IBPB-1-3/4510-60/15/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 maja 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 12 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie możliwości korekty wartości początkowej środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych, dokonanych odpisów amortyzacyjnych oraz złożonych zeznań CIT (pytanie oznaczone we wnioski nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 12 maja 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie możliwości korekty wartości początkowej środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych, dokonanych odpisów amortyzacyjnych oraz złożonych zeznań CIT.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka, podatnik podatku dochodowego od osób prawnych, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą dokonuje zakupu i wytworzenia różnego rodzaju środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych, m.in.:

* buduje stacje paliw, zawierając w tym celu umowy z wykonawcami na poszczególne etapy budowy. Umowy określają m.in. szczegółowy zakres prac oraz cenę netto/brutto jaką Spółka zobowiązuje się zapłacić za wykonane prace,

* dokonuje zakupów środków trwałych, tj. urządzeń/wyposażenia stacji lub też biura siedziby Spółki oraz wartości niematerialnych i prawnych, które spełniają definicję środka trwałego/wartości niematerialnej i prawnej zawartą w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Wartość zakupu towarów lub usług jest znana Spółce w momencie składania zamówienia na środek trwały/wartość niematerialną i prawną. W wielu przypadkach w związku z zakupem Spółka również podpisuje umowy z dostawcami. Umowy zawierają m.in. szczegóły dostawy środka trwałego/wartości niematerialnej i prawnej oraz jego cenę netto/brutto.

W sytuacji kiedy transakcja nie jest poprzedzona zawarciem umowy, przed złożeniem zamówienia cena nabycia jest ustalona i umieszczona w dokumencie zamówienia. W praktyce zdarza się, że zakupiony środek trwały/wartość niematerialna i prawna jest kompletny/a i zdatny/a do użytku, jednakże Spółka nie otrzymała jeszcze faktury VAT od dostawcy. Obecnie Spółka ustala wartość początkową środków trwałych/wartości niematerialnej i prawnej w oparciu o otrzymane od dostawców faktury VAT. Do czasu ich otrzymania, nie wprowadza do ewidencji pozycji majątku pomimo, że są one wykorzystywane w działalności Spółki. Dokonuje tego w terminie późniejszym, po otrzymaniu faktur VAT od dostawców i rozliczeniu konta "Środki trwałe w budowie", dokonując tym samym podatkowo ujawnienia środka trwałego. Spółka planuje wdrożenie nowego systemu księgowego, który wymusza wprowadzenie do ewidencji środków trwałych pozycji majątku tuż po jego przekazaniu do użytkowania.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w momencie otrzymania faktur VAT od dostawców towarów i usług i ujęciu ich w systemie księgowym Spółki, w sytuacji gdyby okazało się, że wartość początkowa ustalona w oparciu o umowy i zamówienia różni się od wartości wynikającej z otrzymanych faktur VAT, Spółka powinna dokonać korekty wartości początkowej oraz dotychczas dokonanych odpisów amortyzacyjnych, a następnie skorygować deklaracje CIT (jeśli będzie to miał miejsce na przełomie lat podatkowych)... (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "p.d.o.p."), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 p.d.o.p., podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł (...).

Podstawą ustalenia wysokości odpisów amortyzacyjnych jest prawidłowe określenie wartości początkowej środka trwałego. Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl przepisu art. 25 ust. 1 p.d.o.p., podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22 i art. 24a, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące. Natomiast na podstawie art. 27 ust. 1 p.d.o.p., podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Stosownie natomiast do § 2 Ordynacji Podatkowej, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (...).

Zatem w sytuacji nieprawidłowego ustalenia podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych lub zawyżenia stawki amortyzacyjnej zachodzi konieczność dokonania korekty. Korekta wartości początkowej skutkuje zmianą wysokości dokonanych odpisów amortyzacyjnych, co ma wpływ na wysokość należnego podatku. W wyniku takiej korekty może powstać zaległość podatkowa, bądź nadpłata. Podatnik ma obowiązek prawidłowo ustalić dochód i wysokość podatku dochodowego. W przypadku ustalenia błędnej wartości podstawy (wartości początkowej) do obliczenia odpisów amortyzacyjnych, niż wynika to z przepisów p.d.o.p., następuje zaniżenie, bądź zawyżenie odpisów i tym samym wykazanie błędnej wysokości kosztów uzyskania przychodów. Powyższe stanowisko, potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 10 grudnia 2009 r. nr IPPB1/415-723/09-2/ES stwierdzając, że w przypadku pomyłkowego zaniżenia wartości początkowej środka trwałego (np. o koszty finansowe) - podatnik powinien dokonać korekty podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych od dnia przyjęcia środka trwałego do używania i korekty dokonanych już odpisów amortyzacyjnych za ten okres oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 29 listopada 2011 r. nr IBPBI/2/423-1072/11/CzP stwierdzając, że Wszelkie zmiany kwoty należnej zbywcy (obniżające lub podwyższające ją) rzutują na wartość początkową środka trwałego i to niezależnie od tego, czy następują przed ujęciem środka trwałego w ewidencji, czy też po.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w sytuacji gdyby okazało się, że wartość początkowa środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych ustalona w oparciu o umowy i zamówienia różni się od wartości wynikającej z otrzymanych faktur VAT, Spółka jest uprawniona do korekty wartości początkowej oraz dotychczas dokonanych odpisów amortyzacyjnych, a następnie do odpowiedniego skorygowania deklaracji CIT (in plus albo in minus).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.