IBPB-1-3/4510-35/15/MO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 24 kwietnia 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym 26 i 30 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest:

* uprawniony do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15b ust. 4 ustawy o p.d.o.p., w przypadku uregulowania wniesionych aportem zobowiązań (dla których termin 30 dni od dnia upływu terminu płatności przypadł przed wniesieniem aportu) (pytanie oznaczone we wniosku nr 4),

* zobowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów wynikających z faktur, dla których termin 30 dni od dnia upływu terminu płatności przypadnie po wniesieniu aportu (pytanie oznaczone we wniosku nr 5)

- jest nieprawidłowe.

W dniu 28 kwietnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest:

* uprawniony do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15b ust. 4 ustawy o p.d.o.p., w przypadku uregulowania wniesionych aportem zobowiązań (dla których termin 30 dni od dnia upływu terminu płatności przypadł przed wniesieniem aportu),

* zobowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów wynikających z faktur, dla których termin 30 dni od dnia upływu terminu płatności przypadnie po wniesieniu aportu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 19 czerwca 2015 r. Znak: IBPP3/4512-349/15/JP, IBPB-1-3/4510-35/15/MO, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 26 i 30 czerwca 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka A) jest czynnym podatnikiem podatku VAT oraz podatnikiem podatku od osób prawnych, do którego Spółka akcyjna (Spółka B) wniosła tytułem wkładu niepieniężnego zorganizowaną część przedsiębiorstwa (ZCP). Wniesiony aportem zespół składników stanowił ZCP w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o p.d.o.p., co zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Znak: IBPBI/2/423-246/14/SD.

W skład ZCP wchodziły m.in. zobowiązania wynikające z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną. Z faktur tych Spółka B odliczyła podatek VAT oraz zaliczyła je do kosztów uzyskania przychodów. W przypadku faktur, dla których termin 30 dni od upływu terminu płatności minął przed dniem wniesienia aportem ZCP, Spółka B zmniejszyła koszty uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych faktur.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania ostatecznie sformułowane pismem z 26 czerwca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 czerwca 2015 r.):

Czy Wnioskodawca jest uprawniony do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15b ust. 4 ustawy o p.d.o.p., w przypadku uregulowania wniesionych aportem zobowiązań (w przypadku faktur, dla których termin 30 dni od dnia upływu terminu płatności przypadł przed wniesieniem aportu) (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów wynikających z faktur, dla których termin 30 dni od dnia upływu terminu płatności przypadnie po wniesieniu aportu (pytanie oznaczone we wniosku nr 5).

Zdaniem Wnioskodawcy, (stanowisko ostatecznie sformułowane pismem z 26 czerwca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 czerwca 2015 r.)), w związku z wniesieniem przez Spółkę B do Spółki A zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Spółka A wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki dotyczące zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Dlatego to Wnioskodawca jest:

* uprawniony do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15b ust. 4 ustawy o p.d.o.p., w przypadku uregulowania przez Wnioskodawcę wniesionych aportem zobowiązań (w przypadku faktur, dla których termin 30 dni od dnia upływu terminu płatności przypadł przed wniesieniem aportu),

* zobowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów wynikających z faktur, dla których termin 30 dni od dnia upływu terminu płatności przypadnie po wniesieniu aportu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Odnosząc się do kwestii potrącalności kosztów uzyskania przychodów, należy wskazać, że ustawa z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1342), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2013 r., wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych rozwiązanie polegające na obowiązku dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu w ciągu 30 dni od daty upływu terminu płatności ustalonego przez strony, a w przypadku gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni - nieuregulowania jej w ciągu 90 dni od dnia zaliczenia kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Z kolei, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie (art. 15b ust. 2 ww. ustawy).

Zatem, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia tych kosztów, jeżeli nie ureguluje kwoty zobowiązania w ciągu 30 dni od daty upływu terminu jego płatności. Natomiast, w sytuacji ustalenia przez strony terminu płatności dłuższego niż 60 dni, podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia kosztów podatkowych o kwotę wynikającą z faktury lub innego dokumentu z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli w tym terminie kwota ta nie zostanie uregulowana.

Artykuł 15b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach.

Jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia (art. 15b ust. 4 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 15b ust. 5 omawianej ustawy, jeżeli w miesiącu, w którym podatnik ma obowiązek dokonać zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, podatnik nie ponosi kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.

Wobec powyższego, jeżeli w miesiącu, w którym powinno nastąpić zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów, podatnik nie ponosi kosztów podatkowych lub poniesione koszty podatkowe są niższe niż kwota stosownego zmniejszenia, wówczas ma on obowiązek zwiększenia przychodów podatkowych o kwotę, o którą nie pomniejszył kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, w sytuacji dokonania przez podatnika korekty kosztów podatkowych polegającej na ich zmniejszeniu (ewentualnie korekty przychodów podatkowych polegającej na ich zwiększeniu) i późniejszego uregulowania zobowiązania, podatnik będzie uprawniony do zwiększenia kosztów podatkowych o kwotę dokonanej korekty w miesiącu uregulowania zobowiązania.

