IBPB-1-3/4510-227/16/IZ - Koszty szkoleń pracowników kosztami uzyskania przychodów niezwiązane z działalnością strefową.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 9 marca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 15 marca 2016 r.), uzupełnionym 21 i 26 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy otrzymane z Krajowego Funduszu Szkoleniowego dofinansowanie stanowi przychód niezwiązany z działalnością strefową, oraz czy ponoszone przez Spółkę koszty szkoleń pracowników również stanowią koszty uzyskania przychodów niezwiązane z działalnością strefową (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 15 marca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy otrzymane z Krajowego Funduszu Szkoleniowego dofinansowanie stanowi przychód niezwiązany z działalnością strefową, oraz czy ponoszone przez Spółkę koszty szkoleń pracowników również stanowią koszty uzyskania przychodów niezwiązane z działalnością strefową. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 14 kwietnia 2016 r. Znak: IBPB-1-3/4510-227/16/IZ wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 21 i 26 kwietnia 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

X Sp. z o.o. (dalej: "Spółka", "Wnioskodawca") zajmuje się produkcją sztucznych osłonek do wędlin. Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "SSE", "Strefa") na podstawie zezwolenia z 19 lutego 2009 r. oraz zezwolenia z 10 marca 2011 r. (dalej łącznie: "Zezwolenie"). Zezwolenie dotyczy prowadzonej przez Spółkę działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej o określonych pozycjach PKWiU, które nie obejmują usług szkoleniowych i edukacyjnych.

Spółka jest stroną umowy (dalej: "Umowa") o finansowanie działań obejmujących kształcenie pracowników i pracodawcy ze środków Krajowego Funduszu Szkoleniowego zawartej z Powiatowym Urzędem Pracy (dalej: "Urząd").

Przedmiotem Umowy jest przyznanie Spółce dotacji na kształcenie jej pracowników. Środki przyznane Wnioskodawcy pochodzą z Krajowego Funduszu Szkoleniowego (dalej: "KFS"). KFS stanowi wydzieloną część Funduszu Pracy - funduszu celowego przeznaczonego na zapobieganie bezrobociu i ograniczenie jego skutków, tworzonego ze składek pracodawców. KFS przeznaczony jest na kształcenie pracowników i pracodawców, podejmowane z inicjatywy pracodawcy lub za jego zgodą. Celem utworzenia KFS jest zapobieganie utracie zatrudnienia przez osoby pracujące z powodu niedostosowania ich kompetencji do warunków dynamicznie zmieniającej się gospodarki.

Na mocy Umowy, Urząd przyznał Wnioskodawcy środki pieniężne w formie dofinansowania w określonej kwocie. Jednocześnie, Wnioskodawca został zobowiązany do wniesienia wkładu własnego w kwocie stanowiącej nie mniej niż 20% całkowitych kosztów kształcenia. Zgodnie z Umową, środki na kształcenie przyznane z KFS są środkami bezzwrotnymi, pod warunkiem wypełnienia przez Spółkę wszystkich postanowień Umowy.

Na podstawie Umowy, Wnioskodawca jest zobowiązany do zawarcia umowy o świadczenie usług kształcenia z zewnętrzną jednostką szkoleniową. Jednocześnie, Wnioskodawca jest zobowiązany do zawarcia umów z zatrudnionymi u niego pracownikami objętymi szkoleniami. Umowy z pracownikami określają prawa i obowiązki stron, oraz zawierają zobowiązanie do zwrotu kosztów kształcenia, którym został objęty pracownik, w przypadku nieukończenia przez niego kształcenia z powodu rozwiązania przez niego umowy o pracę lub rozwiązania z nim umowy o pracę.

Środki o których mowa powyżej zostały na rzecz Wnioskodawcy przyznane w formie finansowania kosztów kształcenia, wynikających z zawartych przez Spółkę umów z jednostkami szkoleniowymi lub organizatorami studiów. Zgodnie z zapisami Umowy, Urząd finansuje koszty kształcenia, dokonując na rzecz Wnioskodawcy przelewów w transzach. Przelewy dokonywane są w terminie do 7 dni przed terminem płatności wynikającym z umowy o świadczenie usług kształcenia zawartej przez Wnioskodawcę z jednostką szkoleniową lub organizatorem studiów, przy czym środki mogą z przyczyn niezależnych od Urzędu zostać przelane w terminie późniejszym, bez odsetek za zwłokę.

W praktyce, finansowanie kształcenia pracowników Wnioskodawcy może się odbywać w dwóch wariantach:

* Spółka otrzymuje dofinansowanie z KFS, po czym uiszcza wynagrodzenie należne jednostce szkoleniowej lub organizatorowi studiów,

* Spółka uiszcza kwotę wynagrodzenia należną jednostce szkoleniowej lub organizatorowi studiów, po czym otrzymuje dofinansowanie z KFS.

