IBPB-1-3/4510-42/15/WLK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 23 kwietnia 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wypłatę świadczeń pieniężnych dla uczestników Programu Motywacyjnego (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1) - jest prawidłowe.

W dniu 28 kwietnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wypłatę świadczeń pieniężnych dla uczestników Programu Motywacyjnego.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca utworzył w 2014 r. Program Motywacyjny, w którym uczestniczyć mogą członkowie zarządu oraz wybrani pracownicy Wnioskodawcy. Celem Programu Motywacyjnego jest motywowanie jego uczestników poprzez umożliwienie im uzyskania świadczeń finansowych, których uzyskanie i wysokość jest uzależniona od wyników finansowych osiąganych przez Wnioskodawcę. I tak w każdym roku trwania Programu Motywacyjnego jego uczestnikom są nieodpłatnie przyznawane Jednostki Uczestnictwa. Jednostki Uczestnictwa uprawniają uczestników do uzyskania świadczenia pieniężnego, którego wysokość jest uzależniona od wysokości danego wskaźnika finansowego (zysku po opodatkowaniu lub przychodów ze sprzedaży) osiągniętego przez Wnioskodawcę w danym roku obrotowym oraz od współczynnika procentowego ustalonego indywidualnie dla danego uczestnika programu motywacyjnego. Wyboru wskaźnika finansowego oraz ustalenia wysokości współczynnika procentowego dla Jednostek Uczestnictwa przyznanych członkom zarządu na poszczególne lata obrotowe dokonuje Zgromadzenie Wspólników Wnioskodawcy w formie uchwały. Uchwała Zgromadzenia Wspólników określa również maksymalną wysokość środków jaka może być łącznie przeznaczona na wypłatę świadczeń dla pracowników Wnioskodawcy. Prawo do uczestnictwa w Programie Motywacyjnym przez poszczególnych pracowników jest przyznawane przez Zarząd Wnioskodawcy, który dokonuje również wyboru wskaźnika finansowego oraz ustalenia wysokości współczynnika procentowego dla Jednostek Uczestnictwa przyznanych poszczególnym pracownikom na poszczególne lata obrotowe. Realizacja Jednostek Uczestnictwa następuje po zatwierdzeniu przez Zgromadzenia Wspólników sprawozdania finansowego za dany rok obrotowy i polega na wypłacie uczestnikowi odpowiedniej kwoty pieniężnej. Warunkiem realizacji Jednostek Uczestnictwa za dany rok obrotowy, jest zachowywanie przez uczestnika na dzień zatwierdzenia sprawozdania finansowego za dany rok obrotowy, relacji z Wnioskodawcą w postaci pozostawania w stosunku zatrudnienia lub pełnienia funkcji w zarządzie Spółki. Wnioskodawca podkreśla, że prawo do objęcia Programem Motywacyjnym oraz przyznania i realizacji Jednostek Uczestnictwa nie wynika z treści uchwał o powołaniu członków zarządu, umów o pracę, regulaminu wynagradzania, ani innych tego rodzaju dokumentów obowiązujących w Spółce, a w związku z tym ww. akty nie mogą stanowić podstawy do wysuwania jakichkolwiek roszczeń w tym zakresie.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki na wypłatę świadczeń pieniężnych dla uczestników Programu Motywacyjnego stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.)... (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki, które będzie ponosić na wypłatę świadczeń pieniężnych dla uczestników Programu Motywacyjnego będą stanowić koszty uzyskania przychodów rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 tej ustawy. Przytoczony przepis pozwala podatnikowi pomniejszyć przychody do opodatkowania o wszelkie poniesione przez niego wydatki, które według racjonalnej oceny podatnika powinny przyczynić się do powstania przychodu podatkowego. Przy czym należy zaznaczyć, że aby dany wydatek stanowił koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatek ten nie musi wiązać się z konkretnym przychodem. Należy bowiem zwrócić uwagę, że w przeciwieństwie do konstrukcji normatywnej podatku dochodowego od osób fizycznych, w podatku dochodowym od osób prawnych nie ma katalogu źródeł przychodów. W związku z tym, w podatku dochodowym od osób prawnych nie można odnosić poszczególnych wydatków (kosztów) do jakiś konkretnych przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy wydatki, które będzie ponosić na wypłatę świadczeń pieniężnych dla uczestników Programu Motywacyjnego, należy uznać za racjonalne, przydatne dla właściwego funkcjonowania Wnioskodawcy, ponoszone w celu zabezpieczenia źródła przychodu, a także przyczyniające się potencjalnie do zwiększenia uzyskiwanych przez Spółkę przychodów w przyszłości. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w związku z uczestnictwem swoich pracowników oraz członków swojego zarządu w Programie odniesie oczywiste korzyści. Podstawowym celem tego Programu jest bowiem motywowanie pracowników oraz członków zarządu Wnioskodawcy do wykonywania ich obowiązków z najwyższą możliwą starannością. Z jednej strony Program ma wpływ na motywację jego uczestników albowiem sposób wykonywania przez nich swoich obowiązków oraz stopień zaangażowania w działalność Wnioskodawcy przekłada się pośrednio na wysokość przysługujących im z tytułu uczestnictwa w Programie Motywacyjnym świadczeń. Istnienie Programu Motywacyjnego wpływa również na sposób wykonywania obowiązków przez osoby nim nie objęte. Objęcie programem motywacyjnym może być bowiem traktowane jak nagroda, z którą wiąże się potencjalna korzyść finansowa. Tym samym, istnienie Programu dodatkowo zachęca pracowników, którzy nie są nim objęci do podejmowania wysiłków, które mogą zostać zwieńczone przyznaniem prawa do udziału w Programie.

