IBPB-1-3/4510-19/15/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 13 kwietnia 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 15 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu straty powstałej w wyniku częściowej likwidacji środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 15 kwietnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty powstałej w wyniku częściowej likwidacji środka trwałego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jako spółka prawa handlowego (ze 100% udziałem Gminy) realizuje zadania własne Gminy polegające na zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków na terenie Miasta. Spółka prowadzi działalność na podstawie zezwolenia - decyzji Burmistrza z 11 grudnia 2003 r. oraz z 9 lutego 2010 r. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Od kilku lat Spółka realizuje inwestycję, w ramach której buduje i modernizuje sieć kanalizacji sanitarnej i deszczowej. Przedsięwzięcie pozwoli na spełnienie warunku art. 208 Prawa wodnego, o skanalizowaniu miasta i oczyszczeniu ścieków do roku 2015. Osiągnięte zostaną również wymagania stawiane w Dyrektywie 91/271 i jej uzupełnieniu nr 98/151 oraz w przepisach krajowych.

Sieć wodociągowa stanowi środek trwały Spółki, który podlega amortyzacji podatkowej zgodnie z art. 16a i n.u.p.d.o.p.

W związku z zużyciem technicznym oraz z faktem przyjęcia do eksploatacji nowych sieci wodociągowych wyłączono z użytkowania następujące obiekty:

1. Rurociąg stalowy wody pitnej od studni rozdzielczej przy Stacji Przygotowania Wody;

2. Rurociąg stalowy wody pitnej od wzgórza do studni zaworowej sieci rurociągów kopalni;

3. Sieć wodociągowa do budynków rotacyjnych;

4. Rurociąg wody pitnej od sieci przy budynku rotacyjnym z zasileniem od rurociągu ze strony południowej, do budynków.

Zgodnie z dokonaną wyceną przez rzeczoznawcę majątkowego ww. części sieci wodociągowej zostały wycenione na kwotę 348.554,00 zł.

Z uwagi na datę przyjęcia do użytkowania (luty 2010 r.) przedmiotowe części zostały zaliczone do środków trwałych i na dzień dzisiejszy zamortyzowane w około 30%. Spółka musi dokonać likwidacji części przedmiotowego środka trwałego, ponieważ zgodnie ze stanowiskiem Komisji technicznej, wyłączany wodociąg cechuje postępująca korozja przewodów. Ponadto, następuje stopniowe zwężenie światła przewodów poprzez odkładanie się osadów mineralnych, powstały drobne nieszczelności oraz większość armatury jest niesprawna. Wyliczony średni wskaźnik awaryjności części sieci wodociągowej jest około 30 razy większy niż zalecany (0,5), a dla niektórych odcinków ponad 100. W związku z tym, Komisja techniczna uznała, że doszło do niezawinionego uszkodzenia części sieci wodociągowej (zużycie czasowe) i uznała, że przedmiotowe części nie nadają się do dalszego użycia. Części sieci wodociągowej, które ulegają wyłączeniu z użytkowania pozostaną w ziemi z uwagi na fakt, że ich wykop jest nieopłacalny i wiązałby się z odtwarzaniem dróg i nawierzchni asfaltowych.

Ponadto, sieć wodociągowa, jak i jej poszczególne części stanowią budowlę w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo budowlane. Zgodnie z art. 3 pkt 3 PrBud, przez budowlę należy rozumieć - każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zgodnie z art. 3 pkt 3a PrBud, obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, które zalicza do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., stratę powstałą w wyniku częściowej likwidacji środka trwałego w postaci sieci wodociągowej z powodu niezawinionego pogorszenia stanu technicznego.

Zdaniem Wnioskodawcy, likwidacja części środka trwałego w postaci sieci wodociągowej może stanowić koszt uzyskania przychodu w części nieumorzonej odpisami amortyzacyjnymi.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Co do zasady, ww. ustawa przewiduje, że wydatki na nabycie środków trwałych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Przepisy prawa podatkowego przyjęły zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, tj. kosztem uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 u.p.d.o.p. (art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p.).

Artykuł 16 u.p.d.o.p., zawiera zamknięty katalog wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów. Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatnik nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów takich kosztów, które zostały enumeratywnie wymienione w tym przepisie. Zatem, warunkiem uznania wydatku za koszt podatkowy jest jego poniesienie, istnienie związku między kosztem a uzyskaniem przychodów (zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów) oraz brak wyraźnego wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów.

Do przedstawionego stanu faktycznego będzie odnosił się art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p., zgodnie którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Rozumowanie a contrario prowadzi zatem do wniosku, że straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych są kosztem uzyskania przychodów, jeżeli likwidacja była spowodowana innymi czynnikami niż utrata przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju działalności.

