IBPB-1-3/4510-57/16/TS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 13 stycznia 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 18 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy opłaty licencyjne płacone na rzecz Spółki przez Wnioskodawcę z tytułu licencji znaków towarowych będą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy, które - jako koszty niezwiązane bezpośrednio z przychodami - będą potrącane w dacie ich poniesienia - jest prawidłowe.

W dniu 18 stycznia 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy opłaty licencyjne płacone na rzecz Spółki przez Wnioskodawcę z tytułu licencji znaków towarowych będą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy, które - jako koszty niezwiązane bezpośrednio z przychodami - będą potrącane w dacie ich poniesienia.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przyszłości spółka z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółka akcyjna, będąca podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: "Spółka"), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej udzieli Wnioskodawcy licencji na korzystanie za wynagrodzeniem z jednego lub większej liczby znaków towarowych, stanowiących u Spółki podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne. Wnioskodawca będzie wykorzystywać znak towarowy (znaki towarowe), na które Spółka udzieli mu licencji, w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w celu osiągnięcia (zwiększenia) przychodów z tej działalności.

Opłaty licencyjne za korzystanie przez Wnioskodawcę ze znaku towarowego (znaków towarowych) skalkulowane będą na warunkach rynkowych, a ich wysokość uzależniona będzie w całości od wysokości przychodów z licencji uzyskanych przez Wnioskodawcę. Opłaty te będą płatne w regularnych okresach rozliczeniowych, nie dłuższych niż rok.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłaty licencyjne płacone na rzecz Spółki przez Wnioskodawcę z tytułu licencji znaków towarowych będą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy, które - jako koszty niezwiązane bezpośrednio z przychodami - będą potrącane w dacie ich poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty licencyjne płacone na rzecz Spółki przez Wnioskodawcę z tytułu licencji znaków towarowych będą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy, które - jako koszty niezwiązane bezpośrednio z przychodami - będą potrącane w dacie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z utrwalonym w interpretacjach organów podatkowych oraz orzecznictwie sądów administracyjnych poglądem, zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest od spełnienia następujących warunków:

* poniesienia wydatku przez podatnika,

* istnienia związku wydatku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesienia wydatku w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Ponadto, wydatek nie może być kwalifikowany do kategorii wydatków wyraźnie wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów mocą art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b Ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 5 Ustawy CIT, licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania i wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu stanowią wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji.

W świetle przytoczonych uregulowań, nabyta przez Wnioskodawcę od Spółki licencja na korzystanie ze znaku towarowego (znaków towarowych), wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, stanowić będzie - co do zasady - wartość niematerialną i prawną Wnioskodawcy.

Jak stanowi art. 16g ust. 14 Ustawy CIT, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Opłaty licencyjne należne Spółce z tytułu udzielenia licencji uzależnione będą w całości od wysokości przychodów z licencji uzyskanych przez Wnioskodawcę. W konsekwencji, ze względu na uregulowanie art. 16g ust. 14 Ustawy CIT, opłaty licencyjne nie będą powiększały wartości początkowej licencji u Wnioskodawcy.

Jednocześnie, Wnioskodawca wykorzystywać będzie znak towarowy (znaki towarowe), na które Spółka udzieli mu licencji, w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (tekst jedn.: w celu osiągnięcia/zwiększenia przychodów z tej działalności). W ocenie Wnioskodawcy, spełnione będą zatem przesłanki dla uznania opłat licencyjnych na rzecz Spółki za koszty uzyskania przychodów stosownie do art. 15 ust. 1 Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Art. 15 ust. 4e Ustawy CIT precyzuje, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie Wnioskodawcy, koszty uzyskania przychodów w postaci opłat licencyjnych na rzecz Spółki nie będą bezpośrednio związane z określonymi przychodami. Jako koszty tzw. "pośrednie", opłaty licencyjne będą zatem potrącane przez Wnioskodawcę w dacie poniesienia w rozumieniu Ustawy CIT.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał m.in. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 czerwca 2015 r. (sygn. IBPBI/2/4510-326/15/BD), zgodnie z którą "opłaty licencyjne ponoszone na rzecz Licencjodawcy za korzystanie ze Znaków, z racji tego, że nie zwiększają wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych Spółki, stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami; w konsekwencji powinny one zostać zaliczone do kosztów podatkowych Wnioskodawcy w dacie ich poniesienia, stosownie do regulacji zawartych w art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e Ustawy CIT, tj. w dniu ich ujęcia w księgach rachunkowych, jako koszt bilansowy".

