IBPB-1-3/4510-173/15/MO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 29 marca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym 26 czerwca 2015 r. i 3 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy umorzenie udziałów będzie miało jakikolwiek wpływ na możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytego wcześniej znaku towarowego (pytanie oznaczone we wniosku Nr 5) - jest prawidłowe.

W dniu 28 kwietnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy umorzenie udziałów będzie miało jakikolwiek wpływ na możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytego wcześniej znaku towarowego.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: "Spółka", "Podatnik" lub "Wnioskodawca") jest obecnie komplementariuszem spółki komandytowo-akcyjnej (dalej jako: "SKA"), która została zawiązana i zarejestrowana w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku tonażowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1387 z późn. zm., dalej jako: "ustawa nowelizująca"). SKA nie dokonała zmiany roku obrotowego po dniu wejścia w życie ustawy nowelizującej. Zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 ustawy nowelizującej, do zakończenia jej obecnego roku obrotowego SKA nie będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, potwierdziły to również interpretacje wydane przez organy podatkowe dla SKA.

W przyszłości rozważana jest sprzedaż aktywów (stanowiących bądź niestanowiących przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części) przez SKA do majątku dotychczasowego komplementariusza (Wnioskodawcy). W ramach sprzedawanych aktywów będzie m.in. znak towarowy zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego w Alicante. W wyniku tej transakcji powstanie należność, która zostanie uregulowana. W następnym kroku niewykluczone, że Wnioskodawca przestanie pełnić funkcję komplementariusza, tym samym nie będzie wspólnikiem SKA. Nabyty znak towarowy będzie odpłatnie licencjonowany podmiotowi powiązanemu w rozumieniu art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawy o CIT").

W wyniku tych działań SKA będzie miała środki pieniężne z tytułu sprzedaży swoich aktywów. Następnie SKA zamierza, podwyższyć kapitały (zakładowy oraz zapasowy) Wnioskodawcy w ten sposób, że znaczna część środków trafi na kapitał zapasowy Spółki. Niewykluczone, że po dokonaniu podwyższenia kapitału zakładowego przez SKA dojdzie do nieodpłatnego nabycia udziałów własnych od SKA. Nabyte udziały zostaną następnie umorzone w drodze uchwały zgromadzenia wspólników Spółki bez wynagrodzenia. Ewentualnie, nieodpłatne umorzenie udziałów miałoby nastąpić w trybie umorzenia przymusowego bądź automatycznego. Każde z trzech rodzajów umorzenia będzie mogło odbyć się za zgodą SKA bez wynagrodzenia (tzn. dojdzie do umorzenia w jednym z trzech trybów, jednakże niezależnie od tego, jaki tryb zostanie wybrany, umorzenie przeprowadzone będzie bez wynagrodzenia). Zgoda na umorzenie (dobrowolne, automatyczne albo przymusowe) bez wynagrodzenia zostanie wyrażona w trybie art. 199 § 3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm., dalej: "k.s.h.") przez wspólnika, którego udziały będą umarzane (SKA). Alternatywnie, SKA dopuszcza możliwość dobrowolnego umorzenia udziałów za wynagrodzeniem gotówkowym znacząco niższym od wartości rynkowej umarzanych udziałów. Umorzenie udziałów odbyłoby się w procedurze umorzenia dobrowolnego za wynagrodzeniem niższym niż wartość rynkowa umarzanych udziałów bądź bez wynagrodzenia w trybie art. 199 § 3 k.s.h. W wyniku umorzenia SKA nie byłaby już udziałowcem Wnioskodawcy, wyłącznymi udziałowcami byłyby inne podmioty, tj. osoby prawne i osoby fizyczne. SKA, Spółka oraz osoby fizyczne i prawne pozostające w Spółce po umorzeniu udziałów należących do SKA są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy CIT.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy umorzenie udziałów będzie miało jakikolwiek wpływ na możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytego wcześniej znaku towarowego. Jednocześnie, czy sekwencja zdarzeń, w postaci:

Zdaniem Wnioskodawcy, umorzenie udziałów nie będzie miało żadnego wpływu na możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytego wcześniej znaku towarowego przez Wnioskodawcę. Jednocześnie, sekwencja zdarzeń w postaci:

Zdaniem Wnioskodawcy, nabyte prawo ochronne do znaku towarowego będzie mogło być amortyzowane na zasadach określonych w art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o CIT. Natomiast, odpisy amortyzacyjne dokonane w pełnej wysokości będą stanowiły koszt uzyskania przychodów niezależnie od późniejszych działań restrukturyzacyjnych, w tym polegających na umorzeniu udziałów, a także opisanej powyżej sekwencji zdarzeń. Działania te mają bowiem wtórny charakter w stosunku do nabycia i rozliczenia transakcji związanej z nabyciem prawa ochronnego na znak towarowy, zatem w żaden sposób nie będą mogły mieć wpływu na odpisy amortyzacyjne i ich możliwość zaliczenia w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca zauważa, że nabycie prawa ochronnego na znak towarowy zostało zrealizowane na podstawie sprzedaży, nie zaś na podstawie aportu odniesionego w całości na kapitał zakładowy, a w późniejszym czasie jego umorzenia co oznaczałoby możliwość zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d ustawy o CIT. Jak to bowiem wskazano w stanowisku Wnioskodawcy powyżej, w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o CIT. Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji między innymi podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania: autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje, prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, dalej: "ustawa PWP") oraz wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, które spełniają następujące warunki: zostały nabyte, nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres ich używania przekracza rok i są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT. Ustawa o CIT przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji. Wskazać należy, że przepisy prawa podatkowego nie dają podstaw do amortyzowania samych znaków towarowych.