Spółka podkreśla, że Urząd nigdy nie przekazuje należnego wynagrodzenia bezpośrednio na rzecz jednostki szkoleniowej lub organizatora studiów - środki finansowe przeznaczone na pokrycie wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług kształcenia są w każdym przypadku przelewane na konto Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy otrzymane z KFS dofinansowanie stanowi przychód niezwiązany z działalnością strefową, oraz czy ponoszone przez Spółkę koszty szkoleń pracowników również stanowią koszty uzyskania przychodów niezwiązane z działalnością strefową.

2. Ewentualnie, w przypadku uznania, że otrzymane z KFS dofinansowanie stanowi przychód związany z działalnością strefową, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że ponoszone przez Spółkę koszty szkoleń pracowników stanowią koszty uzyskania przychodów związane z działalnością strefową.

W ocenie Wnioskodawcy, dofinansowanie otrzymane z KFS stanowi przychód niezwiązany z działalnością strefową, a ponoszone przez Spółkę koszty szkoleń pracowników stanowią koszty uzyskania przychodów niezwiązane z działalnością strefową.

1.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami (...) są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. W świetle powyższego nie budzi wątpliwości, że otrzymywane przez Spółkę środki z KFS stanowią przychód Wnioskodawcy.

Otrzymanie przez Spółkę dofinansowania z KFS generuje po stronie Wnioskodawcy przychód, który nie korzysta ze zwolnienia podatkowego - o ile nie zostanie przypisany do przychodów Spółki związanych z działalnością prowadzoną na terenie SSE. W konsekwencji, konieczne jest rozstrzygnięcie, czy przychód ten jest związany z prowadzoną przez Spółkę działalnością strefową.

2.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W ocenie Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że koszty szkoleń pracowniczych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na gruncie ustawy o CIT.

Ponadto, z powołanej powyżej definicji wynika, że podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem. Związek pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu może mieć bezpośredni lub pośredni charakter. Zdaniem Wnioskodawcy, uzasadnione jest twierdzenie, że ponoszone przez niego wydatki na szkolenia pracownicze wykazują bezpośredni związek z przychodami w postaci dofinansowania z KFS. Poniesienie wydatku związanego z zakupem usługi szkoleniowej jest bowiem podstawowym warunkiem otrzymania dofinansowania z KFS.

Związek pomiędzy kosztem zakupu usługi szkoleniowej a przychodem w postaci dofinansowania rzutuje, zdaniem Wnioskodawcy, na sposób rozliczenia tego kosztu i przychodu w kontekście prowadzenia przez Spółkę działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

3.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. Wykładnia pojęcia "dochód" w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, jest przedmiotem licznych interpretacji prawa podatkowego.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 16 marca 2015 r. sygn. ILPB3/423-669/14-2/KS stwierdził, że (...) dochód w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, to dochód, jaki jest bezpośrednio generowany przez aktywność przedsiębiorcy, którą można nazwać działalnością gospodarczą. Dochodem uzyskiwanym bezpośrednio z działalności są dochody w postaci należności uzyskiwanych od kontrahentów, jeżeli zakres świadczonych w ramach umów czynności objęty jest zakresem zezwolenia. W tym miejscu należy wskazać, że niewątpliwie istnieje różnica zakresów pojęciowych wyrażeń "dochód z działalności gospodarczej" oraz "dochód związany z wykonywaniem działalności gospodarczej" - nakazująca traktowanie pierwszego z wymienionych pojęć jako węższego względem drugiego wyrażenia. Zatem należy podkreślić, że zwolnieniu podatkowemu podlegają wyłącznie dochody z działalności gospodarczej wykonywanej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, na podstawie zezwolenia.

Z Zezwolenia wynika, że dotyczy ono prowadzonej przez Spółkę działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej o określonych pozycjach PKWiU, które nie obejmują usług szkoleniowych i edukacyjnych. W ocenie Wnioskodawcy, skoro działalność szkoleniowa i edukacyjna nie została wskazana w posiadanym przez Spółkę Zezwoleniu, to przychody związane z tego typu aktywnością nie powinny być kwalifikowane jako przychody strefowe. Dodatkowym argumentem przemawiającym za brakiem związku pomiędzy szkoleniami pracowników a działalnością strefową jest fakt, że dofinansowanie z KFS przyznawane jest niezależnie od faktu, czy działalność beneficjenta prowadzona jest na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, czy poza nią.

