IBPB-1-3/4510-278/16/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 7 marca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 11 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy zaległy "podatek u źródła" Spółka powinna ująć w kosztach uzyskania przychodów w momencie dokonania jego zapłaty (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 11 marca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, zaległy "podatek u źródła" Spółka powinna ująć w kosztach uzyskania przychodów w momencie dokonania jego zapłaty.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

X Sp. z o.o. (dalej: "Spółka") świadczy usługi logistyczne. W 2010 r. Spółka wynajmowała od niemieckiej firmy leasingowej ciągniki siodłowe oraz naczepy. W związku z tym, że ciągniki siodłowe oraz naczepy wykorzystywane były przez Spółkę na terenie Polski, uiszczane na rzecz zagranicznego kontrahenta wynagrodzenie z tytułu najmu podlegało w 2010 r. opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "uCIT") oraz art. 12 ust. 2 i 3 Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90 dalej: "UPO").

Spółka na mocy art. 26 ust. 1 uCIT, jako płatnik od dokonywanych na rzecz niemieckiego kontrahenta wypłat z tytułu najmu ciągników siodłowych oraz naczep zobowiązana była do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego. Zgodnie z art. 12 ust. 2 UPO, od tych wypłat powinna pobrać "podatek u źródła" w wysokości 5% wartości brutto pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika ("kontrahenta") dla celów podatkowych uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. Przez należności licencyjne określone w art. 12 ust. 3 UPO, uważa się m.in. należność płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego.

Spółka nie dokonywała kalkulacji "podatku u źródła" na bieżąco oraz nie przekazywała go do właściwego urzędu skarbowego. Powyższe uchybienia zostały ujawnione podczas kontroli przeprowadzonej w Spółce w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za 2010 r. Po przeprowadzonej kontroli Spółka, zamierza uregulować cały nie pobrany od kontrahenta "podatek u źródła" wraz z należnymi odsetkami za zwłokę z własnych środków finansowych.

Spółka wskazała, że umowa leasingu operacyjnego ciągników i naczep zawarta z niemieckim kontrahentem zawiera zapis, zgodnie z którym rata leasingowa płatna jest z góry do 3-go dnia miesiąca, przy czym koszty związane z transferem środków pieniężnych (np. koszty pocztowe, prowizje, koszty bankowe) ponosi Spółka. W tym przypadku, kontrahentowi przysługuje płatność kwoty wykazanej na fakturze bądź wynikającej z harmonogramu spłat bez pomniejszania o koszty dodatkowe. Dodatkowo Spółka wskazuje, że kontrahent niemiecki nie dokona zwrotu kwoty równej zapłaconemu "podatkowi u źródła", a więc to właśnie Spółka ostatecznie poniesie jego koszt jako składnik wynagrodzenia z tytułu raty leasingowej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zaległy "podatek u źródła" Spółka powinna ująć w kosztach uzyskania przychodów w momencie dokonania jego zapłaty... (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Spółki, zaległy "podatek u źródła" powinna ująć w kosztach uzyskania przychodów w momencie jego zapłaty.

Zdaniem Spółki "podatek u źródła", który ureguluje będzie dla niej stanowić koszt podatkowy w chwili jego zapłaty. Uznać należy, że jest to koszt pośredni zgodnie z art. 15 ust. 4d uCIT, a więc potrącalny w dacie jego poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e uCIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu, w przypadku braku faktury (rachunku).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że w interpretacji indywidualnej z 12 kwietnia 2016 r. znak: IBPB-1-3/4510-218/16/AW, Dyrektor Izby Skarbowej, działający w imieniu Ministra Finansów, w przedstawionym stanie faktycznym uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, zapłacony przez Spółkę zaległy "podatek u źródła" będzie dla niej kosztem uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p.").

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wyjaśnić należy, że omawiane wydatki nie są bezpośrednio związane z określonymi przychodami. Dlatego też należy zaliczyć je do tzw. pośrednich kosztów uzyskania przychodów, potrącalnych stosownie do art. 15 ust. 4d i 4e u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się natomiast dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p.).

Z literalnego brzmienia art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. wynika, że za dzień poniesienia kosztu należy uznać dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych, tj. zaksięgowano w korespondencji z odpowiadającym mu zobowiązaniem. Skoro ujęcie kosztu w księgach jest warunkiem rozpoznania kosztu dla celów podatkowych, istotny jest również dzień, do jakiego dany koszt przyporządkowano dla celów rachunkowych. Dodatkowo, przepis art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p., wprost wyłącza możliwość ujęcia jako koszt poniesiony dla celów podatkowych tylko kosztów, które zostały ujęte jako rezerwy albo bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów.

W związku z powyższym, pojęcie "dzień na, który ujęto koszt" interpretowane musi być zgodnie z przepisami o rachunkowości, z których wynikają normy określające m.in. do jakich okresów rozrachunkowych przyporządkowane są określone koszty i przychody. Przy czym, nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach, tylko jego "ujęcie jako kosztu" tzn. uznanie przez podatnika za taki koszt z punktu widzenia przepisów o rachunkowości, w tym zachowania zasady ostrożności (art. 7 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości - Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.), zasady istotności (art. 8 ust. 1 ww. ustawy) i zasady współmierności przychodów i kosztów (art. 6 ustawy).

Reasumując powyższe, należy stwierdzić, że z art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p., wynika podstawowa zasada: moment uznania wydatku za koszt podatkowy jest w obecnym stanie prawnym uzależniony od uznania go za taki koszt w ujęciu bilansowym.

Zdaniem tut. Organu, elementem decydującym o momencie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych jest więc data "na którą" (pod którą) dany koszt został prawidłowo ujęty w księgach rachunkowych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że jeżeli wraz z momentem dokonania płatności zaległego podatku u źródła zostanie on również ujęty w księgach rachunkowych Wnioskodawcy jako koszt, to tym samym, w momencie zapłaty koszt ten może zostać uznany za poniesiony zgodnie z art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. i zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się że, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzina wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.