z którego są wydawane w razie sprzedaży czy innego wykorzystania.

Spółka posiada określone procedury magazynowe, które wymagają od magazynierów i innych osób odpowiedzialnych takiego postępowania, które pozwoli na dokładne i precyzyjne zaewidencjonowanie towarów przyjmowanych na magazyn, jak i wydawanych z magazynu. Towary jednak wykazują często tak bliskie podobieństwo, że jedynie bardzo szczegółowy opis każdego towaru pozwoli na jego odróżnienie od innych. Należy także mieć na uwadze, że daleko idące podobieństwo wykazują także opakowania zbiorcze dla poszczególnych rodzajów asortymentu (kartony), których kształt, wygląd, kubatura, kolor pozostają nierzadko identyczne zaś różnicuje je wyłącznie opis szczegółowy na etykiecie, prezentowany niekiedy w obcym języku. Dodać w tym miejscu należy, że Spółka obraca dziennie ogromną ilością towarów, co przekłada się oczywiście na znaczne ilości rotowanych towarów. Towary przyjmowane w magazynie mają ogromną ilość indeksów, których dokładna identyfikacja może być utrudniona, np. oznaczenie kartonu to "ryby", przy czym towar na etykiecie, jak już wspomniano może być opisany w języku angielskim lub chińskim, lub w jakimkolwiek innym języku, w następstwie czego może dochodzić do błędnego klasyfikowania towarów w magazynie.

Dla potwierdzenia opisanej powyżej skali działalności Wnioskodawcy warto wskazać, że generalnie liczba indeksów występujących w Grupie Kapitałowej Spółki przekracza liczbę 11 tys. indeksów, zaś na poziomie poszczególnych spółek Grupy Kapitałowej, w tym w szczególności na poziomie Wnioskodawcy, liczba indeksów rotujących na magazynach pozostaje co do zasady na poziomie 7-8 tys. indeksów.

Jednocześnie, dzienna wartość obrotów waha się w przedziale od kilkudziesięciu do przeszło dwustu tysięcy złotych.

Czasami produkty są rozróżniane tylko poprzez ich wielkość, glazurowatość, masę, skład surowcowy, głębokość mrożenia, gramaturę, czy zawartość głównego produktu w towarze. Tytułem przykładu, zasadniczo taki sam produkt rybny może się różnić od innego zawartością ryby w produkcie jako takim, względnie mogą być kuwety lodów czekoladowych dekorowane i niedekorowane. Warzywa, jakimi obraca Spółka, znajdują się w podobnych kartonach i mają podobne etykiety, różnią się gramaturą (opakowania 450 g i opakowania 750 g). Spółka obraca też ogromną ilością produktu pizza, gdzie składy mogą się bardzo nieznacznie różnić, chociażby w takim zakresie, że jedna partia posiada w składzie szynkę, a inna niemal identyczna co do wyglądu, wagi i opakowań, posiada w składzie boczek.

Spółka przeprowadza w swoich magazynach towarów inwentaryzacje, obowiązkowe roczne, ale czasami także doraźne, sezonowe. Procedury przeprowadzania inwentaryzacji i rozliczania ich wyników są w Spółce szczegółowo opracowane i przestrzegane, w tym w szczególności z uwzględnieniem stosownych przepisów ustawy o rachunkowości.

Spółka przestrzega wszystkich niezbędnych, wprowadzonych przez siebie procedur, mających na celu precyzyjne określenie stanów magazynowych towarów, w szczególności wdrożony został w Spółce stosowny regulamin wewnętrzny w tym zakresie, precyzujący wspomniane procedury. Niemniej jednak, jak już wskazano, z uwagi na znaczną liczbę asortymentu oraz występowaniu towarów handlowych o bardzo podobnym wyglądzie, opakowaniu, parametrach, występują różnice inwentaryzacyjne w postaci niedoborów i nadwyżek wynikające z niezawinionych działań spowodowanych pomyłkami przy wprowadzaniu towarów do kartotek magazynowych lub pomyłkami przy wydawaniu towarów.

Inwentaryzacja zawsze jest prawidłowo udokumentowana, a Spółka dokłada wszelkich starań w celu wyeliminowania ewentualnych problemów z niedoborami i nadwyżkami magazynowymi. Powstające rozbieżności wynikają głównie z pomyłek, które nie zostały stwierdzone w momencie przyjęcia towarów do magazynu lub wydania towarów. Spółka podejmowała i podejmuje cały czas działania mające na celu minimalizowanie różnic inwentaryzacyjnych, a powstające niezgodności mają charakter losowy i wynikają z bardzo dużej ilości różnego rodzaju asortymentu towarowego. Przy czym, w następstwie przeprowadzanych inwentaryzacji, zawsze wykazywane są zarówno nadwyżki w towarach, jak i niedobory w innych towarach. Jak wskazano, często mogą to być różnice pozorne, wynikające z oczywistych błędów/pomyłek, gdzie wydane zostały towary, których rozchód nie został zaewidencjonowany, bo został zaewidencjonowany rozchód innego towaru, natomiast ewidencyjnie wystąpi nadwyżka towarów, które zostały faktycznie wydane, ale jako rozchodowane zostały zaewidencjonowane inne towary. Albo też analogiczne pomyłki wystąpiły przy ewidencjonowaniu przyjmowania towarów, gdzie np. zamiast 1000 pizz z szynką zaewidencjonowano 1000 z boczkiem, a faktycznie w inwentaryzacji zostanie stwierdzonych brak pizz z boczkiem, przy nadwyżce 1000 pizz z szynką.