Z drugiej strony istnienie Programu Motywacyjnego, w którym realizacja korzyści finansowej jest uzależniona od stałego istnienia więzi pomiędzy Wnioskodawcą, a osobą zarządzającą (pracownikiem) powoduje mocniejsze związanie uczestników z Wnioskodawcą. Powyższe przekłada się na zmniejszenie odpływu wykwalifikowanej kadry do zewnętrznej konkurencji i zapobiega rozpowszechnianiu się know - how wypracowanego przez Wnioskodawcę. W efekcie, realizacja Programu wpływa na możliwość utrzymania przez Wnioskodawcę najwyższej klasy fachowców, co wpływa na zabezpieczenie źródła przychodu oraz obniżenie kosztów rekrutacji i kosztów szkoleniowych Wnioskodawcy. Dodatkowo, ze względu na fakt, że pracownicy objęci Programem wiążą się z Wnioskodawcą w dłuższej perspektywie czasowej, ten ma możliwość stworzenia doświadczonego posiadającego dobrą znajomość rynku zespołu kadry kierowniczej, która będzie efektywnie nim zarządzać, wyznaczać strategię i kreować nowe produkty, co z pewnością wpłynie na zwiększenie wysokości uzyskiwanych przez Wnioskodawcę przychodów.

W świetle powyższego, w opinii Wnioskodawcy, wydatki poniesione na wypłatę świadczeń finansowych dla uczestników Programu Motywacyjnego mają charakter wydatków przyczyniających się do zabezpieczenia źródeł przychodów, a także wpływających na ich zwiększenie w przyszłości, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Przedstawiony powyżej pogląd znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe na wniosek podatników i dotyczących podobnych do zaprezentowanego stanów faktycznych. Tylko tytułem przykładu należy tu wskazać interpretację z 29 stycznia 2008 r. (sygn. ILPB3/423-195/07-2/HS) Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu lub interpretację indywidualną z 19 grudnia 2008 r. (sygn. IPPB3/423- 1521/08-2/ER) Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Reasumując, utworzony przez Wnioskodawcę Program Motywacyjny wpływa motywująco zarówno na jego uczestników jak również na pozostałych pracowników Wnioskodawcy oraz przyczynia się do wzmocnienia więzi pomiędzy osobami zarządzającymi i pracownikami, a Wnioskodawcą, wpływając tym samym na zabezpieczenie przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę. Tym samym w ocenie Wnioskodawcy, wydatki poczynione przez niego na wypłatę świadczeń pieniężnych dla uczestników Programu Motywacyjnego stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (winno być "ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych").

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i 3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.