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, opłaty licencyjne płacone na rzecz Spółki przez Wnioskodawcę z tytułu licencji znaków towarowych będą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy, które - jako koszty niezwiązane bezpośrednio z przychodami - będą potrącane w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wyżej wymieniony przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Za koszty uzyskania przychodów można uznać takie wydatki, które spełniają łącznie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., tj.:

* zostały poniesione przez podatnika,

* ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.,

* zostały prawidłowo udokumentowane.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w przyszłości Spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej udzieli Wnioskodawcy licencji na korzystanie za wynagrodzeniem z jednego lub większej liczby znaków towarowych, stanowiących u Spółki podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne. Wnioskodawca będzie wykorzystywać znak towarowy (znaki towarowe), na które Spółka udzieli mu licencji, w prowadzonej działalności gospodarczej, w celu osiągnięcia (zwiększenia) przychodów z tej działalności. Opłaty licencyjne za korzystanie przez Wnioskodawcę ze znaku towarowego (znaków towarowych) skalkulowane będą na warunkach rynkowych, a ich wysokość uzależniona będzie w całości od wysokości przychodów z licencji uzyskanych przez Wnioskodawcę. Opłaty te będą płatne w regularnych okresach rozliczeniowych, nie dłuższych niż rok.

Licencja, co do zasady, stanowi podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną. Zgodnie bowiem z art. 16b ust. 1 pkt 5 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zasady ustalania wartości początkowej licencji określa art. 16g ust. 14 u.p.d.o.p. Zgodnie z tym przepisem, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Wnioskodawca w treści wniosku wskazał, że opłaty licencyjne będą uzależnione w całości od wysokości przychodów z licencji. Będą one skalkulowane na warunkach rynkowych i płatne w regularnych okresach rozliczeniowych, nie dłuższych niż rok.

Mając zatem na uwadze okoliczność, że należne opłaty licencyjne będą ustalone w oparciu o wielkość przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z tytułu korzystania z tej licencji oraz treść art. 16g ust. 14 u.p.d.o.p., stwierdzić należy, że opłaty te nie będą wpływały na wartość początkową licencji, gdyż wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej jest uzależnione od wysokości przychodów uzyskanych z licencji przez Wnioskodawcę. Tym samym, nie będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, na podstawie art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., zgodnie z którym, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Będą one natomiast podlegały zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

W celu ustalenia momentu potrącalności poniesionych wydatków związanych z opłatami licencyjnymi, należy w pierwszej kolejności prawidłowo określić ich charakter.

W oparciu o kryterium stopnia powiązania danego wydatku z osiąganym przychodem, ustawodawca wyróżnia dwie kategorie kosztów podatkowych:

* koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami - ich poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów, możliwe jest zatem ustalenie, kiedy i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód,

* koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Jak wynika z art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody.

Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów, nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim, a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały poniesione w sposób racjonalny w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

W związku z powyższym, należy uznać, że opłaty licencyjne stanowią koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami, gdyż nie ma możliwości powiązania ich z powstaniem konkretnych przychodów pomimo, że wysokość tych kosztów uzależniona jest od ściśle określonych przychodów. Opłaty licencyjne są przykładem kosztu poniesionego w celu osiągnięcia długofalowych korzyści, a nie konkretnego przychodu, dlatego też opłaty licencyjne należy zakwalifikować do kosztów pośrednich.

Moment potrącenia kosztów pośrednich wynika z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., który stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4 h uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p.).

Z powyższego wynika zatem, że pod pojęciem "dzień poniesienia kosztu" należy rozumieć dzień, na który Spółka uwzględniła koszt w prowadzonych przez siebie księgach rachunkowych, za wyjątkiem kosztów ujętych jako rezerwy bądź bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów.

Mając powyższe na uwadze oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że opłaty licencyjne ponoszone na rzecz Spółki z tytułu licencji znaków towarowych, z racji tego, że nie zwiększają wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy, stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami; w konsekwencji powinny one zostać zaliczone do kosztów podatkowych Wnioskodawcy w dacie ich poniesienia, stosownie do regulacji zawartych w art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p., tj. w dniu ich ujęcia w księgach rachunkowych, jako koszt bilansowy.

Stanowisko Spółki uznaje się zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.