IBPB-1-3/4510-218/16/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 7 marca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 11 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy zapłacony zaległy "podatek u źródła" będzie dla Spółki kosztem uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 11 marca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy zapłacony zaległy "podatek u źródła" będzie dla Spółki kosztem uzyskania przychodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

X Sp. z o.o. (dalej: "Spółka") świadczy usługi logistyczne. W 2010 r. Spółka wynajmowała od niemieckiej firmy leasingowej ciągniki siodłowe oraz naczepy. W związku z tym, że ciągniki siodłowe oraz naczepy wykorzystywane były przez Spółkę na terenie Polski, uiszczane na rzecz zagranicznego kontrahenta wynagrodzenie z tytułu najmu podlegało w 2010 r. opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "uCIT") oraz art. 12 ust. 2 i 3 Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90 dalej: "UPO").

Spółka na mocy art. 26 ust. 1 uCIT, jako płatnik od dokonywanych na rzecz niemieckiego kontrahenta wypłat z tytułu najmu ciągników siodłowych oraz naczep zobowiązana była do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego. Zgodnie z art. 12 ust. 2 UPO, od tych wypłat powinna pobrać "podatek u źródła" w wysokości 5% wartości brutto pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika ("kontrahenta") dla celów podatkowych uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. Przez należności licencyjne określone w art. 12 ust. 3 UPO, uważa się m.in. należność płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego.

Spółka nie dokonywała kalkulacji "podatku u źródła" na bieżąco oraz nie przekazywała go do właściwego urzędu skarbowego. Powyższe uchybienia zostały ujawnione podczas kontroli przeprowadzonej w Spółce w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za 2010 r. Po przeprowadzonej kontroli Spółka, zamierza uregulować cały nie pobrany od kontrahenta "podatek u źródła" wraz z należnymi odsetkami za zwłokę z własnych środków finansowych.

Spółka wskazała, że umowa leasingu operacyjnego ciągników i naczep zawarta z niemieckim kontrahentem zawiera zapis, zgodnie z którym rata leasingowa płatna jest z góry do 3-go dnia miesiąca, przy czym koszty związane z transferem środków pieniężnych (np. koszty pocztowe, prowizje, koszty bankowe) ponosi Spółka. W tym przypadku, kontrahentowi przysługuje płatność kwoty wykazanej na fakturze bądź wynikającej z harmonogramu spłat bez pomniejszania o koszty dodatkowe. Dodatkowo Spółka wskazuje, że kontrahent niemiecki nie dokona zwrotu kwoty równej zapłaconemu "podatkowi u źródła", a więc to właśnie Spółka ostatecznie poniesie jego koszt jako składnik wynagrodzenia z tytułu raty leasingowej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zapłacony przez Spółkę zaległy "podatek u źródła" będzie dla niej kosztem uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 uCIT... (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Spółki, zaległy "podatek u źródła", który ureguluje będzie mogła uznać za koszt uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 uCIT.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 uCIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W powyższym przepisie została wyrażona zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowym w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych kategorii przychodów uzyskanych na terytorium RP przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych przychodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej ich źródłem. Taka sytuacja ma miejsce m.in. w przypadku osiągania przez podmioty zagraniczne przychodów, określonych w art. 21 ust. 1 uCIT, tj.m.in. przychodów za użytkowanie lub prawo użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu. Podatek ten nazywany jest "podatkiem u źródła" ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ust. 1 uCIT. Zgodnie z powołanym przepisem, osoby, prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niedobranie podatku zgodnie z taka umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Spółka wskazuje, że zapłacony przez nią "podatek u źródła", którym co do zasady powinien być obciążony czynsz najmu na rzecz zagranicznego kontrahenta stanowić będzie w efekcie dodatkowy koszt najmu i w związku z tym, że nie zostanie on zwrócony Spółce w jakikolwiek sposób przez kontrahenta może być uznany za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 uCIT.

Spółka wskazuje, że koszt ten niewątpliwie ma związek z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Spółka uważa, że skoro zawarta umowa leasingu z kontrahentem niemieckim, nie określa w jednoznaczny sposób możliwości potrącenia "podatku u źródła", a jedynie wskazuje, że kontrahent ma prawo do uzyskania wynagrodzenia wysokości zgodnej z wystawianymi fakturami, bądź harmonogramem spłaty rat leasingowej, to "podatek u źródła", do którego zapłaty zobowiązana jest Spółka stanowi dodatkowy element wynagrodzenia należnego kontrahentowi niemieckiemu. W zaistniałej sytuacji, kiedy Spółka nie otrzyma zwrotu "podatku u źródła" sama musi ponieść ekonomiczny ciężar tego podatku.

Zdaniem Spółki, zaległy "podatek u źródła", który ureguluje w wyniku przeprowadzonej kontroli w zakresie CIT za 2010 r. będzie zatem stanowił koszt podatkowy.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 uCIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W świetle powyższego aby dany wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest również od tego aby dany wydatek nie był wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów o którym mowa w art. 16 ust. 1 uCIT.

W świetle powyższego, jako że kwota "podatku u źródła", który zostanie z własnych środków finansowych Spółki przekazana do właściwego urzędu skarbowego stanie się dodatkowym kosztem związanym z wynajmem ciągników siodłowych oraz naczep od kontrahenta niemieckiego i Spółka nie ma możliwości uzyskania jej zwrotu od kontrahenta (wydatek ten będzie wydatkiem definitywnym), będzie stanowił koszt uzyskania przychodów dla Spółki. Co więcej, w ocenie Spółki istnieje z pewnością związek, pomiędzy poniesionym wydatkiem na "podatek u źródła", a osiąganym lub planowanym do osiągnięcia przychodem. Wydatek ten spełnia wszystkie warunki wskazane w pkt 1-6 powyżej, umożliwiające jego zaliczenie do kosztów podatkowych Spółki.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, że w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 15 uCIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach. Wskazać należy, że zakres tego przepisu dotyczy wyłącznie podatku dochodowego, który jest płacony przez podatnika, a Spółka w przedstawionej sytuacji występuje w roli płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego.

Końcowo Spółka wskazała, że naliczone i zapłacone odsetki za zwłokę od nieterminowego uregulowania "podatku u źródła" nie będzie traktować jako koszt uzyskania przychodów w świetle art. 16 ust. 1 pkt 21 uCIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo nadmienia się, że niniejsza interpretacja, zgodnie z zadanym pytaniem wyznaczającym jej zakres, dotyczyła wyłącznie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zaległego "podatku u źródła". W związku z powyższym, przedmiotem oceny nie była kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonych i zapłaconych odsetek za zwłokę od nieterminowego uregulowania ww. podatku.

Nadmienia się że, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi

na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.