IBPB-1-3/4510-556/15/WLK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 22 października 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 27 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka ma prawo do wykazania w podstawie opodatkowania wartości sprzedaży wynikającej z rejestru sprzedaży skorygowanego o należne podatki od wartości dodanej, czy też ma obowiązek wykazać przychód zgodnie z polską fakturą vat (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 października 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka ma prawo do wykazania w podstawie opodatkowania wartości sprzedaży wynikającej z rejestru sprzedaży skorygowanego o należne podatki od wartości dodanej, czy też ma obowiązek wykazać przychód zgodnie z polską fakturą vat.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Firma wykonuje usługi przewozu osób na terenie krajów Unii Europejskiej i poza nią. Zleceniodawcami są zarówno osoby fizyczne, firmy polskie jak i firmy zagraniczne. Miejscem świadczenia usług transportu pasażerów jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych kilometrów. Firma jest zarejestrowana na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytoriach krajów członkowskich. Firma jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych na terenie Polski. Firma wystawia faktury za przewóz osób zgodnie z art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. odcinek Polski wykazuje na fakturze ze stawką obniżoną 8%, natomiast odcinek poza terytorium kraju wykazuje jako niepodlegający opodatkowaniu zgodnie z art. 28f. Na odcinek usług świadczonych poza terytorium kraju mogą się składać kilometry pokonane na terenie kilku państw członkowskich, w tym państw w których firma jest zarejestrowana jako podatnik i zobowiązana do odprowadzenia podatku od wartości dodanej. W części krajów członkowskich firma jest zobowiązana do rozliczania i opodatkowania wykonanych usług zgodnie ze wzorami stosowanymi przez urzędy skarbowe dla przewoźników okazjonalnych, tj. obrót x k.m. na terenie danego kraju/k.m. całkowite.

Przykład:

Firma świadczyła usługę międzynarodowego okazjonalnego przewozu osób na odcinku Polska (200 km) - Niemcy (600 km) - Austria (400 km) - Włochy (300 km), za co wystawiła fakturę na kwotę brutto 15.000,00 zł (1500 km), w której wyszczególniła 2 pozycje:

Rozliczenie podatkowe wykazanej na fakturze poz. 2, tj. przewozu osób poza granicami kraju, może się odbywać (w zależności od przepisów poszczególnych krajów) w terminach miesięcznych, kwartalnych, bądź raz do roku. W ewidencji księgowej już w chwili ujęcia faktury w księgach rachunkowych wartość 13.000,00 zł dzielona jest na wartości netto i należny podatek, np.:

odcinek niemiecki 600 km - brutto 6.000,00 zł - netto 5.042,02 zł - 19% podatek 957,98 zł odcinek austriacki 400 km - brutto 4.000,00 zł - netto 3.636,36 zł - 10% podatek 636,36 zł odcinek włoski 300 km - brutto 3.000,00 zł zwolnione z opodatkowania.

Pomimo, że na fakturze w poz. 2 figuruje kwota 13.000,00 zł, nie jest to realna wartość netto sprzedaży. Faktyczny przychód wynosi 11.678,38 zł, natomiast różnica 1.594,34 zł stanowi kwoty podatku od wartości dodanej z których firma jest zobowiązana rozliczyć się w poszczególnych krajach członkowskich.

Dokonując zakupów na terytorium Unii Europejskiej firma stara się uzyskiwać faktury. W sytuacjach gdy jest to niemożliwe, dowodami poniesionych kosztów są paragony. Dotyczy to głównie opłat za autostrady i parkingi. Na dokumentach zakupu wyszczególnione są kwoty brutto, netto oraz podatku. Spółka jest zobligowana regulować swoje zobowiązania w kwotach brutto.

W krajach, w których Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem, wszelkie prawidłowo wystawione dowody zakupu stanowią podstawę do uwzględnienia w składanych deklaracjach rozliczeniowych. Fakt uwzględnienia dowodu zakupu, jak również wysokości sprzedaży, znajduje swoje odzwierciedlenie bezpośrednio w deklaracjach podatkowych, jak również w dokumentach stanowiących załączniki do rozliczeń podatkowych. W deklaracjach tych, wartość sprzedaży, która figuruje na polskiej fakturze w wartości brutto, zostaje już prawidłowo podzielona zgodnie z obowiązującą w danym kraju stawką podatkową, a wykazana w ten sposób kwota podatku podlega wpłacie na rachunek właściwego urzędu. Analogicznie do przepisów krajowych podatnicy mają prawo do pomniejszenia zadeklarowanych kwot podatku od wartości dodanej o podatek wynikający z faktur zakupu. Tym samym w krajach, w których Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem, nie zachodzą żadne wątpliwości, czy też obawy, co do możliwości rozliczenia podatku od wartości dodanej wykazanego na fakturach zagranicznych.

