IBPB-1-3/4510-158/15/APO - Ustalenie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 23 maja 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 2 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2015 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Stowarzyszenie (dalej również: "Wnioskodawca") prowadzi działalność w zakresie wspierania działań na rzecz rozwoju lokalnego i regionalnego, m.in. edukacji, kultury, ochrony środowiska i sportu. Stowarzyszenie nie było podatnikiem VAT. Zgłoszenie rejestracyjne VAT-R zostało złożone 31 marca 2015 r. Do dnia złożenia zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, naliczany VAT w fakturach otrzymywanych od kontrahentów, zaliczany był do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż w oparciu o przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, zwrot podatku naliczonego lub zwrot różnicy pomiędzy podatkiem należnym a naliczonym, przysługuje podatnikowi VAT. Po uzyskaniu statusu "podatnika VAT czynnego", do kosztów uzyskania przychodów w Stowarzyszeniu zaliczana jest kwota netto z faktury zakupowej, a naliczony VAT rozliczany jest w deklaracjach VAT-7.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca nie będąc podatnikiem VAT, w okresie przed rejestracją, postępował prawidłowo, zaliczając naliczony podatek VAT w fakturach zakupowych do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w okresie przed uzyskaniem statusu "podatnika VAT czynnego" postępował prawidłowo, zaliczając podatek naliczony w fakturach zakupowych do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja ww. przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 u.p.d.o.p.), pod warunkiem, że wykaże istnienie związku przyczynowego pomiędzy ich poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu. Dotyczy to zarówno takich wydatków, które bezpośrednio przekładają się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i tych, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do ich osiągnięcia. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podstawową zasadą, jaka obowiązuje przy rozliczaniu podatku od towarów i usług (dalej również: "podatek VAT") jest zasada neutralności podatkowej, zgodnie z którą ostateczny ciężar zapłaty podatku spoczywa na konsumencie.

Z uwagi na powyższą cechę neutralności podatku od towarów i usług, co do zasady nie stanowi on kosztu uzyskania przychodów w rozumieniu u.p.d.o.p. Zasada ta nie jest jednak bezwzględna, gdyż ustawa przewiduje szereg przypadków, gdzie podatek od towarów i usług stanowi koszt uzyskania przychodów. Przypadki te zostały określone w art. 16 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.p. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

* jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

* w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Stowarzyszenie "nie było podatnikiem VAT". Zgłoszenie rejestracyjne VAT-R zostało złożone 31 marca 2015 r. Do dnia złożenia zgłoszenia, naliczany VAT w fakturach otrzymywanych od kontrahentów, zaliczany był do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższych przepisów oraz w oparciu o przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że jeśli Wnioskodawca był podatnikiem VAT zwolnionym od podatku VAT na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (niebędących przedmiotem niniejszej interpretacji), to przysługiwało mu prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku VAT naliczonego, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret pierwsze u.p.d.o.p., o ile wydatek, którego dotyczy podatek VAT był kosztem poniesionym w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach-art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.