IBPB-1-3/4510-49/15/JKT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 17 kwietnia 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 7 maja 2015 r.), uzupełnionym 13 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia wartości początkowej znaku towarowego dla celów amortyzacji podatkowej - jest prawidłowe.

W dniu 7 maja 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia wartości początkowej znaku towarowego dla celów amortyzacji podatkowej. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 25 czerwca 2015 r. Znak: IBPB-1-3/4510-49/15/JKT, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 13 lipca 2015 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie działalności developerskiej (dalej "Spółka"). Spółka kupi wspólnotowy znak towarowy, który zostanie zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji w ramach Wspólnotowego Rynku. Znak zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki według ceny nabycia.

Ze względu na to, że Spółka komandytowa nie jest podatnikiem, Spółka nie zalicza odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu. Natomiast ewidencję środków trwałych i wartości niematerialnych prowadzi Spółka. Spółka ustala wartość początkową znaków towarowych na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT.

Wnioskodawca natomiast będzie zaliczał do kosztów podatkowych odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych kupionych przez Spółkę - proporcjonalnie do jego udziału w zyskach i startach tej Spółki, stosownie do art. 5 ust. 2 Ustawy CIT. Odpisy amortyzacyjne zaliczane przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodu kalkulowane będą od wartości początkowej ustalonej przez Spółkę na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, tj. od ceny nabycia Znaku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 9 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 lipca 2015 r.)

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od Znaku nabytego przez Spółkę, kalkulowanych od wartości początkowej Znaku ustalonej na podstawie ceny nabycia Znaku - w części proporcjonalnej do jego udziału w zyskach i stratach Spółki, stosownie do art. 5 ust. 2 Ustawy CIT i art. 16g ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko przedstawione we wniosku oraz w uzupełnieniu wniosku z 9 lipca 2015 r. - data wpływu do tut. BKIP 13 lipca 2015 r.), przysługuje mu prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od Znaku nabytego przez Spółkę, kalkulowanych od wartości początkowej Znaku ustalonej na podstawie ceny nabycia Znaku - w części proporcjonalnej do jego udziału w zyskach i stratach Spółki, stosownie do art. 5 ust. 2 Ustawy CIT i art. 16g ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT.

Kupione przez Spółkę prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy stanowi wartość niematerialną i prawną w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 Ustawy CIT. W konsekwencji, Wnioskodawca stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, będzie uprawniony do rozpoznania ceny nabycia znaku towarowego jako wartości początkowej, gdyż Spółka nie jest podatnikiem podatku dochodowego, lecz takim podatnikiem jest Wnioskodawca.

Wartość ta będzie podstawą do zaliczenia przez wspólników odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów w wysokości odpowiadającej udziałowi w zyskach w Spółce w wartości odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy będący w posiadaniu Spółki.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 Ustawy CIT, wartości niematerialne i prawne obejmują m.in. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2009 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1410 z późn. zm., dalej: "ustawa PWP"). Zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, na warunkach określonych w ustawie udzielane są m.in. prawa ochronne na znaki towarowe. Konsekwencją uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy jest przyznanie prawa wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 ustawy PWP). Nadto, zgodnie z art. 162 ust. 1 ustawy PWP, prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu.

Według Wnioskodawcy, w odniesieniu do polskich regulacji prawnych traktujących o przyznaniu i posługiwaniu się m.in. prawem ochronnym na znaki towarowe, szczególną uwagę należy zwrócić na art. 4 ust. 1 ustawy PWP, w myśl którego, jeżeli umowa międzynarodowa lub przepisy prawa Unii Europejskiej obowiązujące bezpośrednio w krajach członkowskich określają szczególny tryb udzielania ochrony na wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe, oznaczenia geograficzne lub topografie układów scalonych, w sprawach nieuregulowanych w tej umowie lub w tych przepisach albo pozostawionych w kompetencji organów krajowych przepisy ustawy stosuje się odpowiednio. Tym samym polskie regulacje prawne należy interpretować zgodnie z zasadą pierwszeństwa umów międzynarodowych w stosunku do regulacji zawartych w ustawie PWP.

Tym samym, znak towarowy zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji w ramach Wspólnotowego Rynku, traktowany jest jak krajowy znak towarowy zarejestrowany przez urząd państwa siedziby właściciela. W niniejszej sytuacji Spółce przysługiwać będzie analogiczne prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy, tak jakby ochrona została przyznana przez Urząd Patentowy RP. Co więcej, ochrona ta nie jest jednak ograniczona do terytorium RP, lecz zostaje rozciągnięta na wszystkie Państwa Członkowskie Unii Europejskiej.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy należy przyjąć, że w przypadku, gdy Spółka nabędzie prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy, na mocy regulacji ustawy PWP będzie on korzystać z prawa ochronnego, które zapewnia ta ustawa, czego konsekwencją będzie wypełnienie znamion praw określonych w PWP, zgodnie z brzmieniem art. 16b ust. 1 pkt 6 Ustawy CIT. Należy uznać więc, że skoro Spółka kupi prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy, zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji w ramach Wspólnotowego Rynku, prawo to będzie się nadawało do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, od momentu przyjęcia owego prawa do używania, prawo to będzie wykorzystywane w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, a okres jego używania przez Spółkę będzie dłuższy niż rok, to nabyte przez Spółkę prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy stanowić będzie wartość niematerialną i prawną w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 6 Ustawy CIT.

Według Wnioskodawcy warto na marginesie zauważyć, że powyżej zaprezentowane stanowisko zostało potwierdzone w interpretacjach wydanych przez Ministra Finansów, m.in.:

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 lipca 2012 r., nr IPPB3/423-372/12-2/PK1,

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 kwietnia 2012 r., nr IBPBI/2/423-62,64/12/CzP,

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 lutego 2011 r., nr IPPB3/423-781/10-2/MS.