W pozostałych przypadkach, raz do roku Spółka składa wnioski o zwrot podatku od wartości dodanej zapłaconych w państwach członkowskich, w których nie jest zarejestrowanym podatnikiem. Z uwagi na fakt, że każdy kraj wprowadził określone ograniczenia i limity, w tym kwoty minimalne, możliwe są sytuacje, w których pomimo poniesienia określonych kosztów, nie będzie możliwe złożenie wniosku o zwrot podatku bądź wniosek taki zostanie rozpatrzony negatywnie. Z uwagi na mnogość przepisów podatkowych na terenie Unii Europejskiej oraz bariery językowe nie można mieć 100% pewności co do odzyskania zapłaconego na terytorium innych państw podatku.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy firma ma prawo do wykazania w podstawie opodatkowania wartości sprzedaży wynikającej z rejestru sprzedaży skorygowanego o należne podatki od wartości dodanej, czy też ma obowiązek wykazać przychód zgodnie z polską fakturą vat... (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1).

Zdaniem Spółki, z uwagi na fakt, że nie uwzględnia w kosztach uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej wykazywanego na fakturach z krajów, w których jest zarejestrowana jako podatnik podatku od wartości dodanej, nie powinna również uwzględniać w przychodach podatkowych kwot przypadających na podatek należny od sprzedaży. Tym samym, w rozliczeniu podatkowym zarówno podatek ewidentnie wynikający z faktur zakupu jak i podatek wynikający z dodatkowych dokumentów rozliczeniowych załączonych do polskiej faktury sprzedaży, nie powinny być uwzględniane. Zdaniem Spółki, pod warunkiem rzetelnego udokumentowania wartości sprzedaży wynikających z faktury oraz innych dowód księgowych, jako podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych powinno się uwzględniać wartość wynikającą z faktury pomniejszoną o zagraniczny podatek od wartości dodanej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.) podatnicy, jeżeli mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedzibę lub zarząd, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 tej ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w toku podatkowym, jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 tej ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto, w art. 12 ust. 4 ustawy, wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Przychodami są więc w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 ww. ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy, mogą być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę pożytków - stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu - które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

Stosownie do tej regulacji natomiast, do przychodów nie zalicza się m.in. należnego podatku od towarów i usług (pkt 9) oraz zwróconej, na podstawie odrębnych przepisów, różnicy podatku od towarów i usług (pkt 10).

Ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - art. 4a pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast, przez podatek od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem polskiego podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Z powyższego wynika więc, że ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. W myśl tej ustawy pod pojęciem podatku od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego przepisami wyżej wymienionej ustawy. Sformułowanie "podatek od towarów i usług" jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich. Tym samym, nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim niż Polska z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

Istniejące uregulowania prawne - w świetle dyrektywy zakładającej pierwszeństwo literalnej wykładni przepisów podatkowych - przesądzają, że na gruncie przedmiotowej sprawy zasada neutralności podatku od towarów i usług dotyczy wyłącznie przypadków związanych z możliwością rozliczania podatku od towarów i usług w systemie krajowym.

W konsekwencji, cytowane dyspozycje art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (odnoszące się do podatku od towarów i usług) nie będą miały w przedmiotowej sprawie zastosowania, ponieważ pojęcia podatku od wartości dodanej oraz podatku od towarów i usług nie są tożsame. Dla celów podatku dochodowego od osób prawnych podatek od wartości dodanej nakładany zgodnie z przepisami obowiązującymi w powyższym zakresie na terytorium krajów, Unii Europejskiej i poza nią, nie może być więc utożsamiany z polskim podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym, Spółka jest zobowiązana uwzględniać, w przychodach podatkowych wartość faktur z tytułu wykonywanych usług w kwocie brutto (przychód należny), albowiem w przedstawionej sytuacji nie mają zastosowania odpowiednie regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnoszące się do podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego brak jest podstaw prawnych, aby uzyskane na terytorium krajów, Unii Europejskiej i poza nią, przychody pomniejszać o zapłacony tam podatek od wartości dodanej, bowiem jak wskazano podatek od wartości dodanej nie jest tożsamy z podatkiem od towarów i usług (nie jest tym podatkiem).

Tym samym, na podstawi art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka powinna rozpoznawać przychód należny bez pomniejszenia go o podatek od wartości dodanej.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazać przy tym należy, że stosownie do zadanego pytania (wyznaczającego zakres wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie ocena tej części przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz stanowiska Wnioskodawcy, która dotyczyła ustalenia, czy Spółka ma prawo do wykazania w podstawie opodatkowania wartości sprzedaży wynikającej z rejestru sprzedaży skorygowanego o należne podatki od wartości dodanej, czy też ma obowiązek wykazać przychód zgodnie z polską fakturą vat.

Nie była przedmiotem interpretacji ta część przedstawionego zdarzenia przyszłego, która odnosiła się do ustawy o podatku od towarów i usług.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.