IBPB-1-3/4510-24/15/MO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 15 kwietnia 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z zaproszeniem kontrahentów na spotkania i konferencje (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z zaproszeniem kontrahentów na spotkania i konferencje.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością podlegającą w RP nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jest jednocześnie wspólnikiem (komplementariuszem) w spółce komandytowej (dalej: "spółka komandytowa") prowadzącej m.in. działalność - sprzedaż hurtową wyrobów farmaceutycznych i medycznych. W ramach współpracy z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami (np. klientami, czy partnerami biznesowymi) spółka komandytowa zaprasza przedstawicieli kontrahentów na spotkania. W zależności od okoliczności, spotkania te odbywają się w siedzibie spółki komandytowej, w siedzibach kontrahentów lub na gruncie neutralnym np. w restauracji. Posiłki serwowane podczas spotkań w restauracjach nie odbiegają od zwyczajowych norm (posiłek dwudaniowy + deser). Natomiast, posiłki w siedzibie spółki komandytowej to: ciasta, ciastka, napoje, cukierki, słodycze itp. W czasie spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy, np. możliwości lub zasady podjęcia współpracy, przedstawiane są propozycje i oferty, zakończone, trwające lub możliwe w przyszłości projekty itp. Zapraszając kontrahenta na spotkanie do restauracji, spółka komandytowa ponosi koszt posiłku, co jest zwyczajowo przyjęte w tym kręgu kulturowym. Natomiast, w sytuacji prowadzenia rozmów w siedzibie spółki komandytowej, organizowany jest poczęstunek dla kontrahentów.

Spółka komandytowa organizuje również konferencje służące promowaniu jej działalności i pozyskiwaniu nowych kontrahentów. Po konferencjach zwykle również jest organizowany poczęstunek. Koszty poczęstunku ponosi spółka komandytowa. Spotkania organizowane przez spółkę komandytową nie mają charakteru uroczystego, wytwornego, czy okazałego. Ponadto, ich celem nie jest imponowanie kontrahentom wystawnością. Celem tych spotkań jest ustalenie warunków relacji handlowych oraz związanych z już prowadzoną współpracą. Wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami będą dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na rzecz spółki komandytowej.

Ponadto, dla nawiązywania i utrzymywania relacji biznesowych spółka komandytowa ponosi również wydatki na materiały reklamowe, gadżety promocyjne, upominki reklamowe, które są ponoszone w związku z zakupem tzw. prezentów o małej wartości, które są przekazywane klientom. W tym zakresie należy wskazać przykładowo na przekazywane kontrahentom długopisy czy kalendarze oznaczone logo firmy, a mające charakter reklamowy i promocyjny. Podkreślenia wymaga, że przekazywane prezenty nie są okazałe, nie mają celów reprezentacyjnych, a jedynie utrwalenie wśród kontrahentów podstawowych danych i firmy spółki komandytowej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone w związku z zapraszaniem kontrahentów na spotkania (w restauracjach, biurze, na konferencjach), które odbywają się w celu załatwienia spraw służbowych i nie mają charakteru uroczystego, a jedynie służą zapewnieniu zwykłego poczęstunku, zwyczajowo przyjętego w takich okolicznościach/spotkaniach biznesowych stanowią koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy będącego wspólnikiem (komplementariuszem) spółki komandytowej.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone w związku z zapraszaniem przez spółkę komandytową kontrahentów na spotkania w siedzibie, w restauracjach itp., o ile spotkania takie służą załatwianiu spraw służbowych, stanowią dla Wnioskodawcy jako wspólnika spółki komandytowej, koszty uzyskania przychodów.

Z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że wydatkami o charakterze reprezentacyjnym są jedynie wydatki ponoszone na działania, które ze względu na swe cechy, tj. okazałość, wystawność, odbiegają od powszechnie przyjętych (przeciętnych w danych okolicznościach) standardów podejmowania kontrahentów. Jak wskazał Minister Finansów w interpretacji ogólnej z 25 listopada 2013 r. wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Ponoszenie wydatków przez spółkę komandytową (w której Wnioskodawca jest wspólnikiem) służy nie realizacji celów konsumpcyjnych, towarzyskich, wizerunkowych czy rozrywkowych, lecz osiąganiu konkretnych celów biznesowych - omówieniu możliwości lub zasad współpracy, propozycji, ofert, zakończonych, trwających lub możliwych w przyszłości projektów i transakcji, itp. Z tego względu wydatki te nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zaproszenie na obiad w restauracji nie jest działaniem o charakterze wystawności i okazałości, zmierzającym do zaimponowania kontrahentowi i budowania wizerunku spółki komandytowej, jako firmy zasobnej, o wyjątkowej pozycji. Jest to powszechna praktyka, a tego typu spotkania nie są obecnie dla przeciętnego uczestnika zdarzeniem nadzwyczajnym. Wydatki na organizację takich spotkań powinny stanowić koszt uzyskania przychodu. Koszty posiłku poniesione w restauracji na spotkanie z kontrahentem w celu załatwienia spraw służbowych, zwyczajowo przyjęte w obecnych realiach życia gospodarczego/biznesowego nie stanowią kosztów reprezentacji. Wydatki te będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (ma więc zastosowanie przepis art. 15 u.p.d.o.p.).

Stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne m.in. z wyrokiem NSA z 25 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2200/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "ustawa CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodu" zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 ustawy CIT, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości". Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że spółka komandytowa organizuje spotkania z kontrahentami w swojej siedzibie, siedzibach kontrahentów lub w restauracjach. Celem organizowanych przez spółkę komandytową spotkań jest m.in. omawianie różnego rodzaju spraw dotyczących możliwości lub zasad podjęcia współpracy, przedstawianie propozycji i ofert. Ponadto, organizuje również konferencje służące promowaniu swojej działalności i pozyskiwaniu nowych kontrahentów. Spółka komandytowa ponosi koszty poczęstunków podczas ww. spotkań i konferencji.

Ocena prawna wskazanych wydatków wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Jednocześnie należy zauważyć, że za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT uznaje się te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami danych spotkań.

Ponadto, wskazanie w ww. przepisie jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających poniesienie takich wydatków.

Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup obiadu lub innego posiłku, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Zasadne jest w tym miejscu odwołanie się do etymologii tego terminu. Wyraz "reprezentacja" pochodzi od łacińskiego "repraesentatio" oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że "reprezentacja" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji, wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości, czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej.

Odnosząc powołane uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku opisu sprawy stwierdzić należy, że ponoszone przez spółkę komandytową, w związku z organizacją spotkań biznesowych (w siedzibie Spółki lub poza nią) oraz konferencji, wydatki na artykuły spożywcze i usługi gastronomiczne nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT. Wydatki te - jak twierdzi Wnioskodawca - ponoszone są bowiem w celu ustalenia warunków relacji handlowych oraz współpracy z kontrahentami. Zatem, celem tych spotkań nie jest stworzenie dobrego wizerunku spółki komandytowej, czy też wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami.

W konsekwencji stwierdzić należy, że opisane we wniosku wydatki spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy CIT - są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów - i tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.