Spółka może stwierdzić, że biorąc pod uwagę skalę jej działalności, stwierdzane różnice inwentaryzacyjne wynoszą maksymalnie około 1,3% -1,4% przychodów Spółki. Dodatkowo, w ramach opisu stanu faktycznego, Spółka informuje, że dla potrzeb prawa bilansowego, dokonuje kompensat stwierdzonych nadwyżek z niedoborami, zgodnie z zasadami przewidzianymi przez ustawę o rachunkowości oraz uznaje niedobory stwierdzone w opisanych okolicznościach za niezawinione i zalicza je bilansowo do kosztów operacyjnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy stwierdzone w opisanych okolicznościach nadwyżki towarowe, powinny być rozpoznawane jako przychody podatkowe Spółki? Pytanie to Spółka stawia niezależnie od tego, czy zostanie uznane, że ma ona prawo dokonać w pierwszym kroku kompensaty z niedoborami czy też nie - ma ono bowiem charakter generalny (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Za pomocą inwentaryzacji ustalany jest stan rzeczowych składników majątkowych, jak też różnic pomiędzy stanem rzeczywistym stwierdzonym podczas inwentaryzacji, a stanem wynikającym z ewidencji księgowej.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 i 2 ustawy o rachunkowości, przeprowadzenie i wyniki inwentaryzacji należy odpowiednio udokumentować i powiązać z zapisami ksiąg rachunkowych, a ujawnione w toku inwentaryzacji różnice między stanem rzeczywistym, a stanem wykazanym w księgach rachunkowych należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na który przypadał termin inwentaryzacji.

W trakcie przeprowadzania inwentaryzacji pojawiające się różnice inwentaryzacyjne mogą przyjąć formę niedoborów lub nadwyżek. Niedobór występuje wówczas, gdy stan rzeczywisty ustalony w drodze inwentaryzacji jest niższy od stanu wynikającego z ksiąg rachunkowych, natomiast nadwyżka występuje, gdy stan rzeczywisty ustalony w drodze inwentaryzacji jest wyższy od stanu wynikającego z ksiąg rachunkowych.

Można się spotkać z następującymi rodzajami niedoborów:

* niedobory zawinione powstają w wyniku świadomych działań, bądź też zaniedbań ze strony osób odpowiedzialnych za powierzone im składniki aktywów i mogą stać się roszczeniem wobec osoby odpowiedzialnej,

* niedobory niezawinione powstają z przyczyn niezależnych takich jak: zdarzenia losowe (kradzież, pożar itp.) lub też ubytki w granicach tzw. normy, czyli niedobory (ubytki) naturalne związane ze specyfiką danego towaru lub specyfiką działalności oraz niedobry (ubytki) pozorne oddane np. w najem lub użyczone.

W przypadku nadwyżek to mogą być one rzeczywiste, bądź pozorne (spowodowane błędami w bieżącej ewidencji przychodów i rozchodów składników majątkowych albo w trakcie samej inwentaryzacji, np. błędy w dokumentacji, błędy w pomiarze). Także niedobory mogą być pozorne.

Ujawnione podczas inwentaryzacji niedobory i nadwyżki składników majątku mogą zostać ze sobą skompensowane. Przy czym, kompensacie z nadwyżkami mogą podlegać wyłącznie niedobory uznane za niezawinione.

Dodatkowo, aby dokonać kompensaty niedoborów i nadwyżek, muszą być spełnione jednocześnie następujące warunki:

Kompensaty dokonuje się według zasady "mniejsza ilość, niższa cena". Oznacza to, że do rozliczenia przyjmuje się mniejszą ilość niedoboru lub nadwyżki oraz niższą cenę kompensowanych ze sobą składników majątkowych.

Po kompensacie niedoborów z nadwyżkami mogą pozostać następujące różnice, które wymagają dalszego rozliczenia:

* ilościowe - jeśli ceny kompensowanych składników są równe, a ilości są różne,

* wartościowe - jeśli ceny kompensowanych składników są różne, a ilości są równe,

* ilościowe i wartościowe - jeśli zarówno ceny, jak i ilości kompensowanych składników są różne.