Należy zatem uznać, że wszystkie straty związane z likwidacją środka trwałego obliczone według zasad opisanych w u.p.d.o.p. będą stanowić koszt uzyskania przychodów. Nie będą kosztami uzyskania przychodów wyłącznie koszty związane z likwidacją spowodowaną zmianą rodzaju działalności (Małecki P., Mazurkiewicz M., CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz LEX, 2014).

W orzecznictwie sądowym podkreśla się, że "Straty m.in. w środkach trwałych, w części niepokrytej odpisami amortyzacyjnymi, stanowią koszt uzyskania przychodu. Skoro przepis art. 16 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, a wśród tych wydatków ustawodawca nie wymienia strat powstałych w związku z likwidacją nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te zostały zlikwidowane z innych przyczyn aniżeli wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 6 powołanej ustawy, to straty te podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów" (wyrok WSA we Wrocławiu z 13 marca 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 53/07).

W orzecznictwie pojawiły się również twierdzenia, że likwidacja środka trwałego musi nastąpić w całości. "Aby jednak mówić o tak powstałych kosztach uzyskania przychodu, likwidacja środka trwałego musi nastąpić w całości, a nie w części" (wyrok NSA z 9 września 2005 r., FSK 2169/04). Ponadto, termin "zmiana rodzaju działalności", kluczowy dla uznania straty likwidacyjnej za koszt podatkowy lub nie, nie jest zdefiniowany w ustawie. Pojęcie to przybliża pismo Ministerstwa Finansów z 18 maja 1998 r., Znak: PO 3-MD-2574-722-215/98, Serwis Podatkowy 2000, nr 2, s. 52, w którym czytamy: "Metoda działalności w rozumieniu definicji z zakresu prakseologii i teorii organizacji to powtarzalny, systematycznie stosowany sposób działalności, tj. działań, na które składają się pasma czynów rozłożonych w dłuższym okresie czasu oraz którym przyznaje się pewien wyższy poziom doniosłości. Zmiana tych metod oznacza zmianę rodzaju działalności."

Również organy podatkowe stoją na stanowisku, że straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych są kosztem uzyskania przychodów, jeżeli likwidacja była spowodowana innymi czynnikami niż utrata przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju działalności (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 18 czerwca 2013 r. Znak: IPTPB3/423-92/13-4/KJ).

Przedstawione powyżej stanowiska odnoszą się jednak do środka trwałego w całości - nie zaś do jego części tak jak w przedstawionym stanie faktycznym. W przypadku likwidacji części środka trwałego z powodów losowych, niezwiązanych ze zmianą rodzaju prowadzonej działalności, należy zmniejszyć wartość początkową środka trwałego o niezamortyzowaną wartość tych elementów środka trwałego i zaliczyć tę wartość do kosztów uzyskania przychodów (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 18 lutego 2013 r; Znak: IPTPB3/423-461/122/PM).

Co do zasady, likwidacja części środka trwałego w postaci sieci wodociągowej, spowodowana m.in. korozją, zwężaniem światła przewodów kanalizacyjnych poprzez odkładanie się osadów mineralnych, jest czynnością niezawinioną przez podatnika i nie jest związana ze zmianą rodzaju działalności. W ocenie Wnioskodawcy, likwidacją części środka trwałego jest również jego odłączenie fizyczne w postaci zamknięcia dopływów rurociągów i pozostawienie ich w ziemi - bez możliwości ich późniejszego wykorzystania.

W wyroku WSA we Wrocławiu z 14 marca 2008 r. sygn. akt I SA/Wr 1702/07, w którym Sąd stwierdził, że nie można wykluczyć, że pewne działania, choćby skutkowały np. powstaniem straty na skutek likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, byłyby działaniami racjonalnymi i uzasadnionymi z punktu widzenia przyszłych zysków podmiotu gospodarczego. Sąd podkreślił ponadto, że brak jest ratio legis dla wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów strat wynikających z likwidacji środków trwałych, jeżeli decyzja o ich wyłączeniu z działalności spowodowana była racjonalnymi przesłankami (element strategii gospodarczej) i miała w dalszej perspektywie służyć zwiększaniu zysków podatnika. Ponadto, w orzecznictwie sądowym podkreśla się, że pojęcie "likwidacji" środka trwałego nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Według Uniwersalnego Słownika Języka Polskiego zwrot "likwidacja" oznacza tyle co: zniesienie, usunięcie czegoś. W orzecznictwie sądowym i piśmiennictwie pojęcie to interpretuje się szeroko. Przyjmuje się mianowicie, że likwidacja obejmuje nie tylko fizyczne unicestwienie środka trwałego, ale także jego przekazanie innemu podmiotowi czy to w drodze darowizny, czy też sprzedaży; zmianę metody prowadzenia działalności gospodarczej, likwidację środka trwałego w związku z jego zużyciem technicznym, technologicznym lub "moralnym", jego wycofanie z ewidencji (zob. powoływane już wyroki w sprawach o sygn. akt I SA/Gd 194/09; I SA/Wr 1702/07; I SA/Wr 53/07; por. też: L. Błystak, (...) Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz 2003, s. 340).

