IBPB-1-3/4510-114/15/PC - Ustalenie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego w przypadku dochodu uzyskanego z tytułu dzierżawy odcinka kanału ciepłowniczego

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wspólnoty, przedstawione we wniosku z 12 czerwca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 czerwca 2015 r.), uzupełnionym 27 sierpnia 2015 r. i 4 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego w przypadku dochodu uzyskanego z tytułu dzierżawy odcinka kanału ciepłowniczego - jest prawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego w przypadku dochodu uzyskanego z tytułu dzierżawy odcinka kanału ciepłowniczego. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 14 sierpnia 2015 r. Znak: IBPB-1-3/2/4510-114/15/PC, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 27 sierpnia 2015 r. oraz 4 września 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wspólnota Mieszkaniowa zawarła z Zakładem Energetyki Cieplnej, który jest dostawcą energii cieplnej do budynków Wspólnoty, umowę dzierżawy odcinka kanału ciepłowniczego będącego własnością Wspólnoty. Dzierżawa kanału jest odpłatna. Urządzenia i instalacje znajdujące się w kanale ciepłowniczym należą do Dzierżawcy, a kanał do Wspólnoty. Czynsz z dzierżawy kanału ciepłowniczego przeznaczony jest na utrzymanie części wspólnej. Wspólnota Mieszkaniowa płaci podatek dochodowy, jednakże zrodziły się wątpliwości, czy słusznie, skoro czynsz z dzierżawy kanału ciepłowniczego jest dochodem z gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wspólnota Mieszkaniowa powinna odprowadzać podatek dochodowy z tytułu dzierżawy kanału ciepłowniczego.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien płacić podatku od dochodu z dzierżawy kanału ciepłowniczego, ponieważ jest to dochód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Uzyskany czynsz z tytułu dzierżawy kanału ciepłowniczego Wspólnota przeznacza na remonty i konserwację instalacji centralnego ogrzewania oraz instalacji ciepłej wody.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 6 ww. ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych.

Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.

W myśl art. 3 ww. ustawy, grunt oraz wszelkie części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale (nieruchomość wspólna), stanowią ich współwłasność w częściach ułamkowych odpowiadających stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej budynku. Współwłasność nieruchomości wspólnej jest przymusowa.

Artykuł 14 ww. ustawy stanowi natomiast, że na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

Wspólnoty jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Jednocześnie nie zostały one wymienione przez ustawodawcę w treści art. 6 ust. 1 oraz ust. 2 tej ustawy, jako podmioty, które zwolnione są od podatku.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera legalną definicję dochodu - jest to nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Wynik powstały na skutek działania matematycznego polegającego na pomniejszeniu przychodu podatnika o koszty uzyskania przychodów, jeżeli tylko jest dodatni, stanowi dochód w rozumieniu tej ustawy. Z kolei wynik ujemny należy kwalifikować na gruncie przepisów prawa podatkowego jako stratę. Taka, a nie inna konstrukcja wskazanego przepisu powoduje, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze - przychód, ustalony zgodnie z przepisami ustawy, po drugie zaś - koszty jego uzyskania, ustalane według normy z art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przychodami są również inne, niewymienione szczegółowo w ustawie zdarzenia, których skutkiem jest przyrost majątku podatnika.

Wyjątek od reguły nakazującej opodatkowanie przychodów ze wszystkich źródeł przychodów został zawarty w art. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Przedmiotem powyższego zwolnienia jest zatem dochód uzyskany przez wskazane w powołanym przepisie podmioty ze źródła, jakim jest działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi, jeżeli został przeznaczony na cele preferowane przez ustawodawcę, tj. cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Wobec tego opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody uzyskane z:

* gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które nie zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych oraz

* innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet wówczas, gdy zostaną przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nieprzeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować ściśle, niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej, jako że mamy do czynienia z ulgą podatkową naruszającą zasadę równości podatników.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji "gospodarki" i "zasobów mieszkaniowych", zatem należy w tym zakresie zastosować wykładnię językową.

"Gospodarka" w potocznym rozumieniu to dysponowanie i zarządzanie czymś, zaś "zasób" to m.in. zgromadzenie jakiejś ilości, czegoś a termin "mieszkanie" uważa się za równoznaczny w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl). Przymiotnik "mieszkaniowy", "mieszkaniowe" określa zatem rzeczy związane z mieszkaniem, odnoszące się do mieszkania. Zatem termin "zasoby mieszkaniowe" dotyczy obiektów mieszkalnych, przeznaczonych do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych.

Wobec powyższego "gospodarka zasobami mieszkaniowymi" to dysponowanie i zarządzanie zgromadzonymi rzeczami związanymi z zamieszkiwaniem, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem. Jej istota sprowadza się do działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.

Uwzględniając charakter opłat wnoszonych przez właścicieli lokali oraz pokrywanych z nich kosztów, uzasadnione jest rozumienie pojęcia zasoby mieszkaniowe, użytego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie tylko jako obejmującego lokale mieszkalne, ale również innego rodzaju pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające jego sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

Wobec powyższego przez "zasoby mieszkaniowe" należy rozumieć:

Związane z wyżej wymienionymi budynkami (lokalami mieszkalnymi i pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody (np. opłaty, czynsze) oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy). Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny jest od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wspólnota Mieszkaniowa zawarła z Zakładem Energetyki Cieplnej, który jest dostawcą energii cieplnej do budynków Wspólnoty, umowę dzierżawy odcinka kanału ciepłowniczego będącego własnością Wspólnoty. Dzierżawa kanału jest odpłatna. Urządzenia i instalacje znajdujące się w kanale ciepłowniczym należą do Dzierżawcy, a kanał do Wspólnoty. Czynsz z dzierżawy kanału ciepłowniczego przeznaczony jest na utrzymanie części wspólnej.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz przedstawiony stan faktyczny należy zauważyć, że dla oceny prawnej przysporzenia z tytułu dzierżawy kanału ciepłowniczego ma cel jego wykorzystywania.

Kanał ciepłowniczy dostarcza energię cieplną do budynków mieszkalnych, w tym do budynków Wspólnoty Mieszkaniowej wydzierżawiającej jego część Zakładom Energetyki Cieplnej. Kanał ciepłowniczy służy więc prawidłowej gospodarce zasobami mieszkaniowymi Wspólnoty - zatem mieści się w pojęciu zasobów mieszkaniowych wspólnoty mieszkaniowej mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie tego budynku.

Podsumowując, przychód z dzierżawy odcinka kanału ciepłowniczego stanowi dla Wspólnoty Mieszkaniowej przychód pochodzący z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i ma wpływ na wysokość dochodu osiągniętego z tej gospodarki, który stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy podlega zwolnieniu od podatku dochodowego, w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.