Stosownie do treści art. 15b ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ust. 1-8 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy zobowiązanie zostało zapłacone w części.

Wobec powyższego, przedstawione powyżej przepisy dotyczące korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku nieuregulowania zobowiązania mają zastosowanie zarówno w sytuacji, gdy podatnik nie zapłacił całej kwoty, jak też wtedy, gdy uregulował swoje zobowiązanie tylko w części.

Zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych) należy zatem dokonać w odniesieniu do tej kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu, która została uprzednio zaliczona do kosztów podatkowych, a która nie została zapłacona w terminie 30 dni od upływu terminu płatności lub 90 dni od zaliczenia jej do kosztów podatkowych, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otrzymał tytułem wkładu niepieniężnego zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W skład ZCP wchodziły m.in. zobowiązania, które były zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez spółkę wnoszącą aport.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskodawca podjął wątpliwość, czy jest uprawniony do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku uregulowania przez niego wniesionych aportem zobowiązań (w przypadku faktur, dla których termin 30 dni od dnia upływu terminu płatności przypadł przed wniesieniem aportu), oraz czy jest zobowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów wynikających z faktur, dla których termin 30 dni od dnia upływu terminu płatności przypadnie po wniesieniu aportu.

Z brzmienia powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że aby koszt mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu musi wykazywać związek z przychodem podatnika (ewentualnie mieć wpływ na zachowanie, zabezpieczenie źródła przychodów) oraz musi być przez niego poniesiony.

Odstępstwa od wyżej wskazanej zasady poniesienia kosztu przez podatnika wynikają z przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613), które regulują m.in. zagadnienia sukcesji podatkowej, tj. sytuację, w której dany podmiot (podatnik) wstępuje w prawa i obowiązki innego podatnika m.in. korzystając z praw nabytych przez inny podmiot (innego podatnika).

Następstwo prawne polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie podatkowym regulują m.in. przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy - Ordynacja podatkowa. W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

Stosownie do art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Według art. 93a § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

Stosownie do art. 93c § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku.

Przepis § 1 stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Określona wyżej cytowanymi przepisami Ordynacji podatkowej sukcesja jest sukcesją uniwersalną, co oznacza, że następca prawny wstępuje we wszystkie (z uwzględnieniem postanowień art. 93e Ordynacji podatkowej) przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki podatnika.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, tutejszy Organ podatkowy stwierdza, że wniesienie aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie powoduje przeniesienia praw i obowiązków podatkowych na Wnioskodawcę.

Sukcesja podatkowa polega na przejęciu praw i obowiązków na następcę prawnego lub podmiot przekształcony. Ordynacja podatkowa wiąże sukcesję podatkową z łączeniem się przedsiębiorstw, przejęciem, przekształceniem oraz podziałem przez wydzielenie. Oznacza to, że wniesienie aportu w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa do spółki akcyjnej (Wnioskodawcy), nie mieści się w żadnym z powyższych zdarzeń, dlatego nie występuje w tym przypadku sukcesja podatkowa.

Zatem, w przedmiotowej sprawie nie znajdują zastosowania przepisy Ordynacji podatkowej regulujące uprawnienia podmiotów wynikające z tzw. sukcesji podatkowej, w szczególności zawarte w art. 93-93e tej ustawy, tj. sytuacja, w której dany podmiot (podatnik) korzysta z praw nabytych przez inny podmiot (innego podatnika).

Powołane przepisy Ordynacji podatkowej nie obejmują bowiem swym zakresem wniesienia tytułem aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa do innego podmiotu, co oznacza, że wniesienie aportu w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa do spółki kapitałowej nie powoduje sukcesji podatkowej w zakresie prawa podatkowego, a zatem nie pociąga za sobą kontynuacji rozliczeń podatkowych, w tym odnoszących się również do przychodów i kosztów podatkowych określanych na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przejęcie zobowiązań związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez spółkę wnoszącą aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest umowną sprawą strony wnoszącej i przejmującej aport i nie znajduje ono automatycznego przełożenia na skutki podatkowe tej transakcji.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa i przedstawiony we wniosku stan faktyczny tutejszy Organ stoi na stanowisku, że przyjęciu przez Wnioskodawcę w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie towarzyszy sukcesja podatkowa, w związku z tym, Wnioskodawca na gruncie przepisów podatkowych (w tym ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), nie jest następcą prawnym spółki wnoszącej aport.

Tym samym, w sytuacji uregulowania przez Wnioskodawcę wniesionych aportem zobowiązań w przypadku faktur, dla których termin 30 dni od dnia upływu terminu płatności przypadł przed wniesieniem aportu Wnioskodawca nie jest uprawniony do zaliczenia tych kwot do kosztów uzyskania przychodów. Ponadto Wnioskodawca nie jest również zobowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów wynikających z faktur (ujętych uprzednio jako koszt podatkowy przez spółkę wnoszącą aport), dla których termin 30 dni od dnia upływu terminu płatności przypadnie po wniesieniu aportu.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.