W dalszej kolejności, zdaniem Wnioskodawcy należy zauważyć, że Spółka jako spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego, lecz podatnikami są wspólnicy tej Spółki.

Na podstawie art. 5 Ustawy CIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

Wnioskodawca wskazuje, że w konsekwencji przyjęcia powyższego stanowiska o uznaniu prawa ochronnego na wspólnotowy znak towarowy za wartość niematerialną i prawną w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 Ustawy CIT, ustalona przez Spółkę wartość początkowa prawa ochronnego na wspólnotowy znak towarowy powinna nastąpić zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 i ust. 8 Ustawy CIT i Spółka dokonywała będzie odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h Ustawy CIT, a wspólnicy będą uprawnieni do uznania odpisów amortyzacyjnych za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 6 Ustawy CIT w tej części, która odpowiada ich udziałowi w zyskach Spółki wynikającemu z umowy Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 814 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 u.p.d.o.p., zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Artykuł 5 ust. 3 u.p.d.o.p. stanowi natomiast, że jeżeli działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 5 ust. 1, uznaje się za przychody z działalności gospodarczej.

Oznacza to, że Spółka komandytowa, jako spółka osobowa, jest transparentna na cele podatku dochodowego - podatnikiem nie jest Spółka, ale jej wspólnicy, czyli m.in. Wnioskodawca.

Wobec powyższego, kwestie związane z amortyzacją wartości niematerialnej i prawnej, której nabycia dokonała Spółka - istotne w kontekście rozliczeń podatkowych Wnioskodawcy (jako wspólnika Spółki), będącego osobą prawną - powinny być rozpatrywane na gruncie przepisów u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r.- Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, dalej: "PWP") - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzona przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do znaku towarowego, o którym mowa we wniosku może stanowić wartość niematerialną i prawną, o ile:

* prawo to zostało nabyte,

* nadaje się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

* jego przewidywalny okres używania jest dłuższy niż rok,

* jest wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo zostało oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej, umowy najmu lub umowy leasingu.

Z uwagi na to, że ww. składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia w postaci odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do art. 16f ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Zgodnie z art. 16f ust. 3 u.p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie odpłatnego nabycia, uważa się cenę ich nabycia. Natomiast ust. 3 tego artykułu stanowi, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

u.p.d.o.p. przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, wydatki na nabycie których rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie, jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały prawa określone w PWP.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, na warunkach w niej określonych udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (art. 120 ust. 1 PWP). Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 PWP). Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 PWP).

Zgodnie z art. 147 ust. 1 PWP, Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa ochronnego, jeżeli nie stwierdzi braku ustawowych warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy. Udzielone prawa ochronne na znaki towarowe podlegają wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 149 PWP). Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 PWP). Ponadto, prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (art. 162 ust. 1 PWP). Analogicznie wspólnotowe znaki towarowe (CTM - Community Trade Marks) rejestrowane są w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante.

Szczegółowe przepisy dotyczące wspólnotowego znaku towarowego zawarte są w rozporządzeniu Rady WE nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

Zgodnie z treścią art. 4 ww. rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy może składać się z jakiegokolwiek oznaczenia, które można przedstawić w formie graficznej, w szczególności z wyrazów, łącznie z nazwiskami, rysunków, liter, cyfr, kształtu towarów lub ich opakowań, pod warunkiem że oznaczenia takie umożliwiają odróżnianie towarów lub usług jednego przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw. Wspólnotowy znak towarowy ma charakter jednolity i wywołuje jednakowe skutki prawne w całej Unii Europejskiej. Z chwilą przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, tj. od dnia 1 maja 2004 r., ochrona wspólnotowego znaku towarowego rozciąga się także na terytorium Polski.

Z powyższego wynika, że na warunkach określonych w PWP udzielane są m.in. prawa ochronne na znaki towarowe. Nabyte przez podatnika prawa ochronne na te znaki, potwierdzone wydaną przez Urząd Patentowy decyzją, stanowią w myśl cytowanych wyżej przepisów wartości niematerialne i prawne, podlegające amortyzacji podatkowej. Jednocześnie muszą być spełnione również pozostałe przesłanki, tj. prawa takie muszą nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, a przewidywany okres ich używania winien być dłuższy niż rok.

Nabycie prawa własności składnika majątku może nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości, bądź w drodze sukcesji generalnej.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jest zróżnicowany (m.in. z uwagi na sposób ich nabycia) i określony został w cyt. powyżej art. 16g ust. 1 u.p.d.o.p. Zgodnie z ust. 1 pkt 1 i ust. 3 tego przepisu, wartością początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w razie nabycia na podstawie umowy sprzedaży, jest cena nabycia, czyli kwota należna zbywcy powiększona o koszty związane z zakupem wartości niematerialnych i prawnych, poniesione do dnia przekazania do używania.

Z treści przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, zamierza zakupić prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy w rozumieniu PWP, który zostanie zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji w Ramach Wspólnotowego Rynku. Prawo to zostanie wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki według ceny nabycia. Prawo to będzie się nadawało do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, od momentu przyjęcia owego prawa do używania, prawo to będzie wykorzystywane w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, a okres jego używania przez Spółkę będzie dłuższy niż rok.

Zatem, odpisy amortyzacyjne dot. prawa ochronnego na zakupiony przez Spółkę znak towarowy, spełniający warunki wskazane w art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p., będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu, kalkulowane od wartości początkowej ustalonej na podstawie ceny nabycia Znaku w części proporcjonalnej do jego udziału w zyskach Spółki.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.