Podsumowując, mając na uwadze, że posiadane przez Spółkę Zezwolenie nie obejmuje swoim zakresem działalności szkoleniowej lub edukacyjnej oraz biorąc pod uwagę brak związku pomiędzy szkoleniami a działalnością strefową prowadzoną przez Wnioskodawcę, dofinansowanie otrzymywane z KFS nie stanowi przychodu uzyskanego z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

4.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem jest, co do zasady, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Na podstawie art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o CIT, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

Biorąc pod uwagę brzmienie powołanych przepisów, ustalając podstawę opodatkowania podatnik powinien przyporządkowywać do siebie przychody i koszty pochodzące ze źródeł podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz - oddzielnie - przychody i koszty pochodzące ze źródeł wolnych od podatku. W świetle powyższego można mówić o pewnego rodzaju symetrii, która polega na łączeniu ze sobą przychodów i kosztów z tych samych źródeł (tekst jedn.: opodatkowanych albo zwolnionych). Podsumowując, jeżeli dany przychód pochodzi ze źródeł podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, to koszt uzyskania tego przychodu powinien być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów pochodzących ze źródeł podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Analogicznie, jeżeli dany przychód pochodzi ze źródeł wolnych od podatku, to koszt uzyskania tego przychodu powinien być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów pochodzących ze źródeł wolnych od podatku.

Argumentów potwierdzających powyższe wnioski dostarcza również analiza art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, w myśl którego, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Powyższy przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik otrzymuje zwrot wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów - w przypadku otrzymania takiego zwrotu nie jest generowany przychód podatkowy. Jak wskazuje się w doktrynie prawa podatkowego na kanwie powyższego przepisu: W przypadku zwrotu uprzednio poniesionych kosztów obowiązuje zasada symetrii: "koszt podatkowy" - "przychód podatkowy" oraz "koszt niepodatkowy" - "przychód niepodatkowy". Poniesione koszty zostaną ujęte w księgach na kontach kosztowych, ich późniejszy zwrot będzie stanowił dla jednostki przychód i zostanie zaewidencjonowany na kontach przychodów. (M. Mazurkiewicz, P. Małecki, CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz, System Informacji Prawnej LEX nr 433106).

Z sytuacją, w której osiągane przychody lub koszty należy przyporządkować do kategorii źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub źródeł przychodów wolnych od podatku, mamy do czynienia w przypadku podmiotów prowadzących działalność na terenach specjalnych stref ekonomicznych. Podmioty te osiągają przychody związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednak tylko niektóre z tych przychodów, tj. przychody z działalności określonej w zezwoleniu strefowym - są wolne od podatku. Jeżeli dany przychód zostanie zakwalifikowany jako przychód pozastrefowy, to dla zachowania wspomnianej symetrii konieczne jest przyporządkowanie związanego z tym przychodem kosztu również do działalności pozastrefowej.

Zgodnie z powyższą logiką, skoro przychody związane z otrzymywaniem dofinansowania z KFS stanowią przychody z działalności prowadzonej poza SSE, to odpowiadające im koszty, tj. ponoszone przez Spółkę koszty szkoleń pracowniczych - również powinny być zaliczone do kosztów działalności pozastrefowej. W przypadku natomiast, gdyby przychód w postaci dofinansowania został uznany za przychód pozastrefowy, natomiast koszty szkoleń pracowniczych zostałyby uznane za koszty strefowe, nastąpiłoby złamanie opisanej wyżej symetrii, skutkujące pozbawieniem Spółki prawa do pomniejszenia podstawy opodatkowania o poniesione koszty uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie, że otrzymane z KFS dofinansowanie stanowi przychód niezwiązany z działalnością strefową, oraz że ponoszone przez Spółkę koszty szkoleń pracowników również stanowią koszty niezwiązane z działalnością strefową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne, są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 282, dalej: "ustawa o specjalnych strefach ekonomicznych").

Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem jest, co do zasady, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Na podstawie art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 u.p.d.o.p., przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

Biorąc pod uwagę brzmienie powołanych przepisów, ustalając podstawę opodatkowania podatnik powinien przyporządkowywać do siebie przychody i koszty pochodzące ze źródeł podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz - oddzielnie - przychody i koszty pochodzące ze źródeł wolnych od podatku.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie, art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p., stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Tak więc, warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W świetle powyższego należy wskazać, że zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Zatem, jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu z podatku dochodowego. Podobnie, w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas dochód z takiej działalności również nie będzie podlegał zwolnieniu.