Ujawnione w toku inwentaryzacji różnice pomiędzy stanem rzeczywistym, a stanem wykazanym w księgach rachunkowych należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na który przypadał termin inwentaryzacji. Kierownik jednostki podejmuje decyzję o tym, w jaki sposób nastąpi rozliczenie powstałych różnic inwentaryzacyjnych oraz o odpowiednim ich ujęciu w zależności od przyczyny oraz charakteru każdej różnicy. Podjęte decyzje opiera na przedstawionych przez komisję inwentaryzacyjną wynikach inwentaryzacji i opisanych przyczynach powstania różnic.

Z przeprowadzonej weryfikacji sporządza się protokół zawierający w szczególności:

* ilość i wartość niedoborów i nadwyżek z podziałem według ich rodzaju,

* opis przyczyn powstania różnic poparty dowodami oraz wyjaśnieniami osób materialnie odpowiedzialnych za te składniki majątku,

* propozycje rozliczenia różnic inwentaryzacyjnych wraz z uzasadnieniem swojego stanowiska.

Co do zasady:

* niedobór niezawiniony jest ujmowany do "pozostałych kosztów operacyjnych",

* niedobór zawiniony jest ujmowany jako "pozostałe rozrachunki z pracownikami",

* niedobór wynikający z ubytków w granicach norm zakładowych i ubytków naturalnych jest ujmowany jako "koszty według rodzajów" lub "koszt sprzedanych produktów", lub "wartość sprzedanych towarów w cenach zakupu (nabycia)",

* nadwyżki rzeczywiste są ujmowane jako "pozostałe przychody operacyjne",

* nadwyżki pozorne ujmowane są jako "pozostałe przychody operacyjne" lub zmniejszenie odpowiednich kosztów.

Mając na uwadze przedstawione wyżej rozważania natury ogólnej, oparte o przepisy i praktykę księgową, Wnioskodawca stwierdza co następuje.

Niezależnie od powyższej konkluzji, zdaniem Spółki, jakkolwiek stwierdzone rzeczywiste nadwyżki inwentaryzacyjne mogą być skutkiem błędu ludzkiego i nie zawsze musi to oznaczać, że weszła ona w posiadanie dodatkowych towarów, poza tymi, które zostały przez nią zakupione i zaewidencjonowane na magazynie, to jednak ustawa o CIT, w swoim brzmieniu, popartym orzecznictwem sądów, wymusza uznawanie stwierdzonych nadwyżek magazynowych za przychody podatkowe. Oczywiście takie nadwyżki powinny zostać uznane za przychody podatkowe zarówno w przypadku, gdy takie nadwyżki pozostaną po dokonaniu kompensaty, jeżeli zostanie stwierdzone, że Spółka ma prawo uwzględniać je w rozliczeniu podatkowym, jak również w przypadku, gdy zdaniem organu interpretacyjnego Spółka powinna bezwzględnie ujmować w wyniku podatkowym każdą stwierdzoną w następstwie inwentaryzacji nadwyżkę magazynową (szyk rozwarty). Ujawnienie nadwyżek magazynowych jest poniekąd stwierdzeniem, że jednostka posiada większą ilość towarów niż wynika to z prowadzonej przez nią ewidencji magazynowej. Ustawa o CIT nie definiuje wprost przychodów podatkowych. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, do tej kategorii należą wszelkie przysporzenia podatnika, mające charakter definitywny, powiększające jego aktywa którymi może on rozporządzać jak własnymi, o ile nie zostały ujęte w art. 12 ust. 4 tej ustawy. Przykładowe wyliczenie wartości majątkowych "w szczególności" zaliczanych do przychodów podatkowych zawiera art. 12 ust. 1 powołanej ustawy. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2, za przychód uznaje się w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Z literalnej analizy art. 12 ustawy o CIT, można zatem wywnioskować, co potwierdzają organy podatkowe i sądy administracyjne, że w sytuacji gdy po przeprowadzonej inwentaryzacji mamy do czynienia z nadwyżką towaru, to traktujemy ten towar jako otrzymany nieodpłatnie. Wartość zaś takiego przysporzenia powinna stanowić przychód podatkowy.

Można wyrazić dość uzasadnioną wątpliwość, czy błędy w ewidencji magazynowej (np. przesunięcia pomiędzy towarami podobnymi) zidentyfikowane jako nadwyżki inwentaryzacyjne, stanowią przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, które definitywnie powiększa aktywa osoby prawnej.