Zawężenie pojęcia likwidacji wyłącznie do fizycznego unicestwienia środka trwałego oznaczałoby, że ta część przepisu art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p., w jakiej ustawodawca wprowadził warunek utraty przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju działalności, byłaby zbędna. Taka zaś interpretacja kłóciłaby się z założeniem, że ustawodawca jest racjonalnym użytkownikiem języka - (wyrok WSA w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1666/09).

Powyższe definicje wskazują, że likwidacja w postaci pozostawienia części środka trwałego w ziemi i wyłączenia go z użytkowania ze względów ekonomicznych i technicznych będzie likwidacją w rozumieniu u.p.d.o.p.

Mając powyższe na względzie, należy uznać, że strata powstała w wyniku częściowej likwidacji środka trwałego w postaci sieci wodociągowej z powodu niezawinionego pogorszenia stanu technicznego, może stanowić koszt uzyskania przychodu w części nieumorzonej, a pozostawienie w ziemi części sieci wodociągowej i ich odłączenie jest likwidacją środka trwałego w rozumieniu u.p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach swojej działalności realizuje zadania własne Gminy polegające na zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. W ramach inwestycji Spółka buduje i modernizuje sieć kanalizacji sanitarnej i deszczowej. W związku z zużyciem technicznym oraz z faktem przyjęcia do eksploatacji nowych sieci wodociągowych wyłączono z użytkowania pewne części sieci wodociągowej, które zostały zaliczone do środków trwałych i na dzień dzisiejszy zamortyzowane w ok. 30%. Spółka musi dokonać likwidacji części przedmiotowego środka trwałego, ponieważ zgodnie ze stanowiskiem Komisji technicznej wyłączony wodociąg cechuje postępująca korozja przewodów. Ponadto, następuje stopniowe zwężenie światła przewodów poprzez odkładanie się osadów mineralnych, powstały drobne nieszczelności oraz większość armatury jest niesprawna. W związku z tym Komisja techniczna uznała, że doszło do niezawinionego uszkodzenia części sieci wodociągowej (zużycie czasowe) i uznała, że przedmiotowe części nie nadają się do dalszego użycia. Części sieci wodociągowej, które ulegają wyłączeniu z użytkowania pozostaną w ziemi z uwagi na fakt, że ich wykop jest nieopłacalny i wiązałby się z odtwarzaniem dróg i nawierzchni asfaltowych. Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy stratę powstałą w wyniku częściowej likwidacji środka trwałego w postaci sieci wodociągowej z powodu niezawinionego pogorszenia stanu technicznego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 5 u.p.d.o.p. stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. Tak wiec kosztem uzyskania przychodów, co do zasady, będzie strata w środkach trwałych w części, która nie została pokryta odpisami amortyzacyjnymi.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Ograniczenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p., dotyczy wyłącznie środków trwałych zlikwidowanych, których utrata przydatności gospodarczej była skutkiem zmiany rodzaju działalności. Kosztem uzyskania przychodów, co do zasady, będzie zatem strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te zostały zlikwidowane z przyczyn innych aniżeli wskazane w treści ww. przepisu, tj. nie były zdeterminowane zmianą rodzaju działalności gospodarczej, a co za tym idzie utratą przez likwidowany środek trwały jego przydatności gospodarczej.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że wyłączenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p., nie znajdzie w niej zastosowania. Skoro art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., zawiera zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, a wśród tych wydatków ustawodawca nie wymienia strat powstałych w związku z likwidacją nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych, jeżeli środki te zostały zlikwidowane z przyczyn innych aniżeli wskazane w treści w art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p. - oznacza to, że straty te podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, z uwzględnieniem przesłanek wskazanych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

W świetle powyższego, możliwość zaliczenia powstałej straty z tytułu niezamortyzowanej wartości początkowej środka trwałego do kosztów uzyskania przychodów, należy oceniać przez pryzmat kryterium racjonalnego i ekonomicznego działania Spółki oraz z punktu widzenia realizacji celów wskazanych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., a więc osiągania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że stratę powstałą w wyniku częściowej likwidacji środka trwałego (właściwie udokumentowaną) w postaci sieci wodociągowej z powodu niezawinionego pogorszenia stanu technicznego, nie związaną ze zmianą rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka ma prawo do jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.