Należy podkreślić również, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono zatem wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko te dochody, które zostały uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w tym zezwoleniu.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zajmuje się produkcją sztucznych osłonek do wędlin. Spółka prowadzi działalność na terenie SSE na podstawie zezwolenia z 19 lutego 2009 r. oraz zezwolenia z 10 marca 2011 r. Zezwolenie dotyczy prowadzonej przez Spółkę działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej o określonych pozycjach PKWiU, które nie obejmują usług szkoleniowych i edukacyjnych.

Spółka jest stroną Umowy o finansowanie działań obejmujących kształcenie pracowników i pracodawcy ze środków Krajowego Funduszu Szkoleniowego zawartej z Urzędem. Przedmiotem Umowy jest przyznanie Spółce dotacji na kształcenie jej pracowników. Środki przyznane Wnioskodawcy pochodzą z KFS. KFS stanowi wydzieloną część Funduszu Pracy - funduszu celowego przeznaczonego na zapobieganie bezrobociu i ograniczenie jego skutków, tworzonego ze składek pracodawców. KFS przeznaczony jest na kształcenie pracowników i pracodawców, podejmowane z inicjatywy pracodawcy lub za jego zgodą. Celem utworzenia KFS jest zapobieganie utracie zatrudnienia przez osoby pracujące z powodu niedostosowania ich kompetencji do warunków dynamicznie zmieniającej się gospodarki. Na mocy Umowy, Urząd przyznał Wnioskodawcy środki pieniężne w formie dofinansowania w określonej kwocie. Jednocześnie Wnioskodawca został zobowiązany do wniesienia wkładu własnego w kwocie stanowiącej nie mniej niż 20% całkowitych kosztów kształcenia. Zgodnie z Umową, środki na kształcenie przyznane z KFS są środkami bezzwrotnymi, pod warunkiem wypełnienia przez Spółkę wszystkich postanowień Umowy. Na podstawie Umowy, Wnioskodawca jest zobowiązany do zawarcia umowy o świadczenie usług kształcenia z zewnętrzną jednostką szkoleniową.

W tym miejscu podkreślenia wymaga fakt, że zwolnienia podatkowe są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Dlatego też prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności należy traktować jako wyjątek od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, a w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

Z treści przywołanych unormowań wynika, że wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. A contrario, jeżeli działalność gospodarcza nie jest prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, to nie będzie ona podlegała zwolnieniu z opodatkowania. Analogicznie, jeżeli dany rodzaj działalności gospodarczej nie jest wymieniony w treści zezwolenia, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu z podatku dochodowego, jako wynikający z działalności odrębnej niż wskazana w zezwoleniu. Zatem, dochody pochodzące z działalności innej niż ta, która wskazana jest w zezwoleniu podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Ustalając podstawę opodatkowania podatnik powinien przyporządkować do siebie przychody i koszty pochodzące ze źródeł podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz przychody i koszty wolne od podatku. Jeżeli dany przychód pochodzi ze źródeł podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, to koszt uzyskania tego przychodu powinien być również zaliczony do kosztów uzyskania przychodów pochodzących ze źródeł podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Analogicznie, jeżeli dany przychód pochodzi ze źródeł wolnych od podatku, to koszt uzyskania tego przychodu powinien być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów pochodzących ze źródeł wolnych od podatku.

W przedmiotowej sprawie, Spółka wskazała, że prowadzi działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwoleń, obejmujących działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie SSE o określonych pozycjach PKWiU, które nie obejmują usług szkoleniowych i edukacyjnych.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia, stwierdzić należy, że skoro działalność szkoleniowa i edukacyjna nie mieszczą się w zakresie posiadanych przez Spółkę zezwoleń, to otrzymany przychód w postaci dofinansowania na kształcenie pracowników nie może zostać zakwalifikowany jako przychód strefowy. Nie jest to bowiem przychód, którego źródłem pochodzenia jest działalność określona w treści posiadanych zezwoleń, lecz przychód uzyskany na skutek prowadzenia przez Spółkę dodatkowej aktywności, innej niż strefowa.

Reasumując, dofinansowanie otrzymane przez Spółkę z KFS w celu kształcenia pracowników, które to usługi przeprowadzi zewnętrzna jednostka szkoleniowa, nie stanowi przychodu uzyskanego z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę na terenie SSE. Tym samym, również wydatki na szkolenia pracowników powinny zostać zaliczone do kosztów działalności pozastrefowej. Zatem, dochód z tego tytułu nie będzie korzystał ze zwolnienia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że w związku z uznaniem dofinansowania z KFS otrzymanego przez Spółkę za przychód niezwiązany z działalnością prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie posiadanych zezwoleń, bezprzedmiotowe stało się rozstrzyganie w kwestii dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 2.

Nadmienia się, że w zakresie pytania sformułowanego w uzupełnieniu wniosku wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.