Takie zidentyfikowane przez podatnika różnice w żaden sposób nie przyczyniają się przecież do zwiększenia jego majątku/aktywów, bo oczywistym jest, że tenże towar już na stanie podatnika był jako zakupiony, a tylko pomyłkowo zostało zaewidencjonowane jego wydanie (gdy równocześnie stwierdzamy niezaewidencjonowanie wydania towaru bardzo podobnego, którego na stanie nie ma). Inaczej mówiąc, jeśli w wyniku przeprowadzonej inwentaryzacji okazało się, że podatnik posiada 1000 pizz z szynką i 1000 pizz z boczkiem (a nie 999 z szynką i 1001 z boczkiem, jak wskazuje ewidencja magazynowa) i takie ilości wynikają z innych dokumentów (faktur zakupowych), to trudno mówić, iż wystąpiło trwałe przysporzenie w jego majątku w postaci jednej pizzy z szynką. Notabene, z drugiej strony nie można twierdzić, że podatnik utracił jedną pizzę z boczkiem (niedobór magazynowy). Stanowisko prezentowane jednak w praktyce jest kategoryczne i nie można zaprzeczyć, że także bilansowo stwierdzone nadwyżki magazynowe są rozpoznawane jako pozostałe przychody operacyjne. W konsekwencji, Spółka godzi się i wyraża stanowisko, że powinna rozpoznawać nadwyżki magazynowe, w szczególności pozostałe po dokonaniu kompensaty, jako przychody podatkowe. Nie sposób jednak nie zaakcentować w tym miejscu, że w przedstawionym powyżej przykładzie rozpoznawanie stwierdzonych nadwyżek magazynowych, będących następstwem ewidentnych pomyłek, jako przychodów podatkowych, będzie miało swoje uzasadnienie ekonomiczne i faktyczne tylko wtedy, gdy stwierdzone z tych samych powodów niedobory magazynowe będą uznawane za niezawinione koszty podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odrębnymi przepisami normującymi zasady prowadzenia ewidencji rachunkowej są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.). Na mocy art. 26 tej ustawy, jednostki są obowiązane do przeprowadzania inwentaryzacji określonych składników majątku, m.in. inwentaryzacji rzeczowych składników aktywów obrotowych drogą spisu ich ilości z natury, wyceny tych ilości, porównania wartości z danymi ksiąg rachunkowych oraz wyjaśnienia i rozliczenia ewentualnych różnic. Przeprowadzenie i wyniki inwentaryzacji należy odpowiednio udokumentować i powiązać z zapisami ksiąg rachunkowych, a ujawnione w jej toku różnice między stanem rzeczywistym a stanem wykazanym w księgach rachunkowych należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na który przypadał termin inwentaryzacji (art. 27 ust. 1 i 2 ustawy o rachunkowości).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w toku działalności dystrybucyjnej ponosi wydatki związane z zakupem towarów, będących przedmiotem dalszej odsprzedaży. Spółka posiada określone procedury magazynowe, które wymagają od magazynierów i innych osób odpowiedzialnych takiego postępowania, które pozwoli na dokładne i precyzyjne zaewidencjonowanie towarów przyjmowanych na magazyn, jak i wydawanych z magazynu. Z uwagi na ogromny obrót towarów w Spółce, towary są indeksowane w ilościach tysięcznych. Spółka przeprowadza w swoich magazynach inwentaryzacje towarów, obowiązkowe roczne, ja również sezonowe. Procedury przeprowadzania inwentaryzacji i rozliczania ich wyników są w Spółce szczegółowo opracowane i przestrzegane, w tym w szczególności z uwzględnieniem stosownych przepisów ustawy o rachunkowości. Niemniej jednak, z uwagi na znaczną liczbę asortymentu oraz występowaniu towarów handlowych o bardzo podobnym wyglądzie, opakowaniu, parametrach, występują różnice inwentaryzacyjne w postaci niedoborów i nadwyżek wynikające z niezawinionych działań spowodowanych pomyłkami przy wprowadzaniu towarów do kartotek magazynowych lub pomyłkami przy wydawaniu towarów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje przychodów podatkowych. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, do tej kategorii należą wszelkie przysporzenia podatnika, mające charakter definitywny, powiększające jego aktywa, którymi może on rozporządzać jak własnymi, o ile nie zostały ujęte w art. 12 ust. 4 u.p.d.o.p. Przykładowe wyliczenie wartości majątkowych "w szczególności" zaliczanych do przychodów podatkowych zawiera art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., za przychód, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, uznaje się w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ujawnienie nadwyżek magazynowych jest w istocie stwierdzeniem, że Wnioskodawca posiada większą ilość towarów niż wynika to z prowadzonej przez niego ewidencji magazynowej. W konsekwencji, należy uznać, że towary stanowiące ową nadwyżkę zostały przez niego otrzymane nieodpłatnie. Na mocy powołanego art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., wartość tego przysporzenia stanowi przychód podatkowy Spółki.

Wobec powyższego, powstałe nadwyżki inwentaryzacyjne towarów stanowią przychód podatkowy Spółki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 3 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.