Amortyzacji podatkowej podlegają nabyte prawa ochronne do znaków towarowych na zasadach wynikających z przepisów ustawy z 30 czerwca 2000 r. ustawa PWP. Prawo ochronne na znak towarowy powstaje na skutek wydania decyzji przez Urząd Patentowy, co oznacza, że prawo to nie istnieje przed wydaniem takiej decyzji. Należy zatem wskazać, że prawa ochronne na znaki towarowe udzielane są na warunkach określonych w ustawie PWP (art. 6 ust. 1 ustawy PWP). Znakiem towarowym może być przy tym każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa - w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 12 ust. 1 i 2 ustawy PWP). W myśl art. 121 ustawy PWP, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania tego znaku w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (art. 153 ust. 1-2 ustawy PWP). Procedurę uzyskania tego prawa rozpoczyna zgłoszenie znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, czy są spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa (art. 144 ustawy PWP). Podlega ono wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 149 ustawy PWP). Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy (art. 150 ustawy PWP).

Analogiczne konkluzje wywieść można w przypadku znaków towarowych, które będę objęte prawem ochronnym przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante, co wynika bezpośrednio z rozporządzenia Rady WE nr 207/2009 z 26 lutego 2009 r. (dalej: "Rozporządzenie").

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy PWP, przepisy tej ustawy stosuje się odpowiednio do wspólnotowych znaków towarowych w sprawach nieuregulowanych w obowiązujących bezpośrednio w krajach członkowskich przepisach, prawa Unii Europejskiej, określających szczególny tryb udzielania ochrony na znaki towarowe, czyli w przedmiotowym przypadku w Rozporządzeniu.

Z kolei zgodnie z art. 1 ust. 2 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy ma charakter jednolity. Wywołuje on ten sam skutek w całej Wspólnocie; może on być zarejestrowany, zbyty, być przedmiotem zrzeczenia się lub decyzji stwierdzającej wygaśnięcie praw właściciela znaku lub unieważnienie znaku, a jego używanie może być zakazane jedynie w odniesieniu do całej Wspólnoty. W praktyce zasada ta oznacza jednolitość uregulowań dotyczących patentów, wzorów przemysłowych i znaków towarowych rejestrowanych w Państwach Członkowskich.

Zasada jednolitości wyraża się w:

Zgodnie z art. 153 ustawy PWP, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast zgodnie z Rozporządzeniem, na mocy przyznania ochrony dla wspólnotowego znaku towarowego nabywa się ochronę na terenie wszystkich Państw Członkowskich, a więc w tym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Skoro więc dla wspólnotowego znaku towarowego ochrona przysługuje na terenie Unii Europejskiej, to tym bardziej przysługuje w kraju członkowskim, czyli na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Dodatkowo, zgodnie z art. 16 ust. 1 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy jako przedmiot własności traktowany jest w całości i na całym terytorium Unii Europejskiej tak, jak krajowy znak towarowy, zarejestrowany w Państwie Członkowskim, w którym według rejestru wspólnotowych znaków towarowych właściciel ma swoją siedzibę lub swoje miejsce zamieszkania w dacie dokonywania oceny.

W konsekwencji, prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy jest traktowane analogicznie do prawa ochronnego na znak towarowy w rozumieniu ustawy PWP. Mamy w tym wypadku do czynienia z tożsamością praw wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej znaków towarowych.

Wobec powyższego, znak towarowy/znaki towarowe, na który wydano prawo ochronne (decyzją Urzędu Patentowego RP bądź Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante) mieści się w kategorii praw wskazanych w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT. Ponadto, odnosząc się do zawartych w omawianej ustawie przepisów o amortyzacji, należy zauważyć, że Ustawodawca przewiduje dwa sposoby wejścia podatnika w posiadanie składników majątkowych podlegających amortyzacji - wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 16a -16b ustawy o CIT).

Jak to zatem wskazano, nabyte prawo ochronne do znaku towarowego będzie mogło być amortyzowane na zasadach określonych w art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o CIT. Natomiast, odpisy amortyzacyjne dokonane w pełnej wysokości będą stanowiły koszt uzyskania przychodów niezależnie od późniejszych działań restrukturyzacyjnych, w tym polegających na umorzeniu udziałów, a także opisanej powyżej sekwencji zdarzeń. Działania te mają bowiem wtórny charakter w stosunku do nabycia i rozliczenia transakcji związanej z nabyciem prawa ochronnego na znak towarowy, zatem w żaden sposób nie będą mogły być wpływu na odpisy amortyzacyjne i ich możliwość zaliczenia w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca zauważa, że nabycie prawa ochronnego na znak towarowy zostało zrealizowane na podstawie sprzedaży, nie zaś na podstawie aportu odniesionego w całości na kapitał zakładowy, a w późniejszym czasie jego umorzenia, co oznaczałoby możliwość zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1- 4 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.